|
|
| 23 ตุลาคม 2010, 10:15:AM |
|
สมนึก นพ
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 23 ตุลาคม 2010, 10:15:AM » |
 ชุมชน
|
ยินเสียงพิณ เบาแผ่ว แว่วแต่ไกล
คล้ายเพลงไทย ทำนอง คล้องประสาน
เพื่อนเหงาได้ ยามนี้ ราตรีกาล
อยากรู้ท่าน ใดนั้น บรรเลงมา
นึกเห็นภาพ นวลนาง ร่างอ่อนช้อย
เรียงนิ้วคอย ไล่เคียง เสียงนั่นหนา
ไอน้ำค้าง พร่างพรม ลมโชยพา
ร้อนอุรา หนาวกาย ในภวังค์
เพลงบรรเลง รู้ได้ ไม่เนื้อร้อง
เตือนให้ลอง หวลกลับ กับความหลัง
ภาพก่อนเก่า ชิดใกล้ ไร้เงาบัง
ที่เคยนั่ง คืนนั้น ดูจันทร์เพ็ญ
ดวงดารา คงแกล้ง ดับแสงหนี
เหลือริบหรี่ กลัวมอง จ้องไปเห็น
แต่คืนนี้ ที่เก่า ยังหนาวเย็น
ทำหน้าเป็น ส่งแสง แสร้งเย้ยกัน
จันทราโผล่ ขอบฟ้า ยังมาเศร้า
ดูหงอยเหงา เสี้ยวบาง ต่างคืนนั้น
เมฆลอยมา บังมิด ปิดแสงพลัน
เหมือนตัวฉัน เงาดำ ทับถมใจ
ยินเสียงพิณ เบาแผ่ว แว่วโหยหา
บรรเลงมา กล่อมหรือ คือไฉน
แต่อยากฟัง เสียงกรีด หรีดเรไร
ดังก้องไพร กลบเสียงนั้น ให้ฉันที
ช่วงอินโทร โดซอล อยู่ตอนไหน
ซ้ำท่อนใหม่ ห้องใด ไม่รู้นี้
ประสานเสียง เสนาะ ไพเราะมี
ยอดกวี ขวัญมา ยามข้าตรม. |
|
|
|
|
|
|
| 23 ตุลาคม 2010, 03:24:PM |
robozo
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 22
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 58
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 23 ตุลาคม 2010, 03:24:PM » |
ชุมชน
|
คืนลึกลับขับรถทางกลับบ้าน
มาถิ่นย่านผ่านถิ่นตึกสูงใหญ่
มาเรื่อยเรื่อยใกล้ทางข้างต้นไทร
พบสาวใดยืนอยู่เคียงคู่กัน
รับเธอมานั่งข้างใจประหวั่น
คงเป็นวันฟ้าส่งลงให้ฉัน
แสนเสียดายกายพบต้องจากกัน
เธอบอกฉันว่าลงตรงคอนโด
เดินไปส่งชั้นบนห้องสุดท้าย
ลงมาหมายจำได้ว่าใหญ่โต
พรุ่งนี้มาใหม่แล้วขอเบอร์โทร
แสนสุขโขโถเราคิดเอาเอง
มาใหม่แล้ววันนี้ต้องขอบอก
ไม่นึกหลอกกายขยับกะฉับกระเฉง
แต่ทำไมห้องเงียบกลับวังเวง
หรือนึกเองไม่เอาถามเขาดู
คนข้างห้องตอบไปใจสั่นสั่น
โอ้ใครกันข้างห้องต่างก็รู้
หญิงห้องนั้นรถชนไม่อาจกู้
กลับไปสู่สวรรค์อยู่ไม่นาน
robozo
อ่านกลอนข้างบนแล้วรู้สึกประมาณนี้แหละ เข้ากันเปล่าคับ
|
|
|
|
|
|
|
| 24 ตุลาคม 2010, 03:50:AM |
ปรางทิพย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 355
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 429
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 24 ตุลาคม 2010, 03:50:AM » |
ชุมชน
|
ดั่งเดือนดับลับฟ้าเวหาหาว
รอแสงดาวพราวพร่างกระจ่างใส
รัตติกาลผ่านพ้นพาหม่นใจ
เหตุไฉนไยเร้นจากเส้นทาง
ตั้งตาคอยรอยรักเทียบอักษร
อรชรอ้อนใครใกล้ฟ้าสาง
เริงระบำคำหวานซาบซ่านพราง
ดูเคว้งคว้างกลางฝันอันเลื่อนลอย
ทิพย์เทวีคลี่ฝันจำนรรจ์หมาย
เจ้าแหวกว่ายร่ายรุดสุดเอื้อมสอย
ดั่งเพลงพิณจินต์พจน์จรดกลอย
บรรจงร้อยสร้อยคำน้อมนำมา
ฝากส่งถึงหนึ่งชายที่ปลายสรวง
มิได้ห่วงลวงเล่ห์เสน่หา
ด้วยหลงใหลใฝ่ภักดิ์อักษรา
ข้ามขอบฟ้าว่าหวังกำลังใจ... กว่าจะเข้ามาแก้คำได้นะคะ เล่นเอาท้อเลยค่ะ |
|
|
|
|
| 24 ตุลาคม 2010, 04:49:AM |
|
GreenMonkey
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 24 ตุลาคม 2010, 04:49:AM » |
ชุมชน
|
กลั่นกลอนกานท์ สานจินต์ รินความฝัน
ประโลมขวัญ เคียงคล้อง ซ้องขับเสียง
ทุกบทบาท สัมผัส จัดร้อยเรียง
ล้วนคู่เคียง อารมณ์ ทุกคมคำ
ทุกความหมาย ร่ายกลอน อันอ่อนหวาน
ซึ้งซาบซ่าน สู่ภวังค์ ยังดื่มด่ำ
กวีเอย เปรยถ้อย ร้อยลำนำ
ชื่นขวัญล้ำ ด้วยบทกานท์ สมานจินต์
GreenMonkey |
!!~ I want to be a normal man ~!!
|
|
|
| 24 ตุลาคม 2010, 10:35:AM |
|
จะไม่เด็ด
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 24 ตุลาคม 2010, 10:35:AM » |
ชุมชน
|
รูประหงทรงนางสะพร่างผ่อง
ประหนึ่งมองก็หลงภาพอาบเสน่หา
งามรูปพักตร์อนงค์สิ้นสุดจินตนา
เจ้าจากลาพลันอุราผวาเลื่อนลอย..
....แบบว่า
|
|
|
|
|
| 25 ตุลาคม 2010, 04:32:PM |
masapaer
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 457
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 601
ร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะของคุณคือรางวัลอันยิ่งใหญ่
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 25 ตุลาคม 2010, 04:32:PM » |
ชุมชน
|
กวีแก้ว กวีขวัญ
เสียงแซ่ซ้องรับกานท์หวานสดับ
เพลงกวินขานขับภาพหลงใหล
ดั่งต้องมนตร์คนธรรพ์นั่นอย่างไร
ทั้งอัปสรองค์ใดร่ายเพลงพิณ
เสนาะโสตสำเนียงเสียงสวรรค์
พจน์จำนรรจ์วาจาพาถวิล
เอกน้ำหนึ่งประพันธ์หวานผ่านจินต์
เฉกองค์อินทร์รินร่ายให้จินตนา
ฟ้าราตรีแห่งกานท์ลานอักษร
ประดับแสงจันทรอ้อนภาษา
เสกเสน่ห์สุนทรร่อนมายา
เมื่อเทวาสนุกสุขเย้าคำ
จากคนดินหลงใหลในอัปสร
อรชรร่ายกานท์อันดื่มด่ำ
ทิพย์ประพจน์รินสายดั่งร่ายรำ
โปรยกลิ่นร่ำราตรีศรีศิลป์กานท์
เพรียกสำเนียงแลค้นคนลึกลับ
สวรรค์กลับเรียกองค์ผู้ส่งสาส์น
หวนสู่เมืองสวรรค์ชั้นวิมาน
ทิ้งรสหวานรำบายในลานกลอน
ให้คนดินยินยลกมลศิลป์
คู่แก้วขวัญองค์อินทร์,พิณอัปสร
สิ้นราตรี ทิวาเคลื่อนฟ้าจร
ลานคำคลอนคู่กวินผินลับลา
"คนดินหวังยินกานท์...มะสะแปค่ะ" 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 26 ตุลาคม 2010, 04:50:PM |
|
สุวรรณ
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 26 ตุลาคม 2010, 04:50:PM » |
ชุมชน
|
สรวงใดหนอปั่นทอช่อพฤกษา
ปลูกบุหงาลดามาลย์อันอ่อนหวาน
กลั่นสุคนธ์ดลหอมย้อมถิ่นกานท์
ณ สถานพรรณพฤกษ์ผลึกคำ
ทั้งทวยเทพเทวีนิมิตร้อย
เสกสรรถ้อยมณีรุ้งปรุงงามขำ
แล้วโปรยสู่อรัญบทพจน์ลำนำ
เหล่านราดื่มด่ำจนฉ่ำทรวง
สวรรค์ ณ ชั้นใด ใครใคร่แจ้ง
วจีแจงแต่งมาจากฟ้าสรวง-
ใดฤาเทพเทวาฟ้าทั้งปวง
จนคำสถิตห้วงดวงใจชน
ให้หลงเคลิ้ม ฤทัยหลับใหลแล้ว
ด้วยกลอนแก้ววิเศษค่าน่าฉงน
พานหอมชื่นรื่นใจไปทั่วธน
แล..กมลนี้แล้วแผ้วฤดี
|
|
|
|
|
|
|
| 27 ตุลาคม 2010, 04:34:AM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #14 เมื่อ: 27 ตุลาคม 2010, 04:34:AM » |
ชุมชน
|
เขม้นมองสองกวีศรีอิสาน
กล่อมดวงมานหวานล้ำคำเฉลย
จึงรู้ว่าสองเจ้าไม่เบาเลย
สุดจะเอ่ยคำอ้อนอ่อนอุรา
ด้วยว่าเราชาวดินจินต์ยังด้อย
จึงต้องค่อยเมียงมองประคองท่า
ความรู้น้อยค่อยเรียงเคียงคู่นา
ดั่งนางฟ้ามาคู่+ผู้บ่าวดิน
เจ้าจารจรดบทกานท์สะท้านสรวง
ดั่งรินรวงอำมฤตสู่มิตรศิลป์
ดั่งหลงฟ้าพร่าพรายร่ายเพลงพิณ
มอบกวินถิ่นสวรรค์ฝันยามนอน
เจ้าทั้งสองจองเวรประเคนเคาะ
แสนเสนาะเหยาะหยดมิลดหย่อน
ดั่งรามสูร-เมขลามารานรอน
ให้บ้านกลอนครื้นเครงด้วยเพลงยาว
พระพิรุณหล่นปรายท่วมหลายถิ่น
ทั่วแดนดินเดือดร้อนต้องนอนหนาว
แต่หมูเฮาชาวกลอนนอนดูดาว
ฟังหนุ่มสาวร่ายรำสำราญใจ
เหนื่อยแล้ว 
ปรางค์ สามยอด |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 27 ตุลาคม 2010, 06:34:PM |
|
สุวรรณ
|
|
« ตอบ #18 เมื่อ: 27 ตุลาคม 2010, 06:34:PM » |
ชุมชน
|
ครึกครื้นไปทั่ว ฝั่งสวรรค์
เสียงฟาดโรมรันลั่นสถาน
สะเทือนชั้นฟ้าจักรวาล
ด้วยฤทธิ์ประดิษฐ์กานท์สะท้านทรวง
เหล่าเทพวานรกรุงไกรจักร
ข่มตายากนักด้วยหนักหน่วง
คารมคมกลอนฉะอ้อน,ปวง
ภพดาราห้วงพาตื่นตา
กลอนเลื่อนเขยื้อนเคลื่อนเข้าขับ
แพรวพราววาววับประดับหล้า
หวานเลิศเจิดแจ่มแชล่ม,พา
สนุกเฮฮาน่ารักดี
|
|
|
|
|
|
|
|
