ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

เธอเคยเป็น เช่นไร ในใจฉัน
รอยยิ้มนั้น มันฝัง ยังอ่อนไหว
แต่ตอนนี้ ที่เห็น เธอเป็นไป
เคยรู้ใจ ไชเชือน ไม่เหมือนเคย

นับจากนี้ มีแต่ แค่ความฝัน
ที่นับวัน มันห่าง อย่างเปิดเผย
รักเท่าไร ทำใจ ไม่ได้เลย
เพียงแค่เปรย เอ่ยมา ว่าเสียใจ

น้ำตาไหล ไปตาม ความเจ็บปวด
ฉันถูกหวด ด้วยรัก ที่ผลักใส
ความเปลี่ยนแปลง แฝงเศร้า เขาจากไป
แทบขาดใจ ไร้แรง จะแข็งทน

ไม่อาจหนี ความจริง สิ่งโหดร้าย
ตั้งเป้าหมาย อย่างไร ไปให้พ้น
รู้ว่ายาก บากบั่น กัดฟันทน
ให้เจ็บจน เจียนอาน ไม่นานลืม

พิมพิลาไลย

[เศษเหล็ก//]

....รอยช้ำ ที่ฝังลึก มิจางหาย
มันกลาย เป็นแผล ความเจ็บปวด
น้ำตาหลั่ง รินไหล ร้าวรวด
มันเจ็บปวด เกินที่จะเก็บรักษา

ความทรงจำ ที่เคยคิด คาดฝัน
ยิ่งนับวัน เพียงแค่ นึกโหยหา
ดอกไม้สด เหี่ยวแห้ง แล้วโรยรา
ใครจะรู้ค่า เพียงแค่เศษ ความช้ำใจ

...............เศษเหล็ก.

[ไพร พนาวัลย์]

ความเจ็บปวดฝังจิตคิดไม่ตก
ในหัวอกปวดร้าวคราวเมินเฉย
เราเคยรักเคยชอบเคยปลอบเปรย
แต่อกเอ๋ยเธอมาร้างลาไป

ทำไมหนอจึงช้ำคร่ำเทวษ
ดั่งถูกเฉดรักเฉือนเยือนโหยไห้
เธอลืมเราเศร้าหมองเป็นรองใคร
ถูกผลักไสคร่ำครวญป่วนฤดี

เมื่อไหร่หนอความปวดจะปลดปล่อย
หากน้องน้อยเมตตามามองพี่
ความทดท้อทรมานมานานปี
คงหมดสิ้นเสียทีที่เธอคืน

 

"ปรางค์  สามยอด"

[บ้านริมโขง]

หากเหลือความเจ็บช้ำกระหน่ำนัก
ยากจะผลักใจเห็นให้เป็นปลื้ม
คงต้องใช้เวลาพาลบลืม
ความเศร้าซึมกว่าจะหายคงหลายปี

เป็นชาวพุทธสุดทางล้างและลบ
ต้องเลือกคบทางสายกลางหว่างวิถี
สร้างเมตตากรุณาบารมี
แด่คนที่เป็นเจ้ากรรมที่นำเวร

ต้องรู้ปลงรู้วางทางข้างหน้า
มีปัญหาอย่าทนงหลงตาเถร
ให้บอกกล่าวผู้รู้ผู้จัดเจน
ไม่ต่อเวรต่อกรรมมาซ้ำเติม

ต้องรู้ว่าทุกปัญหามีทางออก
หากช้ำชอกให้เอาธรรมมาค้ำเสริม
อย่าตีตนก่อนไข้ให้ทุกข์เติม
ก็จะเริ่มต้นใหม่..สมใจปอง

[สมนึก นพ]

เจ็บหัวใจ จึงเหงา พาเศร้าหมอง
น้ำตานอง ท่วมท้น ล้นแล้วหนา
คำพูดเขา เชือดเฉือน ย้ำเตือนมา
ต้องซบหน้า ซวนเซ หันเหกาย

ไม่เคยคิด ถึงคำ เคยพร่ำสอน
แต่เก่าก่อน จากมิตร จิตมุ่งหมาย
คอยระวัง ร้อยเล่ห์ เพทุบาย
จากใจชาย ล่อหลอก ชอกช้ำทรวง...ไม่รู้ใจ

ให้สงสาร จับใจ ใยเศร้าหมอง
เฝ้าแต่มอง อยู่ห่าง อย่างห่วงหวง
ชายใดนะ หยามได้ หมายหลอกลวง
มาวางบ่วง กับดัก รักของนาง

อยากจะเช็ด น้ำตาให้ ยังไม่กล้า
กลัวใบหน้า งามนี้ มีหม่นหมาง
เมื่อทุกข์โศก ผ่านไป ให้ละวาง
ขอร่วมทาง ตั้งต้นใหม่ ได้ไหมคุณ

[ปรางทิพย์]

ความเจ็บปวดรวดร้าวแต่คราวหลัง
สะเก็ดยังฝังเตือนยากเลือนหาย
ฤามีใจไว้เพื่อเป็นเหยื่อกาย
สมดังหมายกลายกลับมาลับลา

รักที่มอบตอบแทนแสนสาหัส
ติดบ่วงรัดตัดขาดปรารถนา
แอบสะอื้นกลืนกล้ำรินน้ำตา
ยิ่งไขว่คว้าล้าเกินเผชิญกรรม

จึงกอดตัวหัวใจยามไร้เขา
รักบังเงาเศร้าหม่นจนถลำ
ซับน้ำตาลาโศกวิโยคจำ
เก็บถ้อยคำพร่ำลวงจากห้วงใจ...

["สายธารศรัทธาธรรม"]

ดวงใจเอยเชยชินให้อาดูร

ต้องมาสูญรักพบที่จบลง

แม้ตัวฉันวันนี้ไม่อาจคง

ต้องปลดปลงตามพันวันเวลา

น้ำตาหยดรดทรวงหลั่งไหลมาก

จำใจฝากเศร้าโศกฝังโลกา

ยังรักหมั่นกลั่นกายที่ออกมา

ต้องจากลาคู่ควงบนดวงใจ

❤`•พลังศรัทธา•`❤

[กุลมาตา(singlemom99)]

<a href="http://www.youtube.com/v/NL86cDxqv0o&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/NL86cDxqv0o&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ความเจ็บปวดรวดร้าวราวแหลกยับ
ก้มหน้ารับซับน้ำตาคราฟ้าหม่น
เมื่อรักเดินจากไปฝืนใจทน
รอเพียงฟ้าหลังฝน,พ้น,แกร่งแล้ว

[ดอกกระเจียว]

เจ็บแล้วจำเมื่อพลาดประมาทนัก
ไว้ตระหนักหนหน้าพาคลาดแคล้ว
เป็นบทเรียนเพียรท่องเพื่อผ่องแผ้ว
เป็นครรลองในแถววิถีชน

ใครอ่านจบหมดทุกหน้าบวกให้สิบคะแนนฮ่าๆ

รุปตกแต่งเว็บ

ลาไปนอนแล้วคร๊าบผม