ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[robozo]

ฉันอยู่นี่เธออยู่นั่นเมื่อวันเก่า ฉันไม่ก้าวเดินตามความใฝ่ฝัน
ปล่อยให้เธอเดินก้าวห่างทุกวัน อยากก้าวทันเผยความในแก่ใจเธอ
ที่ฉันปล่อยเวลาจนป่านี้ ทั้งทั้งที่อยากให้รู้อยู่เสมอ
แต่ไม่กล้าพบความจริงที่ได้เจอ ว่าใจเธอคิดกับฉันนั้นเช่นใด
จึงไม่ขอเข้าใกล้ให้สับสน ถึงต้องทนห้ามรักที่ฝักใฝ่
ขอเฝ้ามองตัวเธออยู่ใกลไกล เป็นสุขใจได้แค่นี้ก็ดีเอย

[ระนาดเอก]

ฉันอยู่นี่เธออยู่นั่น!เมื่อวันเก่า
ฉันไม่ก้าวเดินตามความใฝ่ฝัน
ปล่อยให้เธอเดินก้าวห่างทุกวัน
อยากก้าวทันเผยความในแก่ใจเธอ

ที่ฉันปล่อยเวลาจนป่านนี้
ทั้งทั้งที่อยากให้รู้อยู่เสมอ
แต่ไม่กล้าพบความจริงที่ได้เจอ
ว่าใจเธอคิดกับฉันนั้นเช่นใด

จึงไม่ขอเข้าใกล้ให้สับสน
ถึงต้องทนห้ามรักที่ฝักใฝ่
ขอเฝ้ามองตัวเธออยู่ไกลไกล
เป็นสุขใจได้แค่นี้ก็ดีเอย..

ROBOZO

๐ ทรมานผลาญล่วงทรวงส่วนลึก
เช้าจนดึกศึกรักหนักจริงเอ๋ย
วินาทีที่เคลื่อนเดือนล่วงเลย
นัยน์ต้องเผยน้ำตามากี่ครั้ง

๐ ผจญความสับสนอลหม่าน
ความฟุ้งซ่านถือสิทธิ์เดินติดหลัง
ปมสัมพันธ์เกลียวคลายพ่ายภินท์พัง
ร่างพลังไม่เหลือเพื่อแสงทอง

๐ ฉันยังอยู่ตรงนี้ตรงที่เก่า
รอยอับเฉาเยือนร่างอย่างคนหมอง
ใจเหือดแห้งด้วยขาดหยาดละออง
ตามครรลองคนภักดิ์รักข้างเดียว..

ระนาดเอก

 

[ปรางทิพย์]

ณ ที่เก่าเราสองจำต้องเผย
โอ้ใจเอ๋ยเคยไหมให้เฉลียว
ยืนซ้ำรอยคอยรักตระหนักเชียว
แม้เศษเสี้ยวเที่ยวหาอ่อนล้าจริง

จึงฝากดาวพราวแสงแจ้งไสว
บอกคนไกลไยคล้ายดั่งหมายหญิง
แล้วปล่อยร้างห่างเหินยากเกินติง
เหมือนถูกทิ้งยิ่งขอยิ่งรอคอย

[ระนาดเอก]

ณ ที่เก่าเราสองจำต้องเผย
โอ้ใจเอ๋ยเคยไหมให้เฉลียว
ยืนซ้ำรอยคอยรักตระหนักเชียว
แม้เศษเสี้ยวเที่ยวหาอ่อนล้าจริง

จึงฝากดาวพราวแสงแจ้งไสว
บอกคนไกลไยคล้ายดั่งหมายหญิง
แล้วปล่อยร้างห่างเหินยากเกินติง
เหมือนถูกทิ้งยิ่งขอยิ่งรอคอย..

ปรางทิพย์

๐ ณ จุดโค้งโล่งไกลของปลายฟ้า
ช่วงวิญญาณ์ฝ่าคลื่นคืนเหงาหงอย
น้ำตาดาวพราวหลั่งพรางรูปรอย
อับแสงพลอยรันทดรดคืนวัน

๐ เหนื่อยกับรักหนักหน่วงทรวงเจ็บช้ำ
แผลตอกย้ำย่ำเหยื่อเหนือโศกศัลย์
จะบอกใครใจรู้สู่รำพัน
ปาฏิหาริย์อัศจรรย์นั้นไม่มี

๐ นั่งนับดาวราวคนวิกลรัก
อย่างสะบักบอบช้ำต่ำราศี
เอื้อมคว้าดาวเปล่าปร่าล้าสิ้นดี
เปรียบใจที่ปรารถนาไขว่คว้าเธอ..

ระนาดเอก

[ปรางทิพย์]

อธิษฐานผ่านฟ้านภาสรวง
แนบดาวดวงจวงจันทร์มั่นเสมอ
แม้นตัวไกลใจมอบปลอบละเมอ
มิอาจเจอเพ้อถึงคะนึงครวญ

มองสิมอง...ท้องฟ้าในคราเหงา
จะเห็นเงาเคล้าคลอพะนอหวน
ดาวดวงน้อยคอยใครใคร่ทบทวน
รักหรือรวนป่วนปั่นถ้อยสัญญา

ยินเรไรไพรร้องทำนองรัก
สุดห้ามหักภักดิ์เจ้าเฝ้าโหยหา
คำปลอบขวัญพลันผ่านม่านน้ำตา
เสมือนว่าคราจากทิ้งซากตรม

[บอม ซอง ดุ๊ก]

ooO..โทษทีว่ะ ไอ้เกลอ..Ooo

เฮ้..!!..อยู่ดีๆ ทำไม?? แกถึงสวย
ก่อนอยู่ด้วย ใจข้า ไม่เห็นสั่น
แต่เดี๋ยวนี้ กับรัว ซะอย่างงั้น..!!
หรือว่ากัน เป็นไข้ ไม่สบาย...-*-

หยอกไม่ฮา ไม่ขำ อย่างแต่ก่อน
มันรุ่มร้อน รนรน งงเหลือหลาย
ไม่อยากพูด แบบเก่า..เราและนาย !
อยากจะกลาย ย้ายเป็น ฉันและเธอ

เคยพูดกัน ทุยทุย คุยเล่นหัว
เดี๋ยวนี้กลัว แกเคือง อยู่เสมอ
แกพูดไร ก่อนนี้ แค่..เออเออ
เดี๋ยวนี้เหรอ...ครับผม!!..เหมาะสมจัง!!

ไม่โทรหา เป็นเดือน เหมือนชิลด์ชิลด์
เดี๋ยวนี้นิ้ว กดยิก จิกหน้าหลัง
ฝันดีป่ะ? เหนื่อยเปล่า? กินข้าวยัง?
ถามทุกครั้ง...ทั้งที่...ไม่เคยเป็น..-  -

...!! หากนายรู้ ความนัย อาจจะช็อค + +
คงจะน็อค หงายแก๋ ถ้าแกเห็น
เพราะเพื่อนซี้ ตีตน พ้นประเด็น
สุดยากเย็น หน่วงหนัก...แอบรักเกลอ..(I'm sory T-T )


เกลอบอม ซอง ดุ๊ก