| 09 ตุลาคม 2010, 07:01:AM |
|
♥ กานต์ฑิตา ♥
|
 |
« เมื่อ: 09 ตุลาคม 2010, 07:01:AM » |
 ชุมชน
|
มองสายฝน พร่างพรู ดูแล้วคิด
กระแสจิต รับรู้ ผู้ห่วงหา
แม้อยู่ห่าง ทางไกล เกินสายตา
ก็รู้ว่า อบอุ่น ละมุนไอ
ดุจน้ำทิพย์ หยิบยื่น ชุ่มชื่นหนอ
ดุจรุ้งทอ แสงตรง ส่งมาให้
ดุจแสงเทียน ส่องสว่าง ที่กลางใจ
ดุจสายใย ร้อยรัด แห่งศรัทธา
เธอนั้นเป็น แรงใจ ให้เกิดก่อ
หยุดความท้อ อ่อนแอ แม้หนักหนา
เธอเฝ้าห่วง ติดตาม ถามไถ่มา
จากที่ล้า ทนทุกข์ เป็นสุขพลัน
คือความหวาน รู้สึก ให้นึกแปลก
ค่อยซึมแทรก เข้าไป หัวใจฉัน
ดั่งวารี รี่ไหล ได้รวมกัน
จึงฉับพลัน เป็นห้วง ที่ทรวงใน
เฝ้ารอคอย ทักถาม ความคิดถึง
เฝ้าคนึง แลหา ถามมาไหม
ตาประจักษ์ รู้เห็น เป็นเช่นไร
ความห่วงใย ห่วงหา มาประชัน
แทนขอบคุณ จากใจ คนไร้รัก
แทนคำทัก ถามมอบ มาปลอบขวัญ
แทนดวงจิต คิดถึง ซึ่งสัมพันธ์
แทนคำฉัน วันนี้ ว่ามีเธอ.
"Kanthita" 9 ต.ค.2553
|
|
|
|
|
| 09 ตุลาคม 2010, 11:57:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 09 ตุลาคม 2010, 11:57:AM » |
ชุมชน
|
มองสายฝน พร่างพรู ดูแล้วคิด
กระแสจิต รับรู้ ผู้ห่วงหา
แม้อยู่ห่าง ทางไกล เกินสายตา
ก็รู้ว่า อบอุ่น ละมุนไอ
ดุจน้ำทิพย์ หยิบยื่น ชุ่มชื่นหนอ
ดุจรุ้งทอ แสงตรง ส่งมาให้
ดุจแสงเทียน ส่องสว่าง ที่กลางใจ
ดุจสายใย ร้อยรัด แห่งศรัทธา
เธอนั้นเป็น แรงใจ ให้เกิดก่อ
หยุดความท้อ อ่อนแอ แม้หนักหนา
เธอเฝ้าห่วง ติดตาม ถามไถ่มา
จากที่ล้า ทนทุกข์ เป็นสุขพลัน
คือความหวาน รู้สึก ให้นึกแปลก
ค่อยซึมแทรก เข้าไป หัวใจฉัน
ดั่งวารี รี่ไหล ได้รวมกัน
จึงฉับพลัน เป็นห้วง ที่ทรวงใน
เฝ้ารอคอย ทักถาม ความคิดถึง
เฝ้าคนึง แลหา ถามมาไหม
ตาประจักษ์ รู้เห็น เป็นเช่นไร
ความห่วงใย ห่วงหา มาประชัน
แทนขอบคุณ จากใจ คนไร้รัก
แทนคำทัก ถามมอบ มาปลอบขวัญ
แทนดวงจิต คิดถึง ซึ่งสัมพันธ์
แทนคำฉัน วันนี้ ว่ามีเธอ.
"Kanthita" 9 ต.ค.2553  อ่านคำหวาน ผ่านกรอง มาต้องจิต
เหมือนได้ปลิด ความทุกข์ สุขเสนอ
คำรำพัน ที่ฝาก จากใจเธอ
จะระลึก ถึงเสมอ ....เธอคนดี
แม้เจ็บไข้ หัวใจ เธอกล้าแกร่ง
ศรัทธาแรง แข็งกล้า ฝ่าวิถี
มุ่งก้าวเดิน ต่อไป ไม่รอรี
พร้อมยิ้มที่ แจ่มใส ในชะตา
มีน้ำใจ มากล้น ต่อคนอื่น
ใครก็ชื่น รื่นรมย์ คมภาษา
จำเรียงถ้อย ร้อยกรอง น้องกานดา
สู่สายตา ไหลลง ตรงกลางใจ
มีความสุข ลึกลึก เมื่อนึกถึง
เฝ้ารำพึง ถึงวันหน้า คืนฟ้าใส
ยามเหน็บหนาว เศร้าฤดี ไม่มีใคร
อุ่นฤทัย ได้รับรู้ ไม่อยู่เดียว
ขอคนดี จงมีสุข ห่างทุกข์โศก
โลกทั้งโลก สดใส ใครมองเหลียว
เป็นที่รัก ชื่นชม ด้วยกลมเกลียว
เธอคนเดียว เท่านั้น ..ฉันคะนึง.
|
|
|
|
| 09 ตุลาคม 2010, 01:42:PM |
|
ทอฝัน
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 09 ตุลาคม 2010, 01:42:PM » |
ชุมชน
|
...คือเพชรงาม...น้ำดี...มีคุณค่า
"กานต์ฑิตา"...ครองใจ...ใครเสมอ
รวีเรือง...ลือความ...ถึงนามเธอ
ฉันตามเจอ...เผลอรัก...ภักดิ์นิยม
...ศรัทธาเกิด...เปิดจิต...ด้วยคิดเหมือน
กลอนสะเทือน...เฉือนใจ...ได้สาสม
ทุกถ้อยคำ...ย้ำชัด...มัดอารมณ์
สัมผัสคม...คนจริง...จึงนิ่งฟัง
...สดับเสียง...เพียงนิด...ก็คิดรู้
เธอคือครู...ผู้แจ้ง...แจงอยู่หลัง
วิชาการ...นานเนาว์...เฝ้าระวัง
คือคนหยั่ง...คนยก...ปกกวี
...วันนี้ฉัน...มีเธอ...แม้เก้อบ้าง
จะขอวาง...ใจจริง...ไม่ชิ่งหนี
หวังเธออยู่...กู้เกื้อ...เอื้อไมตรี
ให้คนนี้...มีหลัก...ได้พักพิง
...............//ทอฝัน |
|
|
|
| 09 ตุลาคม 2010, 02:08:PM |
|
♥Bird♥
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 09 ตุลาคม 2010, 02:08:PM » |
ชุมชน
|
...คือเพชรงาม...น้ำดี...มีคุณค่า
"กานต์ฑิตา"...ครองใจ...ใครเสมอ
รวีเรือง...ลือความ...ถึงนามเธอ
ฉันตามเจอ...เผลอรัก...ภักดิ์นิยม
...ศรัทธาเกิด...เปิดจิต...ด้วยคิดเหมือน
กลอนสะเทือน...เฉือนใจ...ได้สาสม
ทุกถ้อยคำ...ย้ำชัด...มัดอารมณ์
สัมผัสคม...คนจริง...จึงนิ่งฟัง
...สดับเสียง...เพียงนิด...ก็คิดรู้
เธอคือครู...ผู้แจ้ง...แจงอยู่หลัง
วิชาการ...นานเนาว์...เฝ้าระวัง
คือคนหยั่ง...คนยก...ปกกวี
...วันนี้ฉัน...มีเธอ...แม้เก้อบ้าง
จะขอวาง...ใจจริง...ไม่ชิ่งหนี
หวังเธออยู่...กู้เกื้อ...เอื้อไมตรี
ให้คนนี้...มีหลัก...ได้พักพิง
...............//ทอฝัน เธอมีฉันทุกวันไม่มีเก้อ
แม้อาจเบอลเผลอจากไปจากฉัน
แต่ก็ไม่เคยจะว่ากัน
แค่คนไม่สำคัญเท่านั้นเอง |
|
|
|
| 09 ตุลาคม 2010, 02:41:PM |
|
ทอฝัน
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 09 ตุลาคม 2010, 02:41:PM » |
ชุมชน
|
...เธอมีฉันทุกวันนั้นไม่เก้อ
แม้อาจเบลอเผลอไกลไปจากฉัน
ก็ไม่เคยเลยนะจะว่ากัน
แค่เขียนถูกเท่านั้นสำคัญเอง...
............//dream
...นี่!เพื่อน"เบิร์ด"ถ้าเขียนผิดอีกจาไม่รักแล้วนะ |
|
|
|
| 09 ตุลาคม 2010, 02:55:PM |
|
♥Bird♥
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 09 ตุลาคม 2010, 02:55:PM » |
ชุมชน
|
ก็กลอนสดรีบโพสจึงพิมพ์ผิด
อภัยสักนิดได้โปรดยกโทษฉัน
มึนมึนเบลอเบลออย่าว่ากัน
คำสำคัญดันลืมดูไปเลย |
|
|
|
| 10 ตุลาคม 2010, 08:44:AM |
|
♥ กานต์ฑิตา ♥
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 10 ตุลาคม 2010, 08:44:AM » |
ชุมชน
|
...คือเพชรงาม...น้ำดี...มีคุณค่า
"กานต์ฑิตา"...ครองใจ...ใครเสมอ
รวีเรือง...ลือความ...ถึงนามเธอ
ฉันตามเจอ...เผลอรัก...ภักดิ์นิยม
...ศรัทธาเกิด...เปิดจิต...ด้วยคิดเหมือน
กลอนสะเทือน...เฉือนใจ...ได้สาสม
ทุกถ้อยคำ...ย้ำชัด...มัดอารมณ์
สัมผัสคม...คนจริง...จึงนิ่งฟัง
...สดับเสียง...เพียงนิด...ก็คิดรู้
เธอคือครู...ผู้แจ้ง...แจงอยู่หลัง
วิชาการ...นานเนาว์...เฝ้าระวัง
คือคนหยั่ง...คนยก...ปกกวี
...วันนี้ฉัน...มีเธอ...แม้เก้อบ้าง
จะขอวาง...ใจจริง...ไม่ชิ่งหนี
หวังเธออยู่...กู้เกื้อ...เอื้อไมตรี
ให้คนนี้...มีหลัก...ได้พักพิง
...............//ทอฝัน  คือเพชรงาม น้ำดี เพราะตีค่า
“กานต์ฑิตา” ครองใจ นั้นไม่แน่
หากคนจริง หญิงเด็ด ปานเพชรแล
จึงจะแท้ สมนาม ตามคำลือ
ด้วยใจรัก อักษร ตอน ม.ต้น
จึงฝึกฝน ค้นคว้า หาจากสื่อ
ตั้งใจเคี่ยว เชี่ยวชาญ การฝึกปรือ
สนามแข่งคือ ครูใหญ่ ให้บทเรียน
ล้มแล้วลุก ลุกแล้วล้ม เพาะบ่มเนื้อ
หมั่นเติมเชื้อ คบไฟ ให้ขีดเขียน
ไฟลนเนื้อ เนื้อลนไฟ จะได้เนียน
ไม่พากเพียร หรือจะได้ สิ่งใดมา
ณ วันนี้ ยังพากเพียร เรียนรู้เพิ่ม
เพื่อช่วยเติม เสริมแต่ง ให้แกร่งกล้า
เป็นแก้วน้ำ พร่องลด หยดปัญญา
เชิญเถิดหนา ช่วยกันเติม เพิ่มให้เต็ม.
“Kanthita” 10 ต.ค.2553 |
|
|
|
|
| 10 ตุลาคม 2010, 09:47:AM |
อัศจรรย์จิต
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
คะแนนกลอนของผู้นี้ 118
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 222
พี่ชายมาเองจำ รหัสเข้าตัวเองไม่ได้555
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 10 ตุลาคม 2010, 09:47:AM » |
ชุมชน
|
ได้สอนเด็กประถมที่บ่มเพาะ
พอคัดเคาะคำเคียงทอดเสียงใส่
ยังมิแจ้งแดงชัดต้องหัดไป
ลบสงสัยใช้ดูคำครูคล้อง
วาดโวหารผ่านคำของคนอื่น
คอยเก็บกลืนพื้นฐานในกานท์ร่อง
ผิดใช้แส้แก้คำนำประคอง
ถ้าคุ้นคล่องสองเที่ยวถือเชี่ยวชาญ
ใช้เวลาช้าพอรอจังหวะ
ให้สระเรียงลงตรงคำขาน
เพราะพี่ชายหมายเห็นเราเด่นกานท์
ความลนลานลดลงเหลือเล็กน้อย
(เคาะกบาลอยู่เรื่อยบอกเฉื่อยเกิน)คือกบาลไม่ค่อยสุภาพค่ะครูกานต์แต่แต่งจากใจค่ะครู |
|
|
|
|
| 10 ตุลาคม 2010, 10:07:AM |
|
ทอฝัน
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 10 ตุลาคม 2010, 10:07:AM » |
ชุมชน
|
...คือเพชรงาม...น้ำดี...มีคุณค่า
"กานต์ฑิตา"...ครองใจ...ใครเสมอ
รวีเรือง...ลือความ...ถึงนามเธอ
ฉันตามเจอ...เผลอรัก...ภักดิ์นิยม
...ศรัทธาเกิด...เปิดจิต...ด้วยคิดเหมือน
กลอนสะเทือน...เฉือนใจ...ได้สาสม
ทุกถ้อยคำ...ย้ำชัด...มัดอารมณ์
สัมผัสคม...คนจริง...จึงนิ่งฟัง
...สดับเสียง...เพียงนิด...ก็คิดรู้
เธอคือครู...ผู้แจ้ง...แจงอยู่หลัง
วิชาการ...นานเนาว์...เฝ้าระวัง
คือคนหยั่ง...คนยก...ปกกวี
...วันนี้ฉัน...มีเธอ...แม้เก้อบ้าง
จะขอวาง...ใจจริง...ไม่ชิ่งหนี
หวังเธออยู่...กู้เกื้อ...เอื้อไมตรี
ให้คนนี้...มีหลัก...ได้พักพิง
...............//ทอฝัน คือเพชรงาม น้ำดี เพราะตีค่า
กานต์ฑิตา ครองใจ นั้นไม่แน่
หากคนจริง หญิงเด็ด ปานเพชรแล
จึงจะแท้ สมนาม ตามคำลือ
ด้วยใจรัก อักษร ตอน ม.ต้น
จึงฝึกฝน ค้นคว้า หาจากสื่อ
ตั้งใจเคี่ยว เชี่ยวชาญ การฝึกปรือ
สนามแข่งคือ ครูใหญ่ ให้บทเรียน
ล้มแล้วลุก ลุกแล้วล้ม เพาะบ่มเนื้อ
หมั่นเติมเชื้อ คบไฟ ให้ขีดเขียน
ไฟลนเนื้อ เนื้อลนไฟ จะได้เนียน
ไม่พากเพียร หรือจะได้ สิ่งใดมา
ณ วันนี้ ยังพากเพียร เรียนรู้เพิ่ม
เพื่อช่วยเติม เสริมแต่ง ให้แกร่งกล้า
เป็นแก้วน้ำ พร่องลด หยดปัญญา
เชิญเถิดหนา ช่วยกันเติม เพิ่มให้เต็ม.
Kanthita 10 ต.ค.2553 ...ชื่อว่าเพชร...อยู่ที่ไหน...ย่อมใช่เพชร
งามเหมือนเกล็ด...น้ำค้าง...กระจ่างเข้ม
สื่อแห่งใจ...ใส่คำ...นำปรีดิ์เปรม
ต่างอิ่มเอม...อวยเอื้อ...เชื่อวจี
...คือแบบอย่าง...สร้างฝัน...อันวิจิตร
ถ้อยลิขิต...ตอกตรึง...ซึ่งศักดิ์ศรี
เหลี่ยมคมแกร่ง...แสงกล้า...ราคามี
คือน้ำดี...เด่นนัก...จึงรักเธอ
...อุดมการณ์...แห่งใจ...ใครคนนี้
หวังจะมี...เพื่อนเคียง...เรียงเสนอ
ทั้งมวลมิตร...ศิษย์ครู...อยู่พบเจอ
มิใช่เพ้อ...เผลอไผล...ไปคนเดียว
...หยาดมาแล้ว...อย่าหาย...กลายกลับฟ้า
ด้วยคุณค่า...เธอล้น...จนคนเหลียว
ฝากนามไว้...ให้หลัง...ฝังรอยเกลียว
แม้เพียงเสี้ยว...ละออง...ก็ผ่องงาม
...............//ทอฝัน |
|
|
|
|
|
| 11 ตุลาคม 2010, 02:00:AM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 11 ตุลาคม 2010, 02:00:AM » |
ชุมชน
|
เพราะวันนี้มีเธอเจอเพียงฝัน
ทุกคืนวันหวั่นไหวใจคอยเผลอ
ทำไมหนอใจฉันสั่นจริงเออ
อยากเสนอตอบรับกลับเจียมตน
เพราะรู้ว่าค่าน้อยต้อยต่ำนัก
อยากจะมอบใจภักดิ์กลัวรักหล่น
ต้องเจียมตัวเจียมใจใส่กมล
เกรงหมองหม่นเมื่อรักจักโรยรา
ขอขอบคุณสวรรค์บันดาลให้
มอบขวัญใจเอ็นดูสู่แหล่งหล้า
ดั่งน้ำทิพย์โลมใจให้ตื่นตา
สุดขอบฟ้ายังตรึงซาบซึ้งทรวง
จะขอเก็บเธอไว้ในห้วงลึก
ปิดผนึกผลึกแน่นสู่แดนสรวง
ขออิงแอบแนบฟ้าสุดาดวง
ดั่งผึ้งรวงห่วงหวานแห่งลานใจ
เพราะวันนี้มีเธอให้เผลอรัก
จึ่งประจักษ์ถักทอขอจงใช่
เป็นจอมขวัญมั่นรักสลักใน
มอบหทัยเพียงนางดั่งรางวัล
ปรางค์ สามยอด |
|
|
|
| 11 ตุลาคม 2010, 07:04:AM |
|
สมนึก นพ
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 11 ตุลาคม 2010, 07:04:AM » |
ชุมชน
|
วันนี้ต้อง อำลา ฝ่ายล่าถอย
ให้เหงาหงอย อยู่ไป ไร้ความหมาย
เหมือนน้ำกรด พร่างพรม ถมใจกาย
ย่อยสลาย แยกยับ กับอารมณ์
เคยเฝ้าหวัง ตั้งใจ ไม่แสดง
ไม่ได้แจ้ง รู้ซึ้ง จึงขื่นขม
ความมุ่งหวัง สลาย กับสายลม
เพราะโง่งม ปล่อยใจ ไม่เจียมกาย
ที่ผ่านมา ขั้นตอน เมื่อก่อนนั้น
จะยืนยัน ได้ไหม ไม่แกล้งหมาย
รอบตัวคุณ มีแน่ แค่หนึ่งชาย
กลัวจะสาย มอบใจ ให้ไปพลาง
มาบัดนี้ มีใหม่ ให้เลือกเฟ้น
กลายของเล่น เก่าไป ได้ทิ้งขว้าง
ดั่งเค็มเกลือ น้ำใส่ ได้เจือจาง
โดนยาวาง กับดัก รักของคุณ
วันนี้ฉัน มีเธอ เคยเพ้อหา
วันนั้นหนา ได้รับ สนับสนุน
ใจประสานใจ มอบไว้ ให้เป็นทุน
คอยเจือจุน เสริมสร้าง ไม่ร้างกัน
วันนี้คือ วันนั้น วันก่อนโน้น
เคยตะโกน ประทับใจ ได้สุขสรรค์
ไม่คิดว่า ด่วนสลาย มลายพลัน
เพียงคนนั้น ยืนกลาง ระหว่างเรา
ขอโชคดี นะครับ รับรักใหม่
จงสดใส ไร้ทุกข์ สุขกับเขา
เศร้าโศกหลาย อย่าใกล้ ได้แม้เงา
ขอรับเอา เพื่อระบาย ไว้ผู้เดียว
ต่อไปนี้ แค่มอง ต้องหมองเศร้า
ภาพก่อนเก่า เอาใจ ได้แลเหลียว
ต่อไปนี้ มีใหม่ เราไม่เกี่ยว
อยู่โดดเดี่ยว ไม่ใช่แฟน แทนไงฤา. |
|
|
|
|
|
|
|
