ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แม่ค้าหน้าหวาน]

กลัวติดอยู่...ในบ่วง...ลวงเสน่ห์
กลัวหลงเล่ห์...มายา...พาให้ฝัน
กลัวตกห้วง...ลวงเล่ห์...เสน่ห์พลัน
กลัวคำนั้น...ยิ่งนัก...หลงรักเธอ

กลัวความจริง...ถูกทิ้ง...และยิ่งเศร้า
กลัวความเหงา...รุมเร้า...เฝ้าเสนอ
กลัวเธอจาก...ลาไกล...ไม่พบเจอ
กลัวว่าเธอ...เจอใคร...ใจเปลี่ยนแปร
 

[กฤษณาต้องน้ำ]

เพราะไม่กล้า........จึงติดอยู่ในความเหงา
เพราะไม่กล้า.........จึงเศร้าเหงาหนักหนา
เพราะไม่กล้า.........จึงไร้รักปักชีวา
เพราะไม่กล้า........จึงถึงคราน้ำตานอง

                           กลัวต้องช้ำ...........กับคำว่าไม่รัก
                          กลัวอกหัก.............เพราะรักไม่สมหวัง
                         กลัวเสียเพื่อน........ที่ดีที่จริงจัง
                          กลัวเสียเธอ...........เลยต้องชั่งยับยั้งใจ

ถ้าฉันกล้า................เธออาจรู้ใจของฉัน
ถ้าฉันกล้า................วันนั้นอาจเคียงคู่
ถ้าฉันกล้า..............วันนั้นนั้นเธอคงรู้
ถ้าฉันกล้า............คงได้อยู่เป็นคู่ใจ


 

[ตะวันฉาย]

กลัวติดอยู่...ในบ่วง...ลวงเสน่ห์
กลัวหลงเล่ห์...มายา...พาให้ฝัน
กลัวตกห้วง...ลวงเล่ห์...เสน่ห์พลัน
กลัวคำนั้น...ยิ่งนัก...หลงรักเธอ

กลัวความจริง...ถูกทิ้ง...และยิ่งเศร้า
กลัวความเหงา...รุมเร้า...เฝ้าเสนอ
กลัวเธอจาก...ลาไกล...ไม่พบเจอ
กลัวว่าเธอ...เจอใคร...ใจเปลี่ยนแปร

...หากยังกลัว...หลงติด.....ชิดบ่วงรัก
หากยังกลัว......เข้าพัก......บนหลักแผล
หากยังกลัว......เขาไกล....ไปไม่แล
หากยังกลัว......ผันแปร....หรือแพ้ทาง

...หากยังกลัว....ตัวเศร้า........บนเงารัก
ใครกล้าทัก.........สลักเริ่ม.......เพิ่มที่ว่าง
หากยังกลัว.......ความจริง......สิงสู่วาง
รักเลือนลาง......หรือว่านาง....รักใครไม่เป็น 
(ไปตามกลอนนะคะ)

...ถึงเจ็บปวด....รวดร้าว..........คราวรักล่ม
บ้างขื่นขม........ระทมไห้.......ซ้ำใจเห็น
ก็ได้ซึ้ง............คำว่ารัก.........ทักเช้าเย็น
ก็รักเป็น..........อกหักได้.........ให้ชินชา....
 

[สุดสาย]

ฉันก็กลัว  ติดหล่ม  ล่มในรัก
ฉันก็กลัว  อกหัก  วันรักพ่าย
กลัวความเจ็บ  ปวดร้าว  ซึมเข้ากาย
กลัวจนสั่น  ขวัญหาย  เหมือนใกล้ใจ

เลยยังคง  หวาดหวั่น  วันเหงาเหงา
ไม่กล้าเอา  ความต่าง  มาวางใกล้
ฉันกลัวความ  ไม่ชิน  วันสิ้นใจ
เผื่อเธอเดิน  หายไป  กับใครอีกคน


..nara..

[ทอฝัน]

ฉันก็กลัว  ติดหล่ม  ล่มในรัก
ฉันก็กลัว  อกหัก  วันรักพ่าย
กลัวความเจ็บ  ปวดร้าว  ซึมเข้ากาย
กลัวจนสั่น  ขวัญหาย  เหมือนใกล้ใจ

เลยยังคง  หวาดหวั่น  วันเหงาเหงา
ไม่กล้าเอา  ความต่าง  มาวางใกล้
ฉันกลัวความ  ไม่ชิน  วันสิ้นใจ
เผื่อเธอเดิน  หายไป  กับใครอีกคน


..nara..

...กลัวเหลือเกิน...ความจริง...ที่จริงกว่า
ฉันมีค่า...เพียงใด...ให้เธอสน
พบความรัก...พักความจริง...ใจยิ่งวน
คล้ายสับสน...บนทางฝัน...ของฉันเธอ

....ในความหลง...คงบอก...หลอกกันได้
ลึกข้างใน...หวาดหวั่น...พรั่นเสมอ
เมื่อความจริง...เหนือความจริง...สิ่งที่เจอ
ทำเธอเผลอ...เปลี่ยนไป...จากใจปลอม...
.............................//ดรีม

[สุดสาย]

ฉันก็กลัว  ติดหล่ม  ล่มในรัก
ฉันก็กลัว  อกหัก  วันรักพ่าย
กลัวความเจ็บ  ปวดร้าว  ซึมเข้ากาย
กลัวจนสั่น  ขวัญหาย  เหมือนใกล้ใจ

เลยยังคง  หวาดหวั่น  วันเหงาเหงา
ไม่กล้าเอา  ความต่าง  มาวางใกล้
ฉันกลัวความ  ไม่ชิน  วันสิ้นใจ
เผื่อเธอเดิน  หายไป  กับใครอีกคน


..nara..

...กลัวเหลือเกิน...ความจริง...ที่จริงกว่า
ฉันมีค่า...เพียงใด...ให้เธอสน
พบความรัก...พักความจริง...ใจยิ่งวน
คล้ายสับสน...บนทางฝัน...ของฉันเธอ

....ในความหลง...คงบอก...หลอกกันได้
ลึกข้างใน...หวาดหวั่น...พรั่นเสมอ
เมื่อความจริง...เหนือความจริง...สิ่งที่เจอ
ทำเธอเผลอ...เปลี่ยนไป...จากใจปลอม...
.............................//ดรีม

ในความต่าง  ของบางสิ่ง  ทิ้งได้ไหม
คิดแค่ว่า  เราเปิดใจ  ใคร่ถนอม
ฉันมีเพียง  ความห่วงใย  ที่ใจยอม
อะไรปลอม  อะไรต่าง  ขว้างทิ้งไป

ในความจริง  ที่บอกไป  ใจดวงนี้
แค่ฉันมี  ความห่วงหา  เอามาให้
เป็นความจริง  ที่ยิ่งกว่า  หาจากใคร
อย่ากลัวใจ  ที่หวาดหวั่น  ฉัน ”__ ” เธอ


..nara..

[ไผ่เดียวดาย]

หนึ่งชีวิต ลมหายใจ  ที่ใช้อยู่
สิ่งหนึ่งรู้ ไม่มีทาง อยู่อย่างฟ้า
ที่ไม่หาย หรือตายจาก เอ่ยปากลา
แม้ชีวา ไม่มีเหลือ เพื่อเฝ้ามอง

สิ่งที่กลัว คือหัวใจ ที่ให้ไว้
นานแค่ไหน เขาจะเบื่อ ไม่เหลือของ
รู้ว่ารัก แค่ขำขำ ตัวสำรอง
คนที่จอง คือตัวเขา เจ้าของจริง

รู้ว่ารัก ไม่สมหวัง แต่ยังสู้
เดินบนลู่ ความชอกช้ำ ทำทุกสิ่ง
บนความกลัว ว่าเมื่อไร ใจถูกทิ้ง
รอจมดิ่ง ห้วงแห่งหนาม ความช้ำใจ

[ดิษฐา]

กลัวเหลือเกิน เดินทางที่ย่างก้าว
กลัวความหนาวก้าวผ่าน วางเสนอ
กลัวแสนกลัว กลัวใจ ใฝ่ละเมอ
กลัวจะเพ้อ เจอพบ จบที่...ใคร

กลัวเกินกลัวมัวหมอง ตรองย้อนกลับ
กลัวความลับขับร้อง ครองหม่นไหม้
กลัวเธอรู้ ดูออกอยากบอกไป
กลัวให้ใจ...ไหนรัก.. ไม่ผลักมา

กลัวโดดเดียว เกี่ยวใจเก็บไว้ก่อน
จะหนาวร้อนทอนทน... ทน ดีกว่า
กลัวจะเจ็บเจียนตาย วายชีวา
กลัวเวลาพาชัก นำรักไกล

["สายธารศรัทธาธรรม"]

"กลัว"

กลัวเหลือเกินวันหนึ่งจะจากกัน

กลัวความผูกพันนั้นจะจางหาย

กลัวความเหงาทดแทนมาในกาย

กลัวเดียวดายลำพังเปลี่ยวหัวใจ

กลัวตัวเองสิ้นหวังหมดกำลัง

กลัวภวังคหลับไหลไร้ห่วงใย

กลัววันหนึ่งเธอนั้นไม่มีใจ

ลืมห่วงใยดวงใจที่ให้มา

---พลังศรัทธา---

[สายใย]

กลัวหัวใจ ไม่จำ เคยช้ำเจ็บ
กลัวสาวเว็บ กลอนหวาน หว่านภาษา
กลัวจะติด ใจซึ้ง จนตรึงตรา
กลัววาจา ว่าให้ ใจระทม

กลัวจะเผลอ รักใคร ที่ไม่รัก
กลัวอกหัก  หากฝืน คงขื่นขม
กลัวเสียจริง หญิงสวย รวยคารม
กลัวเขาสม น้ำหน้า ว่าไม่เจียม....เฮ้อ

 

[ฌลา]

...กลัว..อยู่เสมอ...
กลัวคำว่ารักของเธอ...ไม่มีความหมาย
กลัวเป็นคำไร้ค่า...ที่เธอพูดออกมาง่ายดาย
กลัวเป็นแค่เพียงลมหายใจ...ที่ไม่ได้มีความหมาย...อะไรเลย

...กลัว...คำคำนั้น...
กลัวว่าเป็นเพียงลมผ่าน...แค่เฉยเฉย
กลัวเป็นแค่คำง่าย-ง่าย...ที่มีให้ใครมากมาย..ผ่านเลย
กลัวเป็นเพียงคำคุ้นเคย...ที่เธอเปิดเผย...ยามต้องการ

...กลัวเป็นเพียงแค่...ลมปาก...
กลัวมันเป็นแค่คำจากความมักมาก...เพียงเท่านั้น
กลัวว่าเธอพูดมา...เพียงแค่ในเวลา...ต้องการ
กลัวทั้งหมดความผูกพัน...จะเป็นเพียงแค่ฉัน...ที่คิดไปเอง

[สุดสาย]

กลัวหัวใจ ไม่จำ เคยช้ำเจ็บ
กลัวสาวเว็บ กลอนหวาน หว่านภาษา
กลัวจะติด ใจซึ้ง จนตรึงตรา
กลัววาจา ว่าให้ ใจระทม

กลัวจะเผลอ รักใคร ที่ไม่รัก
กลัวอกหัก  หากฝืน คงขื่นขม
กลัวเสียจริง หญิงสวย รวยคารม
กลัวเขาสม น้ำหน้า ว่าไม่เจียม....เฮ้อ

 

สาวเว็บกลอน  อ่อนหวาน  หว่านจนหลง
ใฝ่ผะวง  หลงปลื้ม  ลืมความเหนียม
อาจลืมไป  ได้ว่าใจ  ไม่เคยเจียม
เพราะเราเยี่ยม  อักษรา  ภาษากลอน

ทั้งหน้าตา  ก็สดใส  กลัวใครรัก
ต้องเผื่อใจ  ให้แน่นหนัก  ทักกันก่อน
อย่ากลัวเลย  ลุงสายใย  ใคร่ขอวอน
ลองมาคุย  กันดูก่อน  ค่อยถอนใจ..อิ อิ

..nara..

ขำๆ นะคะคุณลุงสายใย อ่านเล่นๆ วันที่อากาศแปรปรวนค่ะ

[รพีภัทร]

กลัวแสนกลัวกลัวรักมันหักหาย
กลัวมากมายกว่าใครจะเข้าถึง
กลัวแสนกลัวกลัวเธอถูกจับดึง
หลุดออกจากห้วงคำนึงของดวงใจ

กลัวไม่หมดสลดเศร้าเคล้าแก้วจิต
กลัวจนคิดเตลิดออกสู่หนไหน
กลัวว่ารักเคยเคียงข้างจะหายไป
กลัวว่าใครคนหนึ่งไม่ต้องการ

ฉันนั้นกลัว...ก็ใช่ ในวันนั้น
วันที่มีแต่ฝันคอยขับขาน
วันที่มีความรักเป็นทิพย์ธาร
และก็คืนวันวานที่ผ่านเลย

ณ วันนี้...จุดยืน ฉันถูกเปลี่ยน
กลับหมุนเวียนเขียนใหม่และร่ายเผย
ปรากฎเป็นความจริงสิ่งคุ้นเคย
ซึ่งระเหยไปตามทางที่วางลง

คนเคยกลัวบัดนี้กลับหมดสิ้น
ไร้อายกลิ่นความเศร้าเคล้าพาหลง
เหลือแต่เพียงความจริงสิ่งธำรงค์
ที่ยืนยงอยู่เป็นนิรันดร์กาล

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

กลัววันนั้นสองเราต้องห่างไกล
กลัวสายใยอ่อนล้าไม่ถึงฝัน
กลัวสองเราวันนั้นต้องไกลกัน
กลัวว่าวันร้างลาพรากดวงใจ....

กลัวทั้งกลัวดวงใจไม่มีเธอ
กลัวพบเจอกระซิบกันใกล้ใกล้
กลัวว่าเธอรับรู้จากหัวใจ
กลัวตัวไกลหัวใจใกล้ใกล้เธอ....

กลัวว่าใจผูกกันวันละนิด
กลัวไปคิดนอนฝันใจละเมอ
กลัวตัวเธอหัวใจจะพร่ำเพ้อ
กลัวรักเธอยากเกินจะถอนใจ.....

กลัวความฝันที่หวังพังทลาย
กลัวฟ้าครามไม่ฟ้าเหมือนวันใส
กลัวผืนทรายไร้น้ำทะเลใจ
กลัวใครใครไม่รักปักใจกลัว.....

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

เพราะฉันติดอยู่ในฝันที่แสนหวาน

วันเวลาผ่าน คืนวันผ่าน ยิ่งไหวั่นไหว

เพราะฉันสร้างวิมานในอากาศ..เอาไว้

และสุดท้ายฉันต้องตื่นมาเจอ ความจริง

กลัว ใจ กลัว..ความจริงจะทำร้าย

กลัว ฉัน กลัว วัน เวลาที่ดีจะจางหาย

กลัว คืนวัน ที่ฉันสร้างไว้จะมะลาย

กลัวไม่มีที่ให้ฉัน ยืน ไม่ว่าฝันหรือความจริง.....

   

บางคนยอมอยู่อย่างคนโง่ เพื่อรักษาคำว่ารัก เพื่อได้บอกคนรักของเค้าทุกวันว่า ห่วงใยเหลือเกิน Alone_Me คำว่ารักจะมีค่าถ้ามีคนรับฟัง

 

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[nasmok]

--------------------------------------------------------------------------

* ต้นไม้ที่กลัวฝน *

กลัวฝนฉ่ำพรำผ่านจะพาลพราก
ความเศร้าจากรากลึกต้นพฤกษา
เมื่อหัวใจไร้ซากรักปักอุรา
คงถึงคราล้มลงไม่คงทน

ต้นไม้อื่นยืนต้นด้วยฝนฉ่ำ
แต่ไม้ช้ำอย่างฉันนั้นกลัวฝน
กลัวรากฉ่ำน้ำหลากจากเบื้องบน
แล้วลืมตนเผลอไผลจนไหวคลอน

แม้กิ่งก้านแห้งแล้งไม่แกว่งไหว
แม้ขาดใบเขียวชอุ่มพุ่มสลอน
แต่รากยังหยั่งลึกลงตรงดินดอน
ซึมซับเอาความรุ่มร้อนจากดอนดิน

ฝังเศษซากฝากรักสู่พสุธา
เพื่อกลับมาดื่มด่ำให้ฉ่ำลิ้น
รากหัวใจชัยชอนสู่ก้อนดิน
จนรักสิ้นดินลาพฤษาครวญ

--------------------------------------------------------------------------

[บอม ซอง ดุ๊ก]

คนเคยเจ็บเลย "หวาดกลัว" กับทุกอย่าง
เคยถูกหมางสร้างบาดแผลให้ขื่นขม
ฉันเลย"หวั่น" อยู่ในใจคล้ายเป็นปม
ฉันต้องก้มหน้าเดิน อย่างหวาดกลัว....

อดีตนั้น เธอจะรับ มันได้ใหม?
ฉันเป็นใคร ที่เคยผ่านทางสลัว
ฉันมีใจ ที่บอบช้ำและหวาดกลัว
ใจพร่างพรัว กลัวว่าเธอรู้แล้วร้างไป...

อดีตฉันมันไม่ดี...มีมลทิณ
คงจบสิ้นหากเธอนั้นมาผลักไส
แผลที่เปิดคงชอกช้ำ ย้ำลงไป
อาจดับไปด้วยหัวใจ....ที่มืดมน.....

ฟังคำถาม..ก่อนเธอนั้นก้าวเข้ามา
เปิดดวงตารับความจริงอย่าสับสน
รักที่ใจหรือเแค่รักที่ตัวตน
หากรับคนคนนี้ได้....ฉันคงคลาย ความหวาดกลัว!

[ไพร พนาวัลย์]

กลัวติดอยู่...ในบ่วง...ลวงเสน่ห์
กลัวหลงเล่ห์...มายา...พาให้ฝัน
กลัวตกห้วง...ลวงเล่ห์...เสน่ห์พลัน
กลัวคำนั้น...ยิ่งนัก...หลงรักเธอ

กลัวความจริง...ถูกทิ้ง...และยิ่งเศร้า
กลัวความเหงา...รุมเร้า...เฝ้าเสนอ
กลัวเธอจาก...ลาไกล...ไม่พบเจอ
กลัวว่าเธอ...เจอใคร...ใจเปลี่ยนแปร
 

"อย่ากลัวไปเลย"

เจ้าอย่ากลัวไปเลยไม่เคยหลอก
ไม่กลับกลอกให้กลัวนะดวงแข
จะถนอมจอมใจใฝ่ดูแล
ไม่เปลี่ยนแปรดวงใจให้ร้าวราน

จะให้ความอบอุ่นละมุนรัก
จะฟูมฟักรักเจ้าเฝ้าสงสาร
จะมอบรักภักดีเพียงนงคราญ
มอบดวงมาลย์ให้น้องครองคนเดียว

 

“ปรางค์  สามยอด”

[แม่ค้าหน้าหวาน]

กลัวติดอยู่...ในบ่วง...ลวงเสน่ห์
กลัวหลงเล่ห์...มายา...พาให้ฝัน
กลัวตกห้วง...ลวงเล่ห์...เสน่ห์พลัน
กลัวคำนั้น...ยิ่งนัก...หลงรักเธอ

กลัวความจริง...ถูกทิ้ง...และยิ่งเศร้า
กลัวความเหงา...รุมเร้า...เฝ้าเสนอ
กลัวเธอจาก...ลาไกล...ไม่พบเจอ
กลัวว่าเธอ...เจอใคร...ใจเปลี่ยนแปร
 

"อย่ากลัวไปเลย"

เจ้าอย่ากลัวไปเลยไม่เคยหลอก
ไม่กลับกลอกให้กลัวนะดวงแข
จะถนอมจอมใจใฝ่ดูแล
ไม่เปลี่ยนแปรดวงใจให้ร้าวราน

จะให้ความอบอุ่นละมุนรัก
จะฟูมฟักรักเจ้าเฝ้าสงสาร
จะมอบรักภักดีเพียงนงคราญ
มอบดวงมาลย์ให้น้องครองคนเดียว

 

“ปรางค์  สามยอด”

อยากจะตก...หลุมรัก...ที่ปักลึก
ใจก็นึก..ไหวหวั่น...กลัวขวัญหาย
กลัวจะเป็น...รอยย้ำ...ช้ำใจกาย...
รักแล้วหน่าย...ลืมเรา...ให้เฝ้าครวญ

กลัวเหลือเกิน...เจ็บช้ำ...น้ำตาร่วง
กลัวติดบ่วง...มัดใจ...ร้องไห้หวล
กลัวช้ำชอก...ตอกย้ำ...คำเรรวน
ใจปั่นป่วน...ยิ่งนัก...รักหรือกลัว??

[ดาวระดา]

เคยขยาดหวาดกลัวจนตัวสั่น
เพราะหวาดหวั่นว้าวุ่นวาบหวั่นไหว
กลัวเดียวดายรายล้อมไม่เหลือใคร
กลัวหนักหนาอาลัยไม่เหลือรอย

หวาดผวาถ้าว่างร้างคนรัก
คงกระอักหักทรวงให้ร่วงผลอย
หมดหวังวาดขาดวิ่นสิ้นการคอย
คงเสื่อมถอยน้อยถดจนหมดทาง