ทุกๆครั้ง ยังคิด ชีวิตนี้
โชคไม่ดี หรือเหตุใด ไม่สมหวัง
เหมือนคนผิด จิตสะกด หมดพลัง
จะกี่ครั้ง ยังไม่กล้า ท้าความจริง
ใครกันหนอ ต่อว่าฉัน มันขี้แพ้
ว่าอ่อนแอ ไม่พร้อมรับ กับทุกสิ่ง
ใครคนนั้น คือหัวใจ ที่คล้ายปลิง
คอยแอบอิง ดูดกล้าไป ใส่กลัวเติม
ดุจกำแพง บังแสงมิด จิตฟุ้งซ่าน
สุดเพดาน สูงเสียดฟ้า มาต่อเสริม
ดูน่ากลัว จนเริ่มปลง คงเหมือนเดิม
ฤาจะเริ่ม ปีนกำแพง แห่งความกลัว
ยังมีต่อภาคสอง
เริ่มปีนป่าย ได้คิด ด้วยจิตมั่น
กำแพงนั้น ใช่สูงไกล เกินไขว่ขว้า
เมื่อยังมี สิ่งที่เหลือ คือกายา
กับน้ำตา ที่ค้ำยัน ฉันขึ้นไป
ทางแสนไกล ใจเริ่มท้อ ต้องต่อสู้
เพื่อให้รู้ คนอย่างเรา เอาดีได้
ด้วยตัวเรา ด้วยศรัทธา ด้วยแรงใจ
อุปสรรค มากแค่ไหน ก็ไม่กลัว
ปลายกำแพง แห่งฝัน เริ่มมองเห็น
สิ่งที่เป็น อีกฝากฝั่ง ยังสลัว
อาจสว่าง พร่างพราว หรือมืดมัว
แต่ว่าตัว เราข้ามพ้น ด้วยตนเอง
กำแพงเอ๋ย กำแพง แห่งความทุกข์
กั้นความสุข ให้ระทม ด้วยข่มเหง
แต่ตอนนี้ ไม่มีแล้ว ความกลัวเกรง
จะบรรเลง เพลงความกล้า ท้าความกลัว
จบแล้วครับ
