ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายใย]

จากใจพี่ระนาดเอกจ่ะ..แม่น้องสาวคนเก่ง..

คำว่า " จ่ะ  "  ..น่าจะ เขียนว่า " จ้ ะ "  กระมังขอรับ ท่าน ระนาดฯ.

ด้วยความเคารพ

   ส.ย.
..อิ ..อิ."

[ระนาดเอก]

จากใจพี่ระนาดเอกจ่ะ..แม่น้องสาวคนเก่ง..

คำว่า " จ่ะ  "  ..น่าจะ เขียนว่า " จ้ ะ "  กระมังขอรับ ท่าน ระนาดฯ.

ด้วยความเคารพ

   ส.ย.
..อิ ..อิ."

..พี่สายใยจ๊ะ..รู้มั๊ยจ๊ะ..ว่ามันเป็นพยางค์เฉพาะตัว..ของผมเลยนะจ๊ะ..(อิอิ..)
..อย่างนี้ต้องบวก ๑ ให้เลยครับ..
..แต่..เรียกผมว่า"ท่านระนาด"..มันเหมือนย้อนยุดไปสมัยรัชกาลที่ ๕ ยังไงก็ไม่รู้นะขอรับ..

 

[hathaichanok]

เป็นกลอนรับฝากมาส่งถึงพี่ทอฝันค่ะ..ซาฟียะห์   (ฟีย่า....หทัยชนก)

๑ ได้ฟังความตามที่หลานฟีย่า
เธอพร่ำบอกออกมาอุราหม่น
นาม”ทอฝัน”นั้นยังฝังกมล
ด้วยเหตุผลจนใจต้องไกลจร

๑ พี่เลิกเพียรเขียนกานท์มานานนัก
แม้มีใจใฝ่รักในอักษร
แต่จากวันผันพรากจากบ้านกลอน
ก็ตัดญาติขาดตอนจากกลอนไป

๑ แต่วันนี้ที่แต่งด้วยแจ้งจิต
และตราตรึงหนึ่งมิตรเคยชิดใกล้
จึงจรดบทกลอนสะท้อนใจ
แล้วฝากผ่านหลานหทัยฯให้ส่งแทน

๑ กลอน”ทอฝัน”นั้นราววิ่งก้าวข้าม
ทั้งเรียงร้อยถ้อยความตามแบบแผน
ไม่วกเวียนเขียนไปอย่างไร้แกน
สัมผัสแน่นแสนคมน่าชมเชย

๑ แต่ก็มีที่น้องต้องแก้ไข
ฝึกหัดไว้ให้คล่องนะน้องเอ๋ย
“ไม้ไต่คู้”อยู่ไหนจำไว้เลย
ต้องลงเอยเกยอยู่ไว้คู่กัน

๑ กฏมากมายหลายหลากแสนยากเข็ญ
แม้ลำเค็ญเย็นยากสู้บากบั่น
แต่งอย่างไรใครเห็นเป็นโจษจัน
นาม”ทอฝัน”สรรค์สานบทกานท์งาม...

ด้วยรักและห่วงใยเสมอ
-พี่เองแหละ-

[jt]

อันกลอนดี ย่อมมี อย่างน้อยสอง
หนึ่งก็ต้อง ตามโคลงฉันท์ ไม่สั่นไหว
สองเนื้อความ ตามลำนำ ต้องนำใจ
จึงเหมาะใช้ ในคำกล่าว ว่ากลอนดี

จะกลอนแปด กลอนเปล่า ก็เข้าท่า
ถ้าหากว่า อารมณ์พา ก็สุขขี
จึงขอวอน ก่อนโพสต์ ถ้อยวจี
ดูอีกที ก็ดีแท้ กว่าแก้ตัว

กระทู้นี้ดีจริง อย่างน้อยก็ทิ้งประเด็น ชี้ให้เห็นว่า ที่แห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นคนรุ่นไหน ระดับใด เห็นต่างแค่ไหน ก็อยู่ร่วมกันได้ มีความเคารพกัน เยี่ยมครับ

[สุวรรณ]

เป็นคนหนึ่งเขียนกลอนยังอ่อนหัด
บางบทบ้างดูขัด จนอาจหมอง
รสกลอนกร่อยพลอยหม่นไร้คนมอง
เพราะว่าท่วงทำนองไม่คล้องกัน

พยายามขัดเกลาแต่เขลานัก
จะสลักสักถ้อยร้อยเสกสรร-
ยังคิดเนิ่นเกินกล่าวคราวรำพัน
ก็เพราะหวั่นฉันทลักษณ์จะผิดไป

หากมีเพี้ยนเขียนพลาดในถาดถ้อย
มือน้อยๆประณมกราบขมาไหว้
จะหมั่นฝึกนึกสร้างอย่างตั้งใจ
ร้อยกรองใหม่ให้ถูกปลูกฝังตน

ขอบคุณ น้องอาร์ตี้ มากๆครับ  (^_^)~

[hort39]

อันกลอนดี ย่อมมี อย่างน้อยสอง
หนึ่งก็ต้อง ตามโคลงฉันท์ ไม่สั่นไหว
สองเนื้อความ ตามลำนำ ต้องนำใจ
จึงเหมาะใช้ ในคำกล่าว ว่ากลอนดี

จะกลอนแปด กลอนเปล่า ก็เข้าท่า
ถ้าหากว่า อารมณ์พา ก็สุขขี
จึงขอวอน ก่อนโพสต์ ถ้อยวจี
ดูอีกที ก็ดีแท้ กว่าแก้ตัว

กระทู้นี้ดีจริง อย่างน้อยก็ทิ้งประเด็น ชี้ให้เห็นว่า ที่แห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นคนรุ่นไหน ระดับใด เห็นต่างแค่ไหน ก็อยู่ร่วมกันได้ มีความเคารพกัน เยี่ยมครับ

โบราณว่าผิดเป็นครูรู้แก้ไข
จึงจะได้วิชามาใส่หัว
ได้ความรู้ครูก็รักทักกันนัว
กลอนระรัวคนละเลงครื้นเครงพลัน

มีผู้รู้ชี้แนะและแก้ให้
หาที่ไหนได้หนอน้อง"ทอฝัน"
ช่างถักทอต่อกลอนอ้อนรำพัน
แล้วใครกันจะอดใจไม่นำพา

ท่านระนาดฯปราดเปรื่องเรื่องอักษร
ช่วยขัดกลอนขัดเกลาจนเข้าท่า
ซึ้งน้ำใจไมตรีที่มีมา
ยกสุราคารวะยอดกวี

(ถุกตัดหน้าครับ ต้องใช้อ้างอิง ขออนุญาต สักจอก อิอิ)

[สายใย]

รู้ว่าผิดจึงคิดจะแก้ไข
เพราะหัวใจ ใช่หน่วงเหมือนหวงหนี้
เขียนอย่างไร ให้ถูกปลูกฝังที

(แต่ถ้ามีเงินกู้ บอกหนูนะ)

[เพลิงคำ]

รู้ว่าผิดจึงคิดจะแก้ไข
เพราะหัวใจ ใช่หน่วงเหมือนหวงหนี้
เขียนอย่างไร ให้ถูกปลูกฝังที
(แต่ถ้ามีเงินกู้ บอกหนูนะ)

๐ แล้วกันอา..มาเดิน..หาเงินกู้
มาแอบดู..หนูจึง..ถึงผงะ
ไหที่สั่ง..ฝังไว้..ว่าไงจ๊ะ
เมื่อไรล่ะ..จะมุด..ไปขุดมา....

 
แอบเดินย่องสะพายย่ามตามต้อย ต้อย
สะกดรอยตรงจุดเร่งขุดหา
รีบเปิดไหที่ปิด..อนิจจา
ไหปลาร้ากลิ่นหึ่งอึ้งเลยเรา

พิสูจน์แล้วค่ะ ไม่จริ๊ง ไม่จริง
 

เดินสบายสะพายกระติ๊บข้าว
รีบจ้ำอ้าวตรงที่ฝังนั่งหน้าเศร้า
ใครมาขุดไหปลาร้ายากจะเดา
อุตส่าห์เอามาซ่อนมือบอนจัง...
 
ป.ล.ว่าจะจ้ำกินกับข้าวเหนียวซักหน่อย   โดนดินหมดแล้ว...
.............ก้านกล้วย

[จ้อง เจรียงคำ]

เป็นคนหนึ่งเขียนกลอนยังอ่อนหัด
บางบทบ้างดูขัด จนอาจหมอง
รสกลอนกร่อยพลอยหม่นไร้คนมอง
เพราะว่าท่วงทำนองไม่คล้องกัน

พยายามขัดเกลาแต่เขลานัก
จะสลักสักถ้อยร้อยเสกสรร-
ยังคิดเนิ่นเกินกล่าวคราวรำพัน
ก็เพราะหวั่นฉันทลักษณ์จะผิดไป

หากมีเพี้ยนเขียนพลาดในถาดถ้อย
มือน้อยๆประณมกราบขมาไว้
จะหมั่นฝึกนึกสร้างอย่างตั้งใจ
ร้อยกรองใหม่ให้ถูกปลูกฝังตน

พี่สุวรรณนั้นมัวถ่อมตัวยิ่ง
ทั้งที่จริงกลั่นกรองฟ้องน่าสน
มากมุมมองชนิดแบบว่าแยบยล
พิสูจน์จนผลงานเคียงบ้านกลอน

ผมอาจไม่ได้คุยเคยลุยแลก
ประสบการณ์ด้านแปลกพี่แจกสอน
แต่สายตาตรึงนามยามพี่ออน
เสมือนจรใจสู่อยู่เนืองนิจ

ยินดีเหลือเมื่อเกิดการเปิดอก
ขอฝากตัวสักยก..ไม่ปกปิด
หวังสมัครรักกัน..แบบฉันมิตร
ผู้สนิทติดปากต่อจากนี้

เพราะประสบพบเหตุเฉดกลอนผิด
อยู่เป็นกิจวัตร..ติดขัดที่-
ฉันทลักษณ์มักด้อยอยู่บ่อยที
ประทับจิตมิตรดีคอยชี้แนะ

เป็นผู้รับนับครั้งยังไม่ถ้วน
ตั้งแต่คำสำนวนล้วนเตาะแตะ
จนเริ่มทำจำแนก..(พอแยกแยะ)
เพราะหัดเขียนเวียนแวะและพูดคุย

การได้พบมิตรดีมีคุณล้น
ดั่งไม้ผลดกดีเพราะมีปุ๋ย
หัวเดียวเคว้งคว้างหมุนดั่งนุ่นปุย
หลายหัวลุยแหลกบุกได้ทุกทิศ

ผมก็หนึ่งในนั้นเพียงขั้นเริ่ม
หวังเพื่อนเสริมเติมสอนยามกลอนผิด
ประสาคอเดียวกันพันธมิตร(อย่าคิดมาก)
ผู้ที่พิศวาสศาสตร์แห่งคำ...

อ่านกลอนพี่รี่รุดเจอะจุดผิด
เป็นธุระสะกิด..คิดขำๆ
ส่วนตนแท้แลเห็นเป็นจุดจำ
ท้ายวรรคสองสีดำนำบอกไป

หากมีเพี้ยนเขียนพลาดในถาดถ้อย
มือน้อยๆประณมกราบขมาไว้ (ไว้ เสียงตรีครับ )
จะหมั่นฝึกนึกสร้างอย่างตั้งใจ
ร้อยกรองใหม่ให้ถูกปลูกฝังตน


ติชมได้ครับ...รับพิจารณาด้วยความยินดี...

[สมนึก นพ]

มีติชม สมค่า ที่มาเรียน
หลายท่านเวียน ชี้วาง ทางแก้ไข
การพ้องคำ กล้ำเสียง มีเพียงใด
ผิดแบบไป จะไม่ นำใช้นา

อักษรสูง สิบเอ็ดตัว เริ่มมั่วแล้ว
คงไม่แคล้ว ผิดสัมผัส คัดมาหา
และส่วนกลาง อีกเก้า เข้ากอกา
เสียงต่ำมา ยี่สิบสี่ เริ่มมีงง

ยังเสียงตรี เสียงโท โอ้สับสน
จะหาค้น ที่ไหน ไม่ลืมหลง
และบทนี้ เป็นไง กว่าได้ลง
ก็ยังคง ผิดนา หาให้ที

๐ มีที่ผิด..นิดหนึ่ง..ที่พึงเปลี่ยน
เพราะกลอนเนียน..เพี้ยนไป..ในบาทสี่
ชิงสัมผัส..ตัดไป..อย่าให้มี
บทแรกนี้..พี่คง..จะหลงไป

๐ กลอนสะดุด..หยุดไหล..ในวรรคส่ง
สัมผัสลง..ตรงรับ.."ไป"กับ"ไม่"
หากเลือกคำ..ซ้ำเสียง..เพียงหนึ่งใด
ยามขานขับ..จับใจ..ไม่รู้เลือน
...............................

มีติชม สมค่า ที่มาเรียน
หลายท่านเวียน ชี้วาง ทางแก้ไข
การพ้องคำ กล้ำเสียง มีเพียงใด
ผิดแบบไป จะหลง ตรงใช้นา
..............................................
แก้อย่างนี้ ใช้ได้ไหม

๐ ท้ายวรรคแรกสามัญนั้นไม่ขลัง
อ่อนพลังไม่ส่งวงศ์ภาษา
ดูตรง"เรียน"เปลี่ยนใหม่ใส่มนตรา
กลอนคุณค่าจะสูงดุจยูงทอง..

..จากใจจริงระนาดเอกครับ..

 

ขอขอบคุณ ทุกท่าน มาทานให้
เพื่อได้ใช้ คำผูก ถูกภาษา
คุณระนาดเอก ดูเรียน ที่เขียนมา
เป็นคำสา-มัญท้ายวรรค ทักท้วงไง

"มีติชม สมคำ นำมาเขียน"
ได้แก้เปลี่ยน ถามนิด ผิดอีกไหม
จะศึกษา ท่องแท้ และแน่ใจ
กลอนพาไป เคยเล่น ขอเว้นนา

[ระนาดเอก]

มีติชม สมค่า ที่มาเรียน
หลายท่านเวียน ชี้วาง ทางแก้ไข
การพ้องคำ กล้ำเสียง มีเพียงใด
ผิดแบบไป จะไม่ นำใช้นา

อักษรสูง สิบเอ็ดตัว เริ่มมั่วแล้ว
คงไม่แคล้ว ผิดสัมผัส คัดมาหา
และส่วนกลาง อีกเก้า เข้ากอกา
เสียงต่ำมา ยี่สิบสี่ เริ่มมีงง

ยังเสียงตรี เสียงโท โอ้สับสน
จะหาค้น ที่ไหน ไม่ลืมหลง
และบทนี้ เป็นไง กว่าได้ลง
ก็ยังคง ผิดนา หาให้ที

๐ มีที่ผิด..นิดหนึ่ง..ที่พึงเปลี่ยน
เพราะกลอนเนียน..เพี้ยนไป..ในบาทสี่
ชิงสัมผัส..ตัดไป..อย่าให้มี
บทแรกนี้..พี่คง..จะหลงไป

๐ กลอนสะดุด..หยุดไหล..ในวรรคส่ง
สัมผัสลง..ตรงรับ.."ไป"กับ"ไม่"
หากเลือกคำ..ซ้ำเสียง..เพียงหนึ่งใด
ยามขานขับ..จับใจ..ไม่รู้เลือน
...............................

มีติชม สมค่า ที่มาเรียน
หลายท่านเวียน ชี้วาง ทางแก้ไข
การพ้องคำ กล้ำเสียง มีเพียงใด
ผิดแบบไป จะหลง ตรงใช้นา
..............................................
แก้อย่างนี้ ใช้ได้ไหม

๐ ท้ายวรรคแรกสามัญนั้นไม่ขลัง
อ่อนพลังไม่ส่งวงศ์ภาษา
ดูตรง"เรียน"เปลี่ยนใหม่ใส่มนตรา
กลอนคุณค่าจะสูงดุจยูงทอง..

..จากใจจริงระนาดเอกครับ..

 

ขอขอบคุณ ทุกท่าน มาทานให้
เพื่อได้ใช้ คำผูก ถูกภาษา
คุณระนาดเอก ดูเรียน ที่เขียนมา
เป็นคำสา-มัญท้ายวรรค ทักท้วงไง

"มีติชม สมคำ นำมาเขียน"
ได้แก้เปลี่ยน ถามนิด ผิดอีกไหม
จะศึกษา ท่องแท้ และแน่ใจ
กลอนพาไป เคยเล่น ขอเว้นนา

๐ พระพรหมส่งหัวใจใส่ทุกผู้
เพื่อเรียนรู้ดัดแปลงแสวงหา
ให้จริตรวยรินมีวิญญาณ์
ปรารถนาสิ่งใดใคร่เลือกชม

๐ ให้ตนเองลิขิตตามจิตสรร
สาระพันที่รู้ครูสอนบ่ม
ใส่ปัญญามีอยู่คู่อารมณ์
ทั้งคำคมโวหารผ่านสองมือ

๐ เขียนไปเถิดถ้ารักอักษรศิลป์
หลงถวิลทางกวีที่นับถือ
เพียงแบ่งใจใส่บ้างทางฝึกปรือ
เวลาสื่อใครเห็นก็เอ็นดู

๐ แค่อย่าทิ้งกฎเกณฑ์เช่นคำสอน
ในทางกลอนหลายสิ่งพริ้งเลิศหรู
อนุรักษ์กันไว้ใจเชิดชู
กลอนจะอยู่คู่เราตราบเท่านาน..

จากใจระนาดเอกครับ..

 

[สุวรรณ]

เป็นคนหนึ่งเขียนกลอนยังอ่อนหัด
บางบทบ้างดูขัด จนอาจหมอง
รสกลอนกร่อยพลอยหม่นไร้คนมอง
เพราะว่าท่วงทำนองไม่คล้องกัน

พยายามขัดเกลาแต่เขลานัก
จะสลักสักถ้อยร้อยเสกสรร-
ยังคิดเนิ่นเกินกล่าวคราวรำพัน
ก็เพราะหวั่นฉันทลักษณ์จะผิดไป

หากมีเพี้ยนเขียนพลาดในถาดถ้อย
มือน้อยๆประณมกราบขมาไหว้
จะหมั่นฝึกนึกสร้างอย่างตั้งใจ
ร้อยกรองใหม่ให้ถูกปลูกฝังตน

พี่สุวรรณนั้นมัวถ่อมตัวยิ่ง
ทั้งที่จริงกลั่นกรองฟ้องน่าสน
มากมุมมองชนิดแบบว่าแยบยล
พิสูจน์จนผลงานเคียงบ้านกลอน

ผมอาจไม่ได้คุยเคยลุยแลก
ประสบการณ์ด้านแปลกพี่แจกสอน
แต่สายตาตรึงนามยามพี่ออน
เสมือนจรใจสู่อยู่เนืองนิจ

ยินดีเหลือเมื่อเกิดการเปิดอก
ขอฝากตัวสักยก..ไม่ปกปิด
หวังสมัครรักกัน..แบบฉันมิตร
ผู้สนิทติดปากต่อจากนี้

เพราะประสบพบเหตุเฉดกลอนผิด
อยู่เป็นกิจวัตร..ติดขัดที่-
ฉันทลักษณ์มักด้อยอยู่บ่อยที
ประทับจิตมิตรดีคอยชี้แนะ

เป็นผู้รับนับครั้งยังไม่ถ้วน
ตั้งแต่คำสำนวนล้วนเตาะแตะ
จนเริ่มทำจำแนก..(พอแยกแยะ)
เพราะหัดเขียนเวียนแวะและพูดคุย

การได้พบมิตรดีมีคุณล้น
ดั่งไม้ผลดกดีเพราะมีปุ๋ย
หัวเดียวเคว้งคว้างหมุนดั่งนุ่นปุย
หลายหัวลุยแหลกบุกได้ทุกทิศ

ผมก็หนึ่งในนั้นเพียงขั้นเริ่ม
หวังเพื่อนเสริมเติมสอนยามกลอนผิด
ประสาคอเดียวกันพันธมิตร(อย่าคิดมาก)
ผู้ที่พิศวาสศาสตร์แห่งคำ...

อ่านกลอนพี่รี่รุดเจอะจุดผิด
เป็นธุระสะกิด..คิดขำๆ
ส่วนตนแท้แลเห็นเป็นจุดจำ
ท้ายวรรคสองสีดำนำบอกไป

หากมีเพี้ยนเขียนพลาดในถาดถ้อย
มือน้อยๆประณมกราบขมาไว้ (ไว้ เสียงตรีครับ )
จะหมั่นฝึกนึกสร้างอย่างตั้งใจ
ร้อยกรองใหม่ให้ถูกปลูกฝังตน


ติชมได้ครับ...รับพิจารณาด้วยความยินดี...

ขอบคุณมากครับน้องอาตี้  พี่แวะมาแก้ไขแล้วนะค๊าบบ 

[ทอฝัน]

เป็นกลอนรับฝากมาส่งถึงพี่ทอฝันค่ะ..ซาฟียะห์   (ฟีย่า....หทัยชนก)

๑ ได้ฟังความตามที่หลานฟีย่า
เธอพร่ำบอกออกมาอุราหม่น
นาม”ทอฝัน”นั้นยังฝังกมล
ด้วยเหตุผลจนใจต้องไกลจร

๑ พี่เลิกเพียรเขียนกานท์มานานนัก
แม้มีใจใฝ่รักในอักษร
แต่จากวันผันพรากจากบ้านกลอน
ก็ตัดญาติขาดตอนจากกลอนไป

๑ แต่วันนี้ที่แต่งด้วยแจ้งจิต
และตราตรึงหนึ่งมิตรเคยชิดใกล้
จึงจรดบทกลอนสะท้อนใจ
แล้วฝากผ่านหลานหทัยฯให้ส่งแทน

๑ กลอน”ทอฝัน”นั้นราววิ่งก้าวข้าม
ทั้งเรียงร้อยถ้อยความตามแบบแผน
ไม่วกเวียนเขียนไปอย่างไร้แกน
สัมผัสแน่นแสนคมน่าชมเชย

๑ แต่ก็มีที่น้องต้องแก้ไข
ฝึกหัดไว้ให้คล่องนะน้องเอ๋ย
“ไม้ไต่คู้”อยู่ไหนจำไว้เลย
ต้องลงเอยเกยอยู่ไว้คู่กัน

๑ กฏมากมายหลายหลากแสนยากเข็ญ
แม้ลำเค็ญเย็นยากสู้บากบั่น
แต่งอย่างไรใครเห็นเป็นโจษจัน
นาม”ทอฝัน”สรรค์สานบทกานท์งาม...

ด้วยรักและห่วงใยเสมอ
-พี่เองแหละ-

<object style="height: 344px; width: 425px"><param name="movie" value="

<a href="http://www.youtube.com/v/hIP7Ee8192E&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/hIP7Ee8192E&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ตะวันส่องใส    แดดฉายลงมา   ทาบทาทิวทุ่ง
แผ่วลมผ่านโรย    เหมือนโปรยกลิ่นปรุง   ดอกฟางหอมลอย
ดอกหญ้าดาว   วับวาวทางเกลื่อน   เหมือนดังหยาดพลอย
แตะนิดต้องน้อย  ราวมณีร่วงพรู   พัดพรายลงดิน
       จะอยู่แดนไหน  สุดฟ้าแสนไกล   คะนึงถึงถิ่น
ด้าวแดนแผ่นดิน  ที่เราจากมา   เนิ่นนานแสนนาน
ดอกหญ้างาม   งดงามดังก่อน   หรือร่อนร่วงราน
แดดร้อนดินแล้ง  ลมระงมแผ้วพาน  บ้านนาป่าเขา
        ทุ่มกายทุ่มใจ  เข้าโหมแรงไฟ   หัวใจแรงเร่า
ยิ่งสร้างยิ่งทำ  ระกำหนักเบา   ดิ้นรนหนทาง
เจ้ามิ่งขวัญ   ยิ่งวันยิ่งเดือน   ยิ่งเลือนยิ่งราง
ทอดทิ้งทุ่งร้าง วันและวันผ่านเยือน   เหมือนเดินทางไกล
        ตะวันส่องแสง  สาดแสงลงมา  ทาบทาทางใหม่
ร่วมจิตร่วมใจ  ก้าวไปก้าวไป   ฝ่าภัยร้อยพัน
มิ่งขวัญเอ๋ย หัวใจเรามั่น   เหมือนทานตะวัน
เฉิดแสงแรงฝัน   กลางรวีตะวัน   สีทองส่องใส

[สมนึก นพ]

ต้องศึกษา อีกนาน บ้านหลังนี้
ทุกอย่างมี รัดกุม คุมแน่นหนา
จะมอบแต้ม ใครนั้น เห็นทันตา
คือปัญหา ขอกล่าว ให้เข้าใจ

ที่เคยผ่าน ละไว้ ด้วยไม่รู้
พะวงดู สัมผัส คัดแบบไหน
กลุ่มเสียงตรี โทอ้าง วางอย่างไร
จึงเผลอไผล ชะล่าใจ ในคะแนน

หลายบทของ ทุกท่าน ที่อ่านมา
คือตำรา มอบให้ ไม่หวงแหน
แต่ไม่ได้ กดไป ใช่ดูแคลน
ด้วยวางแผน ศึกษา ทีละตอน

รู้ขนาด ระยะตั้ง ทั้งเปลี่ยนสี
เส้นใต้มี ชี้นำ พร่ำสั่งสอน
แต่ยากอยู่ ทู้ตั้ง หวังต่อกลอน
ขอวิงวอน ครูอย่าหน่าย หลบหายไป

[hort39]

บ้านหลังนี้มีไว้ให้ศีกษา
เจตนาแน่วแน่มุ่งแก้ไข
ความเป็นศิษย์เป็นครูรู้แก่ใจ
ทั้งผู้รับผู้ให้ได้แบ่งปัน

แท้ที่จริงเราทั้งมวลล้วนน้องพี่
ไม่อยากชี้ถูกผิดคิดห้ำหั่น
หวังจรรโลงโคลงกลอนสอนบอกกัน
ยึดหลักอันถูกต้องตามเจตนา

หากเขียนตามแต่ใจไม่ถูกต้อง
ยิ่งบกพร่องกันไปในภายหน้า
เหมือนทำงานการใหญ่ไร้วิชา
ก็จะพากันคิดหลงผิดไป

ฉันทลักษณ์เปรียบง่ายๆคล้ายเครื่องแบบ
มีหลายแถบหลายสี่ให้เลือกใส่
สวมเครื่องแบบจึงต้องครบไม่หลบใน
รักษาไว้ให้นานผ่านรุ่นเรา

จะแต่งตัวตามสบายก็ไม่ว่า
ขอเพียงอย่าบิดเบือนเหมือนแกล้งเขลา
สวมเครื่องแบบดัดแปลงแต่งเติมเอา
ดูแล้วเศร้าไร้ค่าน่าละอาย

คนที่ดื้อถือดียังมีอยู่
รู้ทั้งรู้ยังกล้าน่าใจหาย
เจตนาของเราเขาทำลาย
ยังท้าทายเขียนแหกกฏอดสูจริง.........