ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

เมื่อก่อน . .. ไม่เคยรู้สึกเหว่ว้า
ไม่เคยรู้ว่าความห่วงหา . . ถูกวางผิดที่
ไม่เข้าใจ . . ความหมายของการรักใคร .. . สักนาที
แต่วงจรของความไม่พอดี . .. เริ่มหมดไป


เรื่องราวมันละเอียดซับซ้อน
การดำรงชีวิตอยู่ของคนๆ ก่อน .. . ก็อ่อนไหว
ตั้งแต่สบตากัน . . ฉันก็เริ่มเข้าใจ
ว่าสิ่งที่อยู่ในอกข้างซ้าย .. . มีไว้ . ." เพื่อรอใครอีกคน"  

[กุลมาตา(singlemom99)]

ยังไม่เข้าใจ อะไรนัก..
รัก..ถูกคน ผิดที่..หรือ ถูกที่ ถูกคน..อันไหนถูก
หรือรัก เพื่อรัก..ก็พอเพียง จะสร้างปลูก
ไม่ว่าผิดหรือถูก ทุกที่..ขอแค่มี ถูกคน

แค่เข้าใจว่า..
ผิดคนนั้น  ระอา..ไม่สามารถ ไม่อาจอดทน
จะผิดที่ ผิดทาง..ขอแค่ถูกคน
ไม่อาจยัดเยียดให้..แม้สักหน..กับคนที่ไม่รักเลย

ในที่สุด..ก็เริ่มเข้าใจว่า..
แม้รักถูกคน ก็ย่อมใช้เวลา..ใช่..แค่ตาสบเผย
ใช่แค่..พูดคุย เอื้อนเอ่ย
หรือหลอกเย้ย..เอาชนะคะคาน

add complete
by Klonthaiclub fb

[สุดสาย]

เพิ่งเข้าใจ  ว่ารักแท้  แพ้ใกล้ชิด
เพิ่งหลงผิด  คิดว่ารัก  นั้นหักไหว
ฉันเพิ่งรู้  ว่ารักแน่  ยังแพ้ใจ
ก็จนวัน  ที่มีใคร  ใกล้ใจเธอ

เพิ่งเข้าใจ  ว่าที่ว่าง  เธอวางให้
มีเพื่อใคร  ที่เธอมอง  จ้องเสมอ
เป็นคนอื่น  ที่หยิบยื่น  ยืนข้างเธอ
เพิ่งเข้าใจ แน่นะเออ  ( เธอ ) ไม่มีใจ



..nara..


// ไม่รู้ว่าจะเข้ากันไหมนะคะ ( แต่แต่งไปแล้วค่ะ ) //

[แม่ค้าหน้าหวาน]

เพิ่งค้นพบ...ความจริงใน...หัวใจฉัน
แอบไหวหวั่น...เมื่อใคร...ได้เพ้อหา
ใจนั้นอยาก...แนบสนิท...ใกล้ชิดพา
แต่เกรงว่า...คนึงหา...อยู่ฝ่ายเดียว

อยากหลบหนี...สายตา...ยามคราพบ
เวียนคำรบ...สบตากัน...หวั่นข้องเกี่ยว
สุดจะหัก...ห้ามรัก...เพ้อนักเชียว
ขอสักเสี้ยว...ได้ไหม...ใจของเธอ

[เศษเหล็ก//]

.......คิดในใจ  ที่ใช่คนนี้ ยากจะมีใครรู้
ก็ใช้อยู่ คู่กันแล้ว  ย้อมแคล้วรัก
จะจริงใจ แค่ใหนนั้น ยังอกหัก
ถูกศรปัก เจอรักแท้ ที่แน่นอน

.......วันเวลาผ่านไปไม่มีวันวกกลับ
ต้องนอน ซับน้ำตา ที่เปียกหมอน
โศกเศร้า สุดซึ้ง ถึงอาวร
น้ำตาหย่อน เพราะคิดว่า "เข้าใจ"

 ......คำว่า"เข้าใจ" มีความมายลึกซึ้ง ยากจะเข้าใจได้.

....................เศษเหล็ก.

[พิมพิลาไลย]

เพิ่งเข้าใจ ทำไม เธอไม่รัก
เพิ่งประจักษ์ รักนี้ มีเจ้าของ
กว่าจะรู้ คู่เขา เราครอบครอง
สุดท้ายต้อง คืนกลับ รับความจริง

เพิ่งเข้าใจ รักใดไม่สมหวัง
อยากจะฝัง เรื่องยุ่ง ไม่สุงสิง
กลบอดีต กรีดใจ ไม่ไหวจริง
อยากพึ่งพิง อิงใจ ใครสักคน


พิมพิลาไลย

[ไพร พนาวัลย์]

เพิ่งเข้าใจ จริงหรือ หรือเดาผิด
คอยแต่คิด ว่าพี่ นี้สับสน
เคยพลาดพลั้ง ครั้งเดียว เหนี่ยวกมล
ว่าทุกหน ผิดหมด รันทดจัง

ขออภัย ให้พี่ สักครั้งเถิด
พี่ได้เปิด หัวใจ ไร้ที่หวัง
ต่อแต่นี้ จะรักนาง อย่างจีรัง
โปรดจงฟัง เสียงร้อง ของหัวใจ

 

“ปรางค์  สามยอด”

[♥Bird♥]

เพิ่งเข้าใจไหนเลยจะไม่รู้
เฝ้ามองดูต่อไปตามได้เห็น
แล้วจะพบกับสิ่งที่ฉันเป็น
เธอมองเห็นสิ่งนั้นบ้างหรือยัง
ตัวฉันก็เป็นแบบนี้
รับได้ไหมคนดีกับความหลัง
กับชีวิตที่กำลังพัง
เสี่ยงสักครั้งกับฉันได้รึป่าว

[ฌลา]

...ไม่เคยรู้เลยว่า...
มีชีวิตตลอดมา...เพื่อสิ่งไหน?
ใช้ชีวิตธรรมดา...ไม่เลิศลอยไปกว่า...ใครใคร
ไม่มีความหมาย...มีเพียงลมหายใจ...ไปวันวัน

...เพิ่งเข้าใจว่า...
ชีวิตที่ผ่านมา...ในวันนั้น...
เป็นชีวิตที่ว่างเปล่า...ไร้เรื่องราวความสำคัญ
ไม่มีกระทั่งความฝัน...เป็นแค่ความสามัญ...แสนธรรมดา

...จนวันที่เธอก้าวผ่าน...
ปลุกเรื่องราวความฝัน...ความห่วงหา
ชีวิตที่ร้างไร้...เธอก็สร้างหัวใจ...ขึ้นมา
เปลี่ยนชีวิตคนธรรมดา...ให้มีค่า...เกินบรรยาย..

[~ นายใบชา ~]

ไม่เคยเจอกับความรู้สึกนี้
ครั้งพบกับไมตรี อยู่ในรอยยิ้มสดใส
กับความอ่อนหวานอบอุ่นหอมกรุ่นนุ่มละไม
เป็นเธอนี้ไช่ไหม..คือคำตอบของหัวใจ..ที่ต้องการ



มันคือรักไช่ไหม
เสียงก้องดังที่อยู่ในใจขับขาน
....คนนี้สินะ...
ที่เฝ้ารอคอยมาแสนนาน
คนที่จะมาผสาน ให้ชีวิตที่เคยร้าวราน
....ได้เติมเต็ม...

[ตะวันฉาย]

...เมื่อครั้งที่เดินจากเธอมา...ธารน้ำตาก็เริ่มรินไหล
บอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไร....ไม่เท่าไหร่คงหายเอง
เดินจากมาด้วยหัวใจยังคงรัก....สุดท้ายพักเรื่องเราเขาข่มเหง
เหยีบย่ำใจให้ซ้ำล้ำไม่เกรง....แล้วบทเพลงก็บรรเลงการจากลา...

...ผ่านมานานแค่ไหนแล้วใจเอ๋ย...
มันก็ยังไม่เคยลบล้างจางภาพเก่าเงาห่วงหา
บททดสอบใจฉัน...หรือว่ามันเฝ้าติดตา
แต่อย่างหนึ่งซึ่งรับรู้ว่า...การจากเธอมามันเจ็บปวดเพียงใด...

...อยากจะไปแก้ไขกับวันเก่า...
ฉุดดึงเอาเธอจากเขาเข้าใจไหม
แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่ฝันไป
สิ่งทำได้คือจากมา...ลาจากเธอ...

...เพิ่งเข้าใจว่าเธอมีค่าแค่ไหนสำหรับฉัน...
ทุกเวลาใจไม่อาจจะลืมมัน...แม้แต่วันละเมอ
ได้แต่เก็บภาพรัก...สลักคำนำบำเรอ
แม้ภาพเบลอเธอยังชัดมัดใจตรึง...คนึงครวญ...

ปล....แม้ทุกวันนี้รับรู้ดีว่าต่างคนต่างมีใหม่...
เจ็บมากไหมกับวันเวลาที่ไม่อาจหวน
ที่เราไม่เข้าใจกัน...ผ่านวันมาทบทวน
เพราะเรรวนฉันจึงจาก....ฝากให้เธอ

...ถ้าวันนั้นอธิบายคลายความคิดกันสักหน่อย...
อย่างน้อยน้อยจะไม่ปล่อยให้เป็นอย่างนี้...ที่เพ้อ
การร่ำลาจะไม่เกิดเปิดให้เจอ
เพราะรักเธอไม่อยากจาก....เพิ่งเข้าใจ....

...ทุกคำหว่านจารร้อยสร้อยอักษร
เป็นบทกลอนนำแว่วแนวหวั่นไหว
ถึงคนเคยรักนะ "แก้วเจียระไน"
สารภาพจากใจไปกับกลอน...วอนถึงเธอ...

...ขอโทษ...สำหรับการจากมาที่ไม่ได้เอ่ย...
ผ่านล่วงเลยใช่ไม่เจ็บยังเก็บเผลอ
มาพร่ำเพียกเรียกคนปนชื่อเธอ
สุดท้ายเจอ...ละเมอฝันเท่านั้นเอง....

.....เรื่องมันเศร้า...ประการละฉะนี้แล.....

[แป้งน้ำ]

ไม่เคยเจอกับความรู้สึกนี้
ครั้งพบกับไมตรี อยู่ในรอยยิ้มสดใส
กับความอ่อนหวานอบอุ่นหอมกรุ่นนุ่มละไม
เป็นเธอนี้ไช่ไหม..คือคำตอบของหัวใจ..ที่ต้องการ



มันคือรักไช่ไหม
เสียงก้องดังที่อยู่ในใจขับขาน
....คนนี้สินะ...
ที่เฝ้ารอคอยมาแสนนาน
คนที่จะมาผสาน ให้ชีวิตที่เคยร้าวราน
....ได้เติมเต็ม...

อยากเป็นแบบผู้หญิงคนนั้น .. . บ้างจัง
มีคนเขียนกลอนบอกรักดัง - ดัง จนก้องฟ้า
ผู้หญิงตัวคนเดียว .. . ค่อนๆ หน้าตาธรรมด๊า .. ธรรมดา
ใครกันนะ .. . จะเติมรอยยิ้มในแววตา "จนเต็ม"


ชีวิตมีค่านิดน้อย .. . กว่าใบชา
เล็กเสียยิ่งกว่าใบหญ้า . . ใบเข็ม
หม่นเหงา . .. กับความปวดร้าวและน้ำใจเค็มๆ
สะสมน้ำตาจนความมืดมิดขุ่นเข้ม .. . แล้วใจ


เขียนกลอนได้น่ารักซะขนาดนี้
แป้งน้ำขอแซวหน่อยนะคนดี .. . มันโดนใจ

[ฌลา]

ไม่เคยเจอกับความรู้สึกนี้
ครั้งพบกับไมตรี อยู่ในรอยยิ้มสดใส
กับความอ่อนหวานอบอุ่นหอมกรุ่นนุ่มละไม
เป็นเธอนี้ไช่ไหม..คือคำตอบของหัวใจ..ที่ต้องการ



มันคือรักไช่ไหม
เสียงก้องดังที่อยู่ในใจขับขาน
....คนนี้สินะ...
ที่เฝ้ารอคอยมาแสนนาน
คนที่จะมาผสาน ให้ชีวิตที่เคยร้าวราน
....ได้เติมเต็ม...

อยากเป็นแบบผู้หญิงคนนั้น .. . บ้างจัง
มีคนเขียนกลอนบอกรักดัง - ดัง จนก้องฟ้า
ผู้หญิงตัวคนเดียว .. . ค่อนๆ หน้าตาธรรมด๊า .. ธรรมดา
ใครกันนะ .. . จะเติมรอยยิ้มในแววตา "จนเต็ม"


ชีวิตมีค่านิดน้อย .. . กว่าใบชา
เล็กเสียยิ่งกว่าใบหญ้า . . ใบเข็ม
หม่นเหงา . .. กับความปวดร้าวและน้ำใจเค็มๆ
สะสมน้ำตาจนความมืดมิดขุ่นเข้ม .. . แล้วใจ


เขียนกลอนได้น่ารักซะขนาดนี้
แป้งน้ำขอแซวหน่อยนะคนดี .. . มันโดนใจ

...แอบอิจฉา..อยู่เหมือนกัน...
ไม่รู้ใครคนนั้น...จะรู้ตัวไหม?
มีผู้ชายคนหนึ่ง...เขียนกลอนให้ซึ้ง..กินใจ
เฮ้อ! แอบถอนหายใจ....เมื่อไหร่นะเมื่อไหร่จะเป็นเรา...

...แอบมอง...แอบอิจฉา...
จะมีบ้างไหมน๊าาา...ให้ได้อย่างเขา
เขียนกลอนให้เขินอาย...ให้แอบหวั่นไหว...เบาเบา
บนบานเจ้าป่าเจ้าเขา...ให้ถึงคิวของเรา...สักที

[แป้งน้ำ]

เพิ่งเข้าใจ จริงหรือ หรือเดาผิด
คอยแต่คิด ว่าพี่ นี้สับสน
เคยพลาดพลั้ง ครั้งเดียว เหนี่ยวกมล
ว่าทุกหน ผิดหมด รันทดจัง

ขออภัย ให้พี่ สักครั้งเถิด
พี่ได้เปิด หัวใจ ไร้ที่หวัง
ต่อแต่นี้ จะรักนาง อย่างจีรัง
โปรดจงฟัง เสียงร้อง ของหัวใจ

 

“ปรางค์  สามยอด”

มารับไปสิ .. . รอยยิ้ม
แล้วเช็ดเสียเถอะน้ำตาปริ่ม - ปริ่ม .. . อย่าให้ไหล
วันนี้ . . ถ้าคุณสัญญา .. . ว่าจะหวงแหนทุกอย่างด้วยใจ
ผิดพลาดทุกอย่างพร้อมอภัย .. . ไม่ซ้ำเติม


มาสิ .. . มาเริ่มนับหนึ่งกันใหม่
ดูแลกันด้วยความห่วงใย .. . เหมือนแรกเริ่ม
ไม่มีอีกแล้วหละ .. . คนยึดติดกับความคิดเดิม - เดิม
เพราะตั้งแต่มีน้ำตาเข้ามาเพิ่ม .. "ฉันเองก็แทบขาดใจ"

[v.nefertali]

งานเข้า แล้วไหมนั่น  ปวดท้องกระทันหัน เลยตอนนี้ รู้สึกสถานการณ์ ไม่ค่อยดี  ถ้าวิ่งหนีตอนนี้...จะทันไหมเธอ

[อัศจรรย์จิต]

เพิ่งเข้าใจจริงจังก็ครั้งนี้
ที่หลบหนีปวดท้องจนร้องลั่น
เป็นไปได้เป็นไปได้เหมือนกัน
ขอให้ทันทีเถอะกลัวเลอะจัง

[แป้งน้ำ]

...เมื่อครั้งที่เดินจากเธอมา...ธารน้ำตาก็เริ่มรินไหล
บอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไร....ไม่เท่าไหร่คงหายเอง
เดินจากมาด้วยหัวใจยังคงรัก....สุดท้ายพักเรื่องเราเขาข่มเหง
เหยีบย่ำใจให้ซ้ำล้ำไม่เกรง....แล้วบทเพลงก็บรรเลงการจากลา...

...ผ่านมานานแค่ไหนแล้วใจเอ๋ย...
มันก็ยังไม่เคยลบล้างจางภาพเก่าเงาห่วงหา
บททดสอบใจฉัน...หรือว่ามันเฝ้าติดตา
แต่อย่างหนึ่งซึ่งรับรู้ว่า...การจากเธอมามันเจ็บปวดเพียงใด...

...อยากจะไปแก้ไขกับวันเก่า...
ฉุดดึงเอาเธอจากเขาเข้าใจไหม
แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่ฝันไป
สิ่งทำได้คือจากมา...ลาจากเธอ...

...เพิ่งเข้าใจว่าเธอมีค่าแค่ไหนสำหรับฉัน...
ทุกเวลาใจไม่อาจจะลืมมัน...แม้แต่วันละเมอ
ได้แต่เก็บภาพรัก...สลักคำนำบำเรอ
แม้ภาพเบลอเธอยังชัดมัดใจตรึง...คนึงครวญ...

ปล....แม้ทุกวันนี้รับรู้ดีว่าต่างคนต่างมีใหม่...
เจ็บมากไหมกับวันเวลาที่ไม่อาจหวน
ที่เราไม่เข้าใจกัน...ผ่านวันมาทบทวน
เพราะเรรวนฉันจึงจาก....ฝากให้เธอ

...ถ้าวันนั้นอธิบายคลายความคิดกันสักหน่อย...
อย่างน้อยน้อยจะไม่ปล่อยให้เป็นอย่างนี้...ที่เพ้อ
การร่ำลาจะไม่เกิดเปิดให้เจอ
เพราะรักเธอไม่อยากจาก....เพิ่งเข้าใจ....

...ทุกคำหว่านจารร้อยสร้อยอักษร
เป็นบทกลอนนำแว่วแนวหวั่นไหว
ถึงคนเคยรักนะ "แก้วเจียระไน"
สารภาพจากใจไปกับกลอน...วอนถึงเธอ...

...ขอโทษ...สำหรับการจากมาที่ไม่ได้เอ่ย...
ผ่านล่วงเลยใช่ไม่เจ็บยังเก็บเผลอ
มาพร่ำเพียกเรียกคนปนชื่อเธอ
สุดท้ายเจอ...ละเมอฝันเท่านั้นเอง....

.....เรื่องมันเศร้า...ประการละฉะนี้แล.....

เมื่อระดับความคิดถึงของอีกคน . . ลดน้อย
ทุกอย่างก็ไกลสุดสอย .. . เกินฝัน
ดาวบนท้องฟ้า . . ย่อมร่วงลงมาสู่สามัญ
ดวงดาวก็เหมือนความรักของฉัน
ไม่มีทางกลับคืนสู่ใจเธอนั้น . .. ได้เหมือนเดิม


เรื่องข้างบนมันเศร๊า .. . เศร้ามากเลย . .

[แม่ค้าหน้าหวาน]

...เมื่อครั้งที่เดินจากเธอมา...ธารน้ำตาก็เริ่มรินไหล
บอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไร....ไม่เท่าไหร่คงหายเอง
เดินจากมาด้วยหัวใจยังคงรัก....สุดท้ายพักเรื่องเราเขาข่มเหง
เหยีบย่ำใจให้ซ้ำล้ำไม่เกรง....แล้วบทเพลงก็บรรเลงการจากลา...

...ผ่านมานานแค่ไหนแล้วใจเอ๋ย...
มันก็ยังไม่เคยลบล้างจางภาพเก่าเงาห่วงหา
บททดสอบใจฉัน...หรือว่ามันเฝ้าติดตา
แต่อย่างหนึ่งซึ่งรับรู้ว่า...การจากเธอมามันเจ็บปวดเพียงใด...

...อยากจะไปแก้ไขกับวันเก่า...
ฉุดดึงเอาเธอจากเขาเข้าใจไหม
แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่ฝันไป
สิ่งทำได้คือจากมา...ลาจากเธอ...

...เพิ่งเข้าใจว่าเธอมีค่าแค่ไหนสำหรับฉัน...
ทุกเวลาใจไม่อาจจะลืมมัน...แม้แต่วันละเมอ
ได้แต่เก็บภาพรัก...สลักคำนำบำเรอ
แม้ภาพเบลอเธอยังชัดมัดใจตรึง...คนึงครวญ...

ปล....แม้ทุกวันนี้รับรู้ดีว่าต่างคนต่างมีใหม่...
เจ็บมากไหมกับวันเวลาที่ไม่อาจหวน
ที่เราไม่เข้าใจกัน...ผ่านวันมาทบทวน
เพราะเรรวนฉันจึงจาก....ฝากให้เธอ

...ถ้าวันนั้นอธิบายคลายความคิดกันสักหน่อย...
อย่างน้อยน้อยจะไม่ปล่อยให้เป็นอย่างนี้...ที่เพ้อ
การร่ำลาจะไม่เกิดเปิดให้เจอ
เพราะรักเธอไม่อยากจาก....เพิ่งเข้าใจ....

...ทุกคำหว่านจารร้อยสร้อยอักษร
เป็นบทกลอนนำแว่วแนวหวั่นไหว
ถึงคนเคยรักนะ "แก้วเจียระไน"
สารภาพจากใจไปกับกลอน...วอนถึงเธอ...

...ขอโทษ...สำหรับการจากมาที่ไม่ได้เอ่ย...
ผ่านล่วงเลยใช่ไม่เจ็บยังเก็บเผลอ
มาพร่ำเพียกเรียกคนปนชื่อเธอ
สุดท้ายเจอ...ละเมอฝันเท่านั้นเอง....

.....เรื่องมันเศร้า...ประการละฉะนี้แล.....

เมื่อระดับความคิดถึงของอีกคน . . ลดน้อย
ทุกอย่างก็ไกลสุดสอย .. . เกินฝัน
ดาวบนท้องฟ้า . . ย่อมร่วงลงมาสู่สามัญ
ความรักก็เหมือนดาวดวงนั้น .. งดงาม . . แต่แสนไกล


เรื่องข้างบนมันเศร๊า .. . เศร้ามากเลย . .

ยามแรมร้าง...ห่างไกล...หัวใจเหงา
รู้หรือเปล่า...ดาวบนฟ้า...ยังพร่าหม่น
เฝ้าคิดถึง...ห่วงใย...ใครบางคน
ปลอบใจตน...เขาคงเหงา...เช่นเราเป็น


...เศร้าปนเหงา...

[ปากะญอ]

...ทุกคำหว่านจารร้อยสร้อยอักษร
เป็นบทกลอนนำแว่วแนวหวั่นไหว
ถึงคนเคยรักนะ "แก้วเจียระไน"
สารภาพจากใจไปกับกลอน...วอนถึงเธอ...

...ขอโทษ...สำหรับการจากมาที่ไม่ได้เอ่ย...
ผ่านล่วงเลยใช่ไม่เจ็บยังเก็บเผลอ
มาพร่ำเพียกเรียกคนปนชื่อเธอ
สุดท้ายเจอ...ละเมอฝันเท่านั้นเอง....

.....เรื่องมันเศร้า...ประการละฉะนี้แล.....

แวะมาถามฉันเป็นใครในทางฝัน ที่มีกันวันนั้นหยิบยื่นให้
แค่ทางผ่านเธอหรือไร ฤาเป็นใครตามไหล่ทาง
ฉันแค่แวะมาถาม  ตามเส้นขนานพานไกลห่าง
เมื่อรักมันจืดจาง ก็ว่าฉันไว้  ณ  ตรงที่บ้านกลอนไทยขอไกลเธอ

อาจเป็นคนที่เธอไม่เคยคิดจะชิดใกล้
แม้ดวงใจ ความห่วงใย ยังให้เก้อ
ไม่ผิดหรอกนะ หากใจยังละเมอ
เฝ้าแต่เพ้อถึงเขา รักของเราจึงวางลบลางเลือน

ปล...เศร้ายิ่งกว่าเธอนะ  ตะวันฉาย มาสลายลับไปในใจฉัน
เลื่อนคล้อยลอยห่าง ทิวาวางจางเตือน
สิ้นแสงดาวดวงเดือน
ตะวันเลือนเลื่อนลับลา....