ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อัศจรรย์จิต]

กลอนสุดท้ายก่อนหงายหลังพลังหมด
ลาบาทบทร้อยรสพจน์ภาษา
แม้แรงหวังยังซาบอาบอุรา
แต่ดวงตาไม่ตามคอยห้ามเรา

ส่งสัญญาณม่านตาล้ารอปิด
คำวิจิตรเลอลักษณ์สลักเสลา
หดหายไปพร้อมกับอ้อมเงา
หมดแรงเกลากลอนกานท์ให้หวานแล้ว

[คนไร้ค่า]

ไม่มีแล้วเรี่ยวแรงดำรงอยู่
ไม่มีแล้วผู้ที่เคยสดใส
ไม่มีแล้วกำลังใจจากผู้ใด
ไม่มีแล้วหัวใจที่ร้าวราน

หมดแล้วหมดสิ้นกำลังทำทุกสิ่ง
หมดแล้วยิ่งเรี่ยงแรงหรือพลังงาน
หมดแล้วหมดหมดทุกสิ่งในสันดาร
แม้คำกานท์ก็มิอาจเอื้อนออกมา

[สายใย]

ขอพักกลอนก่อนหนาราตรีนี้
จงฝันดี ทั่วกัน สุขหรรษา
ทั้งทุกข์โศกโรคภัยไกลกายา
โอกาศหน้า อย่าหน่าย คลายสัมพันธ์ 

[ดาวระดา]

หากถ้อยศัพท์ลับลาอย่าสงสัย
ด้วยเงื่อนไขในกายหมายพักผ่อน
ดวงตาหนอส่อเค้าควรเข้านอน
คงขับกลอนตอนฝันแล้ววันนี้


ไปแล้วครับก่อนที่จะเขียนจนอ่านไม่รู้เรื่อง

[ฉันเอง]

กลอนสุดท้ายก่อนจบลงที่ตรงนี้
ลงตรงที่เคยพักใจให้หลบหนาว
บาดแผลใจใฝ่รักผลักใส่ดาว
คงถึงคราวปวดสาสมระทมทรวง

เมื่อถูกเธอผลักไสไล่ส่งสิ้น
แทบแดดิ้นสิ้นสวรรค์ตกจากสรวง
หาใดเจ็บเหน็บจินต์สิ้นแดดวง
ลงสู่ห้วงอเวจีให้หนีไกล

เฝ้าระบายความในที่ได้พบ
ไม่รู้จบรู้สิ้นถิ่นแดนไหน
จวบสุดท้ายที่พักพิงถิ่นกลอนไทย
หวังจะได้คลายใจเจ็บที่เหน็บทรวง


ฉันเอง..

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

กลอนสุดท้ายฉายฝันแห่งวันหลัง
แรงพลังยังรอต่อไม่ถอย
แสงริบหรี่มีเหลือเพียงเพื่อคอย
เกลี้ยงเกลาร้อยเล่าคำฉ่ำจิตใจ

แปลงอักษรกลอนศิลป์เพื่อยินศาตร์
เจือรสชาติพจน์หวานธารหลั่งไหล
เหนือถ้อยคำย้ำจดรินรดใจ
ชิ้นงานใดหวานซึ้งตรึงย้ำทรวง

เรือแห่งฝันฟันฝ่าลมกล้าแล้ว
จมหรือแจวคือสู้สู่แดนสรวง
สมค่าการสานฝันเฉิดฉันดวง
เลิศเลอล่วงเธอนี้"มีหรือไร"            งงป่ะ

       โดย Mayawin
    ๕  กุมภาพันธ์   ๒๕๕๔

[เพรางาย]

เมื่อดาวรุมสุมตาไม่กล้านับ
กลัวขยับวับดาวร่วงกราวส่ง
เห็นลานหมอนซ้อนรอพอเครื่องลง
ก็ถูกผงนิทราโรยมาทับ


จึงหลุดล่วงดิ่งไปโลกไร้เสียง
ยินแต่เพียงเพลงใจใครขานขับ
อิ่มภาพฝันวันไกลได้เลยลับ
ขอพักพับใจซบลบเวลา

[ไพร พนาวัลย์]

อย่า ใจร้อนกลอนนี้ยังมีต่อ
อย่า เพิ่งท้อถอยทรวงยังห่วงหา
อย่า เพิ่งหลบหลีกหายยังปลายตา
อย่า เพิ่งล้าอ่อนแรงช่วยแบ่งปัน

ทิ้ง กันไปให้คอยอย่างหงอยเหงา
ทิ้ง รักเก่าเขาเปลี่ยนไม่เวียนผัน
ทิ้ง ให้รักแรมร้างไปกลางคัน
ทิ้ง สัมพันธ์ไมตรีที่ถักทอ

เรา ยังรออยู่นี่อยู่ที่เก่า
เรา มีเราเฝ้าหลงพะวงขอ
เรา ยังอยู่ทั้งคนยังทนรอ
เรา มาง้อขอวอนอย่างอนเลย

นะ ที่รักพักใจไว้นี่ก่อน
นะ อย่าจรจากใจใคร่เฉลย
นะ ขอซบไออุ่นคนคุ้นเคย
นะ ทรามเชยคนดีมี "สองเรา"

 

"ปรางค์  สามยอด"