ในวันบุญ ที่ผ่าน งานผ้าป่า
หลายคนมา ร่วมกัน ในวันนั้น
เหตุบังเอิญ หรือแสร้ง มาแกล้งกัน
มีผกผัน เทียนล้มลง ตรงหน้าเรา
ต่างยื่นมือ ออกไป หมายจะรับ
พลาดไปจับ ไปถือ มือของเขา
ก้มหน้างอ ขออภัย ไปแผ่วเบา
ใต้ร่มเงา เจดีย์ ที่บดบัง
หล่อนเอียงอาย ชายตา หันมายิ้ม
ทำกรุ้มกริ่ม เลศนัย คงได้หวัง
ทำน้ำเทียน หยดใส่ สมใจจัง
และหล่อนนั่ง เอื้อมมือหมาย ได้ปักเทียน
พยักหน้า เป็นนัย ให้รู้ด้วย
คือว่าช่วย ประคองไว้ ไม่ผิดเพี้ยน
มือจับมือ ใจอิงแอบ อย่างแนบเนียน
สุดจะเปลี่ยน บรรยาย ได้พูดจา
เสร็จพิธีสงฆ์ คงเวลา ฆราวาส
หล่อนมาคลาด ตาไป ทางไหนหนา
มีรถเก๋ง คันใหม่ ใกล้เข้ามา
จอดเบื้องหน้า หล่อนก้าวลง มาตรงเรา
กล่าวขอบคุณ อุ่นใจ ได้ช่วยเหลือ
ตั้งใจเอื้อ อารีย์ ไม่มีเหงา
ยังแนะนำ คู่ครอง ของนงเยาว์
แล้วรถเขา จากไป ได้กล่าวลา
ก้มดูมือ รอยอาลัย เทียนไหลหยด
พุพองหมด แล้วนี่ ที่มือขวา
มันร้อนแปล๊บ แสบไป ในอุรา
นั่นละหนา ใครสะอื้น ยืนเศร้าซม.
