ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"เธอคนใกล้..ที่ไม่ใช่คนเดิม?"

๐

๐ เธอก็ยังยืนคู่อยู่ตรงนี้
ในวันที่สรรพสิ่ง-นิ่งเหมือนเก่า
บรรยากาศละม้ายคล้ายบอกเรา
เคยกล่อมเกลาหัวใจใครสองดวง

๐ เรารักกันตรงนี้ที่แรกเริ่ม
แล้วก็เพิ่มค่อยค่อยคอยห่วงหวง
มวลอากาศเคยเบาสูดเข้าทรวง
ยามก้อยควงเกี่ยวกัน..วันสู่ปี

๐ เข้าใจกันแม้แต่..แค่ความคิด
ยากปกปิดอาการมานเต้นถี่
ความใฝ่ฝันรอบด้านพานทวี
คือวันที่ดอกรักทักเบ่งบาน

๐ เราเคยคว้าสวรรค์พลันแนบอก
สรรหยิบยกกำนัลกลั่นคำหวาน
บทออดอ้อนพะนอก็เชี่ยวชาญ
ยังตระการไม่วายในทรงจำ

๐ แต่เวลานาทีที่เปลี่ยนผัน
ก็เริ่มเฉือนสัมพันธ์ยันเช้าค่ำ
กาลเวลาที่เยือนเหมือนเมฆดำ
เข้าครอบงำและฉุดรักหยุดลง

๐ สำรวจเธอคนใกล้..ที่ใจเคลื่อน
เราจึงเหมือนคนไกลใจนั้นบ่ง
ความรู้สึกทุกซอกบอกตามตรง
ว่าโฉมยงรักชาย..คนใหม่แล้ว..

ระนาดเอก

 

[ไพร พนาวัลย์]

อันรักกันอยู่ไกลสุดขอบฟ้า
เหมือนดั่งว่าเคียงกายมิถ่ายถอน
อันชังกันแม่อยู่คู่งามงอน
ดั่งสิงขรขวางกั้นให้ไกลตา

อยู่ใกล้กันวันหนึ่งดั่งนานนัก
ไม่พร้อมพรักรักใคร่ไม่ห่วงหา
ไม่หยอกเย้าเซ้าซี้ที่เฉยชา
ไม่พูดจาอึดอัดขัดใจกัน

รู้ว่าเธอปันใจให้คนอื่น
เธอยิ้มรื่นหยอกล้อพอสุขสันต์
ขอหลีกทางให้เธอได้ผูกพัน
กับคนนั้นเถิดหนาขอลาที

 

"ปรางค์  สามยอด"

[แม่ค้าหน้าหวาน]

มิเคยที่...ปันใจ...ไปเป็นอื่น
ถวิลหา...ชู้ชื่น...ทุกคืนค่ำ
หลงรสรัก...รายลอบ...เข้าครอบงำ
ใจดื่มด่ำ...หมายชม...ให้สมจินต์


ทั้งกายใจ...น้องนี้...ยอมพลีให้
ด้วยฤทัย...รักอยู่...ไม่รู้สิ้น
สู่อ้อม-อก...แห่งรัก...ปักชีวิน
ระรื่นริน...ดวงจิต...หมายชิดเชย

[ระนาดเอก]

๐ หวานคารมคมคายเลื่อมลายรัก
ที่น้องถักทั้งคล้องห้องใจเอ๋ย
เมื่อพี่ชายตายใจในคำเปรย
หวานที่เผยดำรงคงเท่าใด

๐ น้ำต้มผักว่าไว้ฝากชายหญิง
แรกก็อิงผูกสมัครว่ารักใคร่
ครั้นเนิ่นนานนั้นหนออรทัย
จะมีใจคงเดิม..หรือเริ่มคลอน..

ระนาดเอก

 

[masapaer]

 

[สุดสาย]

จากวันที่..มีรัก..ให้ภักดิ์มั่น
เธอมีฉัน..ประคอง..สองใจเกี่ยว
ฉันมีเธอ..ให้รู้..ไม่ได้อยู่ “คนเดียว”
หนทางเปลี่ยว..เลี้ยวลด..ไม่หมดใจ

มีรักสร้าง..ทางมั่น..วันข้างหน้า
จะฟันฝ่า..สร้างฝัน..เพื่อวันใหม่
มีเธอแนบ..แอบอุ่น..ลุ้นกันไป
ฉันเชื่อใน..พรหมลิขิต..ชีวิตเรา

จนถึงวัน..มีใคร..ใจดวงนั้น
เธอเปลี่ยนผัน..หันเห..เทความเหงา
ไปซบลง..ตรงที่..คนนี้เศร้า
ฉันว่างเปล่า..เธอเมิน..เดินจากลา

..nara..

[jt]

จากคนเดิม เริ่มเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเก่า
จากมีเรา วันนี้ เริ่มตีจาก
จากวันนั้น ผูกพัน รักกันมาก
อยู่ลำบาก เมื่อคนใกล้ คล้ายคนไกล

ยังงุนงง ตรงความคิด ฉันผิดหรือ
อะไรคือ เหตุร้อยพัน ให้หวั่นไหว
แสงจากฟ้า อาทิตย์ส่อง ผ่องอำไพ
แล้วเหตุใด ไปไม่ถึง ซึ่งใจคน

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

จากคนเดิม เริ่มเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเก่า
จากมีเรา วันนี้ เริ่มตีจาก
จากวันนั้น ผูกพัน รักกันมาก
อยู่ลำบาก เมื่อคนใกล้ คล้ายคนไกล

ยังงุนงง ตรงความคิด ฉันผิดหรือ
อะไรคือ เหตุร้อยพัน ให้หวั่นไหว
แสงจากฟ้า อาทิตย์ส่อง ผ่องอำไพ
แล้วเหตุใด ไปไม่ถึง ซึ่งใจคน
jt

อย่างุนงง..  สงสัย.. ในความคิด
คุณไม่ผิด..  ร้อยพัน..  นั่นเหตุผล
พระอาทิตย์..  ยังมีเปลื่ยน..  เคลื่อนวันพ้น
แล้วใยคน..  จะไม่แปร..  แคร์ทำไม

ถึงรักกัน..  ผูกพัน..  นั้นก็รู้
หันมองดู..  โลกกว้าง..  สร้างถึงไหน
มัวยึดติด..  คิดรัก..  เมื่อคนไกล
ถึงอยู่ใกล้..  ใจไม่รัก..  ก็หมดกัน

พระอาทิตย์อัสดง

[ระนาดเอก]

๐ เคยหายใจร่ายพจน์รินรดแก้ม
ฝากของแถมคือจูบลูบปรางขวัญ
ตรึงน้ำคำล้ำค่าหว่านหาครัน
เธอมักสั่นหวามเต้น..เน้นทุกครา

๐ วันนั้นเราเฝ้าใส่ใจทั้งสอง
แบบประคองคล้องสวรรค์ร่วมฟันฝ่า
เมื่อลิขิตพระพรหมระดมมา
เสมือนฟ้ากลั่นแกล้ง..แสร้งพรากเรา..

ระนาดเอก

 

[masapaer]

ฟ้าจะแช่งแกล้งพรากให้จากหาย
ห่างเพียงกายไม่หวั่นในวันเหงา
แต่สวรรค์นั้นหม่นปนสีเทา
เพราะใจเขาห่างไกลไม่หวนคืน

อยากจะลืมภาพเก่าเราเคยพรอด
ลืมอ้อมกอดหวามไหวใจก็ฝืน
อยากจะลบกลบใจให้กล้ำกลืน
กับภาพพื้นจุมพิตที่กรีดทรวง

 โดนปาดคร๊าบ!...   หุหุ...

[ชมตะวัน]

ฉันรู้ ...ฉันเข้าใจ...ในวันนี้
ระหว่างเราเท่าที่มีแค่เพื่อนเท่านั้น
ไม่หลงเหลือเยื่อใยในความผูกพัน
ที่มีนั้น...เพียงความทรงจำที่ดีๆ

แต่ ....ห้ามใจยังไงไม่ให้รัก
เมื่อใจยังแน่นหนักรักอยู่อย่างนี้
กี่ครั้งแล้วที่ตัดใจแต่ทำไม่ได้สักที
จะทำอย่างไรกับใจนี้...ที่ยังมีเธอ

อยากจะคว้าเธอคืนมาเหมือนวันเก่า
อยากให้เรายังมีเราเหมือนเก่าเสมอ
แต่สุดท้ายทำได้แค่นั้น...ฝันละเมอ
เพราะรู้ดีเสมอ เธอมีคนบนหนทางใจ

ทั้งที่อยู่ใกล้ๆ ...เกินไขว่คว้า
ไม่อาจดึงเธอเดินมาร่วมทางได้
เธอเปลี่ยนไปแล้ววันนี้มีเจ้าของใจ
เปลี่ยนเป็น "เขา" คนใหม่ที่ไม่ใช่ "เรา"