ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

...เม็ดฝนหล่น...จากฟ้า...พาอกเศร้า
เม็ดบางเบา...มาเฝ้าทาง...รางน้ำใส
เม็ดหยดหล่น...บนหน้า...มาไหลไป
ร่วงรินใจ...ไปกับฝน...ปนน้ำตา

...ขอฝนรัก...สักครึ่ง...ซึ้งใจนี้
ให้ฤดี...ที่ร้าวราน...ผ่านด้วยหนา
หากเห็นใจ...ในคนเศร้า...ที่คอยเฝ้าพรรณา
สบสายตา...พาฝนรัก...เข้าทักพลัน

...จะได้ลืม...ครั้งหลัง....ที่พังหัก
ฝนเอยฝนรัก...เมื่อไหร่จัก...ทักคนเศร้าที่เฝ้าฝัน
หลายร้อยเม็ด...เกล็ดฝน...หล่นเป็นพัน
ส่งคนนั้น...มาให้ฉัน...วันฝนโปรย...

...หากไม่มี...ขอแอบรัก...ทักสายฝน
หลากหลายปน...จนแต้ม...แถมหิวโหย
เมื่อรักร้าง...ทางไป....ใจเลยโรย
รอฝนโปรย...โชยไอรัก...พักแอบอิง...

[แม่ค้าหน้าหวาน]

ฝนพรำสาย...โปรยมา...ใต้ฟ้ากว้าง
ให้เคว้งคว้าง...โดดเดี่ยว...ใจเปลี่ยวเหงา
เพลานี้...รู้ไหม...เสียงใจเรา
คิดถึงเขา...ล้นทรวง...ในห้วงมน

สบตาฝน...ผ่านฟ้า...เยือนตาเจ้า
รู้ไหมเล่า...เพ้อหา...กลางห่าฝน
คิดถึงเขา...ด้วยหวัง...ยิ่งกังวล
ดั่งสายฝน...สั่งลา...น้ำตาริน

[ปากะญอ]

สายฝนโปรยโชยไอถักปักไยรัก
สายฝนทักให้เริ่มเพิ่มสีสัน
สายฝนยลดลใจให้ใกล้กัน
ไม่นานวันฝนสั่งลาพาลมโชย

ฝนเอยฝันรักเมื่อไหร่จะพักที่ใจฉัน
ผ่านคืนนั้นพลันเหน็บหนาวร้าวโอดโอย
ฤาว่าฟ้าไม่เห็นใครใจร่วงโรย
จึงลงโปรยแต่น้ำคำนำรักลวง

[สายไหม]

สายฝนหล่น ซ่านเซ็น เป็นริ้วริ้ว
สายลมพริ้ว พัดฟอง ละอองใส
หยาดน้ำฟ้า พรู่พร่าง ลงข้างกาย
ฝนรักเอย สาดใส่ ให้ใจช้ำ

หนาวลมพัด โบกโบย แสนโหยหวน
ฝนเรรวน ถาโถม โหมกระหน่ำ
ฝนหยาดฟ้า คลาใด ใจจดจำ
คราฝนทำ ใจโหย ให้โรยแรง

[ไพร พนาวัลย์]

เห็นฟ้ามืดมัวหม่นฝนมาแล้ว
แสนคิดถึงน้องแก้วคงนอนหนาว
สายฝนพรำฉ่ำฟ้าน้ำตาพราว
โอ้ อกสาวร้าวใจไร้คู่เคียง

นาบ้านน้องน้ำฝนหล่นพรำสาย
ยามฝนกรายสายลมผสมเสียง
หรีดเรไรร่ำร้องก้องวังเวียง
จากจำเรียงมาไกลใจอาวรณ์

เมื่อปลายฝนต้นหนาวจะมาหา
ตามสัญญาเคยบอกมิหลอกหลอน
ช่วยเกี่ยวข้าวเอาปลาในนาดอน
รอบังอรร่วมเรียงเถียงนาเรา

 

“ปรางค์  สามยอด”

[มนฤทธิ์]

เหม่อมองฝนที่หล่นมาจากฟ้ากว้าง
แสนอ้างว้างฤดีคว้างกลางเวหน
น้ำตารินนึกเพ้อไปในกมล
โอ้หยาดฝนรักเพ้อพร่ำร่ำน้ำตา

[สมนึก นพ]

สายฝนพรำ ค่ำคืน ตื่นมาหนาว
มีผ้าขาว-ม้าผืนเก่า เอามาหนุน
อยากได้ฟูก ลูกใหม่ ไม่มีทุน
ขาดไออุ่น หนุนผ้า ยามราตรี

ได้หลับฝัน ถึงนางน้อง กอดประคอง
ว่าเราสอง ร่วมดื่มด่ำ ค่ำคืนนี้
แต่ความหนาว เข้าเสริม เพิ่มทวี
รู้ทันที อุ่นนั้น แค่ฝันไป

[/color]

[สมนึก นพ]

........ยืนตากฝน ทนหนาว เฝ้าวอนฟ้า
กาลเวลา ไม่รู้ผ่าน นานแค่ไหน
ฟ้าแลบ สว่างวาบ ทราบว่าใคร
ร่ำร้องไห้ ได้ยืนอยู่ รู้เศร้ามา

........สายฝนหล่น จากฟ้า มาชะล้าง
หวังเจือจาง น้ำตา หลั่งรินหนา
ยังคำราม ครืนครัน เสียงลั่นนา
อยากรู้ว่า เศร้านั้น มีฉันใด

........จึงตอบไป ด้วยใจ สารภาพ
เพื่อรับทราบ เขานั้น มีหวั่นไหว
ด้วยว่าเขา คนนั้น แบ่งปันใจ
กับคนใหม่ ทิ้งเรา เหงาเดียวดาย

........เคยสาบาน ต่อฟ้า ณ ตรงนี้
ไม่ถึงปี กลับลืมกัน ฝันสลาย
เจ็บครั้งนี้ กล่าวย้ำ จำจนตาย
น้ำตาชาย ไหลหลั่ง ครั้งเดียวพอ

........ยืนตากฝน ทนหนาว เฝ้าวอนฟ้า
สาบานว่า ตั้งต้นใหม่ คงได้หนอ
แต่หลับตา ทุกครั้ง หล่อนยังรอ
ยังหลอนล่อ อยู่นา ฟ้าช่วยที

........ให้น้ำท่วม ไหลเชี่ยว เฉี่ยวผมไป
ลอยออกไกล ลอยไป จากตรงนี้
หรือกดทับ จับผม จมวารี
น่าจะดี กว่าชีวี ที่ทรมาน

[ตะวันฉาย]

........ยืนตากฝน ทนหนาว เฝ้าวอนฟ้า
สาบานว่า ตั้งต้นใหม่ คงได้หนอ
แต่หลับตา ทุกครั้ง หล่อนยังรอ
ยังหลอนล่อ อยู่นา ฟ้าช่วยที

........ให้น้ำท่วม ไหลเชี่ยว เฉี่ยวผมไป
ลอยออกไกล ลอยไป จากตรงนี้
หรือกดทับ จับผม จมวารี
น่าจะดี กว่าชีวี ที่ทรมาน

...ขอน้ำฝนหล่นมาลารักร้าง
ที่อ้างว้างส่างซาพาให้ผ่าน
ทุดเม็ดหยดรดรินสิ้นวันวาน
ร่วมขับขานลานใจพ้น...อย่าทนรอ

...ยังมีฉันรอท่าฟ้าหลังฝน
หันกมลมามองครองไหมหนอ
สิ้นทิวาราตรีเคลื่อนเลื่อนพะนอ
คุณค่าพอขอมีกันในวันเรา

...จะมาลบน้ำตาที่พาเอ่อ
ร่องรอยเผลอที่เจอซ้ำนำไปเผา
จบรักจากที่เขาฝากให้เป็นเงา
ทุกสิ่งเฝ้าเข้าต่อเติมเสริมฝนโปรย...

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

ยืนตากฝน ทนหนาว เฝ้าวอนฟ้า

จะเป็นบ้าร่างกาย ใช่สิ่งของ

ฟ้าจะผ่าสาบานไว้ใช่เรื่องน้อง

ให้ประคอง นวลนาง ไว้กลางใจ

พอฝนตกคิดได้ยืนกลางฝน

อย่าพึ่งร้อง ได้ใหม ท้องฟ้าจ๋า

ให้ผมเดินกลับถึงบ้านเสียก่อนนา

คำสาบานที่เคยมั่น ยกเลิกเอ่ย....


ระวังฟ้าผ่ากันมั้งนะ ... ร่มมีก็อยู่ในร่มยืนทำมิวสิก หรือไงจะไปตากทำไมฝนน่ะนอนห่มผ้า...สบายไปอากาศดี 555+


ปล.ปัญหาบางปัญหามีทางออกของมันอยู่แล้วขึ้นอยู่กับว่าเราจะทำหรือไม่ทำเท่านั้น....และขึ้นอยู่กับเราใช้ความคิด หรือ อารมณ์ตัดสินปัญหา....

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

ยืนตากฝน ทนหนาว เฝ้าวอนฟ้า

จะติ้งต๊องไปทำไมล่ะน้าจ๋า

รอฝนหยุดก่อนเดินก้าวไปก็ได้นินา

จะไปตากฝนทำไมไม่เข้าใจ

จะเป็นห่วงก็แต่สุขภาพ

ตากฝนมาก จะเป็นหวัดไม่รู้หาย

ไหนจะเรื่องสาบานเอาไว้

ฟ้าจะผ่า..เอาตรงกลางหัวใจเอ่ย


 (ช่วยเดินไปไกลนู๋หน่อย  555+นู๋กลัวฟ้าผ่าผิดคน....5555+)

 

[สมนึก นพ]

...............ฯลฯ.............
...จะมาลบน้ำตาที่พาเอ่อ
ร่องรอยเผลอที่เจอซ้ำนำไปเผา
จบรักจากที่เขาฝากให้เป็นเงา
ทุกสิ่งเฝ้าเข้าต่อเติมเสริมฝนโปรย..(ตะวันฉาย)
...............................................................
....เปรียบต้นไม้ เฉาแห้ง แห่งท้องทุ่ง
ที่หมายมุ่ง ฝนมา คราหิวโหย
แห้งแล้งจัด ลมพัดล่วง ใบร่วงโรย
จึงโอดโอย ขอร้องฟ้า ให้ปราณี

ฝนตั้งเค้า อยู่ขอบฟ้า ใยช้านัก
ก้านกิ่งหัก รอไม่ไหว ในตอนนี้
ส่งความหวัง ส่งสัญญาณ ผ่านมาดี
รอนานปี ความหวังล่ม ตรมเช่นกัน

....ขอละออง ต้องผ่าน นั้นเพียงนิด
ยอดใหม่ติด โผล่ได้ ดังใจฝัน
แตกกิ่งก้าน ดอกใบ ออกไปพลัน
ไม่นานวัน กลัวจะเหงา เศร้าต่อไป

ฝนตั้งเค้า อยู่ขอบฟ้า หลอกมาบ่อย
เฝ้าหลงคอย อยู่ทุกปี นี่ไฉน
หยาดน้ำฝน หล่นมาบ้าง ไม่ตั้งใจ
สายลมใหม่ พัดพา มาร้างกัน

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

...............ฯลฯ.............
...จะมาลบน้ำตาที่พาเอ่อ
ร่องรอยเผลอที่เจอซ้ำนำไปเผา
จบรักจากที่เขาฝากให้เป็นเงา
ทุกสิ่งเฝ้าเข้าต่อเติมเสริมฝนโปรย..(ตะวันฉาย)
...............................................................
....เปรียบต้นไม้ เฉาแห้ง แห่งท้องทุ่ง
ที่หมายมุ่ง ฝนมา คราหิวโหย
แห้งแล้งจัด ลมพัดล่วง ใบร่วงโรย
จึงโอดโอย ขอร้องฟ้า ให้ปราณี

ฝนตั้งเค้า อยู่ขอบฟ้า ใยช้านัก
ก้านกิ่งหัก รอไม่ไหว ในตอนนี้
ส่งความหวัง ส่งสัญญาณ ผ่านมาดี
รอนานปี ความหวังล่ม ตรมเช่นกัน

....ขอละออง ต้องผ่าน นั้นเพียงนิด
ยอดใหม่ติด โผล่ได้ ดังใจฝัน
แตกกิ่งก้าน ดอกใบ ออกไปพลัน
ไม่นานวัน กลัวจะเหงา เศร้าต่อไป

ฝนตั้งเค้า อยู่ขอบฟ้า หลอกมาบ่อย
เฝ้าหลงคอย อยู่ทุกปี นี่ไฉน
หยาดน้ำฝน หล่นมาบ้าง ไม่ตั้งใจ
สายลมใหม่ พัดพา มาร้างกัน (นพ)

   

...ขอละออง ต้องผ่าน นั้นเพียงนิด

แล้วมาคิดจับกบในเร็วพลัน

ในท้องนากบร้องระงมงัน.

เปร่งเสียงร้อง อ๊อบ อ๊อบ อยู่ท้องนา

จึงเร่งเตียมอุปกรณ์ในการจับ

ให้กระชับ ลับฉมวก และไฟฉาย

รอก่อนน๊า..กบจ๋า ต้องมาตาย

เตรียมตะไคร้ เครื่องปรุง หุ้มข้าวรอ


ฝนตก กบมันร้อง... แซวเล่นนะคะ อย่าคิดมาก

 

[ตะวันฉาย]

.....ขอละออง ต้องผ่าน นั้นเพียงนิด
ยอดใหม่ติด โผล่ได้ ดังใจฝัน
แตกกิ่งก้าน ดอกใบ ออกไปพลัน
ไม่นานวัน กลัวจะเหงา เศร้าต่อไป

ฝนตั้งเค้า อยู่ขอบฟ้า หลอกมาบ่อย
เฝ้าหลงคอย อยู่ทุกปี นี่ไฉน
หยาดน้ำฝน หล่นมาบ้าง ไม่ตั้งใจ
สายลมใหม่ พัดพา มาร้างกัน

...หยาดฝนนี้หวังรดจดใจเจ้า
จะคอยเฝ้าเป่าคลายสลายถัน
หากมีทุกข์สุขย้ำพร่ำรำพัน
จะเสกสรรปันแต้มแซมชีวา

...จะก่อเกิดกำเนิดใบใส่ใจรด
ทุกคำหยดมิมลายยังหมายหา
แผ่กิ่งก้านสร้างดอกรักทักนำพา
จะอยู่คู่ดาราทุกคราไป

...ขอจงเชื่อหยาดฝนที่หล่นฉ่ำ
อย่ากระหน่ำด้วยคำร้อยถ้อยไฉน
ใช่จะมาพัดพาลาร้างไกล
จงเชื่อใจในสักครา...จะมารอ....

[สมนึก นพ]

............ฯลฯ..........

...จะก่อเกิดกำเนิดใบใส่ใจรด
ทุกคำหยดมิมลายยังหมายหา
แผ่กิ่งก้านสร้างดอกรักทักนำพา
จะอยู่คู่ดาราทุกคราไป

...ขอจงเชื่อหยาดฝนที่หล่นฉ่ำ
อย่ากระหน่ำด้วยคำร้อยถ้อยไฉน
ใช่จะมาพัดพาลาร้างไกล
จงเชื่อใจในสักครา...จะมารอ....(ตะวันฉาย)
......................................................................
.....ยินคำมั่น สัญญา เข้ามาใหม่
เริ่มอุ่นใจ ได้หวัง อีกครั้งหนอ
ฟ้าปราณี มีใจเสริม เติมเต็มพอ
จะไม่ขอ อะไร ให้รบกวน

.....ตะวันฉาย ให้แสง เติมแต่งต้น
จะสู้ทน ต้านทาน ลมผันผวน
มั่นคงไว้ ไม่เผลอใจ ให้เรรวน
เป็นชนวน สู่ความเหงา เคยเศร้ามา

.....จะถนอม กิ่งใบ ไม่ร่วงหล่น
แม้ขาดฝน อย่างไร ไม่ห่วงหา
รักดอกแรก บานมาซับ คราบน้ำตา
เคยหลั่งมา ก่อนนั้น พลันหายไป.

[สมนึก นพ]

ขอละออง ต้องผ่าน นั้นเพียงนิด
แล้วมาคิดจับกบในเร็วพลัน
ในท้องนากบร้องระงมงัน.
เปร่งเสียงร้อง อ๊อบ อ๊อบ อยู่ท้องนา

จึงเร่งเตียมอุปกรณ์ในการจับ
ให้กระชับ ลับฉมวก และไฟฉาย
รอก่อนน๊า..กบจ๋า ต้องมาตาย
เตรียมตะไคร้ เครื่องปรุง หุ้มข้าวรอ
ฝนตก กบมันร้อง... แซวเล่นนะคะ อย่าคิดมาก (ผู้ได้รับบาดเจ็บ)
................................................................................



.....โอกาสนี้ มีฝนพรำ รำพันได้
รู้อยู่ไง ว่ารอฝน เบื้องบนนั้น
ยามหน้าแล้ง ร้อนอย่างนี้ มินานวัน
เพียงฝนผ่าน เข้ามานี่ ซิดีใจ

.....อย่าโทรหา ถึงโทรมา ไม่ได้รับ
เขากำชับ ฟ้าจะผ่า พาตักษัย
รีบเตรียมของ เปลี่ยนเสื้อผ้า อย่าช้าไป
ชล่าใจ ไปหลังเขา เราอดนา

....หยิบไฟฉาย ได้คาดไว้ ที่หน้าผาก
สายยาวมาก แบตเตอร์รี่ใหม่ ได้ซื้อหา
เกี่ยวให้แน่น กับเข็มขัด ที่คาดมา
และถุงผ้า อีกหนึ่งใบ ไม่ใหญ่โต

.....มีฉมวก ด้ามยาวดี ที่ถืออยู่
ส่ายตาดู หลบไหนหนา น่าโมโห
โอ๊บโอ๊บโอ๊บ กระโดดไป ไม่เลโล
ยังไม่โผล่ ดำน้ำหาย ในลำคลอง

.....เห็นตัวใหม่ ใกล้กอไผ่ ไล่แมลง
ยังกำแหง ทำมองหน้า ท้าผยอง
หมายฉมวก แทงเข้าให้ หายลำพอง
คงหยุดร้อง ในถุงผ้า ที่ละตัว

....ฝนหยุดหาย ใกล้เที่ยงคืน จึงฝืนกลับ
จันทร์ใกล้ดับ รีบกลับนา ฟ้าสลัว
หากจันทร์ดับ ลาลับฟ้า จะมืดมัว
กบหลายตัว รีบทำไว้ ใส่ตู้เย็น

....ขืนช้าไป จะไม่สด อดของใหม่
รีบทำไป จะไม่เน่า กลิ่นคาวเหม็น
ทั้งเล็กใหญ่ รวมกันไว้ ไม่กะเกณฑ์
ยอดอาหารเด่น ในพรุ่งนี้ มีแน่เอย.
 

[ตะวันฉาย]

.....ยินคำมั่น สัญญา เข้ามาใหม่
เริ่มอุ่นใจ ได้หวัง อีกครั้งหนอ
ฟ้าปราณี มีใจเสริม เติมเต็มพอ
จะไม่ขอ อะไร ให้รบกวน

.....ตะวันฉาย ให้แสง เติมแต่งต้น
จะสู้ทน ต้านทาน ลมผันผวน
มั่นคงไว้ ไม่เผลอใจ ให้เรรวน
เป็นชนวน สู่ความเหงา เคยเศร้ามา

.....จะถนอม กิ่งใบ ไม่ร่วงหล่น
แม้ขาดฝน อย่างไร ไม่ห่วงหา
รักดอกแรก บานมาซับ คราบน้ำตา
เคยหลั่งมา ก่อนนั้น พลันหายไป.

...จะประคองโอบอุ้มทุ่มด้วยรัก
จะสลักด้วยคำมั่นไม่หวั่นไหว
จะต่อเติมเสริมแถวแนวรักใจ
สวมกอดไว้มิผันแปรหรือแพ้กาล

...คอยเคียงข้างเส้นทางแม้ร้างฝัน
อยู่เพื่อกันไม่ไปไหนเมื่อใจฉาน
ความจริงแท้แน่นนอนจะออนจาร
เก็บวันวานสานต่อเกิดก่อใบ

...อย่าเพิ่งเชื่อในน้ำคำที่พร่ำบอก
ทุกสิ่งตอกย้ำผ่านกาลไสว
ฉันคนนี้ก็ยังคู่เฝ้าดูไป
ก็ยังอยู่ใกล้ๆข้างใจเธอ....

[สมนึก นพ]

....................ฯลฯ.....................
.........อย่าเพิ่งเชื่อในน้ำคำที่พร่ำบอก
ทุกสิ่งตอกย้ำผ่านกาลไสว
ฉันคนนี้ก็ยังคู่เฝ้าดูไป
ก็ยังอยู่ใกล้ๆข้างใจเธอ.... (ตะวันฉาย)
..............................................................
.........ฝนตั้งเค้า เข้าใกล้ ดีใจแท้
ตกแน่แน่ คงไม่ ให้คอยเก้อ
ลมเย็นผ่าน ซ่านใจ ไม่เคยเจอ
หรือว่าเพ้อ ฝันไป ในกลางวัน

.........ผลสุดท้าย รู้ได้ คล้ายครั้งก่อน
มาออดอ้อน ผ่อนคลาย ได้แค่ฝัน
"ขอเพียงดู อยู่ใกล้" ได้ยืนยัน
ว่าฝนนั้น ลอยผ่านนี่ ให้ดีใจ
 

[ตะวันฉาย]

.........ฝนตั้งเค้า เข้าใกล้ ดีใจแท้
ตกแน่แน่ คงไม่ ให้คอยเก้อ
ลมเย็นผ่าน ซ่านใจ ไม่เคยเจอ
หรือว่าเพ้อ ฝันไป ในกลางวัน

.........ผลสุดท้าย รู้ได้ คล้ายครั้งก่อน
มาออดอ้อน ผ่อนคลาย ได้แค่ฝัน
"ขอเพียงดู อยู่ใกล้" ได้ยืนยัน
ว่าฝนนั้น ลอยผ่านนี่ ให้ดีใจ
 

...ใช่จะเป็นม่านฝนมาดลหยอก
ทุกคำบอกออกนำคำสดใส
ทุกคำถ้อยร้อยหยาดมิขาดใย
ประคองให้ไปเคียงคู่หวังอยู่คอย

...ขอเพียงอยู่ใกล้-ใกล้ให้ใจทัก
ขอเพียงพักสักคราเพลาหงอย
ใช่จะเป็นเม็ดฝนหล่นลบรอย
หวังสร้างถ้อยร้อยเรียงเคียงลมเย็น

...ทุกคำสรรปันไปด้วยใจแท้
ทุกคำแน่แก่เจ้าเฝ้าให้เห็น
ทุกคำพจน์รดคำนำประเด็น
จะขอเป็นเช่นฝนโปรยโชยใกล้เธอ...