ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[@บทเพลงเศร้าใต้เงาจันทร์@]

เพราะเธอคือเนื้อทองน้องคนนั้น
คนที่ฉันดูแลแต่ไหนไหน
ทะนุถนอมฟูมฟักรักษาใจ
แนะนำให้ในสิ่งที่ดีงาม
เพราะเธอคือหลานยายที่นับถือ
แม้เรียวมือยังไม่เคยคิดหยาบหยาม
อยูที่ไหนเป็นอย่างไรคอยติดตาม
เฝ้าไถ่ถามข่าวคราวตลอดเวลา
เธออยากรู้สิ่งใดให้คำตอบ
สิ่งใดชอบต้องการยังสรรหา
สิ่งใดใดอยากได้ให้บอกมา
เร็วหรือช้าเธอก็ได้ดังใจปอง
เฝ้าชี้นำแนวทางที่เหมาะสม
ชี้ชวนชมสู้งานการศึกษา
วันใดเธอท้อถอยละห้อยมา
ยังค้นหาเหตุผลค้ำกำลังใจ
เตรียมทุกสิ่งเตรียมทุกอย่างทางชีวิต
ปรามสิ่งผิดที่อาจเกิดได้ในวัยใส
ให้เธองามอย่างทรงคุณค่ากว่าสิ่งใด
ก้าวต่อไปสมค่าหญิงหยิ่งทรนง
นึกไม่ถึงที่ผ่านมาเหมือนลาโง่
เจ็ดปีโผล่เค้าลางรั้งไม่ไหว
ต้องปล่อยมือลาล้างห่างเธอไป
ไม่มีปัญญาทำอื่นใดได้จริงจริง
แต่ยังแอบตั้งหวังอย่างเล็กเล็ก
เธออาจเด็กเกินไปตามวัยหญิง
สักวันหนึ่งเธอเข้าใจไม่ท้วงติง
คงพบสิ่งดีงามที่ตามมา
สองปีเศษเธอกลับมาพบฉัน
รื้อฟื้นวันที่สองเราเฝ้าโหยหา
เหมือนรักที่หายไปได้คืนมา
คืนประกายในสายตาให้งดงาม
สามเดือนผ่านจึงรู้กูถูกหลอก
อีกระลอกชอกช้ำระส่ำสาม
เล่นจะจะสะใจน้องนงราม
สิ้นคำถามที่สงสัยมาหลายปี
เราก็แค่มอหมาที่หน้าโง่
อพิโถรับใช้ไร้ศักดิ์ศรี
คอยหมอบเห่าเฝ้าโถส้วมร่วมสิบปี
ยังไร้ค่ากว่าธุลีใต้บันใด
เธอต้องการประโยชน์เปิดโอษฐ์อ้อน
ทำเสียงอ่อนคะขาเข้ามาได้
เมื่อไม่ได้ตามหวังที่ตั้งใจ
เสียงตามสายกดกระแทกเหมือนแดกดัน
ยามขัดสนเธอจึงบึ่งมาหา
แต่ว่าในสายตาไม่มีฉัน
บอกแค่พี่ที่แท้ผัวคอยพัวพัน
กูกัดฟันจำยอมตรอมใจตัว
หมาหน้าโง่ถูกหลอกตอกย้ำย้ำ
แม้ไม่ขำก็จำใจต้องยิ้มหัว
กูเหมือนหมาเหมือนควายใจขุ่นมัว
ไม่ต้องการพันพัวก็ถีบทิ้ง
จะจดจำยาวไกลปลายชีวิต
จะเตือนจิตห่างให้ไกลอย่างยิ่ง
อย่าได้มาใกล้ชิดชีวิตจริง
หนีให้ยิ่งห่างไกลอย่าได้เจอ.

[บ้านริมโขง]

เพราะเธอคือเนื้อทองน้องคนนั้น
คนที่ฉันดูแลแต่ไหนไหน
ทะนุถนอมฟูมฟักรักษาใจ
แนะนำให้ในสิ่งที่ดีงาม
เพราะเธอคือหลานยายที่นับถือ
แม้เรียวมือยังไม่เคยคิดหยาบหยาม
อยูที่ไหนเป็นอย่างไรคอยติดตาม

จะตามไปทำมั้ย..ไม่ชอบด้วย
โปรดได้ช่วยตัวเองเร่งหาบหาม
แบกความรักขนหัวใจให้นงราม
อย่าลืมถาม ถึงคุณยาย...นะชายเศร้า ฯ

[@บทเพลงเศร้าใต้เงาจันทร์@]

ขอบพระคุณที่ท่านบ้านริมโขง
เขียนจรรโลงน้ำใจให้หาบหาม
ให้ดูแลตัวเองให้งดงาม
เลิกติดตามหลานใครรั้งใจคืน.

[ดอกกระเจียว]

บ้านริมโขงงามโขงเมื่อรินไหล
ทั้งน้ำในใจคนโขงเคยราบรื่น
มิตรภาพซาบซึ้งทุกวันคืน
ไม่เป็นอื่นเพื่อนเอ๋ยเคยคบกัน

ครั้งเคยเร่ขายค้าขายยาหม่อง
ไปเที่ยวท่องทั่วบ้านแถวย่านั้น
อิ่มข้าวปลาอาหารเคยแบ่งปัน
ไม่ลืมวันเวลาผ่านมานาน

ฝากฝั่งโขงโยงใจดั่งสายน้ำ
ให้ยังความชื่ฉ่ำเหมือนคำหวาน
สักวันหนึ่งคงหวนไปได้พบพาน
ดูฝั่งโขงสายธารเช่นวานวัน

[@บทเพลงเศร้าใต้เงาจันทร์@]

โลกเปลี่ยนแปลงชีวิตเปลี่ยนไปใจของคนก็เช่นกัน

หมุนเปลี่ยนเวียนผันไปตามกาลเปลี่ยนแปลง

วันนี้อย่างพรุ่งนี้อย่างกระจ่างแจ้ง

หมุนเวียนเปลี่ยนแปลงแต่ละวัน

สัปดาห์ก่อนก็ยังเป็นอย่างหนึ่ง

พอมาถึงสัปดาห์นี้มีเปลี่ยนผัน

เมื่อเดือนก่อนยังเคล้าคลอดีต่อกัน

เดือนนี้พลันจืดจางแล้วหมางเมิน

ปีก่อนนั้นเชยชิดสนิทสนม

ปีนี้ขมมองหน้ากันก็เก้อเขิน

ปีก่อนนั้นนัดพบกันพลันเพลิดเพลิน

ปีนี้ห่างหมางเมินเกินรั้งใจ

หลายปีก่อนอ่อนหวานกันนักหนา

ปีนี้มาใส่อารมณ์ข่มไม่ไหว

หลายปีก่อนออดอ้อนจนอ่อนใจ

ปีนี้ใยห่างเหินเดินแยกทาง

หลายปีก่อนรักเร้าใจเหมือนวัยหวาน

ปีนี้พาลยุ่งเหยิงให้สะสาง

หลายปีก่อนสบตาเขินเดินร่วมทาง

ปีนี้ห่างต่างคนก็ต่างเดิน

หลายปีก่อนรักหวานปานน้ำผึ้ง

ปีนี้ถึงทางรักระหกระเหิน

หลายปีก่อนพบทุกวันบอกนานเกิน

ปีนี้เดินสวนกันบอกนานไป

หลายปีก่อนดูดีมีสง่า

ปีนี้มาพบกลับรับไม่ไหว

หลายปีก่อนสูงสง่ากว่าใครใคร

ปีนี้มีเลสนัยกะล่อนลวง

โลกเปลี่ยนแปลงแรงรักก็อ่อนล้า

เป็นไปตามกาลเวลาที่เลยล่วง

โลกเปลี่ยนไปรักเปลี่ยนแปลงเป็นผลพวง

ใจกลวงกลวงก็เปลี่ยนผันตามกาลเวลา.

[กุลมาตา(singlemom99)]

..เพื่อเธอ..จึงยอมเสนอตัวเป็น "สุนัข" หน้าโง่..
..ซื่อสัตย์..หากยอมเห่ายอมโห่..คนที่เธอไม่โอ..ทำได้..ทำได้..
..แค่เธอชายตาตอบ..ลอบยิ้ม..พริ้มไหว..
..อะไรๆ..ก็ยอมไป..เป็นสุนัขหน้าโง่..ก็ได้..เพื่อเธอ..โฮ่งๆๆๆๆๆๆๆ..เอ๋งงงงง..


(มาแจม..มาแซวด้วยคนค่ะ)

[@บทเพลงเศร้าใต้เงาจันทร์@]

นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่มาเยี่ยม
นับว่าเปี่ยมไมตรีมีมาให้
"หมาหน้าโง่"ขอบคุณทั่วด้วยหัวใจ
ผองพี่เพื่อนทั้งหลายที่มีมาแจม.