ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

...อัสสุชลหล่นร่วงเย้ยพวงแก้ม
กำสรวลแย้มแซมปนคนหม่นหมอง
เสียงสะอื้นคืนร้าวน้าวทำนอง
บรรเลงซ้องครองช้ำกระหน่ำมา

...บทสูจน์รักแท้แพ้ทางกั้น
ระยะฝันปิดตายตะกายหา
ทุกบทฉากระหว่างเราเงาติดตา
แนบอุรายังมิคลายมลายจาง

...หวังจะลืมคืนเก่าที่เฝ้าติด
เนรมิตทุกข์ใดขอไกลห่าง
สิ่งพิลาสเพริศแพร้วเป็นแนวทาง
อรุ่ณสางกลางห้วง...อย่าทวงคืน

...ใจมันหมดปัญญามาเหนี่ยวรั้ง
หมดพลังจะเดินต่อท้อเกินฝืน
บนเส้นทางที่วาดไว้ไร้ใครยืน
กี่วันตื่นยังเห็นภาพมาฉาบทา

...หวังเหลือเกินเดินผ่านม่านความเศร้า
ให้บางเบาจางทุกข์สุขสรรหา
ขอนำฝากฉากรักพักดารา
ดับมายาที่ล่อทรวงเผาดวงใจ

...ณ วันนี้จะสะบัดปัดน้ำเนตร
ออกนอกเขตแดนเนาเงาหวั่นไหว
ขอแสงแดดแผดเผาปัดเป่าไป
ตากน้ำตาที่รินไหล...เมื่อน้ำใสไหลออกตา...

ปล...ให้แสงแดดส่องหัวใจ...ที่เปียกชุ่มด้วยน้ำตา
ให้แสงอาทิตย์ส่องใจ....ฉันจะตากน้ำตา...

[คนเผาถ่าน]

<object width="640" height="385"><param name="movie" value="

<a href="http://www.youtube.com/v/7N_rNw8Mf8k&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/7N_rNw8Mf8k&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed

[สมนึก นพ]

วาเลนไทน์ ปีห้าสอง ครองรักมั่น
สัญญากัน ทะเลกว้าง กลางน้ำใส
สิบสี่ กุมภามี ปีถัดไป
พบกันใหม่ วิวาห์หมู่ ร่วมปูปลา

เตรียมชุด ดำน้ำหมาย คล้ายของขวัญ
ร่วมสวมมัน วันนั้น สำคัญหนา
จะถ่ายภาพ เก็บไว้ ให้มากนา
กัลปังหา ปะการัง ฉากหลังมี

อาจมีบ้าง ฉลามร้าย ว่ายน้ำเล่น
จะเชิญเป็น เพื่อนบ่าว เข้างานนี้
ดูปฏิทิน เมื่อไหร่นะ จะสิ้นปี
หลายครั้งที่ มองชุด สุดปลื้มใจ

เมื่อสิบสี่ กุมภา ปีห้าสาม
สาวคนงาม เร้นกาย หายไปไหน
หลายคู่ วิวาห์นั้น เสร็จกันไป
ต่างสดใส เริงร่า มาร่วมงาน

เหลือแต่เรา นั่งเฝ้า ชุดดำน้ำ
สุดชอกช้ำ ทำแข็งใจ ให้กล้าหาญ
สวมชุดลง ทะเลไป หมายพบพาน
ซึ่งเตรียมการ ไว้นั้น ที่ผ่านนา

ฉากหลัง ปะการัง ยังอวดโฉม
เอนตัวโน้ม บดบัง กัลปังหา
เพื่อนเจ้าบ่าว ว่ายรี่ ปรี่เข้ามา
อนิจจา ความเศร้า เข้ามาไง

ถอดกระจก กันน้ำออก บอกเพื่อนรู้
ให้เขาดู น้ำตา มาหยดไหล
น้ำตา ผสมน้ำ ทะเลไทย
ตากน้ำตา คงไม่ ได้แห้งเลย.

[เมฆา...]

@..Dry tear in the sun..@

  ...หลับตาลง ปลงใจ ได้แค่ฝัน
 น้ำตาพลัน พร่างพรู ลู่เป็นสาย
 ไหลหยดย้อย ย่อยยับ เกินอับอาย
 เมื่อสุดท้าย รู้ว่า ต้องลาเลือน
  ...ความคงมั่น นั้นมี อยู่ที่ไหน
 ที่มิทำ ทรวงใน ให้เปรอะเปื้อน
 ไยจึงเพ้อ เจอแต่ ความแชเชือน
  ที่ค่อยเยือน เยาะเย้ย ละเลยเรา
 ...จะวอนดาว เดือนเด่น เห็นใจบ้าง
ดาวก็คว้าง อ้างกลับ ให้อับเฉา
จะอ้อนจันทร์ ครั้นเมฆ ก็เบรคเอา
บังแสงเงา เศร้าหม่น จนระกำ
 ...แล้วชีวิต จากนี้ ที่เป็นอยู่
ต้องหดหู่ ดูบ้า หน้าช้ำช้ำ
อนุสรณ์ สอนเจ็บ เก็บทรงจำ
ที่ถูกทำ ชำเรา เข้าในทรวง
 ...ได้เพียงหวัง สักครา นาทีหนึ่ง
พอได้ขึง ตากน้ำตา ธาราร่วง
ที่แสนช้ำ กล้ำกลืน คืนหลอกลวง
ให้แห้งห่วง ห่างหาย ละลายลง...

     ***เมฆา...***

แฮะๆๆ ไม่รู้จะต่อยังไง ตันแล้วครับ อิอิ....อยากมีส่วนร่วมอ่ะ..

[พิมพิลาไลย]

ไม่รู้ก่อน อ่อนแอ สักแค่ไหน
เมื่อน้ำใส ไหลมา จากตาสอง
ถึงเข้าใจ ได้ว่า น้ำตานอง
ที่เราต้อง มองข้าม ไม่ถามใคร

ฝากชีวิต ติดเธอ ก็เจอทิ้ง
พบความจริง สิ่งเลว ที่เหลวไหล
เผชิญเหงา เศร้าบ้าง อย่างนี้ไป
เช้าวันใหม่ ได้ฟื้น จะฝืนทน

อยากขอแรง แสงอาทิตย์ พิชิตคราบ
ที่ไหลอาบ ฉาบหัวใจ ดังสายฝน
ฉันจะตาก ซากน้ำตา บนหน้าตน
ให้หลุดพ้น หม่นและท้อ พอเสียที

พิมพิลาไลย

[กุลมาตา(singlemom99)]

ตากน้ำตาคราไปตากตระหนักเห็น
ว่าเธอเป็นคนหลายใจใครร่ำไห้
สาวเมืองตากน้ำตารินทั่วถิ่นไป
ตากน้ำตาตราไว้ท่วมใจเธอ

[ไพร พนาวัลย์]

โถ อัสสุชลหล่นนองอาบสองแก้ม
สีแดงแต้มตาช้ำหน้าคล้ำหม่น
ใครกันหนอใจดำทำลายจน
เจ้าหน้ามนหมองไหม้นั่งใจลอย

เคยเห็นเจ้าเริงร่าหน้าสดชื่น
ยิ้มระรื่นทุกยามคนตามต้อย
มาวันนี้จุกเจ่าดั่งเฝ้าคอย
น้ำตาย้อยรินหลั่งนั่งคร่ำครวญ

ร้องไห้เถิดเมื่อใจมันอยากร้อง
อย่าให้ต้องค้างคาพาให้หวน
พี่ขอซับน้ำตาให้หน้านวล
คิดทบทวนน้ำใจใครดีเลว?

 

“ปรางค์  สามยอด”

[สมนึก นพ]

ดวงอาทิตย์ ส่องแสง อันแรงกล้า
แต่เช้ามา ถึงบ่าย ได้นานนี้
แต่น้ำตา จากใจ ไม่หมาดดี
มันไหลปรี่ ทุกขณะ จะหมดไง

ซบหน้ามา เช็ดให้ เผื่อได้แห้ง
เสริมอีกแรง ด้วยรู้ ยังสู้ไหว
หยดน้ำตา ไหลหลาก จากความนัย
ด้วยหัวใจ เจ็บซ้ำ ช้ำระบม

รู้สาเหตุ แล้วนี่ ที่รับนั้น
ยังหมายมั่น อยู่ใย ให้ขื่นขม
จะอ่อนแอ นะเจ้า เฝ้านอนซม
มาโศกตรม เปลี่ยวเปล่า เศร้าคนเดียว

คิดยอมแพ้ แต่เริ่มต้น พิกลนัก
คนเคยรัก ไม่มีจิตร คิดแลเหลียว
ในวงล้อม เห็นอยู่ พวกงูเงี้ยว
คอยฝังเขี้ยว ปล่อยพิษ ปลิดชีวา

ภูมิคุ้มกัน มีอยู่ รู้ที่ผ่าน
จงคิดอ่าน สู้ไป ให้ได้หนา
เหตุก่อนเก่า เอาไว้ ทำไมนา
ตากน้ำตา ไม่นะ จะแห้งเอง.