ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[นายหมีควาย]

บุหลันครวญ

นภากาฬรานร้าวข้าเศร้าจิต
ดังชีวิตใกล้หยุดสุดจะฝืน
บุหลันนวลครวญคร่ำข้ากล้ำกลืน
ความขมขื่นคืนนั้นยังฝังใจ

ครวญคนึงถึงคนเคยพร่ำว่า
โชคชะตาน่าฉงนชวนสงสัย
เหตุใดหนาจึงพามาช้าไป
หวังมลายสูญสลายกับสายลม

เสียงเพลงลาบรรเลงในคืนเศร้า
ในอ้อมกอดปวดร้าวเศร้าขื่นขม
วอนพระจันทร์เป็นพยานความระทม
แม้สายลมยังกรีดใจให้ร้าวชา

สุรารินลงจอกดังบอกกล่าว
พอรุ่งเช้าสูรย์ลอยจงรู้ว่า
วันพรุ่งนี้ทุกสิ่งอย่างที่ผ่านมา
ต้องร้างลาลืมเลือนเหมือนลืมกัน

จูบอำลาสุดท้ายใกล้รุ่งสาง
ยังมิจางรสขื่นสะอื้นศัลย์
รอยน้ำตารินไหลในวันวาน
ยังสะท้านทรวงอยู่ไม่รู้คลาย

เสียงเพลงลาเพลงเก่ายังก้องอยู่
เฝ้าแหงนดูฟ้าสีดำยังใจหาย
เมื่อสายลมบูรพาพัดผิวกาย
แสนอาลัยคืนนั้นบุหลันครวญ

[กุลมาตา(singlemom99)]

บุหลันเอย  เคยชิด  ไยคิดร้าง
ประกายดาว  พราวพร่าง  กลับห่างหาย
เคยสมรัก  จักแจ้ง  ไยแรงร้าย
พลิ้วพระพาย  สายลม  กลับตรมทรวง

บุหลันครวญ  หวนหา  อาลัยเจ้า
นภาเศร้า  เหงาคอย  เจ้าสร้อยสรวง
นิทราฝัน  จันทร์หม่น  ดลแดดวง
น้ำตาริน  รดร่วง  ห่วงอาวรณ์

[ปรางทิพย์]

บทบรรเลงเพลงลาเมื่อฟ้าสาง
กลิ่นกายนางพลางฝันบรรจถรณ์
เคยจุมพิศชิดใกล้ได้หนุนนอน
เสียงคำวอนถอนใจใกล้นิทรา

บุหลันฉายพรายนวลดั่งหวนไห้
ถึงคนไกลใจช้ำพร่ำเรียกหา
ฟังสิฟัง...ดังแว่วลอยแผ่วมา
อีกฟากฟ้าอย่าตรมระทมเลย

เสียงสะอื้นคืนนี้ฉวีเศร้า
แม้คลอเคล้าเราอยู่คู่เขนย
พอวันรุ่งมุ่งจากพรากตามเคย
โอ้อกเอ๋ยเชยชมมิสมปอง

[kaya]

ศศิครวญหวนหาพญาโศก
อยู่ในโลกใบกลมระทมหมอง
ละอองทุกข์คลุกเคล้าเข้ามาครอง
กำพร้าน้องสุริยาไม่มาแล

ความสุขจางร้างไร้ไยไกลลับ
ความคิดหับไม่ลงตรงดวงแข
กระต่ายน้อยคอยห่วงเจ้าดวงแด
เฝ้าชะแง้ แลจันทร์บุหลันครวญ

[แม่ค้าหน้าหวาน]

น้ำตาคลอ...พ้อรัก...มาหักหาย
คืนจันทร์ฉาย...แสงผ่อง...ช่างหม่นหมอง
ถึงรักมั่น...หมายใจ...ใฝ่เคียงครอง
ท้ายได้ลอง...ลิ้มรส...หยดรักลวง

แสนโศกเศร้า...รัญจวน...คร่ำครวญหา
ใยต้องมา...พรากไกล...ให้เศร้าสรวง
บุหลันครวญ...ช้ำนัก...กับรักลวง
น้ำตาร่วง...ยากถอนใจ...ให้หายตรม

[อัศจรรย์จิต]

เหนือแดนดินหมู่ดาววาบวาวแสง
คล้ายแต้มแต่งความงามท่ามบุหลัน
ระยิบระย้าโยนย้อยวิลาวัณย์
ดั่งสวรรค์แดนดาวอันเล่าลือ

ชั่วเพียงค่ำคืนหนึ่งยังตรึงจิต
แสงนวลพิศงามผ่องอยากลองถือ
อยากเก็บจันทร์ชั้นฟ้าไว้ในมือ
ให้ระบือชื่อข้า คนคว้าเดือน

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ

[นายหมีควาย]

ได้ยินเสียงบทเพลงในคืนเก่า
ใช่เสียงเจ้าหรือไม่ที่ครวญอยู่
เพลงบุหลันครวญกอดยอดพธู
เจ้ายอดชู้โศกา ณ หนใด

หรือมีเพียงตัวฉันรำพันอยู่
น่าอดสูรำพันอกสั่นไหว
เฝ้าเป็นห่วงโหยหาอยู่ไกลไกล
เขามิได้อาลัยเช่นเจ้าเลย

บุหลันจ๋าบอกข้าหน่อยได้ไหม
ว่าดวงใจเขาคิดถึงหรือเพียงเฉย
หากเขายังโหยหาข้าอย่างเคย
ลมรำเพยบูรพาบอกข้าที

[อัศจรรย์จิต]

แสงเดือนดาวคราวก่อนเมื่อย้อนหลัง
สองเรานั่งมองเดือนเคลื่อนวิถี
เธอทำนายคล้ายโหรมาโยนชี้
ว่ารักนี้สองเราต้องเคล้าคลอ

ณ วันนี้แสงจันทร์ยังนวลผ่อง
ยังเรืองรองตรงนี้ไม่หนีหนอ
แล้วคนข้างอย่างเขาที่เรารอ
กลับไม่ห่อคำรักสลักคืน

จะให้ใครรับผิดคิดไม่ตก
ฉันสะท้านสะทกอกทนฝืน
น้ำตาพรากหลากไหลใจกล้ำกลืน
ตำแหน่งยืนของใจใครทำลาย

[สุดสาย]

ฟ้าสีคราม..ยามเหงา..ไร้เงาแสง
แดดแดงแดง..บนฟ้า..ท่าจะหาย
คืนที่ยืน..มองฟ้า..อย่างท้าทาย
มีแค่ความ..เดียวดาย..ใต้สายลม

คืนที่จันทร์..ห่างหาย..ใต้ฟ้าเหงา
ฉันนั่งตรง..มุมเก่า..อย่างเศร้าหม่น
อยู่กับความ..ปวดร้าว..เศร้าเสียจน
ปล่อยน้ำตา..ร่วงหล่น..บนหัวใจ



..nara..

[my smile]

ฟ้าสีคราม..ยามเหงา..ไร้เงาแสง
แดดแดงแดง..บนฟ้า..ท่าจะหาย
คืนที่ยืน..มองฟ้า..อย่างท้าทาย
มีแค่ความ..เดียวดาย..ใต้สายลม

คืนที่จันทร์..ห่างหาย..ใต้ฟ้าเหงา
ฉันนั่งตรง..มุมเก่า..อย่างเศร้าหม่น
อยู่กับความ..ปวดร้าว..เศร้าเสียจน
ปล่อยน้ำตา..ร่วงหล่น..บนหัวใจ



..nara..

มือปาดป้อง หยดน้ำ ที่ไหลร่วง
ความเดียวดาย ในทรวง ย้ำร่ำไห้
แม้เช็ดซับ ลบน้ำ ซักเท่าไร
ภายในใจ ยังควรญ ร้าวระบม

[สุดสาย]

มือปาดป้อง หยดน้ำ ที่ไหลร่วง
ความเดียวดาย ในทรวง ย้ำร่ำไห้
แม้เช็ดซับ ลบน้ำ ซักเท่าไร
ภายในใจ ยังควรญ ร้าวระบม

เช็ดไปเถอะน้ำตาที่ว่าไหล
ล้างคราบคาวในใจอย่าให้หม่น
อยู่กับความปวดร้าวเศร้าเกินทน
ขอเพียงเธอหลุดพ้นกับคนลวง



..nara..

[my smile]

มือปาดป้อง หยดน้ำ ที่ไหลร่วง
ความเดียวดาย ในทรวง ย้ำร่ำไห้
แม้เช็ดซับ ลบน้ำ ซักเท่าไร
ภายในใจ ยังควรญ ร้าวระบม

เช็ดไปเถอะน้ำตาที่ว่าไหล
ล้างคราบคาวในใจอย่าให้หม่น
อยู่กับความปวดร้าวเศร้าเกินทน
ขอเพียงเธอหลุดพ้นกับคนลวง



..nara..

เพียงแต่วอน อ้อนขอ ให้หลุดพ้น
ลืมความหวาน จากคน ที่เคยหวง
ลบภาพเดิม คนเก่า ที่เคยควง
ทิ้งคนลวง ที่ยกให้ ทั้งหมดใจ