ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[คนสาธารณะ]

๏ ไหน..ระฆังเคาะยกให้ถกนับ ๏


๐๒๐๙๕๓

๏ สานกาย, กลึง..เกี่ยวรั้ง, กันพลั้งหลุด
แรงโน้มนุชเพลงหน่วงคืนห้วงหนาว
ในคืนมืดจันทร์มอดยังพรอดดาว
ยินเสียงผ่าวลมผ่อนกรุ่นร้อนเกิน

๏ หากแต่ฝนร่วงผายจากปลายฟ้า
ยังโอบกล่อมผืนนาครอบป่าเขิน
ทั่วลุ่มดอนแอ่งที่ทั้งมีเนิน
ก็ชุ่มเกินใจฝันที่หวั่นพอ

๏ คืนหนาวนอนฟังฝนที่หล่นพ่วง
ในโซ่บ่วงแรงบุกที่คลุกต่อ-
เพลงหวานแทรกเพลินรักที่ถักทอ
ยังร่ำห่อ, จนหับไม่หลับ..แล้ว

๏ อา..สายกาล เกี่ยวฝากเพื่ออยากฝ่า-
วงหรรษาภาพไล้ยังไม่แผ่ว
คงแต่ลึก โลมธาตุ ในวาดแนว
ลีลาแผ้ว ถางผากให้อยากชม

๏ ไหน..ระฆังเคาะยกให้ถกนับ
ไร้ผู้จับสำเนียงและเสียงขรม
หากมีแต่สายฝนช่วยหล่นพรม
พร้อมการบ่มเสียงอุ่นให้กรุ่นอวล

๏ สานกาย, ซบ..พอซับสำทับทุก-
อนู, ต่อ..ตั้งลุก..สนุกสรวล
ไร้รูปแบบ..รสพร่ำ..หลากสำนวน
ในคืนครวญ..ศัพท์หาย แห่ง..สายกาล

๐๐๒๖
๐๓๐๙๕๓



๏ ไหน..ระฆังเคาะยกให้ถกนับ ๏
[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[avatar]

๐ เมื่อไอฝน โปรยปรายดังหมายว่า
จะนำพา ขวัญคว้างกลางฟ้าชื่น
มาผ่อนหนาว คราวฝนหล่นโครมครืน
ไห้สะอื้น ชื่นฉ่ำ ดื่มด่ำ,ดาว

๐  แล้วห่มฝน ปนหมอกหนาวดอกไม้
สานอุ่นไอ โอนอ่อน เพื่อผ่อนหนาว
สะท้านครืน ครืนโครมโหมเรื่องราว
ฝ่าลมบน..ฝนกร้าว ..แล้ว..คราวนี้....๚ะ๛

[ดิษฐา]

ผ่านวสัตน์สั่นคลอน ทอดถอนหนัก
ร่องรอยมัก ชักนำทำสั่นไหว
ลาแล้วหนอรอกาลที่ผ่านไป
ฤดูไหนใหม่เก่า ...ยังเฝ้ารอ

[กุลมาตา(singlemom99)]

เสียงระฆังหงั่งเหง่งวังเวงนัก
คืนฝนพรำกระหน่ำรักจักเหือดหาย
ป่านฉะนี้พี่นอนหนุนอุ่นเรือนกาย
วาดลวดลายย้ายยักกับตักใคร

เสียงระฆังดังแว่วจนแผ่วหาย
ใจคะนึงถึงพี่ชายยังหมายให้
คืนฝนพรำนำรักจากห้วงใจ
ทอถักใยสายรักจักหวนคืน

[avatar]

ร้อยสายใยแห่งรักมิพักร้อย
ยื่นสายสร้อยหยาดฟ้าจะคว้ายื่น
ลืมหรือไรใครแกล้งหรือแสร้งลืม
รอจนคลื่นฝนเลือนเหมือนแกล้งรอ

หนีจากฝนคนหวั่นว่าขวัญหนี
ก่อไมตรี สร้อยสาย มารายก่อ
ท้อกระไรใจเอ๋ยมิเคยท้อ
คงสานต่อสมานสมัครให้รักคง

[avatar]

๏ คว้าเพียงกายใจเหม่อเผลอยื่นคว้า
ขมวาจา รานร้าว คราวรักขม
ลมฝนพาพัดแผ่วแว่วสายลม
ล้างอารมณ์ตรมตรอม...ก็ยอมล้าง

๏ แล้วจะเสริมเติมรักประจักษ์แล้ว
สร้างสิ่งแพร้วพรรณรายยิ่งหมายสร้าง
วางรอยร้าวท้อทดเพื่อปลดวาง
เลือนรอยหมางจางหม่น..จนร้างเลือน

[แม่ค้าหน้าหวาน]

หอบลมฝน...ปนเหงา...ในคราวนี้
สู่ฤดี...แห่งธาร...ในม่านหม่น
คราวร่ำศัพท์...ครวญซึ้ง...ใครหนึ่งคน
ว่ารักล้น...ปนเหงา...จึงเฝ้าครวญ

ฝากเสียงแว่ว...เพียงคำ...ว่าย้ำมั่น
ยังผูกพัน...หนักซึ้ง...คะนึงหวน
ดวงกมล...จ่อมฝัน...เฝ้ารัญจวน
มิเรรวน...เวียนวน...รักล้นทรวง

~แม่ค้าหน้าหวาน~

[คนสาธารณะ]

คารวะสวัสดิ์เผื้อน....กลอนไทย


๒๒๓๓

๏ ฝนหยุดปรอยแล้วเพลงก็เร่งฝัน
เพื่อกลบ,หวั่นเสียงหวอดที่พรอดหว่าน
แข่งเสียงฝนกระหน่ำ,คู่ตำนาน
เพลินขับขานเพลงเร้าที่เคล้าโลม

๏ จากความหนาวยังแนบ,ต้องแสบร้อน
ฝนขาดตอนหยุดพร่ำกระหน่ำโหม
แต่เพลงรักยังแกร่งเพราะแรงโบม
เสียงประโคมยังศัพท์สำทับ,ทวน-

๏ ความฝันเพลินบรรเจิดยังเพลิดต่อ-
การร่ายห่อสุขเหิมต่างเกริม,สวน-
ความเงียบฝนโปรยผ่านที่ซ่านครวญ
จึงอบอวลชมแอ่งที่แห่งเอม-

๏ สุขรอยต่อขอฝนหล่นเพิ่มนิด
เพื่อจะปิดฉากครบให้จบเข้ม
กับคู่ชิงศึกเริ่มเพื่อเติมเต็ม
จนอิ่มเปรมใจปลั่งท่วมฝั่งพอ

๏ ฤาแต่เสียงต่างสร้อย,เพลงร้อยฝัน
ทำนองฝั้นแรงผ่อนจนร้อน,ฝ่อ
แต่หากโลม..ลึกปัก...ช่วงถักทอ
จนเกือบท้อแรงถั่งช่วงฝั่งทาง

๏ เถิดขอฝนอีกคราซักห่าใหญ่
เพื่อกลบไล่เสียงร่ำที่ฉ่ำ,ผาง
มาปิดความครื้นคึกในศึกคราง-
ครวญเสียงต่างเพลงศัพท์...ในหับไพร ๚ะ๛


๒๓๒๐
๐๙๐๙๕๓

ทักทาย

avatar คห.1, คห. 5, และคห. 7
สวัสดีขอรับ
ขอบคุณขอบคุณที่แจมกลอนกันขอรับฝีมือพลิ้วไหวเลยนะขอรับ


หทัยชนก คห.2, และคห. 6
ขอบใจน๊าหทัยฯ
ฝีมือและความขยันไม่เคยหล่นนะนี่ อิอิ


e-no คห. 3
สวัสดีพี่น้องอีโน
ขอบคุณที่ทักทายแจมกันขอรับ


กุลมาตา คห. 4
พี่น้องกุลมาตาสบายดีนะขอรับ
ช่วงนี้ฝนชุก..ต้องซุกกายเพื่อหลบฝนขอรับ อิอิ


แม่ค้าหน้าหวาน คห. 8
ฝีมือ..พัฒนา-พาถนัด..ตามลำดับน๊า
รักษาสุขภาพด้วยนะขอรับ
 

[avatar]

ดูเถิด.ทำชม้อยชม้ายส่ง
เหมือนบอกบ่งพงหับให้กลับไหว
สะท้านตอบลอบเร้นสิ่งเป็นไป
ก็กลบไกล่ไหวคราง..ที่กลางดวง

อยากติดปีกกางร่อน..มิอ่อนล้า
อยากจะฝ่าสายฝนที่หล่นร่วง
อยากประทับครื้นครึกในศึกทรวง
อยากจะหวงห่วงขวัญ..จนวันตาย

["คำหวาน"]

" เชียรคนสาธารณะ "

คืนฝนพรำฉ่ำเย็นเหมือนเช่นฝัน
ร้อยรำพันฝากรักสมัครสมาน
ทั้งอิ่มเอมเปรมปรีที่เนิ่นนาน
ทั้งชื่นบานกายใจไม่อยากพอ

"คนสาธารณะ" ไม่ผละหนี
ฝากวจีดาลดลขอฝนต่อ
คืนฟ้าฉ่ำนำสุขคลุกเคล้าคลอ
แรงโลมรอรัดรึงตรึงร่างแล

ระฆังเคาะเหมาะเริ่มเติมแต่งรัก
เสริมทอถักท่วงทีที่สุขแท้
โอบไออุ่นอิงแอบแนบดวงแด
ต่อเติมแต่ติดตามยามตักตวง

ผสมสุขคลุกเคล้าเข้าพรอดพร่ำ
สอดเสียงนำระส่ำเห็นเป็นช่วงช่วง
ฟ้าครางครืนโปรปรายให้ฉ่ำทรวง
สายฝนร่วงรัวระฆังหลายครั้งเอย.

[สายใย]

 
เสียงระฆัง เคาะยก ให้ถกนับ
สติกลับ ฉับพลัน ฝันสลาย
อยากจะลบ รอยช้ำ เชือด ทำลาย
หากห่วงคล้าย ใครหนึ่ง คนึงคอย

จากฤทัยรันทดที่หมดหวัง
ปลื้มประดังหลายเท่ากว่าเหงาหงอย
โอ้เราเอ๋ยเคยจูบแต่รูปรอย
รู้สักหน่อยน้อยใจ...จะ..ไม่ลา....

[avatar]

หากระฆัง..เคาะยกตอนชกหมัด
จะเร่งรัดหนึ่งชู้ให้รู้ว่า
ความผูกพันทุกช่วงใช่ล่วงลา
ยังล้นทรวงเสน่หา..ทุกคราไป

จะแกล้งหลับตานอนแล้วซ่อนยิ้ม
หลับตาพริ้มโอษฐ์รับประทับใหม่
รอระฆังเง่งหง่างอย่างร่ำไร
เติมเชื้อไฟปราถนา..ในอารมณ์

 

[avatar]

พลิกกายกลับรับขวัญวันอ้อนออด
ประทับกอดประโลมสุขทุกห้วงสม
เกลียวคลื่นซัดหาดทรายไล้สายลม
มิอาจข่มเสียงคราง..จากกลางทรวง

เสียงม้าศึกกึกก้องคะนองนัก
เสียงเพลงรักตอกย้ำซ้ำเนิบหน่วง
หาดทรายอิ่มลิ้มรับประทับดวง
จนฝนร่วงลมต้อง..ต่างล่องลอย




 

[สุนันยา]

แวะมาอ่าน กานท์กลอน สะท้อนอก
เห็นเขาถก คำอ้อน อ่อนฉะนี้
ไม่ถนัด จัดแต้ม แจมวลี
สานอักษร กลอนศรี กวีงาม

ขอเป็นผู้ เข้าชม นิยมอ่าน
ถ้อยสราญ คนสาฯพาวาบหวาม
งามอัดษร เอื้อนเอ่ย เฉลยตาม
เป็นนิยาม หลากรส บทกวี


"สุนันยา"
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย
ฝากเนื้อฝากตัว...แต่ หัวใจไม่ฝากนะคะ
มีคน รับฝากแล้วค่ะ....อิอิ

[avatar]

 ชื้นฉ่ำสายฝนพรมจากร่มเมฆ
  อุราเฉกเชือกเงื่อนมิเลื่อนถอย
  พันธนาการทรวงทุกช่วงรอย
  โหยละห้อยอาวรณ์..เกินผ่อนคลาย

  พริ้วลมเอนโอนไหวใจพลั้งเผลอ
  ยิ่งพร่ำเพ้ออารมณ์เกินข่มหาย
  อยากยื่นแขนโอบกอดพ่อยอดชาย
  ก่อนสานกายแนบชิด..ทั้งจิตใจ

[avatar]

   รัวระฆังดังก้องในห้องรัก
   ชื่นฉ่ำนักเสียงหวีดสังคีตกล่อม
   คราลมบนฝนร่ำต่างด่ำดอม
   สู่วิมานหวานหอม..ไม่ยอมร้าง

[อักษรารำพัน]

   รัวระฆังดังก้องในห้องรัก
   ชื่นฉ่ำนักเสียงหวีดสังคีตกล่อม
   คราลมบนฝนร่ำต่างด่ำดอม
   สู่วิมานหวานหอม..ไม่ยอมร้าง

๐ เสียงระฆังกังวานสะท้านจิต
เคยสนิทชิดใกล้มิได้ห่าง
วันนี้ช้ำค่ำครวญถึงนวลปราง
ช่างเลือนลางทางฝันน่าหวั่นใจ

๐ เสียงครวญครางหง่างเหง่งวังเวงนัก
ห้วงบ่วงรักมักช้ำทำไฉน
น้ำไหลนองสองตาทุกคราไป
หลงรักใครไม่สมภิรมย์ปอง.....

[avatar]

๐ เสียงครวญครางหง่างเหง่งวังเวงนัก
ห้วงบ่วงรักมักช้ำทำไฉน
น้ำไหลนองสองตาทุกคราไป
หลงรักใครไม่สมภิรมย์ปอง.....



  ก็เป็นเพียงแค่ฝันในวันนี้
หนาวฤดีครวญข่มอารมณ์หมอง
ระฆังรัวหัวใจไร้ใครครอง
แค่ร่ำร้องไหวหวาม..ไปตามนั้น

 emo_12เสียงครวญครางหง่างเหง่งวังเวงแว่ว
ลมโบยแผ่วอาวรณ์ตอนหลับฝัน
เผลอกอดก่ายปรารถนามานานวัน
รอดวงขวัญมาเยือนทั้งเรือนกาย

[avatar]

เพลงระฆังกังวานหวานผ่าวแผ่ว
ยังครวญแว่วรอหวนอย่าด่วนหาย
ยังถวิลจินต์เร้นมิเว้นวาย
อยากรำบายบอกความ..ไปตามนั้น

หอมอะไรไหนเลยอยากเผยว่า
หอมร้อยรจน์พจนา มาหมายมั่น
อันหอมอื่นหมื่นฝันมาจำนรร
มิเทียมทันหอมรัก...ประจักษ์ทรวง

ขึ้นปีใหม่ระฆังยังดังก้อง
ให้ประคองห้องหับประทับสรวง
เพื่อโลดแล่นแดนรักพร้อมตักตวง
มิโรยล่วงลาลับ..กับคืนวัน

[avatar]

เมื่อวันเคลื่อนเดือนผ่านจนกาลล่วง
ใจทั้งดวงห่วงหาคราไร้ขวัญ
เคยประโลมเคียงคู่อย่างรู้กัน
หวนคิดถึงครานั้น..พลันอาวรณ์

เมื่อ..ระฆัง หลบเรา-ใต้เงาเมฆ
อุราเฉกติดตรึงดึงด้วยศร
ล้มกายข้างนทีสีทันดร
ใจแทบขาดรอนรอน..แล้วตอนนี้