ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

กลุ่มเปลวหมอก หยอกล้อ กับท้องฟ้า
เย้าแหย่มา เล่นลม ผสมฝัน
ไอน้ำค้าง หอบหิ้ว ริ้วสายพลัน
ระย้าแก้ว แพรวสรร จะแต่งเติม

ลมเย็นเย็น-แดดอุ่นอุ่น กรุ่นรุ่งสาง
แสงสีทอง ส่องทาง ร่างร่วมเสริม
คือความงาม ซึ่งแตกต่าง แต่เหมือนเดิม
เป็นแสงแรก แห่งการเริ่ม จินตนา

ฉันร่ายริน ตัวอักษร ผ่านกลอนฝัน
ร้อยเรียงวัน ที่เรียบง่าย ใส่ภาษา
สร้างความหมาย ให้แก่ อักษรา
เพียงคำว่า "คว้าไขว่" ด้วยดวงใจ

ฉันได้เห็น ภาพวาด อันสง่า
ผ่านปากกา ที่จับ อย่างไสว
ต่อเติมลักษณ์ ชักชีวิต ลิขิตไป
ด้วยอุ่นไอ ไฟฝัน อันงดงาม

[จ้อง เจรียงคำ]

ฉันได้เห็นคำว่าอิสระ
ใต้ฉันทลักษณ์กฎแห่งบทห้าม
ที่ไม่อาจยื้อเยื้อให้เนื้อความ
ด้อยไปตามกลหลักเลยสักนิด

เมื่ออักษรร่อนร่ายที่ปลายแท่ง
กระทบแสงสะท้อนกลอนประดิษฐ์
เริงกระดาษด้วยนิยามผ่านความคิด
เห็นการเนรมิตวิจิตรแล้ว..

[เพรางาย]

ตะวันลูบจูบไม้เย้าไอหมอก
งามกลีบดอกเมฆซับขับแสงสี
แววน้ำค้างพร่างดวงร่วงธาตรี
ร่มจำปีมีใครหัวใจคว้าง

ซีกใจพลาดขาดหายสลายจาก
ทั้งสองฟากรักปลูกถูกหักถาง
หนามต้นงิ้วทิ่มเนื้อเหลือรอยจาง
วันตาค้างเลือดนองท่วมท้องใจ

กลืนน้ำเค็มเต็มคำเฝ้าย้ำคิด
นึกว่ามิตรผิดแท้แปรไปได้
ทุ่มดวงแก้ว(เคย)ประคองเข้ากองไฟ
หลังมอดไหม้เป็นเถ้าเราจึงรู้...

แมลงปอโลดลิ่วแตะผิวน้ำ
แม้ริ้วช้ำแต้มตาน่าอดสู
ม่านดอกไม้ในลมพรมกลีบพรู
โลกที่อยู่แตกต่าง.....หากเหมือนเดิม