ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไม่รู้ใจ]

.............

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ทำได้แต่แค่มองหม่นหมองเศร้า
เป็นได้ก็เพียงเงาที่เฝ้าหวัง
ทำได้แต่แค่คิดจิตภวังค์
เป็นได้ก็เพียงรังกา*เท่านั้น

รักแสนรักอย่างไรได้เพียงคิด
ไม่มีสิทธิ์เคลียเคล้าร่วมเงาฝัน
ทำได้เพียงใจจ่อพ้อรำพัน
สิ่งสำคัญสำหรับเธอ...คือภรรยา..

 

  "Kanthita"

24 ก.ย.2553

*รังกา น. ที่สําหรับคนขึ้นไปยืนสังเกตการณ์บนยอดเสากระโดงเรือ
 มักทําเป็นแป้นกลมมีรั้วล้อมรอบ.
  
(พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542 ฉบับออนไลน์)

[ไพร พนาวัลย์]

ไม่มีสิทธิ์มีเสียงจึงเลี่ยงหลบ
ไม่มีสิทธิ์ได้พบประสบหน้า
ไม่มีสิทธิ์เสนอเจอขวัญตา
ไม่มีสิทธิ์โหยหาพาตัดใจ

เพราะมีสิทธิ์เพียงน้อยคงคอยเก้อ
เพราะมีสิทธิ์รักเธอเผลอชิดใกล้
เพราะมีสิทธิ์แค่เพียงบัวบังใบ
จึงน้อยใจในชะตาว่าไม่ควร

ขอใช้สิทธิ์เพียงน้อยคอยห่วงหา
ขอใช้สิทธิ์เป็นยาพาให้หวน
ขอใช้สิทธิ์พูดจามาเชิญชวน
ให้เนื้อนวลเป็นมิ่งมิตรคิดอาทร

 

"ปรางค์  สามยอด"

[♥Bird♥]

ไม่มีสิทธิ์ คิดถึง คะนึงหา
หรือชายตา อีกแล้ว ดวงแก้วเอ๋ย
ไยมาจาก ลืมเลือน เหมือนมิเคย
ยังละเลย ทิ้งฉัน หันหลังไป

เฝ้าดูเธอ กับเขา ใจเศร้าหมอง
ฉันคงต้อง ซบหน้า น้ำตาไหล
อกสะท้อน เกินกว่า ต่อว่าใคร
เพราะรู้ใน ดวงจิต สิทธิ์ของเธอ

เธอคนดีมีสิทธิ์จะรักฉัน
เหตุใดกันคิดงั้นละเธอเอ่ย
ฉันไม่เคยปล่อยปะจะละเลย
และไม่เคยเฉยเมยกับตัวเธอ
เห็นฉันอยู่กับหญิงใช่ใครอื่น
ทุกทุกคืนเธอเห็นมาเสมอ
หญิงคนนั้นก็เพื่อนฉันไงเธอ
ที่เคยเจอกันก่อนเมื่อวันนั้น
อยู่กับเขาบ่อยบ่อยเพราะจำเป็น
ที่เธอเห็นไม่ใช่คนสำคัญ
ก็ฉันบอกจะรักเธอชั่วนิรันดร์
ไม่หลอกกันให้เธอเชื่อได้เลย

[ปรางทิพย์]

หากไร้สิทธิ์ผิดหรือที่ดื้อรัก
ขอเพียงภักดิ์สักหนแม้คนหยาม
จะหลบซ่อนรอนร้าวมิก้าวตาม
แหละไม่ถามความนัยเหตุใดลวง

ด้วยเราสองต้องเจ็บแสนเหน็บหนาว
จากเรื่องราวคราวหลังเมื่อครั้งหวง
เขากีดกันกั้นรักให้หนักทรวง
เสมือนบ่วงห่วงคล้องขัดข้องใจ

จึงยอมทนหม่นนักโอ้รักเอ๋ย
จากคนเคยเฉยชาน้ำตาไหล
คงลืมกันผันเปลี่ยนวนเวียนไป
ปล่อยคนไกลให้เคว้งดั่งเพรงกาล

[พิมพิลาไลย]

ไม่มีสิทธิ์ คิดไกล ไปกว่านี้
เขาให้มี ที่ซุก สุขนักหนา
แม้ซอกใจ ในสุด จุดไกลตา
ก็ก้มหน้า ยอมรับ กับที่เป็น

เมื่อรักเขา เราไม่ ได้เรียกร้อง
ถึงแม้ต้อง ร้องไห้ อย่าได้เห็น
อาจบุญทำ กรรมเก่า เรามีเวร
คอยรับเดน เกณฑ์กฎ สลดใจ

รอฟ้าใหม่ ใสสด หมดกรรมก่อน
อาจถึงตอน ผ่อนพัก สักทีไหม
เพราะเหนื่อยล้า มามาก อยากหนีไกล
ในเมื่อใจ ไร้สิทธิ์ ไม่คิดครอง

[สมนึก นพ]

ด้วยสิทธิ ก่อนนี้ มีใช่ไหม
มีเหนือใคร ใยอำ ทำไม่รู้
เพราะละเลย ทิ้งไป ไม่เหลียวดู
กลับหดหู่ โอกาส มาพลาดไป

ยามน้ำขึ้น รีบตัก จักได้ก่อน
ดังคำสอน ก่อนเก่า เขากล่าวไว้
แต่สี่เท้า ยังรู้พลาด ขลาดไปใย
เริ่มต้นใหม่ ไม่สาย ใช่ไหมคุณ

นั่งดูเขา ความเศร้า เข้าครองจิตร
คงยังคิด เฝ้าหวัง ดังใจหนุน
อยากให้สติ ปล่อยวาง ตั้งเป็นทุน
คอยเจือจุน สิ่งดีดี มีเข้ามา

กับคนใกล้ ไม่หวังปอง ตริตรองหรือ
ให้มันคือ ตัวเลือกก่อน ตอนนี้หนา
จองบัตรคิว ใบแรก อย่าแปลกนา
จงชายตา มาบ้าง คนข้างกาย

ไม่มีสิทธิ์ คิดอ้าง ให้นางรู้
กลัวหดหู่ เมินหมาง ยิ่งห่างหาย
อยากใช้สิทธิ์ บังคับ ยังอับอาย
กลัวเขาหน่าย เมินไป ให้ช้ำตรม.

[ตะวันฉาย]

...คนเป็นรองทางใจของใช้สิทธิ์
แม้น้อยนิดเอื้อมคว้าขอมาห่ม
เฝ้าเอียงแอบแนบเงาเจ้าภิรมย์
หวังชิดชมเพียงรูปจูบเบาๆ

...อยากได้สิทธิ์คนรักทักใจบ้าง
สิทธิ์คนข้างนั่งใกล้ใช่เพียงเขา
สิทธิ์ที่มีชี้คำนำใจเรา
เพียงรูปเงาเขามีให้ใกล้มากพอ

...ขอใช้สิทธิ์คนรักสักพักหนึ่ง
ให้ใจซึ้งคลึงเคล้าเฝ้าวอนขอ
อธิษฐานกับจันทร์ผ่านวันรอ
ส่งฝันทอพอมีสิทธิ์ได้ชิดชม...

[ดิษฐา]

คนไร้สิทธิ์คิดถอน หลอนในรัก
ไม่ท้วงทักลักซ่อน ย้อนความขม
ไม่คิดหวงทวงสิทธิ์ ปลิดอารมณ์
ขอยอมก้ม ซมซาน ลนลานไกล

ไร้บัตรคิวลิ่วล้อ ใจท้อแท้
หมดทางแก้แพ้ราบ ตราบสิ้นไข
กลับสู้ทางย่างเดิน ระเหินไป
ไร้สิทธิ์ไหน ไร้อ้างระวางตน