สายลมผ่านพัดพาดวงใจเหงา
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
23 พฤศจิกายน 2024, 02:19:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: สายลมผ่านพัดพาดวงใจเหงา  (อ่าน 4113 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
07 ตุลาคม 2010, 11:13:AM
อ้อมดาว
LV3 นักเลงกลอนประจำซอย
***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 3
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 23



« เมื่อ: 07 ตุลาคม 2010, 11:13:AM »
ชุมชนชุมชน

คิดถึงจริง..คิดถึงจัง..วันวานหวาน
สายลมผ่านพัดพาดวงใจเหงา
เพราะการเรียนเป็นเหตุพลัดพรากเรา
จำต้องเหงาเฝ้าคิดถึงทุกคืนวัน ซึ้งจัง

แม้นไม่ยลเพียงยินเสียงเปรมปรียิ่ง
ใจถวิลความคิดถึงพาสุขสันต์
อีกไม่นานเราสองคงพบกัน
เฝ้านับวันนิวเยียร์เคลียร์หัวใจ

 ส่งจูบจ้ะ ส่งจูบจ้ะ ส่งจูบจ้ะ ส่งจูบจ้ะ
[/size][/color][/font][/color][/size]
ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
07 ตุลาคม 2010, 11:52:AM
ดิษฐา
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 200
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1,067



« ตอบ #1 เมื่อ: 07 ตุลาคม 2010, 11:52:AM »
ชุมชนชุมชน

สายลมโบกโยกสะบัด เข้าปัดเป่า
ไล่ความเศร้าเหงาสิ้น ถึงถิ่นไหน
วานพัดพาขานขับ สดับไกล
ได้หรือไม่ ใคร่ครวญเฝ้าทวนคำ

ความคิดถึงบึ่งโกย ระโหยอ่อน
ให้บั่นทอนรอนใจให้ถลำ
ทั้งเช้าสายบ่ายคล้อย ลอยลำนำ
สายลมย้ำ พร่ำกอดทอดดวงใจ

รับได้ไหม สายลมที่พรมผ่าน
ความหวิวหวานซานทรวง ที่ล่วงให้-
ระลึกถึงสักน้อย รักลอยไกล
สัมผัสไหม ไอรัก ที่ทักเธอ
... ยิ้มกวนตีน
ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
07 ตุลาคม 2010, 03:39:PM
จ้อง เจรียงคำ
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 405
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 636



« ตอบ #2 เมื่อ: 07 ตุลาคม 2010, 03:39:PM »
ชุมชนชุมชน


อ้อมกอด..ที่ปลอดเธอ


หรือเพราะฉันนั้นเป็นเหมือนเช่นเป้า
ให้ความเหงาเข้าหลอนทุกตอนเผลอ-
คิดถึงคนพลัดพรากที่อยากเจอ
แต่กลับต้องหมองเหม่อ..เพ้อใจน้อย

สายลมเย็นเป็นใจ..ให้คนเศร้า
ตกเป็นเป้า..กว่าเดิม..เพิ่มเหงาหงอย
แม้วันนั้นสัญญาบอกว่าคอย
วันนี้หวั่นว่าพลอยเลื่อนลอยนาน

หรือเธอเป็นเช่นลมระดมริ้ว
กระหายหิวผิวปลั่งลูบสังหาร
เข่นเนื้อคลึงทึ้งโอบโฉบลุกลาม
กัดเกาะตามแต่เยื่อของเนื้อใน

สายลมผ่านพัดพาอุราเศร้า
หรือเธอลืมรักเราเร้ารักใหม่
เหมือนลมวูบวาบหวิวต้องผิวใจ
แล้วหายไปไร้ทวนพัดหวนคืน

ฉันยังรอสายลมหวนพรมรัก
ถึงหนาวหนักอย่างไร..ใจยังฝืน
ฝ่าลมเหงาหนาวเนื้อเพื่อหยัดยืน
วันเธอยื่นอ้อมอุ่น..ที่คุ้นไอ

แม้นหัวอกตกเป็นเป้า..ให้เหงาง่าย
มิยอมพ่ายแพ้คมแก่ลมไหน
จะมิขอกอดกกอ้อมอกใคร
จะออมอ้อมกอดไว้..ให้เพียงเธอ

อาร์ตี้  ยิ้มกวนตีน
ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
07 ตุลาคม 2010, 03:41:PM
สายลมสีขาว
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 261
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 823


จงพัดพา ความเป็นไปได้


« ตอบ #3 เมื่อ: 07 ตุลาคม 2010, 03:41:PM »
ชุมชนชุมชน

สายลมผ่าน พัดพา ดวงใจเหงา
ซึ่งเคลียเคล้า ไออุ่น กรุ่นดิถี
จงพัดไป สู่ฟากฟ้า แห่งเสรี
ยิ้นเถอะนะ คนดี ที่หลงทาง

เห็นฉันไหม ผู้ยืน อยู่ข้างหลัง
เป็นพลัง รั้งจิต มิปิดขวาง
แต่ขอช่วย เติมฝัน อันเลือนลาง
มิให้เธอ ล้มระหว่าง ย่างก้าวเดิน

อย่าเหงานะ ฉันจะอยู่ คอยเป็นเพื่อน
คอยเฝ้าเตือน เอื่อนเอ่ย ทุกก้าวเหิน
อย่าเศร้านะ ยิ้มสิ ได้เพลิดเพลิน
ไม่ยากเกิน ใช่มั้ยที่ ให้เธอทำ   ^^
ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s