ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เอกชัย ดำรงสกุลชัย]

หากวันนี้ นั้นไม่ลับ กลับทางเดิม
รุ่งเช้าใคร จะมาเติม ความใฝ่ฝัน
วันพรุ่งนี้ นั้นยังมี อีกหลายวัน
แต่วันนี้ นั้นคงมี เพียงวันเดียว

เพียงหนึ่งครั้ง ที่เรายัง นั่งคิดถึง
เพียงครั้งหนึ่ง ที่ก้าวย่าง ทางเปล่าเปลี่ยว
หลากผู้คน ก็ทนอยู่ ตัวคนเดียว
เศร้ามาเกี่ยว ทิ่มแทงเหน็บ ก็เจ็บเกิน

[ตะวันฉาย]

...ภาพวันวานยังปรากฎเป็นบทฉาย
คนข้างกายที่เคยชิดคิดห่างเหิน
กับครั้งหนึ่งตรึงตรานำพาเดิน
อยู่เผชิญร่วมทางฝันกับวันเรา

...ณ  วันนี้ไม่เหลือซากฝากแต่เจ็บ
ทุกอย่างเก็บเพียงร่องรอยคอยไปเผา
กับทิวาราตรีเคลื่อนเลื่อนรอเงา
ทุกสิ่งเร้าเฝ้าฉาบทาอำลาใจ

...แม้ไร้แผลแช่ช้ำย้ำรอยเย็บ
ยังเทียวเหน็บวันเวลาพาหวั่นไหว
หวังคืนหนาวที่ร้าวรานจารฤทัย
รอยอาลัยให้แช่เย็น...เป็นน้ำตา...

[เอกชัย ดำรงสกุลชัย]

มีน้ำตา เก็บเอามา เป็นน้ำเย็น
ต้องลำเค็ญ มากเพราะรัก มักห่วงหา
มีแต่ภาพ ความช้ำเก่า เราจากลา
ใยเจ้ามา เพลินรักใหม่ ลืมใจเรา

วางทิ้งไว้ ออกจากใจ  ไม่ให้เหลือ
ก็เพียงเพื่อ มิให้ย้อน วันก่อนเก่า
ต่อจากนี้ มีแต่ตัว กับใจเรา
เพียงแต่เฝ้า ให้หายช้ำ มิซ้ำเติม

.... ขอบคุณ...ตะวันฉายครับ...

[หนึ่งหยดพิรุณ]

๛ ข้าฯดื่มด่ำความเหงา ใต้เงาฟ้า
เอาจันทราเป็นเพื่อน เสมือนมิตร
อยุ่ท่ามกลางโลกัย* ในลิขิต
วาดชีวิตให้เป็น เช่นตำนาน

    เศษความเศร้าคอยถาม ตามรู้สึก
ตกผลึกกาลก่อนคราวอ่อนหวาน
เอาเป็นบทเรียนรัก จักรวาล
ถ่ายทอดจารผ่านผืน ของคืนวัน

    เอาความเจ็บเก็บย้ำ กรรมวิถี
ประดามีที่เห็น เป็นเช่นฝัน
ปลดเปลื้องบ่วงโหยหา สารพัน
ลบเลือนบั่น รากเศร้าจากเหง้าใจ ๛

[แม่ค้าหน้าหวาน]

จากใจหนึ่ง...หม่นร้าง...บนทางเปลี่ยว
เพียงผู้เดียว...รอคอย...พลอยหวั่นไหว
รักมลาย...เรือนร้าง...ลาห่างไกล
น้ำตาไหล...เจ็บแปลบ...แสนแสบทรวง

หัวใจปริ...รอยแยก...มาแทรกซ้อน
ดั่งภาพย้อน...รักคลาย...สลายร่วง
ไยพานพบ...รักช้ำ...มาย้ำลวง
โอ้แดดวง...หมองหม่น...มิพ้นทาง

~แม่ค้าหน้าหวาน~

[ดิษฐา]

เหลือความหลังฝังตรึง ให้พึงเก็บ
ถึงรอยเจ็บเหน็บหนาว ที่ก้าวขวาง
ใจลอยหลุด หยุดคิด จิตเลือนลาง
ให้ลอยคว้างร้างไร้ ใครดูแล

ภาพสะท้อนย้อนย้ำ พร่ำเจ็บปวด
รอยร้าวรวดปวดหนอง เข้าดองแผล
ไร้หัวใจ ไร้ใคร ที่ไหนแคร์
รักที่แพ้ มีแต่ช้ำ ย้ำบอกตัว

[ไพร พนาวัลย์]

รอยแผลเป็นเห็นแล้วแป้วใจนัก
ต้องฟูมฟักรักษามานานเนิ่น
คอยระวังป้องกันมันจะเยิน
จะนั่งเดินลุกนอนค่อยผ่อนปรน

แต่เจ้าแผลภายในให้เจ็บปวด
มันร้าวรวดเร่งร้อนแต่ตอนต้น
แผลที่ใจใครหนอจะทานทน
นอกจากคนทำร้ายกลายกลับคืน

เพราะเธอเป็นคนทำระกำหมอง
ดั่งเลือดนองหนองไหลใจสุดฝืน
ที่รักจ๋าอย่าย้ำทนกล้ำกลืน
โปรดหยิบยื่นปราณีพี่เถิดเอย

 

"ปรางค์  สามยอด"

[เอกชัย ดำรงสกุลชัย]

เจ็บในใจ เหมือนมีใคร มากดทับ
ยิ่งเก็บลับ นับเอาไว้ ไม่เปิดเผย
เมื่อก่อนนั้น เราคือคน ที่คุ้นเคย
ตอนนี้เลย ต้องบาดหมาง ระหว่างเรา

หน้ายิ้มแย้ม แลดูเศร้า ใครเล่าฟัง
ใจต้องพัง คราครั้งรัก หักความเหงา
เจ็บเจ้าเอย ที่คุ้นเคย เคียงเป็นเงา
รักแล้วเศร้า ใยไม่จำ ช้ำมาเยือน

[คนเผาถ่าน]

ถึงโดนมีด  กรีดเนื้อ  น้ำเกลือซ้ำ
ก็ไม่ช้ำ  เหมือนแผล  แลไม่เห็น
แผลใจนี้  เจ็บแปลบ  แทบเช้าเย็น
รอยแผลเป็น  เจ็บนัก  เพราะรักลวง

 

เอาความเจ็บ..มาเก็บ..ใว้เป็นเล่ม
แล้วเอาเข็ม..เย็บใว้..ข้างในทรวง
ต่อไปนี้..หัวใจ..เฝ้าแหนหวง
ไม่ทำล่วง..ให้ใคร..ได้ทิ่มแทง

[ตะวันฉาย]

ถึงโดนมีด  กรีดเนื้อ  น้ำเกลือซ้ำ
ก็ไม่ช้ำ  เหมือนแผล  แลไม่เห็น
แผลใจนี้  เจ็บแปลบ  แทบเช้าเย็น
รอยแผลเป็น  เจ็บนัก  เพราะรักลวง

...มีบาดแผล...แช่อก...ชกเช้าค่ำ
เข้ากระหน่ำ...ทิ่มแทง...ด้วยแรงหวง
พิสวาท...ฝากรอยเจ็บ...เหน็บในดวง-
ใจติดบ่วง...ลวงมาพ่าย...ค่ายน้ำตา

...เข้าปิดฉาก...ทางรัก...พักเรื่องช้ำ
กับน้ำคำ...ที่บอก...หลอกห่วงหา
ขอเอาแผล...แช่เกลือ...เจือคำลา
สิ้นทิวา...ราตรีลับ...อย่ากลับคืน...