ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เมื่อยังเล็ก..เด็กตัวน้อย..กลอยใจแม่
ตัวเบาะแบ..แม่ดูแล...แคร์เสมอ
เป็นดั่งหนึ่ง..ซึ่งดวงใจ...ให้พบเจอ
ยิ้มเสมอ...ไม่เคยเผลอ...จะทุกข์ทน

ตื่นตอนเช้า..เจ้าเร่งก้าว...ไปโรงเรียน
ครูสอนอ่าน..ผ่านงานเขียน..เพียรฝึกฝน
พอพักเที่ยง...เจ้าเกี่ยงงอน...อย่างกังวล
เล่นซุกซน...ปนเปลอะเปื้อน...ทั้งเนื้อตัว

พอตกบ่าย...ความร้ายๆ...เริ่มคลายเส้น
หยุดละเล่น...เป็นแมวเชื่อง...เปรื่องสลัว
เริ่มผลอยหลับ...ดับสนิท...จิตเมามัว
เริ่มเงียงัว...ระรัวเปลี่ยน..สงบลง

หลับตอนบ่าย...ได้เวลาตื่น...ระรื่นปะแป้ง
บ้างโดนเพื่อนแกล้ง...แสร้งว่าร้องไห้...ไม่อาจไหลหลง
กินนมห่มผ้า..หน้าขาวๆจ้า...ทำหน้างงๆ
บ่ายสามโมงตรง...เดินตรงกลับบ้าน...ถึงกาลตอนเย็น

 

[แป้งน้ำ]

เมื่อฉันเป็นเด็ก .. . ฉันอยากโตเป็นผู้ใหญ่
เพราะว่าฉันอยากใส่รองเท้าส้นสูง
มันทำให้ดูสง่าเหมือนหงส์ฟ้า . .. เหมือนนกยูง
เวลาเดินไม่ต้องให้ใครคอยจูงมือ



เมื่อฉันโตเป็นผู้ใหญ่ . .. ฉันอยากกลับไปเป็นเด็ก
ให้เธอดูแลหัวใจดวงเล็ก - เล็กที่แสนดื้อ
ไปไหนมาไหน ~ไม่อยากใส่ร้องเท้าส้นสูง .. . แต่อยากให้เธอจูงมือ
กลัวหกล้มเพราะสะดุดรอยยิ้มใสซื่อ . .. สรุปคือเธอต้องรับผิดชอบไง

 

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เมื่อตอนยังเป็นเด็ก
ตัวเล็กๆ..เจ้าเด็กน้อย
นั่งนับ...วันรอคอย
ตัวไม่ด้อย..อย่างวันนี้
 
อยากตัวสูง..ดูสง่า...น่านับถือ
มีเงินใช้..ไม่ขาดมือ...อย่างคนโน้นคนนี้
อยากมีรถมีบ้าน..มีการงานที่ดี
อยากมีโน่น..มีนี่(หนี้?)..เหมือนที่ผู้ใหญ่ทำ

แต่นับวันรอ..รอร้อรอ...รอวันเวลา
หลายปีแล้วนี่หว่า...ก็ถือว่า..ไม่น่าขำ
โตเป็นผู้ใหญ่..อยากกลับเป็นเด็ก...เพราะน่าจดจำ
ผู้ใหญ่มันชอกช้ำ...ไม่น่าจำ..เท่าที่ควร