ฉันจำเป็นจากไปอยู่ไกลห่าง
อย่าจืดจางหมางเมินหรือเดินหนี
ยังคิดถึงห่วงใยในคนดี
ทุกวันนี้เฝ้านับวันกลับคืน
จำใจลาจากไปเหมือนไม่รัก
น้ำตาพรากยากนักหักใจฝืน
ก้าวขาย่างสั่นแกว่งล้าแรงยืน
ข่มสะอื้นหนาวเหน็บใจเจ็บเกิน
เธออยู่ได้ใช่ไหมไม่มีฉัน
ความผูกพันวันวานแม้น่านเนิ่น
แต่เราสองมีทางต่างต้องเดิน
หวังเผชิญเบื้องหน้าอนาคต
รักษาตัวหัวใจไว้เถิดหนอ
หากเธอรอคอยได้จะใสสด
หัวใจซึ้งหัวใจในรักรส
ฤกษ์กำหนดเกี่ยวดองเราสองคน
ฉันจำเป็นจากไกลใช่ไปลับ
ฉันจะกลับคืนไปอย่าใจหม่น
รักคิดถึงตรึงไว้ในกมล
อย่าสับสนหวั่นไหวเปลี่ยนใจนะ.
"Kanthita"
27 ก.ย. 2553
