ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เขียนชีวิต]

โอ้จันทร์เอ๋ย จันทรา งามตาแท้
แลดารา ยามนี้แล คล้ายดูเหงา
มองบ้านน้อย กลอยใจ เคยมีเรา
เหม่อมองเศร้า คลับคลา ไม่ลางแล...

ยามก่อนคิด จิตพันธ์ผูก เฝ้าเวียนหา
ฝากนภา เปล่งคำ ส่งดวงแข
ฝากดารา เปล่งประกาย ยามเธอแล
อยากให้แม่ รู้ว่าข้า ผูกดวงแด...

ยามพันธ์ผูก ลูบกลิ่นอาย เฝ้าครวญหา
รอเวลา สองเรา ข้างเคียงแค
แลดวงหน้า ต้องแสงเดือน เรือนรองแท้
จนข้าแน่ นิ่งไป ในมนตรา...

ลืมตาตื่น ท่ามกลาง หมู่แมกไม้
แลดูคล้าย ละม้ายคลึง เหมือนฝันหา
มิสนไร ขอเพียงกาย สองใจจา
รักผูกพัน ยังมามั่น ในสัญญา...

มาบัดนี้ เจ้าจากจร ข้าค้นหา
ข้าเพียรพร่ำ ภาวนา หนาวน้ำตา
สุดเพรียกหา เสียงแหบพร่า ในกลางป่า
กลางมายา มองไป มิเห็นใคร...

[เขียนชีวิต]

ท่ามกลางหมู่ แมกไม้ ที่เย้ยหยัน
เสียงกระซิบ เที่ยวกล่าวกัน ฉันงมงาย
วิเวกเวียน วนว้าง ว่างวางวาย
รักสลาย ร้อนรน ร่ำเรียกลัย...

สัญญาย้อน วันวาน ตราตรึงจิต
หวานหอมคิด ใจจรจาก เหตุไฉน
หลอกลวงใจ จากพราก ร่ำลาไป
อยากเข้าใจ ยาใจ ใยมิแล...

เจ็บแน่แท้ วันเจ้าลา ไปกับเขา
ลืมวันเรา มีสุข ฤๅงามแข
หรือรักเรา รางร้อนแรง มิชวนแล
หากเป็นแน่ หญิงเพียงกล่าว พี่จักทำ...

แม้นพี่เจ็บ เจ็บเจียนตาย อาเจียนเลือด
ถูกลวกเดือด ไฟรานรอน เจ้าร่ายรำ
ละเลงรัก สุขสราญ ปล่อยคนช้ำ
ให้ลูบคลำ รักษาแผล ด้วยเพียงกาล...

พิษรักร้าย เฝ้าทำลาย ยามหลับไหล
ห้วงนิทรา หลอมละลาย เสียงลือขาน
เพ้อละเมอ เพ้อละเลือน ถึงเยาวมาล
โอแก้วกานต์ เธอจากจร พี่นอนตาย...

[เขียนชีวิต]

โอ้นวลแก้ว ดวงตา พี่หลับใหล
ลืมตื่น นิทราไกล ยามใย
ใยรักพี่ น้องยา ใยรักไซร้
สองใจ ขาดขนาน มิบรรจบ...

นิทราย้อน คืนวันวาน ละเมอพบ
ดวงแก้วหลบ ใจหยอกเย้า เฝ้าทำซบ
มายาแกล้ง แทงทะลุ ทุกข์ทานทบ
ล้ำทำนบ น้ำตาตก มิตื่นนอน...

มาวันนี้ แลดูจันทร์ แสนซีดเซียว
ชวนใจเปลี่ยว เหลียวดู เคยร่วมหมอน
ดวงดารา วันนี้ มาจากจร
ทิ้งจันทร ทิ้งไว้ แต่ผู้เดียว...

หากนึกย้อน เอากาล กลับมาได้
จักขอไซร้ เคียงจูบ มิหลบเหลียว
แม้นวันวาน เจอพิษรัก คมความเคียว
บาดกรีดเกรียว ใจร้าว รานรุนแรง...

หากได้ย้อน กลับไป จักขอรัก
รักทุกอย่าง รักโหมหนัก รักเข้มแข็ง
แม้นจำเจ็บ มิเข็ดขาด เลือดตาแดง
ผิว์ย้อนแปลง เปลี่ยนความได้ ก็รักเธอ  

[กุลมาตา(singlemom99)]

..เพราะย้อนเวลากลับไป..ไม่ได้..
..พุทธวจนะ..ตรัสไว้..ให้รักษาใจ..อยู่กับปัจจุบันขณะ..
..น้องเจ้าเอย..วางเสียเถิดนะ..
..ได้โปรดละ..วางอดีตไว้..ในความทรงจำที่ดี..

..เมื่อใด..ที่คิดถึง "เขา"..
..คิดถึงสิ่งดีๆ ที่เรา..และเขาเคยมี..
..ยิ้มน้อยๆ..จนหลับผล็อยไปกับความทรงจำดีๆ เช่นนี้..
..อย่ากรีดแผลเก่า..ให้พุพอง..ทุกขณะที่..จงมีสติเทอญ..

[เขียนชีวิต]

โอ้แสงธรรม ทอแสงรัก สว่างสไว
ขลับดวงใจ ให้รักฟ้า งามทุกหน
จักดีร้าย ข้าขอรัก ทุกตัวตน
โลกทุกข์ทน มากมาย หลายก่ายกอง

ด้วยกลัวนาง จรจาก มิอาจพบ
เวียนประสป จบธรรม จำเวียนร้อง
เที่ยวทุกข์ท่อง ในวัฏฏ์ น้ำตานอง
อยากชวนตรอง น้องเอย จงฟังธรรม...

อกาล(ละ) ธรรมมะ ลองเถิดเจ้า
แล้วจักเข้า เห็นรส แลงามขลำ
พุทธพจณ์ เลิศแท้ สุดลึกล้ำ
วอนเจ้านำ ทองมา พินิจดู...

แม้นเจ้านั้น จักอยู่นอก ศาสนา
แต่พุทธา ไม่แบ่งแยก เรื่องหยิมหยู
จักกี่เทพ กี่ความ ก็ทุกข์ทู้
มหาครู ท่านเจนจบ สันดานคน...

แม่จันทร์เจ้า คร่ำครวญ ดูสักนิด
แล้วชีวิต เจ้าจักพาน พบนวลชล
พกสติ ให้อยู่ ทุกย่างส้น
ทุกกข์ร้อนรน มีปัญญา แก้ความเอย...

[เขียนชีวิต]

ด้วยความเจ้า ดวงใจ แท้งามล้ำ
งามน้ำคำ ผู้ใดเจอ เผลอระเหย
มิตรภาพ คนแปลก เริ่มงอกเงย
ใคร่อยากเชย ชายใด ล้วนอยากชม

แลเจ้าน้อง ตัวมี เงื่อนในจิต
เจ้าชอบริด รอนเอา ใครมาถม
ใคร่อยากเติม เติมไป น้องรับรมณ์
ดวงกมล ชายเขา หวังความนัย

ใครใคร่ให้ สิ่งไร เจ้าจักรับ
เจ้าสดับ รับเอา เขาหลงใหล
แล้วสิ่งใด ดวงใจ เจ้ารับไป
จักพามา มาจุดไฟ ร้อนรนรา...

สัจจธรรม ให้แล้ว จำต้องฝืน
จำต้องคืน สิ่งใด เขาตัณหา
แม้นตัวเจ้า มิตั้งใจ หากพลั้งมา
ต้องสูญค่า เขาขอคืน ข่มขืนครวญ...

สิ่งรับมา มรรคา คืนสนอง
จักสมปอง ชายใด ล้วนยิ้มสรวญ
หวังสมบัติ ลวงเจ้า แลยียวน
พอเขาชวน ควรระวัง น้ำตานอง...

[เขียนชีวิต]

หากเจ้าช้ำ คำใด เขาผลักไส
จงเข้าใจ สิ่งไร ไร้ควราหมาย
อย่ากังวล หากต้องอยู่ อย่างเดียวดาย
อย่าฟูมฟาย มากมาย จงเข้าใจ

โอ...เงาจันทร์ เจ้ายัง คงฉายแสง
แม่แก้มแดง อย่าด่วน คิดสงสัย
ยังมีคน รักเจ้า ปักดวงใจ
แม้สิ่งไร พบพาน พ่ายแพ้ภัย

โปรดเถิดใจ ขอวอน อย่ายอมแพ้
เจ้าเพียงแค่ ไม่เข้าใจ จิตลึกใหล
เรื่องราวเรา รวนร้าว ร้าวรวนไร
เป็นเพราะใจ มากด้วย ความถือตน

หากเขาจาก เจ้าจร ลองตรองคิด
ใยชีวิต ถูกลิขิต เจ็บขัดสน
เจ็บปวดใจ กายา อย่ารวมปน
หยุดร้อนรน เรื่องราว ล้วนเป็นไป

สิ่งใดใด คงอยู่ เพียงคำหลอก
ตัวเจ้าดอก ดวงดาว เจ้าหลับใหล
นิทราลวง กลวงหลอก ดอกจอมใจ
หมดวาจา กล่าวไป สิ้นสุดเอย...

[กริชอักษร]

หากย้อนเวลากลับไป
ที่ประตูใจในวันนั้น
ฉันเฝ้าถามตัวเองทุกๆวัน
ว่าคำตอบจะเป็นนิรันดร์เพียงใด

เพราะที่เป็นอยู่ไม่รู้จริง
ว่าทุกสิ่งคือรักหรือว่าร้าย
เพราะกลายเป็นความสุขที่ทุกข์ใจ
จะโหดร้ายยังไงฉันก็ยอม

ยอมทุกอย่างเพื่ออยู่บนทางเส้นนี้
แม้ว่าอีกไม่กี่นาทีก็หมดกลิ่นหอม
จะเหลือเพียงซากร่างร้างก็ยังยอม
และก็พร้อมจะรับทุกข์สุขร่วมกัน