ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~"คำตอบที่..มีผลลัพธ์?"~

๐

๐ เชยคางเธอให้ตรงบรรจงจ้อง
ค้นหามองสำรวจตรวจถ้วนถี่
ฝังรู้สึกทั้งปวงล้วงฤดี
สู่นัยน์ที่หยาดเยิ้ม-เพิ่ม,ไม่โรย

๐ มีฉันอยู่แค่ไหนในส่วนลึก
หรือรู้สึกเปล่าปร่าวิญญาณ์โหย
สั่นหรือสุขร่างใกล้กลิ่นไอโชย
คิดถึงโดยที่ใจไม่รู้ตัว

๐ ถ้ามีสิ่งตรงกันย่อมหวั่นไหว
ลมหายใจร่ำร้องคงล่องทั่ว
พอเหลียวปากอยากรู้คู่ใจรัว
อยากหยุดเสียงยวนยั่วเพียงชั่วคราว

๐ แต่อยากยินเสียงใสของใจหวาน
ยามนงคราญกลั่นคำล้ำแดนด้าว
ประดิษฐ์คำหวานไหวใสสกาว
เค้นเรื่องราวของรักควักจากใจ

๐ สะกดตาเธอนิ่งอิงความเงียบ
ทัดเส้นผมพลิ้วเรียบเปรียบเส้นไหม
รอฟังคำล้ำโสตปลดความนัย
อย่างฤทัยตึ้กตั๊กรักหรือเมิน

๐ เชยคางเธอพร้อมรั้งแบบตั้งจิต
เฝ้ารอผลสัมฤทธิ์จิตขัดเขิน
กลิ่นกายเธอยิ่งรั้งฝังใจเพลิน
รอเธอเกริ่นดีร้าย..ในยามนี้..

ระนาดเอก

[ตัวฉัน*]

๐จ้องบรรจบกลับไปทีนัยน์ตา
จักรู้ว่าเมินหรือรักหวานขมปี๋
เพียงเอียงอายสายตาไม่สู้ดี
กลัวรู้ว่าใจดวงนี้มันรักเธอ

๐จะเอ่ยปากออกไปด้วยเป็นหญิง 
กลัวเสียจริงเธอจะหาว่าเพ้อเจ้อ
เอ่ยออกมาได้ไงหรือละเมอ 
โถ่เอ้ย!เฮ้อออ ขอเก็บไว้ไม่บอกไป

 

[ระนาดเอก]

๐ เห็นเธออมพะนำทำหน้าเขิน
มิหลุดเกริ่นแต่ว่าสายตาใช่
สั่นเล็กน้อยปล่อยร่างสร้างสายใย
ยามอยู่ใกล้ซึมซับจึงรับรู้

๐ ลมเจ้าเอยโชยเย้าเคล้าสองร่าง
ท่ามระหว่างฤทธิ์รักโหมหนักอยู่
จูงมือเธอก้อยเหนี่ยวเกี่ยวพธู
เมื่อประตูสองใจได้แง้มบาน..

พี่ระนาดเอกจ้ะ

 

[ตัวฉัน*]

๐เกี่ยวก้อยน้อยคู่นี้ไปคู่กัน
ผ่านคืนวันยังมีใจประสาน
ที่พันผูกรักกันนิรันกาล 
คอยผสานให้ชื่นจิตสมอุรา

๐ให้เรื่องราวจบลงที่ตรงนี้
ลงตรงที่ใจสองรักกันหนา
รู้ไว้เพียงแม้คืนผ่านวันเวลา
ตัวน้องยาจะมั่นรักมิเสื่อมคลาย



 

[เอกชัย ดำรงสกุลชัย]

สอดสายตา เฝ้าแลหา เมื่อคราหม่น
รอเลยจน มิวนกลับ กาลลับหาย
เฝ้าเคียงรอ ยืนคลอคู่ อยู่มิวาย
แต่กลับกลาย เพียงชายขอบ เพียงมอบใจ

[ระนาดเอก]

๐เกี่ยวก้อยน้อยคู่นี้ไปคู่กัน
ผ่านคืนวันยังมีใจประสาน
ที่พันผูกรักกันนิรันกาล 
คอยผสานให้ชื่นจิตสมอุรา

๐ให้เรื่องราวจบลงที่ตรงนี้
ลงตรงที่ใจสองรักกันหนา
รู้ไว้เพียงแม้คืนผ่านวันเวลา
ตัวน้องยาจะมั่นรักมิเสื่อมคลาย

น้องเมย์

๐ คั้นน้ำตาลทั้งไร่ได้น้ำอ้อย
ยังหวานน้อยกว่าพจน์รสความหมาย
แปรเป็นเชือกรัดรึงขึงใจชาย
จนแพ้พ่ายจงรักภักดิ์เนื้อนวล

๐ ละอองเย็นที่หว่านของม่านฝน
เป็นดั่งมนต์โปรยปรายทำกายป่วน
ร่างอาจหนาวแต่ไยใจอบอวล
จูงเธอชวนชมรุ้งจรุงใจ..

พี่ระนาดเอกจ้ะ

 

[สมนึก นพ]

ส่งสายตา เป็นคำถาม ตามรอตอบ
หล่อนจะชอบ ไหมนี่ มีปัญหา
บ่อยครั้ง ค้อนใส่ กระไรนา
กิริยา ที่ใช้ ไม่พอใจ

โจทย์ข้อแรก ผิดหรือไง ไร้ความหมาย
แต่เอียงอาย แสดงอยู่ รู้หวั่นไหว
ยังส่งคำ ทายทัก ก่อนจากไป
หันยิ้มให้ กล่าวขอบคุณ หนุนตามมา

คือคำตอบ หรือผลลัพธ์ ยังสับสน
เริ่มวกวน ทิ้งให้คิด ปริศนา
เริ่มอนุบาล หัดเขียน เรียนกอกา
จนปัญญา ไม่รู้ซึ้ง ถึงความนัย

[เอกชัย ดำรงสกุลชัย]

รอยลักยิ้ม ที่ปริ่มแก้ม เมื่อแง้มเอ่ย
คราที่เผย ดุจดังดาว สกาวใส
สอดสายตา ดังว่าหวาน เป็นความใน
แต่แล้วใจ มิใคร่รู้ จึงอยู่ดี

คำทักทาย ให้ชายขอบ ได้มอบหวัง
แม้เหมือนดัง เดือนมืดดับ ใจลับหนี
ความรู้สึก ที่มีให้ หากใยดี
โปรดสักที ยิ้มก่อนจาก  (คง)ไม่มากไป