ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

สายลม พรมพัด เลยผ่าน

วันวาน ที่เคย สุขสันต์

กลับหมอง กลับเศร้า จาบัลย์

ไยเธอ แปรผัน ดวงใจ

สายลม ใยพรม พัดล่วง

ฉันต้อง ร้าวรอน อ่อนไหว

ด้วยเธอ แปรเปลี่ยน ดวงใจ

เหตุได้ ใยเธอ เปลี่ยนแปลง

สายลม พรมพัด ผ่านจิต

สุดคิดถึงวันคิด หน่ายแหนง

หรือฉัน ทำผิด ร้ายแรง

จึงแกล้ง ให้ฉันตรอมใจ

สายลมพัดใบไม้สั่น

ใจฉันก็พลัยหวั่นไหว

ด้วยเหตุที่เธอจากไกล

ดวงใจจึงแหลกมลาย..................

[เมฆา...]

@..เพียงแค่ลม-ผ่านลวง..@

 ๐..เพียงแค่ลม พรมแผ่ว แล้วผ่านลับ
ให้ไอเย็น ซึมซับ แล้วกลับหาย
ทิ้งร่องรอย ความร้าว ก้าวเดียวดาย
บนเส้นทาง ร้ายร้าย ยามกายตรม

๐..หวังบรรเทา ด้วยยา รักษาร่าง
แต่หัวใจ อ้างว้าง อย่างขื่นขม
ตัวสดใส ไยทรวง ร่วงระบม
หรือเพราะจม หล่ม-เล่ห์ เสแสร้งตา

๐..ความเดียวดาย อายเขา ไหมเล่าเอ๋ย
อยู่เฉยเฉย ความช้ำ ก็ถามหา
ถูกทอดทิ้ง ยิ่งร้อง หมองชีวา
สมน้ำหน้า แล้วใจ ไม่ใฝ่ดี

๐..แม้แต่ลม พัดผ่าน ยังซ่านแสบ
หอบเอาความ เจ็บแปลบ มาแนบจี้
สะท้านเข้า ถึงทรวง ดวงชีวี
ปานฤดี ใกล้บอด..มอด ดับลง....


***เมฆา...***


 
         

[มนฤทธิ์]

เพียงสายลมหอบไปสายใยรัก
ไปเติมถักทอฝันที่วันไหน
ฉันเฝ้ารออย่างคนท้อล้อฤทัย
เธอจากไกลแสนอาลัยหวั่นไหวทรวง

ฝากสายลมพัดไปโอบไออุ่น
รักละมุนเคยชื่นรื่นสุดหวง
สายใยรักถักทอไปสายใยลวง
ฉันช้ำทรวงน้ำตาร่วงห่วงดวงแด

[พิมพิลาไลย]

เพียงสายลม ชมชิด จุมพิตผ่าน
ก็ซาบซ่าน หวานใน ฤทัยเอ๋ย
ด้วยลมรัก ทักทาย ทั่วกายเลย
เขาเคยเอ่ย จากปาก ฝากลมมา

เพียงสายลม พรมผ่าน หมดหวานแล้ว
ยินเสียงแว่ว แผ่วโรย เฝ้าโหยหา
รักเริ่มคลาย หายลับ ไปกับตา
แค่ลมพา พัดผ่าน สะท้านใจ


พิมพิลาไลย

[(ฟ้า) มารสุรา]

ฝากจุมพิต.......สนิทชม.......ตามลมพัด
บรรจงจัด........แต้มปรางค์....นางในฝัน
พริ้วผ่านพักตร์...พิมพิไลย......ใจรำพัน
โอ้แจ่มจันทร์....ฉันคิดถึง.......จึงฝากมา

โอ้ลมเอ๋ย........เอ่ยเอื้อน......เตือนน้องเจ้า
ตัวพี่เล่า..........เจ้าใย.........ไม่ห่วงหา
หรือลืมกัน.......ผันแปร........แม่กานดา
มารสุรา..........คิดถึงเจ้า......ทุกเช้าวัน

 

[พิมพิลาไลย]

ฝากจุมพิต.......สนิทชม.......ตามลมพัด
บรรจงจัด........แต้มปรางค์....นางในฝัน
พริ้วผ่านพักตร์...พิมพิไลย......ใจรำพัน
โอ้แจ่มจันทร์....ฉันคิดถึง.......จึงฝากมา

โอ้ลมเอ๋ย........เอ่ยเอื้อน......เตือนน้องเจ้า
ตัวพี่เล่า..........เจ้าใย.........ไม่ห่วงหา
หรือลืมกัน.......ผันแปร........แม่กานดา
มารสุรา..........คิดถึงเจ้า......ทุกเช้าวัน

 

คิดถึงใย หายเร้น ไม่เห็นหน้า
สายลมพา พัดไป แห่งไหนนั่น
ณ ตอนนี้ มีคำ พร่ำรำพัน
คิดถึงกัน หวั่นหวาด อาจไม่จริง

ใครจะลืม กันได้ ไม่คิดถึง
ยังฝังตรึง ซึ้งใน หัวใจหญิง
ไม่ลวงหลอก บอกมา อย่าประวิง
พี่อย่าทิ้ง ให้คอย มันน้อยใจ


พิมพิลาไลย

[เศษเหล็ก//]

....ใบไม้พลิ้วไหว ดอกไม้ ร่วงโรย
ลมพัดโชย ล่อยลอย ไปตามสาย
ชีวิตนี้ไม่มีอะไรที่มากมาย
ใจสบายตามสายลมที่พัดพา

แม้เป็นทุกข์มากมายร้ายแรงนัก
เพียงรู้จัก รักตน คิดค้นหา
ที่เจ็บช้ำ เกิดจากเหตุที่ใดมา
พิจารณา มีสติ ค่อยๆไป

หลายปัญหา ไขแก้ได้ ตามเหตุผล
ทุกๆคน ล้วนผิดถูกเพราะหลงไหล
เรื่องเล็กน้อยอาจกลายเป็นเรื่องใหญ่
จะสุขใจ ใช้สมาธิ แล้วจะเกิดปัญญา

............เศษเหล็ก

[เอกชัย ดำรงสกุลชัย]

เมื่อสิ้นแสง แรงลม ต่างโหมพัด
โบกสบัด ใบไม้ร่วง พัดห่วงหา
ต้นสนใหญ่ แผ่กิ่งก้าน ระลานตา
กิ่งสนลา ห่างจากต้น ดังคนเมิน

[ปรางทิพย์]

ลมหวน รวนเร เล่ห์หลอน
สะท้อน ซ่อนเงื่อน เลือนหาย
เจ็บปวด รวดร้าว ผ่าวกาย
เจียนตาย วายวาง หมางเมิน

หมายหอบ กอบรัก สักหน
เฝ้าวน ปรนเปรอ เก้อเขิน
เพียงผ่าน ผลาญพร่า ล้าเกิน
ทางเดิน เยินยับ คับใจ

[~ นายใบชา ~]

ยินเสียงเพลง .. แว่วหวาน
ดั่งสายธาร .. นิ่งไหล
ริ้วใบไม้ .. ป่าไพร
ล่อยลอยไป .. ใสเย็น
 . . . . . . .
ท้องฟ้า .. หุบเขา
นุ่มบางเบา .. เพลินเห็น
ผ่านทิวไม้ .. ไหวเอน
เพียงฉันเป็น .. สายลม

 . . . . . .

[bpmoon]

                                        

                                                เพียงสายลมที่พลิ้วผ่าน   
                                           เพียงคำหวานที่เอ่ยมา
                                           ล่องลอยไปในมิช้า               
                                           ปลิวผ่านหน้าแล้วหายไป
                                                 เพียงดวงใจใช่ลมผ่าน     
                                           รักยืนนานและใส่ใจ
                                           เพียงสายลมแกล้งกันไฉน     
                                           ลอยลิ่วไป...เพียงสายลม...   
                          

[ฉันเอง]

ลมล้างรอยรัก...


แม้เพียงลม  พัดเบา  เข้ากายฉัน

มันหนาวสั่น  ปั่นป่วน  ชวนหวั่นไหว

ช่างเหมือนลม  ที่เคยร้อน  ตอนเปลี่ยนใจ

จำตัองปล่อย  เธอลาไกล  กับสายลม


เมื่อรักร้าว  แล้วมาร้าง  เหมิงหมางจิต

ไม่อยากคิด  ติดใจ   ให้ขื่นขม

อดไม่ได้  คิดทีไร  ใจระบม

มันเข็ดขื่น  ตรอมตรม  เมื่อลมมา


ฉันเอง..

[หงส์ดำ]

หากความรักเปรียบเหมือนลมที่พัดผ่าน
ความต้องการเป็นเพียงอารมณ์ที่อ่อนไหว
ใยความรักพัดมาแล้วผ่านเลยไป
ใยไม่หยุดสายลมไว้คู่เคียงกัน
.....................
หรือเพียงผ่านเพื่อทำใจให้ชุ่มฉ่ำ
หรือเพียงทำให้รู้สึกแค่หวั่นไหว
หรือเพียงพัดมาแค่เพื่อลองใจ
ถึงจากไปเหลือเพียงใจที่ระทม
......................
เพียงสัมพันธ์สายสมที่พัดผ่าน
เหลือเพียงความอ้างว้างและสับสน
เหลือเพียงใจช้ำๆกับคนอีกหนึ่งคน
เหลือเพียงตัวตนของคนที่ไร้หัวใจ
.......................

[/font][/size][/color]