ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

เห็นปุ๊บ รักปั๊บ จับต้อง
นั่งมอง ด้วยจิต พิสมัย
แววตา ใสแจ๋ว แก้วใจ
น่าไล้  โลมเล้า  เราจอง

ดีดนิ้ว ลิ่วลิ่ว แล่นหา
ทำท่า  ว่องไว ไม่หมอง
ริกริก  ตัวสั่น  มั่นปอง
เจ้าของ ดีใจ ได้มา

แย่งกัน ตั้งชื่อ มื้อแรก
ชื่อแปลก ชื่อเปลี่ยน เวียนหา
ดูฤกษ์ ดูยาม สามตา
ได้ว่า ..เจ้าหนู..คู่ใจ

ไปไหน ไปด้วย ช่วยเสริม
ให้เริ่ม นั่งรถ สดใส
เย้าหยอก ล้อเล่น เย็นใจ
นั่งไหน นั่งด้วย  ช่วยกัน

แย่งกัน ช่วยหา อาหาร
ใส่จาน ใส่ช้อน ป้อนฉัน
ถ้วยน้ำ วางไว้ พร้อมกัน
เร่งวัน เติบใหญ่  ไม่นาน

หลายวัน หลายเดือน เลื่อนเลย
ไม่เอ่ย  ไม่นำ คำหวาน
หลายปี กลายเป็น ตำนาน
อาหาร เคยได้ ไม่มี

เจ้าหนู อดโซ ผอมแห้ง
เรี่ยวแรง ลดน้อย ถอยหนี
ใครเห็น เช่นตัว อัปรีย์
หลีกลี้ หนีห่าง  ล้างรอย

เจ้าของ ย้ายไป ไกลห่าง
ทิ้งร้าง เจ้าหนู  ผู้หงอย
เฝ้าบ้าน ไร้คน ทนคอย
เหม่อลอย  ทุกมื้อ ซื่อตรง

ใจคน ไม่ซื่อ ดื้อด้าน
ไม่นาน เปลี่ยนไป ไหลหลง
เจ้าหนู รักนั้น มั่นคง
ชีพปลง ยังซื่อ...คือมัน

[ทอฝัน]

...นั่นคือ  ข้อดี  พี่หมา
ปัญญา  ยิ่งใหญ่  ใฝ่ฝัน
คนเล่า  ไม่เอา  อย่างมัน
ดื้อรั้น  รวนเร  เฉไป

...โชคดี  หมามี  เจ้าของ
ไม่ต้อง  เร่ร่อน  จรไหน
ปักหลัก  พักพิง  อิงใจ
ซื่อสัตย์  ครัดไว้  ใหญ่จริง

...โดนแนม  โดนเหน็บ  เห็บหมัด
คอยกัด  ไม่ยุ่ง  สุงสิง
ใครดี  ดีไป  ใคร่ติง
ใครชิง  ใครชัง  ช่างมัน

...เห่าหอน  ไปตาม  ประสา
เริงร่า  บนทาง  สร้างสรร
ไร้ทุกข์  สุขขี  ชีวัน
ยืนยัน  ใจซื่อ  ถือตรง
 
...........//ทอฝัน แจมเพื่อนหน่อยนะคะ...!!!

[JEED]

อนิจานานนานมาดู เห็นคนด่า อนิจาใช้ภาษาเพื่อเหน็บแนม
อนิจาคนหรือนี่หรือมอมแมม   อนิจามาแจมเห็นด่าทอ

[ทอฝัน]

...เป็นสำนวน...สร้างสรรค์...อันมีศิลป์
วิจารณญาญ...ยลยิน...ถวิลก่อ
แค่เปรียบเปรย...ธรรมมา...ใช่ด่าทอ
เพียงเล่นล้อ...ข้อคิด...สะกิดใจ

...ศิลปิน...ใจตรง...ดำรงค่า
กลั่นวาจา...แปลงจิต...จึงชิดใกล้
ยิ้มนี้มอบ...ปลอบเพื่อน...อย่าเลือนไกล
ขออภัย...หากพลาด...ประมาทคำ
 
.............//ทอฝัน ชี้แจงแถลงใจค่า...!!!

[กุลมาตา(singlemom99)]

..ทุกสรรพสิ่ง..ล้วนมีสองด้าน..
..เมื่อเปรียบปาน..ก็สองด้าน..อย่าใหลหลง..
.."สุนัข"..ในด้านดี..นี่คือ..ซื่ิอตรง..
.."สุนัข"..เห่าไม่จบบ่ง..โฮ่งเห่า..เขาคือคนพาล..

..เป็น"สุนัข"..มาลากคนให้เลือก..
..กลายเป็นเสือก..ทั้งที่ก็แค่ "สุนัข" รับใช้เฝ้าบ้าน..
..ทำไมต้องมายุ่งกับเรา..มาเข้าน่ารำคาญ..
..นี่คือเรื่อง "สุนัขมาร"..ที่พาล จนต้องพูดบ้าง..อย่าชังกันเลย..

..ให้คิด..ให้ตรอง..ลองใคร่ครวญ..
..เขาผิด..กัดข่วน..ป่วนจนต้องเฉลย..
..ไม่มีสิทธิ์อะไร..รังแกคนแก่กับเด็กจริงๆเอย..
..แม้แต่ธรรมา..ก็ยังต้องด่าว่าเขาเลย..เพราะ"สุนัข"..ฝากความเดือดร้อน..บ่อนทำลาย..

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ตาแป๋วๆ...เจื้อยแจ้ว...แว่วเห่าหอน
ททีท่างอน...ตอนดุด่า..ว่าอย่าเห่า
หลบใต้โต๊ะ...หลบใต้ตู้...ดูขลาดเขลา
ลับหลังเรา...เร่งเห่า...ราวเย้ยกัน

เมื่อตัวเล็ก...หมาเด็กๆ...ตัวเล็กน้อย
ฤทธิ์เจ้าด้อย...น้อยอำนาจ...น่ารักนั่น
เติบโตมา...กัดรองเท้า...คาบวิ่งพลัน
เห่าๆลั่น...ใบไม้ปลิว..ลิ่วๆลม

ประทัดดัง..เจ้านั่งสั่น..ขวัญเจ้าดิ่ง
เร่งๆวิ่ง...นิ่งเสียเจ้า....ดังระงม
พอฝนตก..กลัวฟ้าร้อง....จ้องระทม
พลางชื่นชม..เจ้าหมาน้อย..เจ้ากลอยใจ

[บ้านริมโขง]

อาจจะหลายมุมมองต้องกรองจิต
อาจจะหลายแง่คิด ตามจิตฝัน
อาจจะหลายอารมณ์คมเกี่ยวกัน
อาจจะหลายคืนวันต่างฝันไป

คำว่าหมา คือหมา ภาษาบ้าน
ที่ลูกหลาน รักชอบ ตอบขานไข
เป็นสัตว์เลี้ยง ที่โดดเด่น เห็นทั่วไป
ที่หลงใหล ที่ไล่ตี มีไม่น้อย

เมื่อเรารัก ใช่ใครอื่น จะชื่นด้วย
เราต้องช่วย ป้องปัด จัดใช้สอย
ไล่มันบ้าง ขังบ้าง อย่างลงรอย
แล้วจึงค่อย ฝึกใจ ให้เอ็นดู

เพราะว่าหมา ไม่รักใคร..รักเจ้าของ
ท่วงทำนอง ของคน ชนเลิศหรู
ยังเลี้ยงหมา ไว้เชิดหน้า ท้าคนดู
หมาได้หรู คู่คนงาม..ยังตามชม

คนกลับเปรียบ สิ่งเลวร้าย ว่าคล้ายหมา
เช่นคำพูด คำจา..หมาขื่นขม !
พอพูดมาก..บอกปากหมา..พานิยม
หมาไม่ตรม แต่คนขม แทบล้มตาย

ผมว่าดี ได้ปากหมา แล้วพาชื่น
หมาไม่แหล อย่างอื่น ชื่นสุขหลาย
หมาเพียงเห่า คนเล่า เป่าน้ำลาย
    ฟุ้งกระจาย..ทั้งใส่ตน..คนใกล้เคียง   

เฮ้อ...ไอ้พวกปากคน !!

[กุลมาตา(singlemom99)]

อาจจะหลายมุมมองต้องกรองจิต
อาจจะหลายแง่คิด ตามจิตฝัน
อาจจะหลายอารมณ์คมเกี่ยวกัน
อาจจะหลายคืนวันต่างฝันไป

คำว่าหมา คือหมา ภาษาบ้าน
ที่ลูกหลาน รักชอบ ตอบขานไข
เป็นสัตว์เลี้ยง ที่โดดเด่น เห็นทั่วไป
ที่หลงใหล ที่ไล่ตี มีไม่น้อย

เมื่อเรารัก ใช่ใครอื่น จะชื่นด้วย
เราต้องช่วย ป้องปัด จัดใช้สอย
ไล่มันบ้าง ขังบ้าง อย่างลงรอย
แล้วจึงค่อย ฝึกใจ ให้เอ็นดู

เพราะว่าหมา ไม่รักใคร..รักเจ้าของ
ท่วงทำนอง ของคน ชนเลิศหรู
ยังเลี้ยงหมา ไว้เชิดหน้า ท้าคนดู
หมาได้หรู คู่คนงาม..ยังตามชม

คนกลับเปรียบ สิ่งเลวร้าย ว่าคล้ายหมา
เช่นคำพูด คำจา..หมาขื่นขม !
พอพูดมาก..บอกปากหมา..พานิยม
หมาไม่ตรม แต่คนขม แทบล้มตาย

ผมว่าดี ได้ปากหมา แล้วพาชื่น
หมาไม่แหล อย่างอื่น ชื่นสุขหลาย
หมาเพียงเห่า คนเล่า เป่าน้ำลาย
    ฟุ้งกระจาย..ทั้งใส่ตน..คนใกล้เคียง   

เฮ้อ...ไอ้พวกปากคน !!

นี่ล่ะคน ค้นคน  ชอบปนเกี่ยว
สุนัขเอี่ยว  มาเปรียบ  เทียบคนหนอ
เป็นพังเพย  สุภาษิต  ให้คิดต่อ
เอาไว้พ้อ  ปากคน  เห่าจนตาย

[บอม ซอง ดุ๊ก]

ผมเคยเป็นหมา!!...ของใครมาหนนึง

หมู่มวลมิตร หมกเม็ด  ไม่มามอง
มันหม่นหมอง มาดแม้น มาหมดหมาย
เมื่อมั่งมี  มันมุด  มามากมาย
หมดเหมือนม่าย แม้หมา มองหมางเมิน..

หมาของใคร??ในกลอนผม...เผยปมแสร้ง
อาจดูแรง แทงถ้อย รอยห่างเหิน
แต่ความใน ไขเห็น เป็นทางเดิน
เคยเพลิดเพลิน เหิรฟ้า ครามากมี

เสียงจอแจ แหย่ซ้าย หยอกทางขวา
ชื่นหรรษา พาผอง ครองสุขขี
รื่นเริงจิต ชวนมิตร ติดดีกรี
แสนเปรมปรีด์ เพื่อนซี้ อิ่มพลีใจ

เดินสะดุด เพื่อนรุด กระชากตั้ง
ปวดเมื่อยหลัง เกลอเร่ง บีบคลายให้
ทำอะไร เกลอรู้!! แม้อยู่ไกล
คอยซักไซ้ อ่อนข้อ ทอคำโปรย

!!..ชะตาตก บกพร่อง เงินทองลด..!!
แสนสลด ขดคิ้ว ต้องหิวโหย
ยื่นคำร้อง ฟ้องมิตร เราอิดโรย
"เพื่อนโอดโอย โบยบท เอ่ยกดดัน"

อะไรกัน...!! ไม่มี เราไม่ให้
อยากไปใหน ไปเถอะ อย่าชวนฉัน
อยากทำไร ทำเลย อย่าบอกกัน
อย่ากระนั้น กระนี้ เรารำคาญ..!!

เคยเริงรื่น หมื่นมิตร เฝ้าติดสอย
เหลือเพียงรอย บาดแผล ความหักหาญ
จึงรู้เห็น เซ่นชาติ ถึงสันดาน
เพื่อนล้างผลาญ เราเขลา...จะโทษใคร??

อิงชีวิตจริง..บอม ซอง ดุ๊ก ในช่วงเกเร เห่เหิร เพลินเที่ยว

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ค่อยคลาน ดุ๊กดิ๊ก ดิกหาง
หมอบคาง แทบเท้า  ก้มนิ่ง
ดูเผิน แทบไม่ ไหวติง
แท้จริง ตัวสั่น หวั่นกลัว

เจ้ามา จากไหน กันหนอ
ใครรอ เจ้าหนา หาทั่ว
เจ้าหลง ทางมา ตามัว
เนื้อตัว แมมมอม ซอมซอ

ประเดี๋ยว จัดหา ให้นะ
กินซะ ข้าวน้ำ มีหนอ
แล้วค่อย อาบน้ำ จงรอ
หนุ่มฟ้อ เหมือนเดิม แน่เลย

ที่คอ มีปลอก บอกไว้
แล้วใย หนีมา หมาเอ๋ย
เจ้าของ  มิชม ชิดเชย
หรือเคย นิสัย ใจคอ

ไม่ชอบ เจ้าของ คนเก่า
ใหม่เร้า ใจดี กันหนอ
ป่านนี้ เจ้าของ คงรอ
ใจจ่อ จดคอย น้อยใจ.

"Kanthita"

21 ก.ย.2553

[บ้านริมโขง]

ค่อยคลาน ดุ๊กดิ๊ก ดิกหาง
หมองคาง แทบเท้า  ก้มนิ่ง
ดูเผิน แทบไม่ ไหวติง
แท้จริง ตัวสั่น หวั่นกลัว

เจ้ามา จากไหน กันหนอ
ใครรอ เจ้าหนา หาทั่ว
เจ้าหลง ทางมา ตามัว
เนื้อตัว แมมมอม ซอมซอ

ประเดี๋ยว จัดหา ให้นะ
กินซะ ข้าวน้ำ มีหนอ
แล้วค่อย อาบน้ำ จงรอ
หนุ่มฟ้อ เหมือนเดิม แน่เลย

ที่คอ มีปลอก บอกไว้
แล้วใย หนีมา หมาเอ๋ย
เจ้าของ  มิชม ชิดเชย
หรือเคย นิสัย ใจคอ

ไม่ชอบ เจ้าของ คนเก่า
ใหม่เร้า ใจดี กันหนอ
ป่านนี้ เจ้าของ คงรอ
ใจจ่อ จดคอย น้อยใจ.

"Kanthita"

21 ก.ย.2553

ที่เห็น นั่นหนา หมาหลง
มันคง ได้กลิ่น สงสัย
ติดตาม ถามหา เรื่อยไป
คนไหน ปล่อยทุ่ง ยุ่งนา

กลิ่นเจ้า คงหอม พิลึก
รู้สึก ติดใจ เจ้าหมา
ใกล้ไกล แค่ไหน ตามมา
สูดดม สมอุรา หมามัน

สุดเหงา เฝ้ารอ พอแล้ว
แม่แก้ว ส่งคืน ให้ฉัน
กลิ่นใหม่ คงชื่น ใจมัน
หลายวัน พลันงง หลงทาง

กลับมา จะตี ให้เข็ด
ลืมเผ็ด ลืมเค็ม เต็มหาง
ได้กลิ่น เพียงนิด ติดนาง
กลิ่นจาง คงเหงา เจ้าหมา !

สองวัน ไม่เห็น เป็นเรื่อง
ปลดเปลื้อง จะตาม ถามหา
ใกล้ไกล เพียงใด ไม่คณา
บอกว่า..ข้าอยู่ ..ด้วยคน !

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ค่อยคลาน ดุ๊กดิ๊ก ดิกหาง
หมอบคาง แทบเท้า  ก้มนิ่ง
ดูเผิน แทบไม่ ไหวติง
แท้จริง ตัวสั่น หวั่นกลัว

เจ้ามา จากไหน กันหนอ
ใครรอ เจ้าหนา หาทั่ว
เจ้าหลง ทางมา ตามัว
เนื้อตัว แมมมอม ซอมซอ

ประเดี๋ยว จัดหา ให้นะ
กินซะ ข้าวน้ำ มีหนอ
แล้วค่อย อาบน้ำ จงรอ
หนุ่มฟ้อ เหมือนเดิม แน่เลย

ที่คอ มีปลอก บอกไว้
แล้วใย หนีมา หมาเอ๋ย
เจ้าของ  มิชม ชิดเชย
หรือเคย นิสัย ใจคอ

ไม่ชอบ เจ้าของ คนเก่า
ใหม่เร้า ใจดี กันหนอ
ป่านนี้ เจ้าของ คงรอ
ใจจ่อ จดคอย น้อยใจ.

"Kanthita"

21 ก.ย.2553

ที่เห็น นั่นหนา หมาหลง
มันคง ได้กลิ่น สงสัย
ติดตาม ถามหา เรื่อยไป
คนไหน ปล่อยทุ่ง ยุ่งนา

กลิ่นเจ้า คงหอม พิลึก
รู้สึก ติดใจ เจ้าหมา
ใกล้ไกล แค่ไหน ตามมา
สูดดม สมอุรา หมามัน

สุดเหงา เฝ้ารอ พอแล้ว
แม่แก้ว ส่งคืน ให้ฉัน
กลิ่นใหม่ คงชื่น ใจมัน
หลายวัน พลันงง หลงทาง

กลับมา จะตี ให้เข็ด
ลืมเผ็ด ลืมเค็ม เต็มหาง
ได้กลิ่น เพียงนิด ติดนาง
กลิ่นจาง คงเหงา เจ้าหมา !

สองวัน ไม่เห็น เป็นเรื่อง
ปลดเปลื้อง จะตาม ถามหา
ใกล้ไกล เพียงใด ไม่คณา
บอกว่า..ข้าอยู่ ..ด้วยคน !

หมาหลง หรือนี่ ที่เห็น
คนเป็น เจ้าของ หมองหม่น
มิอาจ เก็บไว้ ของตน
จึงจน ส่งคืน เขาไป

เจ้าของ ถามหา เจ้าหนอ
เฝ้ารอ ส่งคืน กลับให้
หวังว่า เจ้าคง เข้าใจ
ผลักไส ไม่เคย คิดทำ

เป็นห่วง เจ้าของ ใจร้าย
มุ่งหมาย ตีเอา เช้าค่ำ
เจ้าคง หนาวเหน็บ เจ็บช้ำ
ปริ่มน้ำ ตานอง ร้องคราง

จำต้อง หักใจ คืนเจ้า
อาจเหงา หดหู่ อยู่บ้าง
นี่นะ ที่เห็น เส้นทาง
สุดข้าง หน้าเนิน เดินไป

เจ้าของ จงรอ อยู่บ้าน
มิพล่าน ติดตาม ถามไถ่
รู้สึก สุดแสน เกรงใจ
คนไม่ รับอยู่ บ้านรวม.

"Kanthita"

22 ก.ย. 2553