ฝนพรำพรำคำเช้าที่เราแช่ง
แต่คนแล้งแห้งผากอยากเจอฝน
เสื้อเราชื้นพื้นแฉะเบื่อแวะวน
แต่อีกคนทนขอรอเปียกปอน
คือความจริงสิ่งแปลกรอยแยกหยัก
ของความมัก-รัก-ชังช่างหลอกหลอน
นึกแล้วขำนำจิตลิขิตกลอน
ฝากสะท้อนย้อนสู่ฤดูนี้
๐ ฝนปรอยปรอย..คอยรับ..พี่กลับบ้าน
จากถิ่นฐาน..นานแล้ว..นะแก้วพี่
ทิ้งบ้านนา..ลาหาย..มาหลายปี
ป่านฉนี้..พี่ด้น..ณ หนใด
๐ เตรียมผืนนา.."กล้า"หว่าน..ไว้นานแล้ว
ไร้วี่แวว..พี่มา..อุราไหว
ทิ้งให้น้อง..ต้องรอ..อีกต่อไป
ถึงเมื่อไร..ไถ-ผาน..จึงจารดิน........
หว่ากล้าข้าว ไม่นานนัก ก็งอกเงย
ที่ยังเฉย หว่านกล้ารัก แล้วเงียบหาย
ให้สัญญา คนบ้านนา กระวนวาย
รือพี่ชาย หว่านกล้าใหม่ สาวในเมื่อง - -
มาแต่งออกอารมณ์ ป้อหญิง แปลกๆ ดี 55