ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

แบ่งน้ำตา มาไหม ให้ฉันช่วย
รู้ว่าป่วย ทางใจ ใช่ไหมนั่น
น้ำตาไหล ไม่หยุด สุดจาบัลย์
ยังมีฉัน นั้นอยู่ เคียงคู่เธอ

โปรดจงมอง ลองหัน ฉันอยู่นี่
และพร้อมที่ มีใจ ให้เสมอ
จะรองรับ ซับน้ำตา บนหน้าเธอ
ไม่อยากเจอ เธอหมอง ร้องไห้เลย


พิมพิลาไลย

[ตะวันฉาย]

...เอาน้ำตามาซับกับอักษร
เอาบทกลอนเข้าซบกับอกฉัน
เอากานท์กาพย์ร้อยเรียงเพียงรำพัน
หวังแบ่งปันความเศร้าที่เฝ้าใจ

...หากมองหันพันทางยังว่างเปล่า
มิมีข่าวคนรอขอหวั่นไหว
เหงาซึมแทรกแตกซ่านจารฤทัย
แม้เงาใครยังจางทางคนรอ

...เอาบทกลอนบั่นทอนตอนโศกเศร้า
เพื่อบางเบาความในใจวอนขอ
ทุกหยดหยาดภาพพจน์ยังคดงอ
น้ำตาคลอรอใครแบ่งตำแหน่งใจ...

[เมฆา...]

๐..เห็นสายตา คราครั้ง นั่งกอดเข่า
แฝงนิยาม ความเศร้า เหงาเรียบเฉย
ดุจใครดึง รึงรั้ง ถอยหลัง,เลย
จุดที่เคย เปล่งสาย ประกายงาม
     
๐..หากมีสิ่ง อำนวย พอช่วยได้
รับฟังหน่อย ได้ไหม ขอไต่ถาม
จากหัวใจ หวังดี ที่ทุกยาม
มีแต่ความ ห่วงหา และอาวรณ์

๐..น้ำตานั่น ที่ไหล  ใครก่อเหตุ
ให้นองเนตร เนิ่นนาน ปานหลอกหลอน
พร้อมยั่วเย้า เบ้าตา เป็นสาคร
ให้เคืองค้อน อ่อนแอ แลหมองตรม

๐..โปรดระบาย สายตา มาทางนี้
ที่ยินดี รองรับ ซับความขม
จะใช้รัก ทักทาย หมายชื่นชม
ให้หายซม ซึมซ่าน ในม่านตา

๐..แม้เพียงครั้ง หวังดี เป็นที่พัก
ถึงแม้รัก เพียงข้าง อย่างห่วงหา
ก็จำยอม พร้อมเสมอ เมื่อเธอลา
หลังดวงหน้า ยิ้มรื่น คืนดั่งเดิม

๐..ขอแค่เพียง ครั้งใด ใจหม่นหมอง
จนร่ำร้อง รันทด หมดแรงเสริม
ยังมีคน คนนี้ ที่พร้อมเติม
ให้เธอเริ่ม นับหนึ่ง ไปถึง..ดาว....



***เมฆา...***





   

[masapaer]

สบตาฉันมั่นใจในห่วงหา
เกล็ดน้ำตาเธอร่วงใต้ห้วงหาว
หนึ่งหยาดตากว่าแก้วแพรวสกาว
อย่าให้หมองต้องร้าวในคราวนี้

อยากเอาใจรองรับซับน้ำเนตร
เอาทุกเหตุแห่งเจ็บเหน็บที่นี่
ลงใจฉันปันมานะคนดี
ฉันจะพลีเพื่อรองความหมองเธอ

[ไพร พนาวัลย์]

เป็นไรน้องร้องไห้ขี้มูกโป่ง
หรือโดนโกงแชร์มาน้ำตาไหล
หรือโดนหลอกตอกย้ำจนช้ำใจ
หรือว่าใครแย่งแฟนเอาไปครอง

หรืออกหักรักคุดหยุดไม่ได้
จึงหมดทางแก้ไขใจเศร้าหมอง
หรือไปหลงรักใครมีคนจอง
เจ้าจึงร้องงอแงอ่อนแอจัง

ร้องไห้เถิดถ้าใจมันอยากร้อง
มันขัดข้องต้องตรมมิสมหวัง
กินไม่ได้นอนไม่หลับตับแทบพัง
ขอเชิญนั่งพักก่อนอย่าร้อนรน

แบ่งน้ำตามาให้พี่บ้างเถิด
น้องจงเปิดดวงใจอย่าไปสน
ปล่อยมันไปเถิดหนาอย่ากังวล
ไม่กี่วันก็พ้นอย่าหม่นเลย

 

"ปรางค์  สามยอด"

[บ้านริมโขง]

 

......ในน้ำตา หาใช่ ได้แต่ทุกข์
น้ำตาสุข มีมากล้น คนเคยเห็น
หากน้ำตาไหลล้นจนกระเซ็น
คงต้องเป็นน้ำตา..ฟ้าปรานี

......อยากจะเห็น น้ำตา คราเป็นสุข
ในคราทุกข์ ให้กลืน ฝืนสุขี
เก็บซ่อนไว้ บอกใครรู้ว่าอยู่ดี
ถึงทุกข์มี ไม่อยากเอื้อน ให้เปื้อนใคร

......ส่วนน้ำตาแห่งสุข สนุกนั้น
ค่อยแบ่งกันลิ้มรับกับแสงใส
ได้อิ่มเอมเปรมปรีย์มีน้ำใจ
แบ่งให้ใคร..มีแต่สุข ทุกคืนวัน..

[สมนึก นพ]

เมื่อเดือนเพ็ญ คืนเก่า เราทั้งสอง
กอดประคอง อวดจันทร์ โดยมั่นหมาย
ดวงกลมโต ใสสว่าง ยังต้องอาย
แอบแฝงกาย บังเมฆา ไม่กล้ามอง

หมู่แมลง แข่งขัน ประชันเสียง
ส่งสำเนียง กล่อมประสาน ลานทั้งผอง
กลับเงียบลง จงใจ ไม่ประลอง
และละออง น้ำค้าง หยุดพร่างพรม

คงจะหวัง ฟังคำ เราพร่ำพรอด
เสียงอ้อนออด ความหวาน หว่านผสม
เกือบเที่ยงคืน จากลา สาวตาคม
คงสุขสม ไม่นาน คาดการณ์มา

เกิดอาเพท เหตุใด ไม่ปรากฏ
สุดรันทด ความมี ที่ห่วงหา
ด้วยหล่อนถูก บังคับ จากบิดา
ให้วิวาห์ อีกชาย ไม่ใช่เรา

กำหนดวัน ผ่านตำรา มหาฤกษ์
ผูกดวงเบิก ทางสว่าง ระหว่างเขา
ความหวังเริ่ม เลือนลาง เหลือร่างเงา
แล้วความเหงา มาเยือน เหมือนเย้ยกัน

ณ เดือนเพ็ญ คืนนี้ มีเราสอง
กอดประคอง สุดท้าย ที่ปลายฝัน
เมฆก้อนใหญ่ ปิดทับ ดับแสงจันทร์
แมลงนั้น หายไป ไม่เห็นมี

สายลม กระโชกมา เพียงว่าผ่าน
เย็นซาบซ่าน ปลอบใจ ให้สุขขี
เจ้าน้ำตา ไหลหลั่ง ดั่งนที
สุดฝืนที่ กล่าวคำ พร่ำพรรณนา

แบ่งน้ำตา กันไหล ให้นองพื้น
จะทนยืน จมน้ำตาย ใกล้กันหนา
จะขอร้อง ต่อดวง สุริยา
หลบมุมฟ้า ก่อนหนอ รอไม่นาน.

[อัศจรรย์จิต]

เห็นซึมเศร้าเดายากปากไม่เอ่ย
พี่ชายเอ๋ยเอ่ยบ้างได้ไหมหนอ
ทุกข์เรื่องใดให้บอกเถิดน้องรอ
น้ำตาคลอหลายครั้งอยากฟังแล้ว

แบ่งมาบ้างข้างกายไม่หายหด
ดูเก็บกดลดเลือนดูเคลื่อนแถว
เคยเขียนกลอนอ้อนคำสำนวนแนว
แต่วี่แววแถวนั้นไม่หันคืน

ถามไม่พูดบูดบึ้งถึงไม่รู้
ทุกข์ยังอยู่คู่ใจให้ขมขื่น
เพียงบอกบ้างค้างเศร้าจะเพลาฟื้น
จะได้ตื่นกลืนทิ ้งทุกสิ่งอัน

มาเขียนกลอนอ้อนสาวที่เจ้าหลง
มาดำรงคงค่าภาษาสวรรค์
มาสู่แดนแคว้นคำระบำบรรณ
มาวาดฝันกลั่นกานท์ละลานเรือง

[(ฟ้า) มารสุรา]

แม่สาวน้อย      ปล่อยโฮ     โถสงสาร
หน้าหวานๆ       พาลหดหู่     ดูหม่นหมอง
สะอื้นไห้         ใครทำ         น้ำตานอง
ให้เธอต้อง       ครองโศก     อกระทม

เป็นไรบ้าง        นางนวล      อย่าครวญคร่ำ
สิ่งชอกช้ำ        ทำเอา        เจ้าขื่นขม
เอ่ยเอื้อนบอก   ออกมา       ว่าตรอมตรม
มิสุขสม           ภิรมย์ใจ      ให้บอกมา

แบ่งน้ำตา        มาบ้าง         โอ้นางเอ๋ย
เธอจึงเอ่ย       เผยความใน   ไร้เดียงสา
ถึงบางอ้อ       หนอฉัน         จำนรรจา
เธอบอกว่า      "พ่อจ๋า          หนูหิวนม"

(ลูกหนอลูก )[/color]

[สายใย]

 
มีเหลือไหม น้ำตา แบ่งมาบ้าง
ขอเคียงข้างกล้ำกลืนความขื่นขม
ยังต้องการน้ำตาหลั่งมาพรม
อกระบมบ่มเศร้าบรรเทาไป

แบ่งน้ำตามาหน่อยสักร้อยหยด
ร้องจนหมดตอนนี้ไม่มีไหล
หวังจะลบรอยค้าง จางจากใจ
รอยอาลัยลึกนักหนักฤดี

แบ่งน้ำตาปราชัยมาให้ฉัน
ความจาบัลย์ แบ่งไว้ได้ที่นี่
แบ่งมาเถิดน้ำตา ถ้าเธอมี
น้ำตาที่รินไหลจากใจช้ำ

[เอกชัย ดำรงสกุลชัย]

เมื่อเสียใจ น้ำรินไหล จากดวงตา
กาลเวลา ต่างนำพา ความบอบช้ำ
เธอจากไป ก็ซึ้งใจ ในน้ำคำ
หน้านั้นสวย แต่ใจดำ ทำได้ลง

ฟ้าเจ้าเอย ใยไม่เคย จะเสียใจ
แต่เหตุใด ต้องร้องไห้ จนลืมหลง
ก็เพราะใจ นั้นรักมาก มิอยากปลง
เจ้าก็คง ร่ำร้องไห้ เป็นสายธาร

น้ำตาข้า ร่ำไห้มา เวลาหมด
เศร้าสลด เจ้าเคยคง น่าสงสาร
แบ่งได้ไหม แม้ว่าใคร มิต้องการ
แบ่งให้ข้า เพียงทะนาน ก็คงพอ