ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[I Wanna Love You]

น้ำค้างพราวพร่างพรมปนลมหนาว
เกาะเป็นเกล็ดเพชรพราวที่วาวสวย
หัวใจที่หนาวเหน็บเจ็บระทวย
ลมไม่ช่วยกลับซ้ำให้ช้ำตรม

ภาพรักเก่าเกาะติดจิตใจนี้
ดวงฤดีมีแต่แค่ขื่นขม
น้ำค้างเกล็ดเพชรพร่างช่างน่าชม
แต่น้ำตาต้องลมช่างขมใจ

[หนึ่งหยดพิรุณ]

๛ พลิ้วเพลงปรารถนา เพลาค่ำ
เคล้าลำนำไออวล ชวนโหยหา
ริ้วอารมณ์เวิ้งว้าง กลางมายา
ตากจันทรา อยู่เพื่อนท่ามเดือนดาว

    เสพน้ำค้างอุปมัย เมรัยยะ
แทน ภูวะ* ต่างผ้าห่มต้านลมหนาว
รัตติกร เลือนลากลางฟ้าพราว
โอ้อกราว เจ็บกว่าอุราราน

    หรีดหริ่งร้องบรรเลง เป็นเพลงโศก
วาโย*โบกเสมือนรับ คอยขับขาน
อุปมาไว้ต่างหน้า เยาวมาลย์
แสร้งสำราญบนลานโศก ให้โลกลืม ๛

[กริชอักษร]

เกล็ดละอองต้องใบชวนให้คิด
ฉันพินิจพิศมองตรองหยาดน้ำ
เห็นอะไรวาววับจับใจงาม
นี่คือความงามกระจ่างต่างเพชรพลอย

ดูหรือแดดแผดเผาเจ้าเม็ดสวย
เจ้านั้นช่วยผ่อนคลายให้ใบน้อย
ตัวเจ้านั้นอ่อนแรงจึงหลุดลอย
ไม่สำออยลอยไปคล้ายทุกที

หรือว่านี่นั่นคือหน้าที่เจ้า
คอยบรรเทาให้เขาได้เป็นสุขขี
ส่วนตัวทนโดนแผดเผาเศร้าฤดี
ขอแค่มีพื้นที่ดูแลเธอ

เจ้าน้ำค้างเจ้านั้นมาจากที่มืด
รุ่งอรุณเจ้าจะจืดชืดโดยเสมอ
แสงตะวันสาดส่องให้หมองเบลอ
เขามีสิทธิ์เหนือเจ้าเสมอมา

[กุลมาตา(singlemom99)]

น้ำค้างเช้าหมาดชื้นพรมผืนหญ้า
หยาดหยดใสร่วงมาทาทาบผืน
พร่างพรมไพรพนานานายืน
พรรณไม้กลืนกลมเกลียวเกี่ยวพฤกษ์ไพร

[บ้านริมโขง]

น้ำค้างเช้าหมาดชื้นพรมผืนหญ้า
หยาดหยดใสร่วงมาทาทาบผืน
พร่างพรมไพรพนานานายืน
พรรณไม้กลืนกลมเกลียวเกี่ยวพฤกษ์ไพร

หยดน้ำค้างอันวาววับกับผืนหญ้า
มองแล้วพาชื่นฉ่ำพร่ำขานไข
ล้วนแลเห็นแตกต่างห่างกันไป
หนึ่งร้อยใจในร้อยคนบนสายตา

[เอกชัย ดำรงสกุลชัย]

ช่างพรั่งพรู ดูสวยหรู เมื่อพบค่ำ
ดูมากล้ำ เพียงถ้อยคำ บนพฤกษา
แต่เมื่อวัน ผันผ่านเคย เลยเวลา
บนพื้นหญ้า ก็ไร้แล้ง แห้งแผ่นดิน

ครามืดมิด ก็ยิ่งคิด ว่ามีมาก
ใจคิดฝาก หากรักเป็น ดังเช่นหิน
ก่อนเป็นมิตร เคยชิดใกล้ ให้ยลยิน
กลับแล้งสิ้น หยาดน้ำค้าง อ้างว้างใจ

[พิมพิลาไลย]

หยดน้ำค้าง อย่างฉัน มันน้อยค่า
สุริยา ส่องแสง ก็แห้งหาย
แต่เพียงหยด รดลง ตรงกิ่งใบ
พอช่วยให้ ได้ชื่น พอฟื้นฟู

เปรียบความรัก เพียงหยด ที่รดราด
แม้ไม่อาจ สาดหาย คลายอดสู
ยังพอผ่อน ร้อนบ้าง อย่างน่าดู
ก็พอรู้ น้ำค้าง กลางตะวัน

ยามที่เธอ หมองหม่น ระคนทุกข์
ก็จงลุก แต่เช้า มาเฝ้าฉัน
ถึงเเพียงหยด สดชื่น ระรื่นพลัน
ค่อยรดมัน วันหนึ่ง จะซึ้งเอง

พิมพิลาไลย

[ปรางทิพย์]

น้ำค้างใสไล้โฉมชะโลมยอด
งามตลอดทอดตาเจิดจ้าฉาย
คราตะวันผันรับจับประกาย
สะท้อนพรายคล้ายเพชรเหลี่ยมเม็ดงาม

ครั้นทอแสงแรงแดดที่แผดเผา
ระเหยเอาเงาหายสุดท้ายถาม
ไม่ยืนยงคงมั่นเปลี่ยนผันตาม
ดุจนิยามความรักแสนหนักใจ

เพียงผ่านพบสบตานิจจาเอ๋ย
เพียงชื่นเชยเคยชิดจิตไสว
เพียงหยาดหยดรดรินถวิลไย
เพียงบางใครได้ฝากเศษซากตม....

[สมนึก นพ]

ค่ำคืนนี้ เหมือนคืนนั้น จันทร์สลัว
น้องอย่ากลัว พี่นั่งเรียง เคียงชิดใกล้
นั่งชิงช้า ไกวเล่น พอเย็นกาย
ดาราราย บนฟ้า อิจฉาเรา

ไอน้ำค้าง หนาวนะ ขยับนิด
นั่งให้ชิด พี่ประคอง น้องอย่าเหงา
ลมกระโชก มาบ้าง แม้บางเบา
ยังเล่นเอา หนาวเหน็บ เจ็บถึงทรวง

ยิ่งตกดึก น้ำค้างพรม ถมบนร่าง
ขอกอดนาง ในอ้อมแขน พี่แสนหวง
ความสุขที่ มีหมาย ได้ตักตวง
จนลุล่วง พ้นผ่าน นานพอดู

ท้องฟ้าด้าน ตะวันออก บอกเวลา
อีกไม่ช้า แสงส่อง ต้องรับรู้
คงจากกัน แล้วแน่ แม่โฉมตรู
หากช้าอยู่ เป็นภัย เผาไหม้ตัว

คืนพรุ่งนี้ มาใหม่นา พี่จะรอ
จะร้องขอ เร็วนะ จ๊ะทูนหัว
ค่ำวันนี้ อย่าร้อง น้องอย่ากลัว
ฟ้ามืดมัว ไม่เห็นนี่ ผีไม่มา

ขอกลับหลุม แล้วนา ก่อนฟ้าสาง
ตามเส้นทาง แยกไป ในป่าช้า
โบกมือ บ๊ายบาย หมายกล่าวลา
ย้ำอีกครา คืนพรุ่งนี้ พบที่เดิม.

[สุวรรณ]

แวววาววับขับแสงมาแต่งพฤกษ์
หยาดน้ำค้างพร่างผลึก ให้นึกฝัน
ท่ามดงดอย พลอยวาดวิมานพลัน
ในมโนนี้นั้น บรรเจิดทรวง

มีสองเราฟังท่วงทำนองหวาน
ที่ดัง...กังสดาลปานจากสรวง
ของหรีดหริ่งเรไร ไม้ทั้งปวง
ร้องระงมขรมห้วงบ่วงพงไพร

แล้วชมดาวพราวพริบระยิบฟ้า
ละลานตาพาพร่างสว่างไสว
ชี้ชะแง้แลจันทร์อันวิไล
ส่งให้ใจสองเราสุขไม่คลาย

แต่เป็นเพียงภาพฝัน ที่ฉันวาด
พลันวิมานในอากาศ ก็ขาดหาย
เหลือเพียงเงาเศร้าจับกับเดียวดาย
เหงาก็กรายย้ายเย้าเข้ามาเยือน