ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[waterblue]

มันเกิดขึ้นกับเพื่อนสนิทผมคนนึง ผมอยากเอากลอนดี ๆ ไปแท็คในเฟสบุ๊คเค๊า ^^
ผมอยากได้กลอนประมาณว่า " คบกันที่ถามที่ไถ่ ไม่ใช่ไม่เคยเชื่อใจหรือหึงหวง หรือจะเข้าไปละเมิดพื้นที่ส่วนตัวของคุณ
แต่หากเรายังใช้คำว่า เรา  กันอยู่ในตอนนี้ ก็ต้องเป็นธรรมดาที่จะขอถามในบางเรื่องราว ด้วยความที่เราเป็นห่วงเป็นใย
ที่ถามเพราะเรายังรัก ยังห่วงใย  แต่หากวันใดที่หมดคำถาม หมดความระแวง วันนั้นคงเป็นวันคงเป็นวันที่ฉันหมดรักคุณไปด้วย"

ประมาณนี้คับ   ขอความอนุเคราะห์จากเพื่อน ๆพี่ ๆน้อง ๆ ด้วยนะครับ
ขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลย คับ

[เมฆา...]

๐..ระหว่างเรา เข้าใจ ใช่เกินเพื่อน
แต่เปรียบเหมือน ความสนิท ที่ชิดใกล้
จึงไต่ถาม ตามเหตุ เขตของใจ
ที่สิทธ์ให้ ได้เพียงนี้ ก็ดีพอ

๐..หากนิยาม ความห่วง ล่วงเกินนั้น
โปรดอภัย ให้ฉัน แล้วกันหนอ
ก็เพราะรัก ยังคงมั่น ฝันยังรอ
ถ้าวันใด เกิดใจท้อ ขอถอยเอง.....


เป็นความคิดเห็นของผมเอง  เป็นแนวทางให้ครับ
ลองปรับแต่งดู หรือ แต่งเอง จะดีที่สุดครับ...ไม่ยากอย่างที่คิด อิอิ...
ปล.. ผมไม่ถนัดกลอนเปล่าครับ แต่ชอบอ่าน ฮ่าๆๆ

เมฆา...

***เมฆา...***

[my smile]

. . . .โ ท ษ น่ ะ ที่ ใ ส่ ใ จ . . .
ถ้าถามอะไรมากไป.ก็อย่าถือสา
ในฐานะคำว่าเรา..ฉันจึงต้องห่วงใย..ด้วยวาจา
แต่ไม่ใช่เพราะว่า..ฉันไม่เชื่อใจ

. . . .ที่ ทำ เ พ ร า ะ เ ป็ น ห่ ว ง แ ล ะ รั ก . . .
ถ้ามันหนักหนาไป..ไม่ทำก็ได้
แค่อยากให้รู้ว่าทุกอย่างที่ทำไป
ไม่ใช่อะไร..ก็แค่..ฉันรักเธอ...


 

ใช้ได้ป่ะเนี๊ย.....หุหุ

[waterblue]

   ขอบคุณค๊าบ ๆ เพราะ ๆทั้งน๊านน

[หนึ่งหยดพิรุณ]

.....เพราะคำว่า เรา .. จึงทำให้ฉันเป็นแบบนี้
คอยห่วง คอยถาม ..แทบทุกนาที
คอยใส่ใจคนดี..ทุกวี่วัน
 ....หาใช่จะล้ำเส้น
แต่ทุกอย่างที่เธอเห็น..มันเป็นฉัน
แม้นแรกคบ กับตอนนี้..ก็เหมือนกัน
นั่นเพราะฉัน..แสนห่วง และหวงเหลือเกิน     

  ยากเหมือนกันนะกลอนแบบนี้  เขียนไปเหมือนถอยวัยไปสู่ครั้งยังเยาว์

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เชื่อใจนะ.....
ไม่ได้คิดจะหึงหวง
ไม่ได้คิดที่จะทวงถามถึงคำว่า “เรา”
ไม่เคยคิดละลาบละล้วง…ล่วงเกินเป็นเจ้าหัวใจ
วันนี้...ที่ถามถึงความเป็นไป...ก็เพราะเป็นห่วง

มันอาจจะดูน่าเบื่อ...
แต่ก็อยากให้เชื่อ...ว่าจริงใจ
และหากเกิดความรำคาญ... ก็ต้องขออภัย
บางเรื่อง...บางอย่าง มันอาจจะล้ำ..กล้ำเกินไป
ก็เพราะรัก เธอนั่นไง...คนดี

[ทอฝัน]

...โทษทีนะ...ที่ถาม
ที่พร่ำ...ที่พร่าม...ที่อ่อนไหว
กับบางเรื่องราว...ที่เปลี่ยนไป
เพราะรัก...และ...ห่วงใย...จึงหวาดระแวง
...ก็ในคำว่า...เรา
ฉันจึงคิดเอา...ไม่ควรมีเส้นแบ่ง
แต่ถ้าความเป็นจริง...มันขัดแย้ง
คงต้องเปลี่ยนตำแหน่ง...ในหัวใจ
............//ดรีม

[แป้งน้ำ]

ขอโทษ. .. สำหรับความเป็นฉัน
ที่ในสมองวัน ~ วัน อัดแน่นด้วย . .. ความห่วงหา
จึงแสดงท่าทีห่วงใย .. . ตามที่หัวใจสั่งมา
ความผูกพันใช่ว่าเพียงผ่านมา ~แล้วจะสามารถกดปุ่ม delete เพื่อลบไป





โลกใบนี้ . .. อาจไม่อ้างว้างนักสำหรับเธอ
แต่ในทุกค่ำคืนมีคนเงียบเหงาเสมอ .. . เธอรู้ไหม
ในฐานะคน ~ คนนึงที่ปรารถนาดีด้วยหัวใจ
เรื่องบางเรื่องอาจดูเหลวไหล . .. แต่อยากให้เธอรู้ไว้ ~ ทุกอย่างที่ทำไปเพราะ "รักจริง"




พอใช้ได้มั้ยคะ . ..    (￣▽￣;）   

[สายใย]

 
ที่มาข้องมาแวะกระแนะกระแหน
ก็อยากแค่ให้รู้นะว่าทั้งปวงเพราะห่วงยิ่ง
สิ่งตอบแทนอะไรก็ไม่ได้หวังมากจากใจจริง
อยากรู้เพียงหนึ่งสิ่ง ว่าเธอเป็นหญิงหรือ....ชาย...เท่านั้น

อิ อิ
 

[ดอกกระเจียว]

กับวันเวลาที่ฉันเหงา
กับมิตรภาพและคำว่า"เรา"ยังคงอยู่
ฉันมิอาจแสร้งหรือแกล้งทำเป็นไม่รู้
ที่ใตร่ตรองและคิดลองดู..เพราะแค่อยากรู้ความเป็นไป

ไม่ได้มาทวงหึงหวงสิทธิ์
และไม่เคยคิดดึงรั้งเธอไว้
ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีเธอแล้วในหัวใจ
ฉันเพียงแค่ห่วงใย..เท่านั้นเอง

[มังตรา]

เรื่องส่วนตัว  ของใคร  ไม่ละเมิด                 
ขอแต่เซิท  เรื่องใจ  ใครนิดหน่อย
ที่อยากรู้     อยากรัก   สมัครคอย               
ใจดวงน้อย   ไม่ยกเมฆ  เสกสั่งมา

มีพื้นที่  ส่วนใจ   ใช่ไม่รู้                             
เราตรองดู   น่ากระชับ   ปรับใจหา
รักกันไว้  อย่าเกลียดล่ะ..   นะแก้วตา                 
ใจเหว่ว้า   ไม่ดีน่า   จะบอกเธอ

                                                   

[จ้อง เจรียงคำ]

ฉันขอโทษเธอ..จริงๆ
ถ้าหากว่าทุกๆสิ่ง...ที่ฉันทำลงไป..มันดูไม่เข้าท่า
ฉันไม่เคยจะคาดคิด..ว่าฉันมันไร้ แม้แต่สิทธิ์..จะพูดจา
ขอโทษที่ฉันตีค่า..ของตัวเองว่า..สำคัญเกิน

คนแบบฉัน...สำหรับเธอ..
มันคงมากมาย เกลื่อนเกร่อ..พบเจอกันเพียงผิวเผิน
ทุกสิ่งที่ร่วมทำ..มันคงไม่น่าจดจำ..จึงหมางเมิน
แค่คนที่เธออยากรีบเดิน...ผ่านเลยไป

แต่คนแบบเธอ...สำหรับฉัน
มีเพียงคนเดียวเท่านั้น..หาใครแทนไม่ได้
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่า...ที่ฉันต้องวุ่นวายแทบบ้า..นั้นเพื่ออะไร
รู้เพียงแค่อยาก..อยู่ใกล้ๆ..ดูความเป็นไป..ก็เท่านั้น

ถ้าความห่วงใยที่ฉันมี
ความหมายที่ถูกตี...มันกลับเปลี่ยนผัน
เป็นคนจุ้นจ้าน..ที่วุ่นวาย..เป็นแค่ผู้ชาย..ที่ดื้อดัน
ก็จะพยายามยอมรับมัน..แต่โดยดี

ขอเวลา..ฉันสักหน่อย
จะค่อยๆ..เลิกตาม..เลิกจู้จี้
วันที่หัวใจ...ฉันหมดรัก..คงทำมันได้..นะสักที
แต่ไม่รู้ว่าต้องใช้กี่เดือนปี...มันถึงจะพอ