เข้ามาตีทำสนิทว่าคิดถึง
พอเริ่มซึ้งก็ปึงปันหันเหหาย
เธอจะเอายังไงพ่อยอดชาย
ฉันล่ะหน่ายค่ายลวงเจ็บทรวงฟรี
ถ้าไม่คิดสนิทใจก็ไปเสีย
เอาให้เครียเพลียแล้วอย่าแจวหนี
ทำฉันเป็นเช่นคนปนราคี
หลบให้ดีกี่ปีผ่านช้านยังจำ
เพราะว่ารัก-คิดถึง จึงวอนว่า
แม่กานดาในฝันฉันถลำ
ลื่นวาจาหัวทิ่มอิ่มน้ำคำ
แต่เธอพร่ำว่าฉันนั้นลางเลือน
ฉันเป็นเงาเธอไปในทุกที่
เหตุฉะนี้เธอจึงย้ำทำเสมือน
ฉันไม่มีตัวตนคนเลอะเลือน
คอยเชือดเฉือนให้ช้ำระกำใจ
มองฉันบ้างอย่างคนอย่าหม่นนัก
อย่าเพิ่งหักไมตรีที่ขานไข
มองมาบ้างมองส่งตรงหัวใจ
ลึกลงไป..มีแต่นาง ไม่ว่างเลย
