เดินโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจไร้คู่คิด
แสนเหงาจิตวังเวงเกรงไปหมด
ทำอย่างไรดีหนาอนาคต
จะสวยสดทุกข์เศร้าไม่เข้าใจ
รู้แต่เพียงวันนี้ที่เป็นอยู่
ต้องต่อสู้ฝ่าฟันแม้หวั่นไหว
เพื่อตัวเองอยู่รอดและปลอดภัย
มิมีใครเคียงข้างก็ช่างมัน
แต่ละก้าวเท้าเดินเผชิญโลก
สุขและโศกเคล้าปนคนเย้ยหยัน
สติรู้ตัวได้ในทุกวัน
รู้เท่าทันเหตุผลหรือกลลวง
ไม่แปลกหรอกที่จะเดินโดดเดี่ยว
ตัวคนเดียวสบายใจไร้คนห่วง
อิสระเสรีมีทั้งปวง
เพียงใจหน่วงแอบช้ำทนกล้ำกลิน
ด้วยสองมือสองเท้าที่ก้าวมั่น
จะสร้างฝันด้วยแรงอันแข็งขืน
จะคว้าจันทร์งดงามยามค่ำคืน
จะหยัดยืนปีนป่าย...ให้ได้ดาว
