ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เศษเหล็ก//]

......สิ่งเล็กๆ...ที่ เรียกว่ารัก....

เมื่อแรกเริ่มรู้สึกดีมีความรัก
อยากรู้จักเขาคนนั้น ลึกสุดใจ
เห็นรอยยิ้มหวานซึ้งชวนชิดใกล้
แรงบันดาลใจให้ฉันชอบเธอ

เพียงได้มองแม้ห่างใกลก็เป็นสุข
แค่เธอลุกเดินนั่งยังเฝ้าเพ้อ
ทุกค่ำคืน เก็บไปฝันนอนละเมอ
ได้แต่เพ้อ คิดถึงเธออยู่ร่ำไป

เดินผ่านฉันคราใดพาใจหวิว
"ผมขอหิ้วของช่วยจะได้ไหม"
แหม่เหลอแล้วยังน่ารักมีน้ำใจ
คนอะไร ชั่งน่าหลงไหลเสียจริงจริง

พูดไม่ออกบอกไม่ถูก"ขอบคุณค่ะ"
เห็นจะจะหน้าแดงร้อนแรงยิ่ง
อยู่ดีๆสั่นมากจนเอาของทิ้ง
อ้าว!... คุณผู้หญิง เป็นอะไรมากหรือไม่สบาย

ปะปะ..เปล่าค่ะแค่เวียนหัวนิดหน่อย
งั้นค่อยๆ นั่งพักแปปเดียวก็หาย
เขาคือคนแรกทำใจฉันแทบละลาย
เป็นเอามากมาย แอบรักเขาข้างเดียว

ชายหญิงได้เดินทางมาพบกัน
จะอย่างไรนั้น อย่าเพิ่งเซงนักเชียว
เรื่องมิได้จบแค่นี้รอสักประเดี๋ยว
ยังมีเที่ยว รอบต่อไปอดใจรอ...

..............เศษเหล็ก.

[แป้งน้ำ]

บนทางเดินอ้างว้างของฉัน
อะไรดลใจให้คุณนั้น . .. หันมาหา
ไม่รู้สินะ .. . หรือว่านี่คืออานุภาพของ "โชคชะตา"
เป็นบุญนำชักพา . . ให้สองชีวิตสบตา . . ประสานใจ




ตั้งแต่วินาทีแรกที่พบเห็น
ความรู้สึกก็เริ่มเปิดประเด็นว่าหวั่นไหว
ขอบคุณสรวงสวรรค์ . .. ที่ส่งคุณเป็นของขวัญแห่งหัวใจ
ชีวิตเล็ก ~  เล็กบนโลกใบใหญ่ .. . จากนี้และตลอดไป
         . ....  . .. . จะรักเพียงคุณ .. . 

[ดอกกระเจียว]

ฉันเป็นแค่ผู้ชายตัวคนเดียวและโดดเดี่ยว
นามข้าหรือ..ฮึ..ดอกกระเจียว..ผู้เปล่าเปลี่ยวแหละว้าวุ่น
ใช้ชีวิตอย่างว่างเปล่า..เศร้า..เหงา..อะไรๆก็ไม่สมดุลย์
เหมือนนักเรียน..เรียนดี..ไม่มีทุนอุดหนุน..ก็เลยอดลุ้นไม่ว่าอะไรๆ



เรื่องของหัวใจ..โอ้พระเจ้าจอร์จ
มันก็ว่างอยู่ตลอดๆ..มีใครสักคนรู้บ้างไหม
ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี...ก็เลยปล่อยมันแบบนี้เรื่อยไปๆ
จะไขว่คว้ารึก็เหนื่อยล้าใจ...ไม่อยากวุ่นวายกับใคร..เพราะคนที่ถูกใจ..เขามีแฟนทุกที

[เศษเหล็ก//]

......สิ่งเล็กๆ...ที่ เรียกว่ารัก....

เมื่อแรกเริ่มรู้สึกดีมีความรัก
อยากรู้จักเขาคนนั้น ลึกสุดใจ
เห็นรอยยิ้มหวานซึ้งชวนชิดใกล้
แรงบันดาลใจให้ฉันชอบเธอ

เพียงได้มองแม้ห่างใกลก็เป็นสุข
แค่เธอลุกเดินนั่งยังเฝ้าเพ้อ
ทุกค่ำคืน เก็บไปฝันนอนละเมอ
ได้แต่เพ้อ คิดถึงเธออยู่ร่ำไป

เดินผ่านฉันคราใดพาใจหวิว
"ผมขอหิ้วของช่วยจะได้ไหม"
แหม่เหลอแล้วยังน่ารักมีน้ำใจ
คนอะไร ชั่งน่าหลงไหลเสียจริงจริง

พูดไม่ออกบอกไม่ถูก"ขอบคุณค่ะ"
เห็นจะจะหน้าแดงร้อนแรงยิ่ง
อยู่ดีๆสั่นมากจนเอาของทิ้ง
อ้าว!... คุณผู้หญิง เป็นอะไรมากหรือไม่สบาย

ปะปะ..เปล่าค่ะแค่เวียนหัวนิดหน่อย
งั้นค่อยๆ นั่งพักแปปเดียวก็หาย
เขาคือคนแรกทำใจฉันแทบละลาย
เป็นเอามากมาย แอบรักเขาข้างเดียว

ชายหญิงได้เดินทางมาพบกัน
จะอย่างไรนั้น อย่าเพิ่งเซงนักเชียว
เรื่องมิได้จบแค่นี้รอสักประเดี๋ยว
ยังมีเที่ยว รอบต่อไปอดใจรอ...

..............เศษเหล็ก.

ต่อจากนั้นความผูกพันธ์นั้นเริ่มเกิด
ความจริงเปิด เผยความ แล้วละหนอ
ทั้งคู่รู้สึกดีให้กันอย่างเคลียคลอ
ใจจดจ่อ รอความหวังกันและกัน

ต่างฝ่ายต่างมิกล้าบอกความใน
ว่าหัวใจ อยากมอบให้คนคนนั้น
รู้ทั้งรู้ว่า สองเราต่างรู้ทัน
ไม่แปรผัน อยู่ร่วมกันไม่แยกทาง

ปากอย่างใจอย่างชอบปฏิเสธ
ในขอบเขตความจริงที่เหินห่าง
ความทรงจำดีดีกลายเป็นสีจาง
เพราะปากอย่าง ใจอย่างไม่มั่นใจ

แล้วเมื่อไหร่เราจะรู้ว่ารักกัน
เธอกับฉัน เรารักกัน แล้วใช่ไหม?
ถามตัวเอง คิดเอง อยู่ข้างใน
แล้วเมื่อไหร่ จะกล้าบอกรักสักที

เป็นอย่างนี้อยู่อย่างนี้ มาหลายหน
ต้องจำทน เก็บความหวัง อยู่ทุกวี้
เมื่อไหร่ จะมีโอกาส กะเขาบ้างสักที
คงจะดี หากวาสนา เราคู่กัน

ตั้งใจเรียน ทำทุกอย่าง เผื่อมีหวัง
เป็นกำลัง แรงใจ จากเขาคนนั้น
ต้องมีโอกาส สักครั้ง บ้างสักวัน
ว่าหัวใจฉัน จะบอกว่า"ชอบเธอ"

วันหนึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นโดยมิคาดคิด
เข้าใจผิด กับบางอย่างที่พบเจอ
มีหญิงอื่น มาควงแขนเสนอ
ต่อหน้าเธอ ใจที่เพ้อแทบละลาย

นั่งซึมเศร้า คิดพร่ำอยู่หลายวัน
ว่าเขาคนนั้น ทำไมถึงใจร้าย
มีคนอื่นมาควงแขนโดยง่าย
อยากจะตาย เป็นไปไม่ได้ว่าเขาจะมีแฟน

มารู้ความภายหลัง ชั่งจุกอก
ทำใจตก โศกเศร้ามาหลายแสน
ดีใจจังเธอคนนั้นมิใช้แฟน
เป็นแค่แผน น้องสาว ที่หลอกตา

อวสาน ท้ายสุดทั้งคู่ สมหวัง
ชั่งเป็นหนัง น้ำเน่า นักหนา
ละครชีวิต เล็กๆที่ จัดมา
ไม่เข้าท่า อย่างไร ก็ขอ อภัย

................ขอบพระคุณทุกท่านที่สู้อ่านจนจบ..เล็กๆน้อยๆพอ กษัย..
................เศษเหล็ก.

[สุดสาย]

๑สิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่เรียกว่า..หัวใจ๑

ในความเป็นหญิง..ที่หยิ่ง..ของฉัน
มีคนในฝัน..สำหรับ..วันที่สดใส
มีรักพร่างพราวด้วย..เธอ..เป็น “ ดาว ” ในหัวใจ
มีทางเดินไป..พร้อมกับ..หัวใจ..หนึ่งคน

มีรักอ่อนหวาน..ซาบซ่าน..ไม่หาย
มีเธอข้างกาย..ต่อ..สายใย..อีกหน
แต่ท้ายที่สุดต้อง..หยุด..เพราะหม่น
ทางเดินถนนที่มี..เธอ เป็น “ คนของใจ ”

ในความเป็นหญิง..ที่หยิ่ง..ของฉัน
เลยต้องจบกัน..ด้วยฝัน..วันใหม่
ต้องยอม..ปล่อยร้าง..บางอย่างออกไป
เพราะหยิ่งเกิน..ใคร..ที่..” ใจ ”..ไม่อดทน

..nara..