ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

ฝนหล่นมา ฟ้าก็ครวญ ชวนหม่นหมอง
น้ำเจิ่งนอง ท้องทุ่งนา น่าใจหาย
ต้นข้าวล้ม จมน้ำสิ้น แทบดิ้นตาย
ต้องวอดวาย มลายดับ ไปกับตา

ชิวิตนี้ ที่ชาวนา มารำเค็ญ
ทุกข์ยากเข็ญ เห็นใจกัน นั้นไหมหนา
ธรรมชาติ อาจโหดร้าย ได้ทุกครา
ขอน้ำใจ ให้ชาวนา อย่าลืมกัน

เป็นสันหลัง ครั้งก่อนกาล นานเหลือหลาย
ปลูกข้าวขาย กายอ่อนล้า เดินหน้าฝัน
ไม่ให้สิ้น กินข้าวดี ทุกวี่วัน
จงช่วยกัน หมั่นรู้ค่า ชาวนาเอย




พิมพิลาไลย

[สุดสาย]

เกิดเป็นลูก..ชาวนา..คราฟ้าหม่น
เห็นพ่อทน..ลำบาก..ยากจะเอ่ย
คราฝนตก..หล่นพรำ..ซ้ำเหมือนเคย
พ่อต้องเงย..หน้าสู้..อย่างรู้งาน

ยากลำบาก..หนักหนา..ชาวนาหม่น
ยืนรอฝน..หล่นมา..น่าสงสาร
แต่ถ้ายิ่ง..ตกมาก..จะยากนาน
กว่าจะผ่าน..ห้วงทุกข์..ได้สุขใจ

เห็นหน้าพ่อ..ท้อแท้..แย่กว่าเก่า
ชาวนาเศร้า..ผลผลิต..ผิดเกินใฝ่
ยิ่งปีนี้..ราคาข้าว..ไม่ก้าวไกล
ชาวนาไทย..แทบแดดิ้น..เหมือนสิ้นลม

..nara..

[hort39]

ชาวนาเดือดร้อนหนักใครจักช่วย
แทบมอดม้วยสิ้นท่าเพราะนาล่ม
ไม่มีข้าวใช้หนี้มีแต่จม
ทุกข์ระทมหนักหนาชาวนาไทย

ธรรมชาติโหดร้ายคล้ายจะแกล้ง
เดี๋ยวฝนแล้ง เดี๋ยวน้ำหลาก ยากแก้ไข
ทุกภาคส่วนควรช่วยด้วยจริงใจ
เพื่อจะให้ข้าวอยู่คู่ชาวนา...

[จ้อง เจรียงคำ]

..จากลูก คนทำนา..


เมื่อต้นปีเห็นพ่อหัวร่อรื่น
จับเงินหมื่นหอมฉุยคุยนักหนา
ว่าน้ำพอ-ข้าวดี-มีราคา
หลังพกพาหนี้บานมานานปี

เห็นแววตาของพ่อ..ทอประกาย
ยามเมื่อสายตาเล็งเปล่งราศี
เปี่ยมพลังมุ่งมั่นในขั้นดี
ไม่เคยเห็นแววนี้..มาแสนนาน

ปีนี้จึงถึงคราวราวปีทอง
เห็นแม่ง่วนเตรียมของทั้งคาวหวาน
พ่อกับหนูอยู่ช่วยจัดถ้วยจาน
ไปบนบานศาลย่าอาคเนย์

แล้ววันพรุ่งรุ่งแจ้งเผยแสงใหม่
พ่อขับรถออกไปไวจนเฉ
มอเตอร์ไซค์เข็มกุดบิดสุดเก
ตัวพ่อเทเอียงหลังเบาะนั่งท้าย

แล้วกลับมาพร้อมยิ้มปริ่มแก้มปริ
สมาธิทั้งหมดจดจ้องหมาย
ซองกระดาษกรอบแกรบเหน็บแนบกาย
หลังจากหายไปถึงครึ่งค่อนวัน

เห็นคุยกันกับแม่แต่วันก่อน
ว่าจะกู้เงินก้อนผ่อนแบบสั้น
ดอกเบี้ยคิดขั้นต่ำลุงกำนัน
ร้อยละสิบเท่านั้นคนกันเอง

พ่อบวกลบทบต้นไปจนดอก
ก็พอได้อยู่หรอกบอกพลางเพ่ง
ซองเงินสองแสนบาทฟาดกางเกง
ตุ้บ ตุ้บ เด้ง สลับกับนึกคิด

หนูเห็นหน้าตาพ่อส่อแววแปลก
บ้างล่อกแล่ก ระคนปนหงุดหงิด
บ้างขีดเขียนเวียนเดินเหินรอบทิศ
แม่สะกิดไหล่เน้นเป็นระยะ

ครั้นยามลงลุยแปลง..ร้อยแรงถีบ
ทั้งอดงีบรีบรุดอุตสาหะ
เพื่อแปลงฝันบรรลุมุมานะ
ไม่เอาพระเอาเณรเห็นจนชิน

ไม่ทันข้าวคลอดรวงพวงระย้า
ต่อมน้ำตาก็แตกแหลกคาถิ่น
น้ำห่าใหญ่ไหลเกือบเขมือบกิน
จำต้องดิ้นเดิมพันขั้นสุดท้าย

ร้อยละยี่(สิบ)ก็เอายอมเถ้าแก่
นาร่อแร่ฟ้ารั่วกลัวฉิบหาย
เครื่องสูบน้ำ-น้ำมัน..สูบกันตาย
ไม่ทันคงวอดวายขายที่นา

เห็นแววตาของพ่อสุดท้อแท้
นั่งกอดเข่าข้างแม่..แลฝนห่า
ถอนใจเฮือกแล้วเฮือกเล่า..เลือดเข้าตา
ยกมือไหว้วอนฟ้ากว่าร้อยแล้ว

[ทอฝัน]

…ยลวจี…วาจา...น้ำตาหลั่ง
มันท้นถั่ง...พรั่งพรู...ไม่รู้หาย
สะอึกสะอื้น...ฝืนหม่น...ร้อนรนกาย
หลอมละลาย...เรื้อรัง...จนคลั่งครวญ

...ช่างเจ็บปวด...รวดร้าว...หนาวสะท้าน
ในคมกานท์...ผลาญย้ำ...ระกำหวล
เต็มตันตื้น...ขื่นขม...ระทมทวน
ร่างเซซวน...รวนคลอน...สะท้อนคำ

…บรรพชน...คนไทย...ผู้ไถถาก
ล้วนลำบาก...ยากจน...ต้องทนย่ำ
เราลูกหลาน...ชาญเชี่ยว...เฉลียวจำ
คิดจะทำ...อย่างไร...ต่อไปนี้…!!!
……………………………..//ทอฝัน

[สมนึก นพ]

จักรยานเก่า ลูกเอา ไปโรงเรียน
ด้วยพากเพียร ตั้งมั่น การศึกษา
กระเป๋าย่าม หนึ่งใบ ใส่ตำรา
และข้าวปลา อีกหนึ่งกล่อง สำรองมี

ดูลูกปั่น จักรยาน ผ่านลับทุ่ง
ด้วยหมายมุ่ง สู่ รร. ไม่ท้อนี้
สงสารลูก ไปกลับ แต่ละที
รีบเร็วรี่ เวลานั้น กระชั้นมา

ทนอีกนิด นะลูกนะ พ่อจะให้
มอเตอร์ไซด์ คันใหม่ คงได้หนา
อีกไม่นาน ปักดำ เริ่มทำนา
คำสัญญา จากพ่อ รอไม่นาน

ทุ่มแรงกาย กับควาย ไอ้เพื่อนยาก
ทั้งไถลาก ร่วมแรง แข็งประสาน
ดูต้นข้าว เขียวขจี คลี่ดอกบาน
เพื่อรอการ ผสมเกษร ก่อนออกรวง

แวะไปดู มอเตอร์ไซด์ ในตลาด
สีฉูดฉาด หมายให้บุตร สุดรักหวง
กลับถึงบ้าน คิดแยบยล วางกลลวง
คิดจะหน่วง หยอกเย้า เจ้าแปลกใจ

นอนคิดวาง แผนดู อยู่เกือบรุ่ง
ต้องสะดุ้ง ฟ้าลั่น สนั่นไหว
รีบลุกมา หดหู่ รู้ทันใด
สายน้ำไหล ท่วมท้น ล้นผืนนา

ต้นข้าวเคย เขียวขจี คลี่ดอกบาน
สุดจะทาน น้ำมุ่ง พุ่งเข้าหา
ความหวังที่ ตั้งไว้ หายกับตา
น้ำเอ่อมา ล้นคลอง นองทั่วไป

สี่ห้าวัน กว่าจะลด หมดทุกสิ่ง
อนาถยิ่ง หรืออิงกรรม เคยทำไว้
อาหารมี ถอยถด อดแล้วไง
ทำอย่างไร เตรียมเสบียง เลี้ยงครอบครัว

เรียกลูกมา กอดแน่น กับแผ่นอก
น้ำตาตก มือจับได้ ลูบไล้หัว
นะลูกนะ ทนอีกนิด อย่าคิดกลัว
ต้องวางตัว เข้มแข็ง เสริมแรงใจ

จักรยาน ของเจ้า คันเก่านั้น
พ่อยืมมัน ก่อนนา จะได้ไหม
นำไปขาย ทำทุน หมุนต่อไป
ถึงรอบใหม่ หน้านา หามาคืน.