ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จ้อง เจรียงคำ]

รอ...สิ่งใด


สิ่งใด..ลิดรอน บั่นทอนเล่า
เธอถึงเศร้าหดหู่อยู่ไม่หาย
เธอถึงมัวหัวหมุนเหมือนวุ่นวาย
เธอถึงหน่ายเหนื่อยนัก..หนักกบาล

สิ่งใด..กดทับ..ลงกับบ่า
สิ่งนั้นคงมีค่า มหาศาล
ประเดประดังหลังแอ่นมาแสนนาน
นั่น! เครื่องทรมาน..หรือ งาน เธอ

ใบหน้าเคร่งเบ่งบวมทุกความเครียด
คล้ายความทุกข์จุกเสียดเบียดเสมอ
สีหน้าเหมือนอั้นตด..อดปล่อยเรอ
อย่างกับเผลอชำเราเผารอยยิ้ม

เธอมานะพยายามกดด้ามดาบ
อีกมือทาบปลายลับขับสนิม
เธอจักคอยคมเฉียบเนี้ยบสุดริม
จึงค่อยลิ้มลองปาดและฟาดฟัน

กว่าดาบเธอเงาวับจับประกาย
เธอแน่ใจเป้าหมายที่หมายมั่น
ยังคอยดาบเธอรัว..เด็ดหัวมัน
หรือทำได้แค่นั้น..บั่นคอลม

หรือความคิดลิดรอนบั่นทอนเล่า
เธอจึงเฝ้ากังวลจนเพาะบ่ม
สนิมใจ พอกทับ..ลืมลับคม
ปล่อยเขรอะจม..คิดชัก..ก็หนักแล้ว

[กุลมาตา(singlemom99)]

ไม่ต้องรอ  ขอลงดาบ  หากจาบจ้วง
ชายลิ้นลวง  ถ้ากล้าเข้า  เจ้าเจอแน่
ดาบนั้นคือ  กฏหมาย  ได้ตีแผ่
ชายร้ายแท้  อาฆาต  คอยฟาดฟัน


ที่กดดัน  ทรมาน  นั่นคือเขา
บาปกรรมเจ้า  สร้างมา  หน้าแร้งรั้น
ยังคุยโว  โอ้อวด  สวดทุกวัน
สวดให้ขัน  ลงนรก  ตกตายเอง

[ดิษฐา]

รอ...สิ่งใด


สิ่งใด..ลิดรอน บั่นทอนเล่า
เธอถึงเศร้าหดหู่อยู่ไม่หาย
เธอถึงมัวหัวหมุนเหมือนวุ่นวาย
เธอถึงหน่ายเหนื่อยนัก..หนักกบาล

สิ่งใด..กดทับ..ลงกับบ่า
สิ่งนั้นคงมีค่า มหาศาล
ประเดประดังหลังแอ่นมาแสนนาน
นั่น! เครื่องทรมาน..หรือ งาน เธอ

ใบหน้าเคร่งเบ่งบวมทุกความเครียด
คล้ายความทุกข์จุกเสียดเบียดเสมอ
สีหน้าเหมือนอั้นตด..อดปล่อยเรอ
อย่างกับเผลอชำเราเผารอยยิ้ม

เธอมานะพยายามกดด้ามดาบ
อีกมือทาบปลายลับขับสนิม
เธอจักคอยคมเฉียบเนี้ยบสุดริม
จึงค่อยลิ้มลองปาดและฟาดฟัน

กว่าดาบเธอเงาวับจับประกาย
เธอแน่ใจเป้าหมายที่หมายมั่น
ยังคอยดาบเธอรัว..เด็ดหัวมัน
หรือทำได้แค่นั้น..บั่นคอลม

หรือความคิดลิดรอนบั่นทอนเล่า
เธอจึงเฝ้ากังวลจนเพาะบ่ม
สนิมใจ พอกทับ..ลืมลับคม
ปล่อยเขรอะจม..คิดชัก..ก็หนักแล้ว

รอ.....นานแล้วนะ

ทำตะแบงแก่งโก่ง ใยโยงเรื่อง
รอไร?เคืองเยื้องย่าง ต่อหางแถว
ใช้ไปซื้อของนิด คิดจะแจว
บ่นเป็นแมวโดนลวก กระซวกเอา

สนิมเขรอะเลอะใหญ่ ใครละพ่อ
แหม ! ตัดพ้อ ส่อเสียด ยัดเหยียดเข้า
นั่งลับมีดอิดออด ย้อนว่าเรา
ท้องไส้เน่า เล่าเรื่อง ซะ เฟื้องฟู

งานคืองานท่านจ้าง อย่าอ้างเหตุ
เกิดอาเพศอดตาย หน่ายละ..สู
สองมือลับ หลังแอบ แนบประตู
โอ้  ยูฮู  ลับมีดจ้า ... เชิญมาไว

....รีบเผ่นก่อนเจ้าของกระทู้มาเห็นเข้า 

[จ้อง เจรียงคำ]

..สายลับ..

อาชีพที่ท้าทาย..คือสายลับ
วันวันจับอาวุธ..ล้วนชุดใหญ่
มีคติประจำคือทำใจ
งานเสี่ยงภัยพลั้งพลาดย่อมอาจมี

ชีวิตต้องเตร็ดเตร่..เหมือนเร่ร่อน
เปลี่ยนที่หลับกับที่นอนค่อนข้างถี่
มุมส่วนตัวมัวสบายคล้ายต้องพลี
เป็นวิถีนโยบาย..แห่งสายลับ

บางวันนั่งตามมุมของซุ้มวัด
บางวันถัดไปนั่งฝั่งใกล้ผับ
แฝงตัวในชุมชนคนคั่งคับ
เพื่อคอยรับคำสั่งเป็นครั้งคราว

อาชีพของสายลับกับเรื่องรัก
อุปสรรคหนักหนาอย่าเลยสาว
บ่อยมือแปดเปื้อนเปรอะเลอะเลือดคาว
ยากจะก้าวด้วยกันอย่างมั่นคง

อยู่ท่ามกลางความเสี่ยงเกินเลี่ยงหลบ
วันวันพบคมมีดกรีดยื่นส่ง
เทียวเดินสายลับมีดกรีดบรรจง
แล้วโฉมยงมีไหม..มีดให้ลับ 

อ่ะ..ตามตามกับคุณอุ้มเขาหน่อยแล้วกัน

[ตะวันฉาย]

...ใจเฝ้ารอขอถามตามสิ่งเห็น
ทุกประเด็นยังซ้ำซากยากแก้ไข
เอาน้ำตาแทนฝนหล่นรดใจ
สองแก้มใสยังเนืองนองครองหน้านาง

...ยังเหลือภาพปรากฏเป็นบทหลัง
รอยแผลฝังจมลึก,ลึกมิห่าง
ฤทัยถอนยังล้ำช้ำไม่จาง
กี่หนทางร้อยวังวน...ปนมิเลือน

...รอสิ่งใด หทัยจ้อง เฝ้าข้องถาม
คอยสิงนามเขาคู่อยู่เสมือน
ทุกอย่างคงเด่นสง่าใช่ลาเตือน
ยังเขยื้อนขยับจับใจรอ...

[กาแฟดำ]

...สิ่งใดหนอที่รอพอถามไถ่
ใจก็ไร้คำตอบมอบฉงน
กี่ครั้งคราวที่ร้าวร้างช่างอับจน
ไม่เห็นหนทางไปใจเฉยชา

...ใจยังปิดไม่คิดอ่านผ่านเหตุผล
ยังดิ้นรนยังอาวรณ์ดูอ่อนค่า
ยังจมปลักกับรักลวงห้วงน้ำตา
เสน่หาที่ลาไกลใจสิ้นแรง

.

[เพรางาย]

เขาจมน้ำวูบหายร้องให้ช่วย
มัวห่วงสวยผมเผ้าไม่เข้าที่
รอเลือกชุดเหมาะงามค่อยทำดี
เขาคงสิ้นชีวีก่อนลงน้ำ

หากจะรอตรองไตร่ไม่ผิดหรอก
แต่ช้ำชอกช้าไปใครขันขำ
คิดอยู่นานผลาญเวลาจะระกำ
อยากจะทำทำให้ทัน.....อย่าฝันค้าง

[ฉันเอง]

อย่าได้รอ..


โลกไม่รอ  ให้ใครมาตามติด

เหมือนชีวิต  ไม่รอให้สมหวัง

อีกความรัก  ไม่รอให้พิงพ้ง

และฝั่งฝัน  ไม่ทำยากเป็นจริง


ฉันเอง..

[จ้อง เจรียงคำ]

เขาจมน้ำวูบหายร้องให้ช่วย
มัวห่วงสวยผมเผ้าไม่เข้าที่
รอเลือกชุดเหมาะงามค่อยทำดี
เขาคงสิ้นชีวีก่อนลงน้ำ

หากจะรอตรองไตร่ไม่ผิดหรอก
แต่ช้ำชอกช้าไปใครขันขำ
คิดอยู่นานผลาญเวลาจะระกำ
อยากจะทำทำให้ทัน.....อย่าฝันค้าง ..(พี่เพรางาย)


ควรรอรี-รีรอแต่พอดี
อย่าผัดโน่นผัดนี่มีข้ออ้าง
น้อยก็ติดนิดก็ขัดผัดไปพลาง
จนเป็นดินพอกหางอยู่อย่างนั้น

ควรรอรี-รีรอแต่พอดี
ทั้งหน้าที่และรวมทั้งความฝัน
หากปล่อยให้นานเข้าเท่ากับมัน
ถูกปิดกั้นเพราะขลาด จนอาจพลั้ง ..(อาร์ตี้)


โลกไม่รอ  ให้ใครมาตามติด
เหมือนชีวิต  ไม่รอให้สมหวัง
อีกความรัก  ไม่รอให้พินพัง
และความฝัน  ไม่ทำยากเป็นจริง ..(คุณฉันเอง..)


จะคอยลำแสงทองส่องประทีป
จะคอยเท้าใครถีบถึงรีบวิ่ง
จะคอยใครไหนผลักไปตักชิง
มัวแต่จะ..ประวิง..ทิ้งเวลา

จะรอคอยให้โชคโบกมือช่วย
มันก็ป่วยการไปเมื่อไม่กล้า
พอฝันดับสับโขก..โชคชะตา
ตะโกนด่า..สวรรค์ เท่านั้นแล้ว...(อาร์ตี้)

[ไพร พนาวัลย์]

รอเวลาทำใจให้ยอมรับ
เพื่อจะปรับปรุงจิตคิดแก้ไข
มันยังไม่ลงตัวมัวโยงใย
ปัญหาใหญ่อย่างนี้ต้องรีรอ

ขอให้เห็นช่องทางอย่างลุล่วง
สิ่งทั้งปวงต้องทนไม่ย่นย่อ
จะลงลุยคุ้ยเขี่ยเสียให้พอ
จะตามต่อหรือตัดเร่งจัดการ

รักยาวบั่นสั้นต่อไม่พอหา
ให้เวลาไตร่ตรองเอาสองหาร
ต้องรอบคอบสักนิดคิดทวนทาน
รักร้าวรานจะสานต่อหรือ...พอที

 

“ปรางค์  สามยอด”