ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[masapaer]

~ เมื่อฉันเป็นแมลงเม่า  แล้วเขาเป็นดอกไม้ไฟ ~



ประกายพรึกหวามไหวใจประทับ
เปลวประดับแสงสีที่สรรสร้าง
ประดุจรวงดวงไฟใครจับวาง
แห่งแจกันฟ้ากว้างหรืออย่างไร

เฝ้าหลงใหลแสงสีที่สวยสด
ทุกดวงไฟงามหยดล้วนสดใส
ประกายแดงแสงครามงามเปลวไฟ
เกิดลุกไหม้ผลิบานในน่านฟ้า

แต้มนภาราตรีนี้กระจ่าง
แสงสว่างต่างยั่วเสน่หา
หลงระเริงลืมร้อนหลอนมายา
อนิจจาลืมไปไฟร้อนลวง

ในภวังค์หลงใหลไฟเจิดจ้า
ด้วยอุราพาปลื้มลืมว่าบ่วง
ดอกไม้ไฟระย้าประหม่าทรวง
หลังความงามกลับพ่วงดวงไฟร้อน

เธอเหมือนเป็นดอกไม้ไฟร้อนเร่า
ฉันคงเป็นแมลงเม่าถูกเผากร่อน
หลงเสน่ห์เล่ห์ไฟไม่สังวร
เริงระบำรำฟ้อนร้อนช่างมัน

จวบทิวาราตรีนี้จางหาย
ฉันต้องตายในเพลิงระเริงฝัน
รู้ก็ยังวนฟ้อนร่อนรำพัน
บูชายัญหัวใจแก่ไฟแล้ว

 

[ตะวันฉาย]

~...เมื่อฉันเป็นแมลงเม่า  แล้วมีเขาเป็นกองเพลิง... ~

...นิศากาลม่านนภามามืดมิด
เมฆาปิดหมองหม่นจนสลัว
เพลิงพระกาฬลานไฟหาใครกลัว
ใจยังมัวหลงระเริงกับเพลิงคำ

...เธอปั้นเสกจำนรรจาพาเข้าแฝง
ล่อแมลงเม่าหลงลงถลำ
เล่นกับไฟ...รักพิลาส...วาดลำนำ
ทุกเย็นค่ำโบยบินโบกโยกตามไฟ

...จึงส่งใจไปยื่นคืนหนาวเหน็บ
ขอเพียงเก็บความอบอุ่นหนุนหลับใหล
สุดท้ายหลงระเริงพระเพลิงไป
ก่อเผาใจแทบแดดิ้นสิ้นชีวา

...เธอยังสุ่ม...ประชุมเพลิง...เริงรำล่อ
แมลงจ่อ...รอบิน...เข้าถิ่นหา
เล่นกับไฟ...ใจพิษ..ปลิดอุรา
ร่างล่วงมา...เป็นละออง...ครองเพียงดิน

...พอฝนหายเมฆสลายลับคลายเคลื่อน
เอากายเลื่อนใกล้ดาราพาถวิล
ขอชิดเดือนพราวดาวคราวยลยิน
หวังเมฆินทร์พลบจาก...ฉากดาวโปรย

...เหลือเพียงลมหายใจให้ได้คิด
ก่อนตาปิดสิ้นลมตรมไห้โหย
พระเพลิงล่อจ่อแทงแรงตีโบย
กายร่วงโรยให้เพลิงไฟในใจเธอ....

[บ้านริมโขง]

เมื่อฉันเป็นไฟ..ใครเป็นแมลงเม่า
ไม่อยากเผาเจ้าดอก บอกเสมอ
มอบแต่ไฟไออุ่นลมุนเธอ
แต่ก็เผลอเร่งไฟ..เมื่อใกล้กัน

ใช่แต่เธอเท่านั้นวันถูกเผา
ตัวของเราก็มอดไหม้ เมื่อใกล้ฝัน
ความรักร้อนลนใจไหลรวมกัน
ด้วยเรานั้นต่างอยากเข้า..สู่เตาไฟ

[ตะวันฉาย]

เมื่อฉันเป็นไฟ..ใครเป็นแมลงเม่า
ไม่อยากเผาเจ้าดอก บอกเสมอ
มอบแต่ไฟไออุ่นลมุนเธอ
แต่ก็เผลอเร่งไฟ..เมื่อใกล้กัน

ใช่แต่เธอเท่านั้นวันถูกเผา
ตัวของเราก็มอดไหม้ เมื่อใกล้ฝัน
ความรักร้อนลนใจไหลรวมกัน
ด้วยเรานั้นต่างอยากเข้า..สู่เตาไฟ

...จะประคองสองร่างวางเพลิงรัก
ทางสายหลักที่หวังยังสั่นไหว
เมื่อมาจางลางเลือนเลื่อนล้ำไป
รักคงไหม้เพียงฉัน...มันแมลง

...ที่เหลืออยู่คือไฟได้โชติช่วง
ร่างพลันร่วงอาลัยหาใครแฝง
คำว่ารักเธอเข้าเฝ้าแสดง
สุดท้ายส่ง...แรงไฟเผา...เราทั้งเป็น...

[กุลมาตา(singlemom99)]

รู้ว่าร้อน  สะท้อนใน  หัวใจเจ้า
แมลงเม่า  เฝ้าดูไฟ  หลงใหลแสง
เล่นไฟฟอน  ร้อนรุ่ม  ไฟสุมแรง
เหมือนยั่วแย่ง  แข่งกันเข้า  ให้เผาเอย