ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

วิมานเมฆ

เอาก้อนเมฆ มาสร้าง วิมานรัก     
แกะสลัก วิจิตร วิศมาหรา
สร้างให้สวย สดใส ในจินตนา     
เพื่อบูชา ความรัก ประจักษ์ใจ

หยิบเอาเมฆ ก้อนใหญ่ เป็นฐานราก   
เมฆมีมาก ไขว่คว้า เอามาได้
ยกระดับ พับขั้น เป็นบันได           
สร้างด้วยใจ มุ่งมั่น อย่างหมั่นเพียร

ให้วิจิตร พิศดาร วิมานมาศ           
เพื่อประกาศ รักเรา เฝ้าขีดเขียน
เป็นแบบบท ทดสอบ ประกอบเรียน     
สู้วนเวียน วาดวิมาน ตระการตา

แล้ววันหนึ่ง จึงรู้ ว่าไม่ไช่         
เมฆก้อนใหญ่ สลายลง อยู่ตรงหน้า
ด้วยพายุ หมุนซ้ำ กระหน่ำมา         
ก้อนเมฆา ก็ทะลาย กลายเป็นปุย

วิมานรัก หักหาย ทะลายแล้ว       
ไม่เหลือแวว สมมาตร ขาดเป็นผุย
เหลือเพียงซาก รักร้าง เป็นทางลุย   
จึ่งเปื่อยยุ่ย สิ้นซาก เธอจากไป

คงเป็นเพราะ รักเรา ไม่เข้าขั้น       
จึงถูกกั้น กีดขวาง ทางฟ้าใส
เพราะไม่มี สันนิวาส อนาถใจ       
ต้องจำไกล จากดาว กลับสู่ดิน

 

"ปรางค์  สามยอด"

พีชายชาวดิน ถวิลชาวฟ้า เมื่อไหร่จะโน้มกิ่งมา หนอดอกฟ้า ขวัญตาชาวดิน?

[เศษเหล็ก//]

..........ท้องฟ้าสดใส เติมใจ ให้พบรัก
หมอกเมฆประจักษ์ ถักทอเป็นสายใย
คู่รัก นั่งสุขสม รื่นรมใจ
ท้องฟ้าแจ้มใส ในหาดทรายทะเล

.......คลื่นลม ข่มฟ้า พัดพาเมฆสบัด
ปลิวตะหวัด เรียงราย ซัดส่ายเซ
ดวงใจดวงน้อยจะคอยหันเห
ให้รวนเร ไปตามสายลมที่พัดพา

...................เศษเหล็ก.

[กุลมาตา(singlemom99)]

วิมานเมฆ  เสกสรรค์ วิมานฟ้า
สูงเลอค่า  จันทรา  ดาราฉาย
วิมานดิน  ถวิลหา ดาราราย
เจ้าโน้มกาย สู่ดิน  ถิ่นพี่ยา

(แหม..รสนิยมท่านปรางค์นี่..สูงขั้นนางฟ้านางอัปสรแน่ๆ เลย..มายากนะท่าน..คริ คริ)

[ดาวระดา]

เฝ้าเสกสรรค์ปั้นฟ้าเมฆาร่าง
ผจงวางสร้างวาดเวหาสสวรรค์
เนรมิตประสิทธิ์เสกเฉกเทวัญ
เรืองหิรัญบันดาลวิมานดาว

แม้เพียงเสี้ยวเกี่ยวสานวิมานเมฆ
รุจิเรขเมฆทับประดับหาว
ต้องแสงทิพย์ระยิบแววสุดแพรวพราว
เหลือคำกล่าววาววับระยับยล

[jt]

ฤาจะเอา เหล่าเมฆ มาเสกสร้าง
เห็นเค้าลาง ทางสวรรค์ ที่ฉันใฝ่
ยิ่งมีเธอ อยู่กับฉัน ยิ่งมั่นใจ
ว่าสดใส งดงาม ตามต้องการ

แต่ความจริง สิ่งที่คิด ผิดไปมาก
แสนลำบาก ยากหนอ จะต่อสาน
เพราะง่ายยิ่ง สร้างสิ่งเรียก ว่าวิมาน
แต่กับการ พานพบเธอ เจอทางตัน

 

[ปรางทิพย์]

วิมานเมฆเสกสรรจากฝันพี่
นวลฉวีที่รักเป็นหนักหนา
หวังอยู่เคียงเพียงเจ้าเคล้ากานดา
ห้วงนิทราอาวรณ์ทอดถอนใจ
 
จึ่งสรรสร้างวางจิตหวังชิดเจ้า
กลับต้องเศร้าเหงาหม่นสุดทนไหว
โดนทิ้งขว้างร้างรักสักเท่าไร
ใจหนอใจ...ไยถึงมิซึ้งกัน...

ลายวิจิตรพิศวาสที่วาดหวัง
ดุจกรงขังฝังใจเมื่อไร้ขวัญ
แม้เฝ้าคอยลอยเลื่อนปีเดือนวัน
เธอไม่หันผันกลับรับรู้เลย

วิมานฝันพลันร้างกลางเวหา
ม่านเมฆาคราเรียงเคียงเขนย
ยิ่งชอกช้ำพร่ำไห้พิไรเปรย
โอ้อกเอ๋ยเคยชื่นยังฝืนคอย....

[kaya]

ในวิมานเมืองแมนแดนปุยเมฆ
ใครช่างเสกช่างสรรค์รำพันหา
เอื้อมไม่ถึงหมู่ดาวสกาวตา
แสงจันทรานวลผ่องเป็นยองใย

วาสนาน้องน้อยมาคอยจ้อง
ได้แต่มองนภาฟ้าสดใส
ละอองเมฆเป็นฝอยล่องลอยไป
ช่างแสนไกลเกินเอื้อมเชื่อมไมตรี

[เมฆา...]

       

       


๐..วิมานเมฆา..๐

        ๐ วิมานเมฆ เสกสร้าง เส้นทางสันต์
   เป็นชั้นชั้น ขั้นบันได ให้สุขสม
   ทัศนา ขาจร ก่อนภิรมย์
   ช่างชวนชม รมเร้า เนาแนบใน....
         
        ๐ ชั้นที่หนึ่ง ตรึงเนตร ช่อเกตุแก้ม
   นางยิ้มแย้ม แสมทัด มัดดอกไม้
   งามประหนึ่ง ปานวาด วาดลวดลาย
   มัดใจชาย หมายปอง ครองเนื้อนวล
        ๐ ชั้นที่สอง น้องยุ้ย คุยจ๊ะจ๋า
   จีรนันท์ จำนรรจา อุราหวน
   งามจริงแท้ แม่คุณ กรุ่นอบอวล
   ทำใจป่วน ครวญเพ้อ เผลอรำพัน
        ๐ ชั้นที่สาม ยามพบ ประสบพักตร์
   กลิ่นดอกรัก ทักใจ ให้หุนหัน
   ชมพู่-ฟ้า อารยา สบตากัน
   ดึงใจหวั่น หวิวใหว ข้างในทรวง
        ๐ ชั้นที่สี่ มณีหวาน วิมานเมฆ
   แกล้งเป่าเสก หรือไร ให้ใคร่หวง
   เข็มอัปสร ศรรัก ปักปิ่นดวง
   อยากยกใจ ทั้งพวง ให้ดวงมาลย์
        ๐ ชั้นที่ห้า น่ารัก ประจักษ์จิต
   คนึงนิจ คิดหวัง ดั่งประสาน
   รวมหัวใจ ให้แล้ว แก้วภากาญน์
   งานสมปาน เทพี แม่ศรีไพร
        ๐ ชั้นที่หก อกเต้น เป็นจังหวะ
   เกินที่จะ ละลด อดไม่ไหว
   ทักษอร อ้อนออด หยอดทรวงใน
   เกินห้ามใจ ให้รัก นักแม่คุณ
       ๐ ชั้นที่เจ็ด เด็ดจริง ยิ่งลุ่มลึก
   เต้นระทึก นึกซ่าน ปานหัวหมุน
   แค่เห็นหน้า ครายิ้ม นิ่มละมุน
   แม่เนื้ออุ่น ตรีชฎา แทบบ้าตาย.....

      ๐ โอ้สวรรค์ ชั้นท้าย คลับคล้ายนัก
   เหมือนท่านจัก จำแลง แปลงเส้นสาย
   หรือว่านั่น สวรรค์เบี่ยง ให้เอียงอาย
   จึงขอถวาย ชาย-ชาวดิน จินตนา......

           ***เมฆา...***

  แฮะๆๆ  ชั้นสุดท้ายแซวลุงปรางค์เล่นนะครับ...ฮ่าๆๆๆๆ
        
         
     
 

[อัศจรรย์จิต]

วาดวิมานหม่นหม่นของคนเหงา
ร่างภาพเงาบนฟ้าเมฆาไหว
เป็นเส้นสายลายสีคลี่สไบ
โบกไสวในน่านวิมานลอย

สมมุติสุรางค์นางหนึ่งนั้น
คือตัวฉันคงสุขไม่ทุกข์ถอย
บันดาลดลสิ่งใดสมใจคอย
ไม่ถูกปล่อยเดียวดายอายผู้คน

[สายใย]

วิมานเมฆเมฆามาสร้างสรรค์
สาวสวรรค์ชั้นฟ้าช่างน่าสน
เจ็ดสาวงามทรามสวาทบาดกมล
ขอเชิญยลนางฟ้าเมฆาเลย.....

ชั้นที่หนึ่งปานวาดสวยบาดจิต
คนสนิท ก็ต้อง เรียกน้องเป้ย

ชั้นที่สอง น้องยุ้ย คุยคุ้นเคย
ชื่อจริงเผย จีรนันท์ คือขวัญใจ

ชั้นที่สาม ชมพู่ ดูน่ารัก
ชื่อเพราะนัก อารยา สาวหน้าใส

ชั้นที่สี่ เชอรี่ นี่หน้าไทย
ดาราใหญ่ใสซื่อฝีมือดี

ชั้นที่ห้า ชื่อเก๋ รถเมล์สวย
แถมร่ำรวย อารมณ์ขัน อันสุขี

ชั้นที่หก ทักษอร อรโสภี
ทำให้พี่พลีใจมอบให้เธอ

ชั้นที่เจ็ด เด็ดสุด นงนุชน้อย
ชื่อน้องปอย ตรีชฎา พาใจเผลอ
แล้วลุงปรางค์สนใจใครเล่าเออ
อยากได้เบอร์ อย่าลังเล ถามเมฆา....

ขอบคุณ ภาพดาราสาวสวย จากอินเตอร์เน็ต ครับ อิ อิ

[ฌลา]

...ค่อยรวบรวมทีละน้อย...
นำก้อนเมฆที่ล่องลอย...มาสร้างสรรค์
ปั้นบ้านหลังน้อย...แถมรถรับส่งไว้คอย..ทุกวัน
มีเรื่องราวร้อยพัน...ต่อเติมสร้างสรรค์..ด้วยหัวใจ

..แล้วเมฆน้อย...ก็ลอยห่าง...
เหลือเพียงฟ้าว่างว่าง...ไร้ความหมาย
ไร้บ้านหลังนั้น...ไม่มีรถที่เคยปั้น..หายไป
ไม่เหลืออะไร...เหลือเอาไว้...แค่ภาพลวงตา

[ทอฝัน]

...เมฆที่ก่อ...เมื่อครู่...ดูเป็นก้อน
ตอนนี้ว่อน...กระจาย...หายไปไหน
"พี่เมฆา"...เขียนกลอน...อ้อนถึงใจ
"พี่สายใย"...โพสต์ภาพ...กำซาบทรวง

...ถลึงจ้อง...มองหมาย...คล้ายชายหนึ่ง
คิดทะลึ่ง...งันงก...จนตกห้วง
ช่างงามแน่...แท้หนอ...ละออดวง
วิมานลวง...เคลื่อนคล้อย...แล้วลอยไกล
...............................//ทอฝัน

[ไพร พนาวัลย์]

โถ เมฆา ล่าชื่อ สาวเซ๊กซี่
เจ็ดราตรี เจ็ดขั้น บันไดสวรรค์
แต่ละนาง สวยซ่า น่าผูกพัน
แต่พอขั้น สุดท้าย เสียดายจัง

ขั้นสุดท้าย สวรรค์เบี่ยง  พาเลี่ยงหลบ
กลัวจะพบ ลุงปรางค์ อย่างสิ้นหวัง
ถึงจะแก่ แม้จะเก่า เฝ้าระวัง
กลัวจะนั่ง เป็นลม ก้มดูดิน ฮา ฮา

คุณสายใย ยิ่งหนัก รักสาวสวย
เอามาช่วย ลุงปรางค์ จนถึงถิ่น
ช่างน่ารัก น่าชม โฉมยุพิน
อยากจะบิน มาไทย ในเร็ววัน แหะๆ

แต่มองดู สาระรูป ตัวเองแล้ว
กินแต่แห้ว จนชิน สิ้นความฝัน
ได้แต่มอง น้ำยายไหย ใจก็สั่น เหอๆ
เธอช่างรู้ ใจฉัน ทั้งสองคน เนาะ

ขอขอบใจ น้องนุ่ง ทั้งลูกหลาน
ที่มาเยี่ยม วิมาน ผ่านสายฝน
พังทะลาย หายไป ในบัดดล
ขอทุกคน พบรักจริง จากดวงใจ เทอญฯ

 

“ปรางค์  สามยอด”

[jt]

ชั้นสวรรค์ ของเมฆา ช่างน่าอยู่
จู้ฮุ๊กกรู รู้ไหม ทางไหนถึง
ดูนางฟ้า หน้าขาวขาว ดาวดึงส์
งั้นชั้นหนึ่ง ผมขอจอง ลองซะที

โอ้ชั้นสอง น้องเจที ขอพี่ก่อน
ชั้นสามซ้อน น้องขอเบิ้ล เพลินสุขขี
ชั้นสี่เด็ด เจ็ดย่านน้ำ ตามคัมภีร์
ชั้นห้านี้ ยิ่งต้องนั่ง ทั้งใจนาง

ชักจะเหนื่อย แต่ก็ขอ ต่อชั้นหก
เพราะถูกอก ถูกใจ ในความสว่าง
ส่วนชั้นเจ็ด เด็ดไม่ไหว ใคร่ขอวาง
ให้พี่บ้าง เป็นพี่น้อง ต้องแบ่งปัน

 

[พิมพิลาไลย]

วิมานเมฆ เสกสรรค์ ปั้นให้สวย
เพิ่มเติมด้วย ความฝัน อันสดใส
หากต้องการ สานสร้าง อย่างวิไล
คิดสิ่งใด ให้เติม เสริมให้เต็ม

เพราะวิมาน นานไป ไม่คงอยู่
จะหาดู ให้สม ยิ่งงมเข็ม
ถูกลมโหม โถมใส่ ไล้เลาะเล็ม
เมฆที่เต็ม ท้องฟ้า พากระจาย

วิมานสร้าง อย่างหรู ดูไร้ค่่า
ก็เพราะว่า กล้าเสี่ยง เพียงคาดหมาย
อุปสรรค ขวากหนาม ยามมากมาย
แก้ให้ตาย คล้ายว่า วิ่งหามัน


พิมพิลาไลย

[ไพร พนาวัลย์]

วิมานเมฆ เสกสรรค์ ปั้นให้สวย
เพิ่มเติมด้วย ความฝัน อันสดใส
หากต้องการ สานสร้าง อย่างวิไล
คิดสิ่งใด ให้เติม เสริมให้เต็ม

เพราะวิมาน นานไป ไม่คงอยู่
จะหาดู ให้สม ยิ่งงมเข็ม
ถูกลมโหม โถมใส่ ไล้เลาะเล็ม
เมฆที่เต็ม ท้องฟ้า พากระจาย

วิมานสร้าง อย่างหรู ดูไร้ค่า
ก็เพราะว่า กล้าเสี่ยง เพียงคาดหมาย
อุปสรรค ขวากหนาม ยามมากมาย
แก้ให้ตาย คล้ายว่า วิ่งหามัน


พิมพิลาไลย

วิมานรัก จักสร้าง บนทางที่
ให้เกิดมี ขึ้นจริง ใช่สิ่งฝัน
สร้างบนดิน ถิ่นเดียว เกี่ยวก้อยกัน
ด้วยผูกพัน มั่นรัก เฝ้าถักทอ

ดั่งสองคน ร่วมสร้าง ทางแห่งรัก
ให้ประจักษ์ รักแท้ แน่แล้วหนอ
ร่วมฝ่าฟัน อุปสรรค รักเพียงพอ
ต่างเฝ้ารอ ถึงวัน ฝันเป็นจริง

 

“ปรางค์  สามยอด”