ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันมันก็แค่นี้]

                                                           

สักวาความรักมาทักฉัน
ในความฝันรินโรยที่โหยหา
มิใช่ใคร่ในครั้งดังผ่านมา
ความโศกางมงายมลายจาง

โปรดเถอะหนาครานี้ฝันสีสวย
โปรดจงช่วยอวยชัยที่ใจสร้าง
วอนรักฉันฝันนี้มิเลือนราง
อย่าเหินห่างคู่กันคู่ฉันเอย...

(แต่งจากนวนิยายเรื่องหนึ่ง ความว่า ผู้หญิงโสเภณีคนหนึ่ง ทำงานมานาน จนวันหนึ่ง เจอะกับชายแสนดีคนหนึ่ง ทั้งที่ หญิง คนนี้ก็แสนจะไร้ค่า แต่ชายผู้นี้ ก็มิได้แสดงความรังเกลียด ดูถูก เขาแม้แต่นิด กลับช่วยเหลือ อย่างสมความเป็นสุภาพบุรุษ มิได้หักหาญน้ำใจหญิงแม้แต่น้อย เธอจึงเกิดความรักแท้จริง มิใช่เพีงแค่ความบำเรออย่างที่ผ่านๆมา แต่ชายผู้นั้นจนมาก และแสนจะเจียมตัวมาก จึงคิดว่าไม่คู่ควร ต่างคนต่างมีปมด้วยของตัวเอง...โถ...จะเป็นอย่างไรต่อไป ไปอ่านเอาเองนะครับ เรื่องไม่มีเสียงเรียกจากสวรรค์ ของพนมเทียน )

ศรศิลป์ ศรชัย

[GreenMonkey]

สักวา ความรักมัก หลากหลาย
บ้างงมงาย หลอกหลวง ให้ล่วงหลง
บ้างเพ้อพร่ำ คำฝัน อันงุนงง
บ้างยุยง ยีย่ำ ให้ช้ำใจ

บ้างเพียงใคร่ ได้ครอง แล้วหมองหมาง
บ้างก็สร้าง ความสุข อันสดใส
บ้างไม่รู้ ว่ารักนั้น มันยังไง
แต่ที่ใช่ คือมีรัก มักสุขเอย

.. GreenMonkey ..

[ดอกกระเจียว]

สักวาคนรักกันนั้นเป็นสุข
แสนสนุกครองอยู่เป็นคู่สม
คนโดดเดี่ยวเหว่ว้าเหลือระทม
เพราะโง่งมสุดไขว่คว้าคิดหาใคร

จึงคว้าาหมอนกอดคราวเมื่อหนาวนัก
จะเหมือนรักแย้มเยือนก็เหมือนไม่
เอาผ้าห่มขับหนาวร้าวฤทัย
เพราะอุ่นไอไม่คับคั่งดั่งนารี

เหมือนเขาว่าหนาวเนื้อห่มเนื้อนั่นจึ่งหาย
เกิดเป็นชายล้วนอาวรณ์ก่อนเป็นผี
ขอพบพานเนื้อแท้แพรรพี
รสสตรีก่อนชีพชายนี้วายวาง

[~ นายใบชา ~]

o แทรกในฝัน มานาน หวานทุกถ้อย
แท้คือรอย รู้สึก เมื่อนึกถึง
เผยรอยยิ้ม ที่แก้ม แย้มรำพึง
ในภวังค์ เคยติดตรึง ซึ้งในทรวง


o ฤารอยกรรม นำพา เพื่อมาพบ
ให้ประสบ ทุกชาติ มิขาดช่วง
คล้ายดวงจิต จดพ้อง ทั้งสองดวง
ประโลมท่วง เป็นทำนอง คล้องชีวา


o เหมือนคืนสู่ ครั้งเก่า เคยเนาว์แนบ
เคยอิงแอบ แนบชิด สนิทหา
สื่อความนัย ให้รู้ คือบุญญา
แม้สิ้นชาติ ขาดลา ยังมาครอง


ในภพชาติปรารถนา เพื่อมาพบ
แต่เลือนลบจำพราก ต้องจากสิ้น
ห่างกายแล้วฝันพร่า น้ำตาริน
ทรุดกายลงที่ผืนดิน ดั่งสิ้นปราณ


สร้างสายใยใช่หมาย มาคลายรัก
หากสลักเพื่อต่อ ได้ก่อสาน
เป็นบ่วงแก้วคล้องฝัน นิรันดิร์กาล
ให้มั่นคง ตราบนานเมื่อผ่านไป


หมดความหมายใดแล้ว ดั่งแคล้วคลาด
ด้วยไม่อาจ ยืนยง ดำรงไว้
แต่ปางก่อนซ่อนเงื่อนไว้เตือนใจ
อนัตตา ว่าไว้...ไร้ตัวตน..

[สายใย]

 
สักวา ความรัก นั้นหนักแท้
อาจเกิดแม้แรกพบสบตาหน
ยังนำรักปักทรวงดวงกมล
มิเลือกชนชาติชั้นฐานันดร

แม้สองศรีมีจิตคิดเคียงคู่
อย่าโจมจู่จงยั้งฟังคำสอน
ใช้เวลาดูใจให้แน่นอน
ค่อยผันผ่อนเพียรรู้คือคู่แท้

อันหญิงชายหมายสมัครครองรักนั้น
ฟ้าจะกั้นกีดไว้ไม่ได้แน่
เป็นบุปเพสันนิวาสสวาทแปร
คงแล้วแต่บุญกรรมร่วมทำเอย

[แม่ค้าหน้าหวาน]

สักวา กานท์หลาก มาฝากรัก
ด้วยกรองกัก เกริ่นไว้ เผยนัยอ้อน
ครวญกระซิบ เสียงผ่าว แล้วเว้าวอน
อกสุมซ้อน รสหวาน ซับลานใจ

งดงามต่อ ดังไหม ฤทัยหมาย
เมื่อแย้มพราย สุดต้าน สะท้านไหว
รำพึงซ่าน ผลึกสรวง ถึงทรวงใน
เกินกักไว้ เวียน,วก ในอกเอย

~แม่ค้าหน้าหวาน~

[ดาวระดา]

สักวาร้อยพันคำสรรค์สร้าง
หลากหลายอย่างเรื่องราวอันยาวเหยียด
ทั้งกำแพงแผงกั้นมาบั่นเบียด
พบทั้งข้อส่อเสียดด้วยเกลียดชัง

ตกในหุบบุพเพสันนิวาส
แรงอำนาจคาดเหนี่ยวในเสี้ยวหวัง
จึงบรรจบพบพุ่มขุมพลัง
ได้อยู่ยั้งรังรักสลักลาน

เกิดต่างเชื้อเครือเหล่าจิตเฝ้าฝัน
ผูกสัมพันธ์ปันรักคอยถักสาน
มนตร์วิเศษอันใดให้พบพาน
ทุกวิญญาณจมปลักในรักเอย...

[บ้านริมโขง]

สักวา..ความรัก มาหักเห
คนร้อยเล่ห์ ลวงหลอก บอกรักฉัน
ว่าจะอยู่ เคียงข้าง ไม่ห่างกัน
จนเรานั้น หลงเคลิ้ม เติมรักลง

เพียงไม่นาน หวานคลาย กลายเป็นขม
ต้องซานซม ทุกข์เศร้า เราไหลหลง
คนอารั้ย..ใจดำ ทำได้ลง
มานั่งปลง สงสารนัก รักเราเอย...

[ทอฝัน]

...สักวา...พาใจ...ให้ไขว้เขว
เรือรักเร่...ลอยลำ...พร่ำเฉลย
น้ำหลากทุ่ง...มุ่งเกี้ยว...เกี่ยวทรามเชย
ล่วงฝนเลย...เกยหนาว...ถึงคราวรัก

...โสนไหว...ไกวดอก...บอกให้รู้
โล้ลมลู่...เหลืองช่อ...ล้อแรงผลัก
โน้มยอดเอน...โอนตาม...ยามยื้อยัก
สนุกนัก...ชักชวน...ดวนน้ำพริก...(อยากกินอ่ะค่ะ อิ อิ)
................//ทอฝัน

[ฉันมันก็แค่นี้]

เผื่อน้องใหม่หรือผู้สนใจอยากแต่งสักวา
ศรศิลป์ ศรชัย

 

[สายลมสีขาว]

สักวาความรักสลักฝัน
ร้อยคืนวัน อันว่างเปล่า พราวความหมาย
เติมสีสัน ให้รัก ซึ่งเดียวดาย
เปล่งประกาย ร่ายรุ้ง คลุ้งเคลียคลอ
วลาหก ผกผัน เหมือนพลันเปลี่ยน
ปุยสีเทา ต่างเวียน คล้ายเขียนขอ
กลายเป็นสี สุวรรณ อร่ามทอ
เมื่อรักก่อ กลางจินต์ ประทินเอย

[พิมพิลาไลย]

สักวา ควมรัก มาผลักใส
นานแค่ไหน ไม่รู้ เป็นคู่ขวัญ
แตตอนนี้ ที่อยู่ เหมือนสู้กัน
ต่างดึงดัน หันหลัง ทุกครั้งไป

เธอไม่พูด ฉันไม่จา หน้าบูดบึ้ง
ฉันเป็นหนึ่ง เธอเป็นสอง ต้องไม่ได้
ฉันจะกิน เธอจะนอน งอนร่ำไป
มีอะไร ไม่หันมา พูดจากัน

สักวา ความรัก ชักปวดเีศียร
เริ่มจะเอียน เวียนเกล้า เขาหุนหัน
เมื่อไปกัน ไม่ได้ ให้เลิกกัน
นึกถึงวัน นั้นไหม จงไตร่ตรอง

สักวา ความรัก หักสะบั้น
คงจบกัน นั้นเสีย เพลียสมอง
ลบทุกสิ่ง ทิ้งไป ใช่คู่ครอง
ก็จงมอง ไปข้างหน้า อย่าแคร์มัน

พิมพิลาไลย

ขอบคุณ คุณลุงปรางค์ พี่ระนาดเอก นะคะ ให้คำแนะนำการใช้ภาษาไทย น้อมรับค่ะ
แก้ไขด้วยความเคารพค่ะ