ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~"เจ้าชาย..ใน..ฝัน?"~

๐

๐ ไม่รู้ว่าถูกมนต์แต่หนไหน
ฤาหัวใจหล่นหายไปไหนหรือ
นิ่ง,หม่น,เหม่อคลับคล้ายกายใจคือ-
ตุ๊กตา!ซื่อซื่อ..หรือตัวเรา

๐ หายใจออกเป็นเธอเผลอก็คิด
ไยหลงติดแต่เธอเสมอเล่า
ระยะห่างจอมขวัญคอยบั่นเอา
มันก็เท่ากับสิทธิ์ถูกปิด-เลือน

๐ ส่วนมายาทางฝันพลันโรจน์รุ่ง
ม่านหมอกคลุ้งพร่างพราวราวลอยเกลื่อน
ร่างเจ้าชายเต็มยศปรากฎ-เยือน
ดั่งเสมือนบานผลิเทพนิยาย

๐ บทเจ้าหญิงคือเธอ..เสมอแก้ว
งามเพริศแพรวรูปลักษณ์พักตร์เฉิดฉาย
ปรางสีเรื่อเจือนัยน์ใสประกาย
น้ำเสียงร่ายถ้อยล้วนชวนน่าฟัง

๐ เราไม่มีเส้นขวางระหว่างจิต
ร่างจึงชิดคล้ายฉ่ำด้วยน้ำสังข์
มีแต่เสียงกระซิบทิพย์ภวังค์
ดอกไม้ทั้งห้วงฝัน..นั้นเบ่งบาน

๐ สิทธิ์ของฉันเท่านี้..ที่ประจักษ์
จึงตวงตักน่าขันยามฝันหวาน
โลกความจริงสิทธิ์ฉันช่างกันดาร
จึงคว้าควานโลกฝัน..นั้นครอบครอง..

ระนาดเอก

[-- i*M dAviL --]

เพียงผู้หญิงธรรมดาทั่ว ๆ ไป
จึงไม่มีเวทมนตร์อะไรอย่างใจฝัน
คุณจึงสูงเกินคว้าไว้ในใจกัน
ฉันจึงได้แต่เพียงฝัน .. ฉันฝันไป
เจ้าชาย .. กับซินเดอเรล่า
ช่างงดงามในแววตาอยากคว้าไว้
ให้คุณหันมามองจึงทิ้งรองเท้าไป
ฉันคงต้องทิ้งฝันไฝ่ .. นิทานใด ๆ ไม่มีจริง

[ตะวันฉาย]

...เพียงในฝันขอกลั่นถ้อยร้อยไปทัก
ยังยากนักหากจะเอ่ยเผยใจหญิง
วาจาด้อยน้อยค่าราคาอิง
หวังประวิงฟังคำพจน์รจนา

...ระยะทางผ่านม่านมายาหลอก
คนจนตรอกพึ่งเพียงฝันวันห่วงหา
รอเจ้าชายทอดกายย่างนำพา
สู่อุราที่ยังว่างทางสายแฟน

...ไม่มีมนต์วิเศษจะเสกขอ
ทุกตอนต่อยังลางจางไกลแสน
ภาพพร่าเบลอเจอซากฝากนำแทน
สุดท้ายแดนแห่งฝันยังพลันเลือน...

[บ้านริมโขง]

ส่วนผมฝัน นั้นเห็น เป็นเจ้าหญิง
สวยเพริศพริ้งยิ่งนางฟ้ามาสนอง
พักตร์แย้มยิ้มพิมพ์สงวนนวลละออง
จนไม่กล้าหมายปอง กลัวหมองมือ

ในความฝัน อยากคลานไปกรานกราบ
ใจวูบวาบหวิวไหว...นั่นใครหรือ ?
ใยงามแท้ งามจริง ยิ่งคำลือ
พอยื่นมือ..เข้าคลอเคลีย..เมียเราเอง !!