ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปาระ]

จะแต่งถ้อยร้อยกรองทำนองศิลป์
หวนถวินถิ่นรักตักอุ่นอุ่น
จะขอกล่าวเล่าความยามอรุณ
มันว้าวุ่นขุ่นข้องต้องหมองใจ

เคยหนุนหมอนนอนตักเพื่อพักผ่อน
ต้องหนุนขอนนอนป่าเพื่ออาศัย
เดินแรมรอนอ่อนล้ากลางป่าไพร
จำจรไกลใจห่วงแม่ดวงมาร

จะฝากดาวฝากเดือนเป็นเพื่อนน้อง
จะฝากห้องหอหับให้หลับหวาน
จะฝากมดแมลงแมงรำคาญ
เป็นตัวกานสานรักให้หนักใจ

จะฝากฟ้าฝากลมห่มกายเจ้า
จะฝากเผ่าเพื่อนพ้องกลัวหมองไหม้
จะฝากเทพเทวาชั้นฟ้าไป
กลัวจะไม่ได้การพานให้ตรม

[กุลมาตา(singlemom99)]

ร่ำรำพัน  กลางไพร  ด้วยใจห่วง
เจ้าขวัญสรวง ดวงใจ กลางไพรกว้าง
ป่านฉะนี้  สิเรียม  เจียมใจห่าง
คิดถึงนาง  ร้างตัก  รักคะนึง

ต้องหนุนขอน  นอนป่า  ช่างว้าเหว่
โอละเห่  เร่กลาง  ไพรยังซึ้ง
ภาพดวงหน้า  ครานี้  พี่รำพึง
ด้วยหวงหึง  ขึ้งใคร หมายพรากเธอ

..สงสัย..ไปทำธุระอะไรในป่าละพ่อ..ก๊ากๆๆๆ..ล้อเล่นอ่ะนะ..

[อัศจรรย์จิต]

ปวงไพรพนาดอนในตอนนี้
เขียวขจีสีจัดระบัดแผ่
เห็นเถาวัลย์ชันชูน่าดูแท้
ไม่ยอมแพ้ความสูงของยูง-ยาง

เหมือนใจฉันวันนี้มีแรงผลัก
ทะยานปักรักไว้ไม่เมินหมาง
สู้อุตส่าห์ดั้นด้นทั่วหนทาง
เจ็บปวดบ้างสร่างซาด้วยกล้ายืน

ถึงเป็นเถาไม้ป่าอาณาพฤกษ์
แม้กรำศึกปีนต้นยังทนฝืน
หมายยอดยูงสูงเหลืออยู่เหนือพื้น
ยังกล้ำกลืนฝืนฝ่าเสริมค่าตน

คงไม่ต่างจากฉันสู้ฝันใฝ่
กล้าเดินในวิถีมีม่านหม่น
ปกคลุมคล้ายหมายฝังให้กังวล
แต่อดทนล้นทรวงทะลวงทาง

[ปรางทิพย์]

อรุณรุ่งพรุ่งนี้ที่ฟ้าสาง
จำต้องห่างร้างเจ้าเฝ้าห่วงหวง
เคยหนุนตักพักจิตแนบชิดทรวง
วันคืนล่วงห้วงฝันหวั่นเหลือเกิน

ต้องบุกป่าฝ่าดงพงไพรพฤกษ์
แม้ห้วงลึกตรึกตรองป้องเขาเขิน
แต่ยังห่วงดวงมาลย์คร้านเผชิญ
มิใช่เพลินเดินเดี่ยวเปลี่ยวเอกา

เพราะด้วยรักด้วยห่วงแม่ดวงขวัญ
ฝากตะวันจันทร์ดาวพราวเวหา
ช่วยดูแลแท้จริงยิ่งอุรา
เสมือนว่าอาวรณ์อ้อนเนื้อนวล....

[GreenMonkey]

กลางป่าดง พงหญ้า พนากว้าง
ช่างรกร้าง เลือนลับ แทบดับหวัง
มาห่างไร้ ใครข้าง ช่างลำพัง
ต้องฝืนยั้ง ตัวยืน สะอื้นใจ

จะจากไกล ใจหวน รัญจวนจิต
เฝ้าแต่คิด ครวญคร่ำ น้ำตาไหล
จะฝากฟ้า ว่ารัก จักส่งไป
จะฝากไม้ กิ่งก้าน ส่งสารตาม

จะฝากลม ห่มพัด ปัดร้อนระส่ำ
จะฝากน้ำ ชื่นใจ ไปล้นหลาม
จะฝากเธอ เสมอไว้ ในทุกยาม
จะฝากความ ห่วงใย กับใจนี้

แม้ป่านั้น มันรก เกินยกกล่าว
กลัวใจจ้าว จะรกกว่า มาร้างหนี
อีกไม่นาน กาลล่วง ไม่ล่วงปี
จะรีบรี่ กลับรังรัก ที่ถักทอ

รอเถอะนะ จะไป อีกไม่ช้า
เทวดา สิ่งใด ใจข้าขอ
เป็นพยาน กล่าวคำ น้ำตาคลอ
โปรดจงรอ ความรัก พี่จักคืน

GreenMonkey ปล. งงๆ น่ะครับ 555

[ทอฝัน]

...ในไพรพง...ดงร้าง...บนทางรก
ยังมีนก...มวลไม้...ให้ได้ชื่น
น้ำตกใส...ไหลเย็น...กระเซ็นคืน
ย้อนแผ่นพื้น...ดินชุ่ม...ชอุ่มอวล

...เบญพรรณ...น้อยใหญ่...แกว่งไกวเกี่ยว
บ้างใบเรียว...ดอกล้อม...กลิ่นหอมหวล
บ้างโยงเถา...เคล้ารัด...ตวัดยวน
คือหมู่มวล...ชวนหลง...ของพงไพร

...ระเรื่อเรือง...อรุณ...กระตุ้นจิต
ไล่มืดมิด...ดงดอน...ที่อ่อนไหว
เผยสีสัน...ผลิผลัด...ระบัดใบ
ตามกลไก...เวียนวน...บนพนา
...............................//ทอฝัน

[พิมพิลาไลย]

ในกลางดง พงไพร ที่ใหญ่กว้าง
ความอ้างว้าง ย่างกราย ไม่วายหวั่น
สรรพสัตว์ ร่วมแรง แข่งเสียงกัน
เห็นเถาวัลย์ พันเกี่ยว เหนี่ยวพฤกษ์ไพร

แสนสดชื่น ตื่นตา ดารดาษ
ธรรมชาติ วาดแต้ม ไว้แจ่มใส
อยากมีคู่ อยู่ข้าง กลางพงไพร
ชมนกไม้ ใบหญ้า ป่าร่มเย็น





พิมพิลาไลย

[ปาระ]

ในกลางพง ดงป่า พนาสัณฑ์
ใจจาบัล ปั้นทุกข์ ไม่สุขใส
สะอื้นร่ำ ช้ำทรวง กลางปวงไพร
แรมรอนไกล ใจช้ำ ต้องอำลา

เดินลัดเลาะ เกาะแก่ง ที่แห้งขอด
จิดหลุดลอด หลบเล้น เล่นซ่อนหา
น้ำตาเล็ด กลางใจ ไพรพนา
เดินก้มหน้า พาร่าง พรางกลางไพร

พฤกษาพรรณ สรรค์แสร้ง แกล้งเย้าหยอก
รักลวงหลอก ชอกช้ำ ทำหวั่นไหว
คนใจเล เหหวน ป่วนดวงใจ
นอนกลางไพร ใจร้าง อ้างว้างจริง

[พิมพิลาไลย]

เสียงสะอื้น กลางผืนป่า มองหาเสียง
ส่อสำเนียง เสียงเศร้า เคล้าโศกศัลย์
เสียงพฤกษา มาช่วยคลอ ต่อเสียงกัน
คนจาบัลย์ นั้นคงดิ้น แทบสิ้นใจ

ทั้งหริ่งหรีด เรไร ในไพรพฤก
คงจะนึก สงสาร ช่วยขานไข
ส่งเสียงมา ปลอบขวัญ กันลั่นไพร
มาอยู่ใน อกป่า อย่าหวั่นเกรง

พิมพิลาไลย

[ปาระ]

พฤกษาห่ม ชมเชื้อ เอื่อไออุ่น
อ่อนละมุน หนุนขอน ยังนอนเคว้ง
กาเหว้าร่ำ อำลา น่าวังเวง
ใจว้างเว้ง เกรงกล้ำ ให้ร่ำไร

เรไรรวน หวนไห้  ใจได้นึก
นอนสะอึก ตรึงตรอง ต้องหมองไหม้
หรีดหริ่งรับ จับจิต คิดอาลัย
เหมือนกาไร้ รังนอน ตามขอนทาง

หากหนาวลม ห่มฟ้า มิพาอุ่น
หากร้อนกรุ่น วุ่นจิต คิดสะสาง
ไร้รังรัก แรมรอน อ่อนใจจาง
จะปล่อยวาง สร้างสุข คงทุกข์ตรม

[บอม ซอง ดุ๊ก]

กลางไพรี มีวจี...ที่รำพัน
กลางดงดาน เกิดตำนาน...แห่งความรัก
กลางพนา มีฤทัย...ที่แน่นหนัก
กลางป่าชัฎ มีเสียงครวญ...ล่องลอยมา.....

พรานฉกรรจ์ตะบันบุก ผืนไพสัณฑ์
แก่นแก้วกร้านเชี่ยวชำนาญมิหวั่นไหว
สดับรู้ทุกบทบาท บนทางไพร
แต่ฤทัย แสนเดียวดายใจไหวเอน....

บนทางรักกลับเดียงสามิกล้าหาญ
หมดสิ้นคราบภาพนายพรานที่เคยเห็น
คมในขรรค์แม่นเกาทัณฑ์ รู้จัดเจน
บัดอ่อนด้อยบัดยากเข็ญ เรื่องคู่ครอง....

จึ่ง"รำพัน"ผ่านม่านป่า ว่าเปลี่ยวเหงา
จึ่ง"วอนเว้า"ผ่านแมกไม้ ว่าใจหมอง
จึ่ง"ครวญคราง" ผ่านธารห้วย ว่าไค่ครอง
จึ่ง"ร่ำร้อง" ถึงน้องนาง ช่วยพี่ที.....

วลีใหนที่เสนาะ วานแนะนำ
วจีใหนที่คมขาม โปรดนำชี้
จรรจาใดที่สลวย ช่วยบ่งที
จะ"รำพันผ่านไพรี" ไปถึงนาง