ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดอกกระเจียว]

 หนังสือนั้นเขียนยาก    ต้องลำบากหัวไวไว
หัวช้านอนเปลไกว      ได้อารมย์ก็เขียนพลัน
มุกตื้นต้องพึ่งเด็ก        ตัวเล็กเล็กอารมย์ขัน
ภาษาต้องเทียมทัน       และรู้ทั่วทุกสิ่งไป
สร้างโคลงให้เป็นเรื่อง   จะขัดเคืองกับใครไหม
ผิดเขาแล้วเศร้าใจ      ต้องบรรลัยไม่สู้ดี
เบื้องลึกต้องพินิจ       ต่างความคิดก็บัดสี
จ้องว่าบรรดามี         ความถูกต้องให้หมองมัว
อีกมือต้องรีบเร่ง          เขียนเอาเองอย่างปวดหัว
ลอกเขาเอาชัวร์ชัวร์    เข้าคุกแน่จำจงดี

[สุวรรณ]

เมื่อเรียนและเขียนเส้น
ก็จะเป็นเพราะเน้นหนัก
หมั่นท่องขยันนัก
สิจะได้ลุดั่งฝัน

หนังสือก็คือคุณ
จะผลิทุนและหนุนมั่น
สินทรัพย์ก็เพิ่มครัน
นะจ๊ะเจ้าจะได้ดี

[อัศจรรย์จิต]

อารมณ์ข้อคมเขียน              วาดเรื่องเวียนเฝ้าเพียรขัด
ลึกซึ้งวลีชัด                           สำนวนลักษณ์ต้องชี้ตน
อาจคล้ายในองค์คำ               ภาษาล้ำพร่ำฝึกฝน     
งามแท้ทุกแง่ดล                     เรื่องดำเนินเพลินอุรา
สร้างสรรค์ทุกสร้อยสม          ให้นิยม.....แฝงคมค่า
บันเทิงเริงชีวา                        เขียนอักษรควรแยบคาย
       

[จ้อง เจรียงคำ]

ข้าเคยคิดค้นคำ   
ที่ลึกล้ำในความหมาย
จนหัวแทบแตกตาย 
เสมือนว่าข้ากังวล

ข้าอยากเขียนหนังสือ 
ให้เลื่องลือไปทุกหน
แต่ต้องประมาณตน 
ข้าเพียงแค่เด็กแบมือ

ขอคำอันวิจิตร 
ผู้ประดิษฐ์ลายหนังสือ
หวังนั้นนั่นแหละคือ 
ขั้นบันไดใครบางคน

[ดาวระดา]

ฉะนั้นจึงฉลุ                       ให้บรรลุประทุท้น
ประโยชน์ในแยบยล            เนื้อหาแน่นถึงแก่นคำ
เขียนคำด้วยความพร้อม        ต้องฝึกซ้อมและยอมย่ำ
อดทนและอดทำ                  เป็นประจำด้วยพร่ำเพียร
หนังสือใช่คำสวย                 จะอำนวยในการเขียน
หยิบยกคำวกเวียน               คนอ่านงงเข้าดงไพร
พิไลงามในลักษณ์                แจ้งประจักษ์ถ้อยวัจน์ไข
เนื้อคำต้องกินใจ                   อย่าหยิบหว่านจะด้าน....คม                       

[กุลมาตา(singlemom99)]

หนังสือไทยน่าใหลหลง   
รณรงค์คงสืบสาน
แม้นยากเข็นมิเห็นการ
ประพันธ์จารให้งดงาม

ยามเรียงร้อยถ้อยอักษร
พจน์สุนทรหนาคลอนคร้าม
จนถ้อยคำจำกัดความ
โดนประณามตามที่เป็น


(เขียนบทความ ร้อยแก้วภาษาไทย..แต่งกลอนภาษาไทย..ยากมากๆค่ะ..ขอคารวะนักประพันธ์ กวีเก่งๆทุกท่าน)

[สมนึก นพ]

เมื่อตอนเด็ก เข้าเรียนนั้น
ครูคาดคั้น การศึกษา
ด้วยเป็นลูก ชาวไร่นา
และตำรา หายากจัง

ต้องอาศัย หนังสือเก่า
รุ่นพี่เขา ตั้งใจหวัง
นำมอบให้ ไม่คิดตังค์
ยังได้สั่ง สมหวังนา

จนเรียนจบ ครบ ม.ปลาย
เพื่อนทั้งหลาย ต่างหายหน้า
มีประกาศ ราชการมา
จะเฟ้นหา ผู้ทำงาน

การสอบเน้น อักษรไทย
ด้วยงานใหญ่ ใช้ประสาน
แต่การสอบ มีอีกนาน
จึงเยี่ยมท่าน บ้านคุณครู

ท่านเตือนย้ำ ยังจำได้
แนะนำไว้ เพื่อให้รู้
อักษรไทย จงไปดู
ที่มีอยู่ ครูชี้ปม

หลายตัวนี้ ที่มีหัว
และทุกตัว หัวเหมาะสม
จำให้มั่น หัวมันกลม
อย่าหลงงม ชมผิดไป.

[แมวเหมียว]

การเขียนต้องเพียรพาก
ถึงลำบากยากก็ทำ
ฝึกฝนเป็นประจำ
สักวันนำสู่จุดหมาย

วาดหวังในใจฝัน
ทุกคืนวันเขียนตอนบ่าย
คิดว่าคงง่ายง่าย
ที่ไหนได้ทำตั้งนาน

ทุกวันยังไม่แคล้ว
คำ"เสร็จแล้ว"ที่แสนหวาน
กลับอันตรธาน
แต่วันวานจนวันนี้

อยากเขียนเรื่องให้จบ
แต่งให้ครบทุกฉากมี
ที่ขาดเติมทันที
เท่าที่รู้เหลืออีกมาก

ทำไงถึงจะเสร็จ
ไม่สำเร็จเป็นหลายหลาก
การบ้านก็แสนยาก
เขียนหนังสือแทบไม่เดิน

นอนฝันให้คิดออก
เผลอคิดออกนอกเพราะเพลิน
เรื่องนี้เหมือนส่วนเกิน
ที่ถูกเชิญให้เข้าขวาง

ลองเขียนเพียรตั้งหน้า
ต้องฟันฝ่าหาหนทาง
เดินคิดทุกก้าวย่าง
พูดไปพลางพึมพำไป

เขียนไปก็ไม่จบ
เขียนแล้วลบเขียนไปใหม่
จะเขียนไปทำไม
เพราะหัวใจมันไม่เอา

กลอนนี้เขียนให้ตลกนะคะ มันแทบไม่มีส่วนไหนตรงกับเราจริงๆเลย

[ดอกกระเจียว]

เข้ามาดันห่ะ....