ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

เป็นเศษทราย ใต้เท้า ให้เขาย่ำ
เหยียบซ้ำซ้ำ หนำใจ แล้วหน่ายหนี
พอเปื้อนปัด ขัดใจ ไม่ใยดี
ทั้งที่มี รอยเท้า เธอก้าวเดิน

เป็นเพียงทราย ปลายตา มองมาบ้าง
เท้าที่ย่าง เหยียบฉัน มันเก้อเขิน
อยากให้ลอง มองกัน อย่าหันเมิน
ใช่แค่เดิน เพลินผ่าน สงสารทราย


พิมพิลาไลย

[ไพร พนาวัลย์]

เจ้าเป็นทรายปลายเท้าให้เขาย่ำ
แต่ชื่นฉ่ำพื้นเท้าแม้เช้าสาย
ขาวสะอาดผาดผ่องต้องเดียวดาย
ดั่งเคียงกายทุกคราวยามก้าวเดิน

พี่คิดถึงผืนทรายยามปลายฝน
เราสองคนเคียงข้างไม่ห่างเหิน
ต่างกระเซ้าเย้าหยอกยามหลอกเกิน
เจ้าเก้อเขินเอียงอายชะม้ายมอง

อยากหวนคืนถิ่นเก่าเราเคยก่อ
เพื่อถักทอสัมพันธ์จันทร์แสงส่อง
ซับน้ำตาผ้าน้อยคอยประคอง
อย่าร่ำร้องคร่ำครวญเลยนวลนาง

 

“ปรางค์  สามยอด”

แหม โดน หทัยชนกปาดหน้าซะแล้ว   

[ดาวระดา]

ช่างประเทียบเปรียบเปรยคำเอ่ยอ้าง
บอกนวลปรางพ่างทรายธุลีผง
ถึงเป็นทรายปลายเท้ายังยืนยง
คืนคุณค่าดำรงวงศ์เม็ดทราย

ต้องแสงทิพย์ระยิบงามในยามเช้า
ขับความเศร้าของคนป่นสลาย
เพียงสัมผัสขัดเศร้าเผาละลาย
ทุกข์เลือนหายบ่ายหน้าไม่มาเยือน