ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"โหรงเหรง?"

๐

๐ ระนาดกลองประชันฉากสั่นไหว
รุกล่อไล่ส่งเสียงสำเนียงขาน
มโหรีสนั่นขั้นกังวาน
เสียดโสตย่านตลาดอย่าพลาดชม

๐ หลายชีวิตหลังม่านรอกาลเริ่ม
ง่วนแต่งเติมวงหน้า..ขอบตาผม
ประดิษฐ์องค์ทรงเครื่องเฟื่องอารมณ์
ทวนบทข่มรวมจิตประสิทธิ์พร

๐ อิ่มเอมรสบทศิลป์ถวิลปลื้ม
เฝ้าดูดดื่มห้วงทิพย์-หยิบชมก่อน
รอโลดเล่นเฉิดฉายรำบายกลอน
อวดเอวอ่อนเฉกสาวดาวดึงส์

๐ หลงในนาฏดนตรีนิรมิต
หลงเริงติดทิพย์สถานยากผ่านถึง
หลงรสภาพมายาจิตพาตรึง
หลงรสซึ่งห่างไกลใครลิ้มลอง

๐ อาณาจักรวิมานย่านตลาด
เสียงลิเกพิณพาทย์ประกาศก้อง
ร่างนวยนาดร่ายรำอย่างช่ำชอง
เลี้ยงปากท้องสวรรค์..อันลวงตา

๐ หลากชีวิตทิพย์สยายสู่สายเลือด
ศิลป์อาจเหือดแรงโรยชีพโหยหา
ระนาดเร้าคนร่ายไม่ส่างซา
เพียงเบื้องหน้าขาดคน..สนศิลป์ไทย?"

ระนาดเอก
กรุงเบอร์ลิน เยอรมัน
๔ ส.ค.๒๕๕๓

[สายใย]

แสนกระหยิ่ม อิ่มใจ ในคืนนี้
คงสุขศรี มีลิเก เร่วิกใต้
ตัวนางสวย พระก็งาม เจ้าทรามวัย
พวงมาลัยเตรียมคล้องทั้งสองรา

พอตกค่ำย่ำโหม่งโหมโรงแจ้ว
ต้องไปแล้วเพราะจ้องจองข้างหน้า
กระทายหมากลากเสื่อเผื่อหลานมา
ห่อร่วมยาเหน็บข้างเข้ากลางแปลง

มาถึงหน้าโรงลิเกเพลาค่ำ
ช่างน่าขำ หนำใจ ไร้คู่แข่ง
ดีนะออกแต่วัน หวั่นโดนแซง
พวกชอบแย่งคนแก่มันแย่จริง

รีบปูเสื่อเผื่อแผ่แลรอบข้าง
แหมยังร้างผู้คน คงจนยิ่ง
ค่าวิกแค่บาทเดียวเหนียวกันจริง
เดี๋ยวชวดชิงบัลลังก์เลือดหลั่งริน

นั่นโต้โผวางมาดประกาศก้อง
ทักพ่อแม่พี่น้องของรวมศิลป์
ขอฝากตัวทั่วแคว้นทั้งแดนดิน
ลูกเต้นกินรำกินอย่าหมิ่นแคลน

จนออกแขกแทรกทำนองตามท้องเรื่อง
เพื่อประเทือง ปัญญาพาสุขแสน
เสียงฮัลเล้วังกา บังพาแฟน
ให้โลดแล่นแดนศิลป์จินตนา


คุณยายขาหนูจะมารับกลับบ้าน
ขอให้หลานไปก่อนค่อยย้อนหา
ดูลิเกไม่เป็นเล่นวาจา
เดี๋ยวหนูมานะยาย แหมอายจัง


[color]

[อัศจรรย์จิต]

ถึงหลานอยากเพียงใดใจไม่กล้า
ทนสายตาเพื่อนพ้องคอยจ้องหมาย
เสียงซุบซิบจากเขาพาเราอาย
แค่ส่งยายฟังเห่ลิเกร้อง

ด้วยกระแสสังคมนิยมน้อย
ยากจะคล้อยถอยกลับระยับผ่อง
ศิลปินเจ็บจุกหมดยุคทอง
ที่เล่นร้องท่องบทหนีอดตาย

[ไพร พนาวัลย์]

เคยหลงรักนางเอกลิเกสาว
ทั้งสวยขาวจิ้มลิ้มยิ้มแสนหวาน
ฉากเข้าพระเข้านางช่างเชี่ยวชาญ
อยากจะค้านฆ่าพระเอกเสกมนตรา

กลับมานอนฝันหวานสะท้านอก
ตัวเราตกหลุมรักเข้าแล้วหนา
รุ่งขึ้นใหม่ไปแต่วันก่อนเวลา
เจ้ากานดาเอาลูกให้กินนม

ผิวที่ขาวหน้าโรงกลับดำวอก
เอาแป้งพอกให้ขำจนขาวสม
เข็ดจนตายลิเกพาตรอมตรม
รักจึงล่ม โหรงเหรง ร้องเท่งตุม
(กลองโศก เช็ดน้ำตา  )

มาบัดนี้มีหนังละครแล้ว
มัวเจื้อยแจ้วขับขานคนพาลกลุ้ม
กว่าจะไปกว่าจะมาช้ามะงุม
จนสามทุ่มยังไม่เล่น โธ่เวรกรรม

 

“ปรางค์  สามยอด”

แบบว่าอาฆาตแค้น นิดๆ 

[คนรักษ์ถิ่น]

โหรงเหรง  เว้งว้าง  อ้างอ้าว

ปาวปาว  ร้องร่ำ พร่ำเสียง

บรรเลง  เพลงพร่ำ สำเนียง

เรียงเรียง  เพียรร้อย  ถ้อยคำ