เมื่อเวลาผ่านไปได้ระยะหนึ่ง
ท่านอาจารย์ (ทวิชงค์=พราหมณ์ คือ วัสสการพราหมณ์) ก็เชิญให้ ศิษย์คนหนึ่ง เข้าไปพบเป็นการส่วนตัว เพื่อสอนวิชา
เมื่อได้อยู่ในที่ลับ อาจารย์ก็ถามว่าวันนี้กินข้าวกับอะไร อร่อยไหม
ราชกุมารนั้นก็ตอบว่าอร่อยดี พอใจ แล้วก็เล่าเรื่องขำขันให้กันฟัง
ส่วนวิชานั้น อาจารย์ว่า จะสอนให้พร้อม ๆ กัน
แล้วอาจารย์ก็เรียกศิษย์เข้าพบทีละคนเพื่อสอบถามเรื่องดังกล่าวจนครบหมดทุกคน
แต่กุมารเหล่านั้น เมื่อสอบถามกัน ว่าอาจารย์สอนอะไรให้ท่าน
เมื่อต่างตอบตามความจริงว่า
อาจารย์แค่เรียกไปถามว่า กินข้าวกับอะไร อร่อยไหม
ก็ไม่มีใครเชื่อใ คร ต่างเริ่มหวาดระแวงใจในกันและกัน หาว่ามีสิ่งใดปกปิดเพื่อนฝูง
ต่อมาก็แตกความสามัคคี ไม่เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันเหมือนดังเดิม
