ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ความรู้สึกของคนพิกลนัก
ดูอึกอักเงื่อนปมสะสมช่อง
แบ่งย่อยแยกแตกกลุ่มประชุมกอง
ใหญ่เล็กห้องแล้วแต่เหตุเขตอารมณ์

ไยต้องซ่อนปิดบังขังมันไว้
พูดออกไปให้มันชัดขจัดขม
ปล่อยเวลาผ่านไปใจยิ่งตรม
ซ้อนทับถมเป็นตะกอนกัดกร่อนทรวง

สนุกนักหรือไรจึงไม่เอ่ย
ทำเงียบเฉยทั้งที่ใจทุกข์ใหญ่หลวง
วางฟอร์มจัดขัดขืนขื่นใจดวง
ฤาพิกุลจะร่วงหากเอ่ยคำ.

"Kanthita"

20 ต.ค. 2553

[เพรางาย]

ฤๅพิกุลจะร่วงจึงห่วงถ้อย
เพียงสักน้อยสื่อความยามถามไถ่
อยากจะรู้ว่ายากหรือเข้าใจ
เงียบร่ำไปไม่แจงเหมือนแกล้งกัน

ให้ตีขลุมดุ่มเดาเอาเสียหมด
ไม่ปรากฏเยื่อใยในตัวฉัน
จะดีร้ายใดบ้างช่างหัวมัน
อยู่ไปเพียงวันวันงั้นหรือเธอ

[ฉันเอง]

แค่ไม่กล้า..


ไม่ใช่กลัวแต่ไม่กล้าซะมากกว่า

ทำเงื้อง้าอ้าปากหากไร้เสียง

ออกอู้อี้เออะเออออกสำเนียง

สามคำเพียง"ผมรักคุณ"ให้วุ่นวาย


ซ้อมทุกวันหน้ากระจกเสียงสดใส

ไม่ทันไรพอเจอเธอเผลอเสียงหาย

คิดไม่ออกบอกไม่ได้ให้เสียงตาย

แสนเสียดายออกอู้อี้นี้อย่าเคือง


แวะมาทักครูกานต์หน่อยครับ

ฉันเอง..