ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~"ปิดฉากรักนี้..ที่หัวใจ?"~

๏

๐ แทงตรงนี้ที่ใจให้มิดด้าม
แทนคำพล่าม..วกวนปนหักเห
เมื่อใจเปลี่ยนเนียนหน้าตาเกเร
ก็อย่าลวงด้วยเล่ห์..เพทุบาย

๐ แทงข้างหลังทั้งที่หน้าปรี่ยิ้ม
แววตาพริ้มที่ซ่อนตอนกระหาย
ต่อกี่ครั้งฉันรู้แกล้งดูดาย
ยอมฝันร้ายเพื่อรั้ง..รักดังเดิม

๐ คนถูกแทงข้างหลังมันฝังจิต
แทรกซึมฤทธิ์รัศมีมีแต่เพิ่ม
เก็บอาการด้านชา..ล้ายิ่งเติม
สุดท้ายเริ่มรินหลั่งหยาดน้ำตา

๐ เธอไม่รู้ผู้ช้ำ!..ทำหน้ายิ้ม
ส่งมือนิ่มกุมทั้งใจกังขา
จูงมือเธอแค่กายไร้ชีวา
อนิจจานี่หรือ..คือรักเรา

๐ เมื่อคนโศกโชคร้ายกาย,ใจ,เจ็บ
ไร้เขี้ยวเล็บต่อกร-ค่อน,โง่เขลา
บทพิสูจน์รักแท้ลงแส้เอา
ว่าอ่อนเยาว์เรื่องรัก..ยากหักใจ

๐ แทงข้างหน้าตรงนี้?..เน้นที่อก
เพลิงนรกโหมผจญคนอ่อนไหว
เหนื่อยกับความรักเธอเจอช้ำใน
ถ้าตายได้ขอพลี..ตรงนี้เลย๚ะ๛

ระนาดเอก

[แม่ค้าหน้าหวาน]

เหลือเพียงรอย...รักเก่า...ในเงาหม่น
ร้าวกมล...เกินกว่า...จะกล้าเอ่ย
จำต้องเก็บ...เจ็บช้ำ...ซ่อนทรวงเอย
ยากเฉลย...ห้ามไหว...นะใจเรา

โดนพิษรัก...หวานเหลือ...เจือน้ำกรด
ราดรินรด...หวาบหวาม...เซ่นความเหงา
พอกันที...รักซ้อน...ดั่งซ่อนเงา
ไม่อยากเฝ้า...โหยหา...น้ำตาคลอ

[ตะวันฉาย]

...พิษสวาทมาขาดตอนยามมีรัก
ฤทธิ์แรงพักซึมแทรกแยกประสาน
เคยปรุงแต่งถักทอรอวันวาน
สุดจะทานต้านแรงพิษที่ฤทธิ์รอน

...เธอใช้คำพรรณามาขยี้
เหมือนไฟจี้ลงฤทัยใช้คมศร
ปิดฉากรักที่หัวใจใครอาวรณ์
เศษเหลือทอนตอนเธอจากจึงฝากมี

...เป็นน้ำตากับแผลที่แผ่อก
ซ้ำดำฟกด่างค่าพาด้อยศรี
หมดสิ้นรักตัดจากฉากฤดี
แทงไปที่หัวใจนี้อย่ารีรอ...

ปล...ลูกธนูที่ออกมาจากหน้าไม้...
       อันตรายน้อยกว่าทวนที่แทงมาจากข้างหลัง...

[ดาวระดา]

ปิดฉากม่านลานรักกระอักอก
หยิบธงยกยอมพ่ายด้วยอายเหลือ
ฉันถูกแล่แช่ใจในน้ำเกลือ
เธอถกเถือเยื่อใยด้วยไม่ปอง

ฉันไร้เกราะเคราะห์กรรมมาซ้ำอีก
คิดจะหลีกหลบลาก่อนพร่าหมอง
เธอตัดหน้าฆ่าล้างอย่างช่ำชอง
บอกเจ้าของห้องใจขับไล่เรา

แทบหายใจไม่ทันสั่นสะท้าน
เธอประหารลานรักสลักเสลา
เหมือนถูกราดสาดน้ำกรดรดบางเบา
แต่พิษเข้าฉีดพ่นทุรนทุราย

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ปิดฉากรัก   ครั้งนี้   ให้จบสิ้น
น้ำตาริน   แอบแก้ม   แสนเจ็บช้ำ
ให้ระทม   ขมขื่น   เพราะใครทำ
ต้องจดจำ   กล้ำกลืน   คืนรักลวง
 
พระอาทิตย์อัสดง

[msp.]

"ปิดฉากรักนี้..ที่หัวใจ?"

๐

๐ แทงตรงนี้ที่ใจให้มิดด้าม
แทนคำพล่าม..วกวนปนหักเห
เมื่อใจเปลี่ยนเนียนหน้าตาเกเร
ก็อย่าลวงด้วยเล่ห์..เพทุบาย

๐ แทงข้างหลังทั้งที่หน้าปรี่ยิ้ม
แววตาพริ้มที่ซ่อนตอนกระหาย
ต่อกี่ครั้งฉันรู้แกล้งดูดาย
ยอมฝันร้ายเพื่อรั้ง..รักดังเดิม

๐ คนถูกแทงข้างหลังมันฝังจิต
เหมือนยาพิษส่งผล-ล้นฮึกเหิม
เก็บอาการด้านชา..ล้ายิ่งเติม
สุดท้ายเริ่มรินหลั่งหยาดน้ำตา

๐ เธอไม่รู้ผู้ช้ำ!..ทำหน้ายิ้ม
ส่งมือนิ่มกุมทั้งใจกังขา
จูงมือเธอแค่กายไร้ชีวา
อนิจจานี่หรือ..คือรักเรา

๐ เมื่อคนโศกโชคร้ายกาย,ใจ,เจ็บ
ไร้เขี้ยวเล็บต่อกร-ค่อน,โง่เขลา
บทพิสูจน์รักแท้ลงแส้เอา
ว่าอ่อนเยาว์เรื่องรัก..ยากหักใจ

๐ แทงข้างหน้าตรงนี้?..เน้นที่อก
เพลิงนรกโหมผจญคนอ่อนไหว
เหนื่อยกับความรักเธอเจอช้ำใน
ถ้าตายได้ขอพลี..ตรงนี้เลย..

ระนาดเอก

 

จะให้ฉันหันมีดคอยกรีดรัก
ทะลวงปักกลางใจง่ายเหมือนเอ่ย
จบฉากรักของเราอย่างเก่าเคย
สัมพันธ์ย้ำทำเฉยไม่เคยแคร์

พูดก็ง่ายไม่สามารถประหลาดไหม
จะให้แทงหัวใจไม่แยแส
ก่อนจะตัดสินใจไม่เหลียวแล
ดูให้แน่หัวใจของใครกัน

หยุดยื้อมือบังคับจับด้ามมีด
ที่เธอกรีดบรรจงลงใจนั่น
หมายจะจบรักเก่าของเราพลัน
ที่หัวใจของฉันนั่นเสียที

 

[จ้อง เจรียงคำ]

มันคาราคาซัง..กี่ครั้งหน
ที่ฉันทนเธอแทง..หนัก,แรง,ถี่
หลัง-เลือดเขรอะเหวอะหวะกี่คดี
ที่เธอนี้..จงจิต..อุทิศรอย

ฉันเหมือนคนจนตรอก..ทางออกปิด
มีหัวจิต..ร้างไร้..การใช้สอย
คงไม่สาแก่ใจ สบท้ายทอย
จ้องตาบ้างอย่างน้อย ค่อยจ้วงแทง

สบสายตา..ตรงๆ...แล้วลงมีด
จ่อก่อนกรีด..จ้องเหลือบ..ดูเคลือบแฝง
ปักมีดลงตรงจุด..ให้สุดแรง
ปิดฉากการแสดง  เสแสร้งรัก

[msp.]

ฉันเองเล่าจนตรอกออกทางไหน
จะให้แทงหัวใจประหารหัก
งั้นจับมือ..ถือมีดกรีดให้ชัก
ให้อย่างหนัก..ปักลงตรงนี้เลย

จับมือฉันกุมมีดพร้อมกรีดอก
ไม่ตลกแทงซะอย่านิ่งเฉย
มองตาจ้วงกลางใจไม่ต้องเปรย
ให้หัวใจได้เผยซึ่งความจริง

หันหลังพิงอกเธอเหมือนเพ้อบ้า
เอื้อมมือมาจงมั่นอย่าสั่น,นิ่ง
มือเราสองคล้องไว้ไม่ไหวติง
หากเป็นสิ่งพิสูจน์ด้วยหยุดลม

จากอกซ้ายทะลุสู่ด้านหลัง
ให้ถึงยังอกเธอเพ้อจำข่ม
ให้ทะลุสองใจ..ให้ระบม
ให้สาสม..ฉากรักลวง..ที่ถ่วงใจ 

[ระนาดเอก]

๐ เธอจับจุดฉันได้ตรงใจอ่อน
ที่อาวรณ์หลงภักดิ์อย่างรักใคร่
จับจุดความโง่งมปมภายใน
เพื่อหลอกใช้ในมาดทาสรักเธอ

๐ ใต้สามัญสำนึกที่สึกกร่อน
ทั้งถูกบ่อนทำลายง่ายเสมอ
เริ่มที่ใจจบที่ใจใช่ไหมเออ
แต่พอเผลอก็พ่าย..ฟูมฟา ยครวญ..

ระนาดเอก

 

[ไพร พนาวัลย์]

ที่รักจ๋าอย่าเพิ่งปิดหัวใจเจ้า
ถึงจะเศร้าเพียงใดใคร่คืนหวน
ไม่มีใครเอื้อเฟื้อเท่าเนื้อนวล
อย่าเพิ่งด่วนจากไปให้เซซัง

ถ้าอยากฆ่าอยากแทงให้แดงฉาน
ไม่สงสารเชือดเลยไม่เคยหวัง
จะให้พี่จากเธอแม้ใจพัง
ขอตายรังกับน้องไม่ร้องคราง

ขอรับผิดได้โปรดลงโทษเถิด
ไม่เตลิดไปไหนใฝ่เคียงข้าง
ขอเพียงใกล้เนื้ออุ่นหนุนตักนาง
อย่ามัวง้างเงื่อง่าฆ่าพี่เลย

 

“ปรางค์  สามยอด”