บนเส้นทาง ข้างหน้า สุดตานั้น
เปลวไฟฝัน ทอแสง แสดงฉาย
มีสมอง ครองคู่ อยู่ข้างกาย
มีจุดหมาย เน้นหนัก คือหลักชัย
ถึงแม้ว่า หน้าหลัง จะว่างเปล่า
มีเพียงเงา ตามติด พิสมัย
คลำทางเดิน เหินหา วิชานัย
เป็นปัจจัย เกื้อหนุน ทุนปัญญา
สัมผัสความ งดงาม ในความเหงา
ล้อมรุมเร้า ความฝัน ให้สั้นกว่า
ความเงียบงัน ครันครบ สงบพา
นิ่งหลับตา ทอดกาย รับสายลม
ท้องฟ้ากว้าง พร่างพราว เมฆขาวเกลื่อน
อีกดาวเดือน เหมือนผ้า คลี่ฟ้าห่ม
สูดหายใจ ยาวยาว วางเศร้าตรม
เก็บสุขบ่ม เป็นเสบียง เลี้ยงหัวใจ
บนเส้นทาง ข้างหน้า พร้อมท้าสู้
แม้มิมี คนอยู่ รับรู้ได้
ปลายเส้นทาง ว่างเปล่า จะก้าวไป
เพื่อวันใหม่ ของชีวิต พิชิตดาว.
“Kanthita”
25 ก.ย. 2553
