ไก่ได้พลอย
๏ สุภาษิต ไก่ได้พลอย ทยอยเล่า
แฝงด้วยเชาว์ เย้าความคิด พินิจเรื่อง
เติมปัญญา พาสนุก สุดประเทือง
เล่าเป็นเครื่อง ชูใจ ในนิทาน
๏ มีพ่อไก่ ตัวหนึ่ง ซึ่งมาพร้อม
ด้วยแม่จอม ขวัญเอย แม่ไก่ขาน
คุ้ยเขี่ยขุด แสนสุด จะชำนาญ
มันเชี่ยวชาญ หาข้าวเม็ด เมล็ดพันธุ์
๏ มีวันหนึ่ง พ่อระกา หาอาหาร
แสงตระการ แวววับ จับสีสัน
ไก่เห็นพลอย ตรงหน้า ค่าอนันต์
ตำรานั้น ลั่นว่าไก่ ไม่รู้กล
๏ แต่กลอนนี้ ชี้ให้ เป็นบทสอน
ให้เป็นตอน ไก่ฉลาด คาดรู้ผล
ให้พ่อไก่ ได้คิด เมื่อได้ยล
รู้ถึงผล ยลค่า ราคาพลอย
๏ สักครู่หนึ่ง มันเอียงหัว ตัวยืนนิ่ง
พิเคราะห์สิ่ง ด้านหน้า ท่าทีค่อย
ถ้าเป็นคน ผลคือเก็บ ไม่หลุดลอย
ค่าเพชรพลอย มากมี เปรมปรีดา
๏ พ่อไก่พูด พลอยนั่นหนา ไม่ได้ใช้
แล้วทำไม ข้าฯควร ครวญครางหา
หรือจะเอา เงาพลอย คล้อยแต่งตา
หมดราคา ข้าฯนี้ หาใช่คน
๏ หากพลอยเปลี่ยน เป็นข้าวให้ ไม่จำกัด
โสมนัส ชัดแจ้ง ประสิทธิ์ผล
เกิดเป็นไก่ ได้ข้าว แสนสุขจน
ไม่หมองหม่น ข้าวมีค่า มากกว่าพลอย
บัณฑิตเมืองสิงห์
