ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดิษฐา]

รับสัมผัส รัดตรึง ที่พึงผ่าน
อดีตกาลพาลซ้ำ ให้ย้ำเห็น
วางหัวใจไหลเอื่อย เลื่อยช่ำเย็น
ขอใครเป็น เช่นลม มาพรมใจ

ลบรอยเลือด เดือดดาล ให้หวานแทรก
ปิดรอยแตก แยกห่างให้จางใกล้
เกราะหุ้มห่อทอจิต ที่ปิดไป
อ่อนเอนไหว ใจเปิด เตลิด..ลน

ให้ร้อนผ่าว หนาวอยู่ มิรู้สึก
ตกผลึกลึกฝัง จนหลั่งล้น
ฤดูกาลผ่านเปลี่ยน ร้อยเวียนวน
อดีตขนหล่นหาย มลายเลือน

สดับจับรับลม ที่พรมแผ่ว
ฤทัยแน่วแล้วคอยลมคล้อยเคลื่อน
สกัดกั้นลมอุ่น ลอยกรุ่นเยือน
คำรักเลื่อน เอื้อนทัก โอบรักมา

[แม่ค้าหน้าหวาน]

ถึงความรัก ผูกพัน ในวันก่อน
ผ่านสะท้อน ภาพฝัน วันสุขสม
ความอ่อนหวาน จารจด ในบทชม
พาอารมณ์ อบอุ่น ให้กรุ่นทรวง

ฝากคำกลอน อ้อนความ ให้ถามถึง
ยังคะนึง ใจแสน จะแหนหวง
ด้วยห่วงใย นัยนี้ ไม่มีลวง
แค่วางบ่วง คำหวาน ผ่านล่ามไป

รสสัมผัส รัดผ่าน ช่างหวานหอม
ยังอยู่พร้อม รอยจูบ ที่วูบไหว
ยังอยู่ครบ ตรงนี้ ที่เรือนใจ
เป็นสายใย สายสวาท พาดสองเรา

~แม่ค้าหน้าหวาน~

[yotaga]

URL=http://img836.imageshack.us/i/74783626.jpg/][/URL]

                                                                  เพียงสัมผัส หัดเดิน เพลิดเพลินนัก
                                                                  เยื่อใยรัก ของแม่ ยิ้มแต้หา
                                                                  ล้มแล้วลุก สุขจริง วิ่งตามมา
                                                                  โธ่แม่จ๋า ไปไหน ใยไม่คอย

                                                                  ให้ลูกน้อย ลุกวิ่ง แล้วชิงหลบ
                                                                   ลูกไม่คบ แล้วหนา ตาละห้อย
                                                                   ร้องไห้จ้า น้ำตาหลั่ง มาบังรอย
                                                                   ให้ลูกน้อย มองไม่เห็น แม่เป็นไร

                                                                   ไม่เข้าใจ ทำไม แม่ไม่รัก
                                                                   ไม่รู้จัก โอบกอด ตอนร้องไห้
                                                                   มาบังคับ ให้ลูก ลุกไวไว
                                                                   แล้วเดินหา แม่ใหม่ ทำไมกัน

                                                                   เพราะว่าเรา ยังเด็ก ยังเล็กอยู่
                                                                   จึงไม่รู้ ความนัย แม่ให้นั้น
                                                                   ให้ลุกสู้ หมู่มายา สารพัน
                                                                   ในโลกอัน สับปลับ กับคำลวง
                                                     

[ดิษฐา]

URL=http://img836.imageshack.us/i/74783626.jpg/][/URL]


                                                                  เพียงสัมผัส หัดเดิน เพลิดเพลินนัก
                                                                  เยื่อใยรัก ของแม่ ยิ้มแต้หา
                                                                  ล้มแล้วลุก สุขจริง วิ่งตามมา
                                                                  โธ่แม่จ๋า ไปไหน ใยไม่คอย

                                                                  ให้ลูกน้อย ลุกวิ่ง แล้วชิงหลบ
                                                                   ลูกไม่คบ แล้วหนา ตาละห้อย
                                                                   ร้องไห้จ้า น้ำตาหลั่ง มาบังรอย
                                                                   ให้ลูกน้อย มองไม่เห็น แม่เป็นไร

                                                                   ไม่เข้าใจ ทำไม แม่ไม่รัก
                                                                   ไม่รู้จัก โอบกอด ตอนร้องไห้
                                                                   มาบังคับ ให้ลูก ลุกไวไว
                                                                   แล้วเดินหา แม่ใหม่ ทำไมกัน

                                                                   เพราะว่าเรา ยังเด็ก ยังเล็กอยู่
                                                                   จึงไม่รู้ ความนัย แม่ให้นั้น
                                                                   ให้ลุกสู้ หมู่มายา สารพัน
                                                                   ในโลกอัน สับปลับ กับคำลวง
                                                     

น้ำตารินสิ้นคำมานำเปรียบ
ภวังค์เงียบเปรียบเปรยเคยห่วงหวง
สัมผัสหวานผ่านลม ที่ห่มทรวง
ถลาร่วงดวงจิต พิษสร่างไป

คงเป็นลมหอบรัก จากตักแม่
สัมผัสแพ้ ลมรัก คำรักไหน
ยิ้มเยาะหยอกบอกสู้ ดูเถอะใจ
ใครเหลียวไร้ ในรัก แม่จักริน

สายลมบ่ายร่ายรำ นำร้อนส่ง
ใจที่หลงปลงพ่าย สลายสิ้น
Yotaga รับไหม? ใคร่ได้ยิน
ใจที่บิ่น ชินชา มาขอบคุณ


ปล.  จากเศร้า ๆ หายเลยค่ะ 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

เพียงสัมผัสลัดเลาะเกาะทรวงใน
ดวงฤทัยไหวหวั่นสั่นมิหาย
ถ้าคนดีมีใจให้ทั้งกาย
ยังมิสายหมายปองครองรักกัน

พระอาทิตย์อัสดง

ปล.ขออัสดงสัมผัสก่อนจะแต่งให้มากกว่านี้  ไม่เคยสัมผัส  บอกอารมณ์ไม่ถูกเลย  ก๊ากกกกกก

[คนเผาถ่าน]

ผมไม่เชื่อครับ!! อาทิตย์อัสดง

[คนเผาถ่าน]

สัมผัสแรก..เคยคุ้น..อุ่นหนักหนา
ของมารดา..อุ่นแม้น..เทียบแดนสรวง
อุ่นรักแท้..แน่กว่า..ใครทั้งปวง
มิเคยลวง..รักแท้..แม่ของเรา
สัมผัสหลัง..ครั้งหนึ่ง..ซึ้งสัมผัส
ได้กอดรัด..ครั้งนี้..ที่หายเหงา
อุราลุ่ม..เร่าร้อน..หลงมัวเมา
สุดท้ายเขา..ทิ้งไป..ไม่ไยดี

"คนเผาถ่าน  เด็กบ้านกลอน"

[เมฆา...]

 

//...ต้นหูกวาง...//

๐..ต้นหูกวาง กางใบ เหมือนไกวหู
รอคอยคู่ ชู้รัก ทักศัพท์เสียง
ฝากลมบน วนพัด คัดสำเนียง
ส่งลำเลียง ความคนึง คิดถึงมา

๐..ดุจหูใน ใจพี่ ที่แกว่งเคล้า
รอคำรัก จากเจ้า พัดเข้าหา
ยามชีวิต ติดหล่ม จมเอกา
ปรารถนา เพียงคำ น้ำใจนาง

๐..ว่ายังรัก ยังรอ มิท้อถอย
แม้นไกลเจ้า เนื้อกลอย ให้คอยห่าง
บูชาภักดิ์ รักแท้ แน่,แนวทาง
ไม่จืดจาง ร้างเลือน เคลื่อนหนีเนา

๐..ต่อให้พี่ ยืน-ล้ม หรือตรมทุกข์
ก็จะลุก ฟันฝ่า แก้วตาเจ้า
โปรดจงมั่น สัญญา รักษาเอา
ถึงหนักเบา เรารัก ประจักษ์ตรอง

๐..เปรียบหูกวาง กางใบ ไหวกิ่งก้าน
มิสะท้าน หนาว-ลม พรมผยอง
ยังดำรง คงมั่น ตามครรลอง
มิยอมหมอง ด้วยแดด แผดเผาใบ

๐..ปรารถนา เพียงรัก จักคงมั่น
เหมือนหูกวาง ต้นนั้น ที่ฝันใฝ่
รอคอยรัก จากคู่ อยู่ร่ำไป
ด้วยหัวใจ ซื่อตรง คงตราบนาน….


***เมฆา...***


ปล. สัมผัสเหมือนกันนะครับท่าน แต่เป็นสัมผัสทางเสียงอ่ะครับ อิอิอิ... อยากมีส่วนร่วม ฮ่าๆๆ

[กุลมาตา(singlemom99)]

เพียงสัมผัสมือนุ่มเหงื่อชุ่มชื้น
ร้อนรุ่มรื้นเป็นไฉนนะใจหนอ
แค่สัมผัสเพียงมือ..อือ..อือ..ออ
ฤาจะขอต่อรักสลักใจ


(แบบว่า..ฝันไป..แฟนเก่าคงคิดถึงเรา..ครั้งไหนก็ไม่รู้นะ..ก๊ากๆๆๆๆ)

[ดิษฐา]

 

//...ต้นหูกวาง...//

๐..ต้นหูกวาง กางใบ เหมือนไกวหู
รอคอยคู่ ชู้รัก ทักศัพท์เสียง
ฝากลมบน วนพัด คัดสำเนียง
ส่งลำเลียง ความคนึง คิดถึงมา

๐..ดุจหูใน ใจพี่ ที่แกว่งเคล้า
รอคำรัก จากเจ้า พัดเข้าหา
ยามชีวิต ติดหล่ม จมเอกา
ปรารถนา เพียงคำ น้ำใจนาง

๐..ว่ายังรัก ยังรอ มิท้อถอย
แม้นไกลเจ้า เนื้อกลอย ให้คอยห่าง
บูชาภักดิ์ รักแท้ แน่,แนวทาง
ไม่จืดจาง ร้างเลือน เคลื่อนหนีเนา

๐..ต่อให้พี่ ยืน-ล้ม หรือตรมทุกข์
ก็จะลุก ฟันฝ่า แก้วตาเจ้า
โปรดจงมั่น สัญญา รักษาเอา
ถึงหนักเบา เรารัก ประจักษ์ตรอง

๐..เปรียบหูกวาง กางใบ ไหวกิ่งก้าน
มิสะท้าน หนาว-ลม พรมผยอง
ยังดำรง คงมั่น ตามครรลอง
มิยอมหมอง ด้วยแดด แผดเผาใบ

๐..ปรารถนา เพียงรัก จักคงมั่น
เหมือนหูกวาง ต้นนั้น ที่ฝันใฝ่
รอคอยรัก จากคู่ อยู่ร่ำไป
ด้วยหัวใจ ซื่อตรง คงตราบนาน….


***เมฆา...***


ปล. สัมผัสเหมือนกันนะครับท่าน แต่เป็นสัมผัสทางเสียงอ่ะครับ อิอิอิ... อยากมีส่วนร่วม ฮ่าๆๆ

เดินดุ่มดุ่ม รุมเร้า ว่าเหงาหนัก
คิดฝากปักชักเสียง สำเนียงหวาน
มองสอดส่องจ้องอยู่ อยู่จนราน
สื่อประสาน ข้างต้น ไม่ค้นเจอ

ต้นหูกวางร้างใบ อยู่ไหนนั้น
พิศโดยพลันทันใด ทำใจเก้อ
จึงสับเปลี่ยนเวียนพรำ คำถึงเธอ
มะพร้าวเด้อ!! เธอรับ สดับฟัง...........

ปล..  อย่าไปยืนรับสัมผัส ใต้ต้นน่ะ ... เดี๋ยวสัญญาณมันจะหล่นใส่ ..หัวแบะ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

สัมผัสหลัง..ครั้งหนึ่ง..ซึ้งสัมผัส
ได้กอดรัด..ครั้งนี้..ที่หายเหงา
อุราลุ่ม..เร่าร้อน..หลงมัวเมา
สุดท้ายเขา..ทิ้งไป..ไม่ไยดี

คนเผาถ่าน

จริงนะหรือ..ลือมา..พาเข้าหู
เต็มสองรู..ดูสิ..เขาทิ้งพี่
มิเป็นไร..หันมา..มองน้องนี้
ยังคงมี..ที่วาง..ระหว่างใจ

อยากสัมผัส..ลูบไล้..บนใบหน้า
ผ่านดวงตา..พาฝัน..สองเราใกล้
น้องจะรอ..ก่อรัก..ถักทอไป
รอคนไกล..ใฝ่รัก..ปักนิรันดร์

พระอาทิตย์อัสดง

ปล.พอจะได้กับเขาไหมเนี้ย มาแซวเรา แซวกลับซะเลย อิอิ

[คนเผาถ่าน]

สัมผัสหลัง..ครั้งหนึ่ง..ซึ้งสัมผัส
ได้กอดรัด..ครั้งนี้..ที่หายเหงา
อุราลุ่ม..เร่าร้อน..หลงมัวเมา
สุดท้ายเขา..ทิ้งไป..ไม่ไยดี

คนเผาถ่าน

จริงนะหรือ..ลือมา..พาเข้าหู
เต็มสองรู..ดูสิ..เขาทิ้งพี่
มิเป็นไร..หันมา..มองน้องนี้
ยังคงมี..ที่วาง..ระหว่างใจ

อยากสัมผัส..ลูบไล้..บนใบหน้า
ผ่านดวงตา..พาฝัน..สองเราใกล้
น้องจะรอ..ก่อรัก..ถักทอไป
รอคนไกล..ใฝ่รัก..ปักนิรันดร์

พระอาทิตย์อัสดง

หากได้น้อง..อัสดง..ลงสัมผัส
จะกอดรัด..หวงแหน..แทนความฝัน
ให้สองเรา..เคล้าคลอ..ต่อสัมพันธ์
รักคงมั่น..ซื่อตรง..ลงรักจริง
ถ้าเป็นเพียง..บทกลอน..ที่ย้อนแซว
ขอเปลี่ยนแนว..เถิดหนา..แม่ยอดหญิง
ชายคนนี้..เจ็บนัก..ขอพักพิง
เพื่อลบทิ้ง..ความเศร้า..เหงาหัวใจ
ขอเพียงแค่..ต่อกลอน..รอนหารัก
คงประจักษ์..รักแท้..มีแค่ใหน
หากแก้วตา..เห็นว่า..เป็นเช่นไร
จงช่วยไข..ออกมา..ว่าเป็นกลอน
คนเผาถ่าน

[กุลมาตา(singlemom99)]

เพียงสัมผัสรอยยิ้มพริ้มดวงหน้า
เพียงสัมผัสแววตาน่าฉงน
เพียงสัมผัสมือเจ้าเร้าใจจน
สุดจะทนเสน่หาแสนอาลัย

(ฝันต่อกับแฟนเก่า..อีกนิดนึง..อิอิ)

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

สัมผัสหลัง..ครั้งหนึ่ง..ซึ้งสัมผัส
ได้กอดรัด..ครั้งนี้..ที่หายเหงา
อุราลุ่ม..เร่าร้อน..หลงมัวเมา
สุดท้ายเขา..ทิ้งไป..ไม่ไยดี

คนเผาถ่าน

จริงนะหรือ..ลือมา..พาเข้าหู
เต็มสองรู..ดูสิ..เขาทิ้งพี่
มิเป็นไร..หันมา..มองน้องนี้
ยังคงมี..ที่วาง..ระหว่างใจ

อยากสัมผัส..ลูบไล้..บนใบหน้า
ผ่านดวงตา..พาฝัน..สองเราใกล้
น้องจะรอ..ก่อรัก..ถักทอไป
รอคนไกล..ใฝ่รัก..ปักนิรันดร์

พระอาทิตย์อัสดง

หากได้น้อง..อัสดง..ลงสัมผัส
จะกอดรัด..หวงแหน..แทนความฝัน
ให้สองเรา..เคล้าคลอ..ต่อสัมพันธ์
รักคงมั่น..ซื่อตรง..ลงรักจริง
ถ้าเป็นเพียง..บทกลอน..ที่ย้อนแซว
ขอเปลี่ยนแนว..เถิดหนา..แม่ยอดหญิง
ชายคนนี้..เจ็บนัก..ขอพักพิง
เพื่อลบทิ้ง..ความเศร้า..เหงาหัวใจ
ขอเพียงแค่..ต่อกลอน..รอนหารัก
คงประจักษ์..รักแท้..มีแค่ใหน
หากแก้วตา..เห็นว่า..เป็นเช่นไร
จงช่วยไข..ออกมา..ว่าเป็นกลอน
คนเผาถ่าน

ที่แซวเล่นเห็นเป็นเช่นพี่ชาย
มิกล้าหมายกายใจให้มาคู่
พี่เจ็บหนักรักนี้น้องก็รู้
อย่าหดหู่ไปเลยเอ่ยพี่ยา

พระอาทิตย์อัสดง

[ไพร พนาวัลย์]

สัมผัสแรก
เพียงสัมผัสคราแรกแปลกหนักหนา
โอ้ เธอจ๋ามือเย็นเป็นไฉน?
ทำไมจึงใจสั่นเป็นฉันใด?
ทั้งอกใจเต้นรัวกลัวจังเลย

เคยจับมือสัมผัสยามนัดพบ
มิเคยรบรึงเร้าเจ้าข้าเอ๋ย
ถูกมือเธอเพียงนิดใช่ชิดเชย
ไม่อยากเงยดูหน้าประหม่าจัง

เราคุยกันวันละหน่อยค่อยสนิท
อยากใกล้ชิดติดต่อก่อความหวัง
เจอหน้ากันหวั่นไหวใจตึงตัง
กลัวจะดังออกมามันน่าอาย

เธอยื่นมือมาให้ใจเต้นถี่
อยากวิ่งหนีให้พ้น,จนใจ,พ่าย
ถูกจับมือละมุนใจวุ่นวาย
ดั่งประกายไฟรุมเข้าสุมทรวง

เมื่อพบกันบ่อยบ่อยใจลอยล่อง
มิปิดป้องสัมผัสดั่งมัดบ่วง
จิตประหวัดรัดรึงถึงพุ่มพวง
จนเลยล่วงลึกล้ำถลำใน

รสรักซ่านหวานซ่อนมิผ่อนพัก
สองสำลักรสรื่นสะอื้นไห้
กอดประคองเคียงข้างมิห่างไกล
แล้วก็ไปไหนไม่รู้...คิดดูเอา?!

 

“ปรางค์  สามยอด”

[ระนาดเอก]

๐ อิสระหัวใจไหลละล่อง
สอดมือคล้องเรียกขวัญพันเกี่ยวเข้า
ประตูใจสดับเปิดรับเรา
โลกก็เท่ากับอยู่สู่อุ้งมือ

๐ ในความนิ่งอ่านใจก็ไขออก
ทุกคำหยอกโยนมาประสาซื่อ
สาดความรักใส่จิตสัมฤทธิ์คือ
สองใจสื่ออวลหวานปานละมุน

๐ เพียงสัมผัสด้วยตาวิญญาณ์หวิว
ใจก็พลิ้วเบียดกายได้ไออุ่น
มือกระหวัดกอดก่ายฉายการุณย์
ในความคุ้นกระแสแผ่สายใย

๐ สองร่างชิดอิงแอบดั่งแนบเนื้อ
สองแก้มเรื่อแดงเด่นจนเห็นได้
ยิ่งส่วนลึกซอกทรวงห้วงภายใน
หลอมจนไอรักซึ้งเป็นหนึ่งเดียว

ระนาดเอก

 

["คำหวาน"]

สัมผัสชื่อคือใครหมายรู้จัก
คนทายทักพูดลือชื่อเจ้าของ
ชักอยากรู้ชื่อนี้มีคนปอง
ชื่อที่ต้องใจใครทั้งหลายนั้น

สัมผัสหน้าเห็นแต่ไกลให้ดูเด่น
ยิ่งชัดเจนเพียงใดมาใกล้ฉัน
ได้ยลโฉมที่ล่ำลือระบือกัน
แม่แจ่มจันทร์งามซึ้งรัดรึงใจ

สัมผัสคำเอื้อนเอ่ยเผยวจี
สำเนียงมีกังวาลอันสดใส
ริมปากอิ่มยิ้มงามยามส่งไป
ตาคมนัยจมูกโด่งคิ้วโก่งเรียว

สัมผัสมืออ่อนนุ่มนวลชวนให้ฝัน
หัวใจมันเพลิดเพลินเชิญเก็บเกี่ยว
กุมไว้นานพาลไม่ปล่อยใจลอยเจียว
เผลอแพล๊บเดียวดึงมือไปไม่ปล่อยนาน

สัมผัสมิตรภาพได้มาทายทัก
ยินดีนักสมคำลือระบือขาน
คนที่ใครหมายจ้องปองดวงมาลย์
เราได้พานพบกันในวันนี้

สัมผัสใจให้สนิทกับมิตรใหม่
ทำอย่างไรได้สังสรรค์กันอีกนี่
อยากนัดหมายสานต่อขอเบอร์ที
ก็พอดีตกใจตื่นอดชื่นเอย.

(แง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ.. ทำไมต้องเป็นฝันด้วย ..ฮือ ๆ ๆ ๆ แง ๆ ๆ ๆ ๆ)

*******

[สายชล]

เพียงสัมผัส อุ่นไอ ได้ใกล้ชิด
ยังตรึงจิต มัวเมา เฝ้าฝันหา
อุ่นจากมือ สื่อถึงใจ ในนิทรา
ขอหลับตา ซึมซับฝัน พลันชื่นทรวง

[อัศจรรย์จิต]

เพียงสัมผัสกัดผิวหอบหิ้วฝัน
มากำนัลฉันท์มิตรไม่ติดห่วง
พร้อมพลีหมดทดทอนไม่ย้อนทวง
เพราะติดบ่วงลวงเล่ห์พร้อมเทใจ

โปรยปัญญาคว้าทรายในสายน้ำ
เพราะหนึ่งกำติดก้อยยังคอยใส่
ยากจะเต็มเพียงพริบหยิบตาไว
ก็ยังใฝ่ใคร่คัดสัมผัสเธอ

งงเหมือนกันค่ะง่วงด้วยค่ะ