ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

คืนเดือนมืด กลางเมษา ท้องฟ้าโปร่ง
อากาศโล่ง ไอลมโชย โปรยจากเขา
เตรียมอุปกรณ์ คอนหม้อ รอเพื่อนเรา
ชวนกันเข้า ตีผึ้ง ถึงกลางดง



จากต้นไม้ สูงยาว ราวสามโอบ
ยืนกั้งโกบ แหงนมอง ต้องไหลหลง
อัศจรรย์ ใจตน จนงวยงง
มันยังคง เหลือไว้ ได้อย่างไร ?

ไม้ยางใหญ่ สูงสง่า น่าเกรงขาม
รวงผึ้งงาม ตามกิ่ง ยิ่งสงสัย
เขาจะปีน ไปตี นี้อย่างไร
ผึ้งน้อยใหญ่ จึงไม่ต่อย ผล็อยลงมา

แท้ที่จริง เขาตอกทอย เป็นรอยก้าว
ตอกทอดยาว จากโคนต้น จนปลายหนา
แล้วจึงปีน ขึ้นไป ไม่คณนา
ถึงได้มา  สิ่งประสงค์ ตรงต้องการ



เขาใช้ไม้ “หมูร” สู้หมู่ผึ้ง
จุดแล้วจึง เข้าเกลี่ย เขี่ยมวลสาร
พอติดไฟ แตกประกาย ก็ได้การ
มวลผึ้งงาน บินกระจาย ตามสายไฟ



จะเหลือรัง ขาวนวล ชวนสัมผัส
เขาจึงจัด ตัดลง ตรงหม้อไห
หย่อนเชือกลง ข้างล่าง อย่างเร็วไว
ได้สมใจ พวกนักล่า พากันลง




ต้องรีบเค้น รีบบีบ หนีบเอาน้ำ
ได้น้ำงาม รสหวาน ปานไหลหลง
หวานน้ำผึ้ง เดือนห้า อย่างวยงง
หวานลึกลง ตรงหัวใจ ใหนจะปาน



ให้หดหู่ หมู่ผึ้งน้อย ผู้คอยเฝ้า
เขาตีเอา รังไป ไม่สงสาร
สู้อุตส่าห์ สร้างรัง หวังเนานาน
กลับมีมาร มาทำลาย  ร้ายสิ้นดี

เจ้าต้องหา ผู้นำ ทำรังใหม่
ยึดเอาไว้  นางพญา พาสุขี
ทำเอาไว้ อีกหน จนครบปี
วัฏฏะจักร เช่นนี้ มีเรื่อยไป


แต่หากมอง อีกทาง อย่างธรรมชาติ
มันก็อาจ ต่างตอบแทน แสนสดใส
คนรักษ์ป่า ถนอมป่า ไว้คราใด
ผึ้งก็ได้ อาศัยอยู่ คู่แผ่นดิน

แต่ถ้าคน มุ่งหมาย ทำลายล้าง
ป่าต่างต่าง ร้างเลี่ยน เปลี่ยนเป็นหิน
เจ้าต้องตาย หายลับ ลงกับดิน
คงได้ยิน แต่ชื่อ คือผึ้งไทย


ขอขอบคุณภาพประกอบจาก http://www.showded.com/myprofile/mainblog.php?user=movies&jnId=146625

[พิกุลแก้ว]

๐ ถือคติ..น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า...
คงดีกว่า-โง่เขลา..เอาแต่ได้
ช่วยพิทักษ์รักษาป่าพงไพร
สัตว์น้อยใหญ่ได้อยู่คู่โลกา

๐ ถือคติ..ปากหวานปานน้ำผึ้ง
ให้หวานซึ้งตรึงจิตพินิจหา
หวานทั้งนอกทั้งในใช่วาจา
คงดีกว่าก้นเปรี้ยวปีนเกลียวใจ

๐ ถือคติ..ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหน
แม้นกล้ำกลืนฝืนทนหม่นเพียงไหน
ด้วยสองมือคือสู้..เพื่อเส้นชัย
ลุกขึ้นใหม่อีกครั้ง...สั่งใจตน

๐ ร่ายเสียนานหนอเราไม่เข้าท่า
สรุปว่า..รู้คิด...พิชิตผล
รู้จักใช้..จักสร้าง..ทางชีพชนม์
คงเหลือล้นคุณค่า...ของป่าเอย...